Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 2 sierpnia 2016r. Sąd Rejonowy w Częstochowie po rozpoznaniu sprawy Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w Z. przeciwko pozwanej (...) B. Z. i J.M. (...) spółce jawnej z siedzibą w Z. oddalił powództwo (pkt 1) i zasądził od powoda na rzecz pozwanej kwotę 2.417 zł tytułem zwrotu kosztów procesu (pkt 2).

Rozpoznając sprawę Sąd Rejonowy ustalił, że w dniu 12 lipca 2004r. został sporządzony protokół przejęcia i przekazania dolnej części pawilonu A. – pomieszczenia po byłym lokalu o nazwie K.. Jako zdający lokal został wskazany P. P., a jako przejmujący – Firma Handlowa (...). Dnia 14 lipca 2004r. Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) z siedzibą w Z. jako wynajmujący zawarła z B. Z. (2) jako najemcą umowę najmu lokalu użytkowego przeznaczonego na działalność handlową - pawilonu spożywczego znajdującego się w Z. przy ulicy (...), o powierzchni 650,50m ². Strony stwierdziły, że przekazanie lokalu następuje protokolarnie, a kopia protokołu podpisana przez upoważnione osoby jest przekazana wynajmującemu. Strony ustaliły wysokość czynszu, podatku od nieruchomości, opłaty za wywóz nieczystości stałych, energię elektryczną oraz wodę i kanalizację. Umowa została zwarta na okres 10 lat i zastrzeżono możliwość jej rozwiązania przez najemcę w drodze (...)-miesięcznego wypowiedzenia na koniec miesiąca kalendarzowego. Przewidziano także możliwość przedłużenia umowy najmu, o ile najemca wystosuje pisemny wniosek do wynajmującego o przedłużenie okresu najmu, w terminie co najmniej 6 miesięcy przed wygaśnięciem umowy. Termin ten miał upłynąć w dniu, w którym upływa 10 lat od dnia przekazania lokalu. Przedłużenie na kolejny okres miało zostać potwierdzone aneksem do umowy, podpisanym przez obie strony. Brak wniosku o przedłużenie miał spowodować, że umowa wygasa.

B. Z. (2) wynajmowała od pozwanego również inny lokal i z czasem doszła do wniosku, że nie jest w stanie prowadzić działalności w dwóch pawilonach. Do 2004r. prowadziła działalność przez 6 lat w innym lokalu wynajętym przez pozwanego i jej zdaniem była dla niego wiarygodna z uwagi na to, że regularnie wywiązywała się ze zobowiązań. B. Z. (2), prowadząca działalność jako firma handlowa pod jej nazwiskiem, zrezygnowała z prowadzenia działalności w spornym lokalu. Zdecydowała się na podjęcie współpracy z J. W. najpierw w formie spółki cywilnej, która w trakcie najmu została przekształcona w spółkę jawną. W dniu 15 lutego 2005r. B. Z. (2) zwróciła się do pozwanego o objęcie umową najmu przedmiotowego lokalu jej wspólnika w spółce cywilnej (...) – J. W.. Wskazała, że najemcą lokalu będzie (...) – spółka cywilna z siedzibą w Z.. Tego dnia J. W. zwrócił się do pozwanego o objęcie go umową najmu opisanego lokalu jako wspólnika B. Z. (2) wskazując, że najemcą lokalu będzie spółka cywilna (...) z siedzibą w Z..

Dnia 18 lutego 2005r. powód jako wynajmujący zawarł z (...) spółką cywilną – B. Z. (2) i J. W. jako najemcą umowę najmu lokalu użytkowego przeznaczonego na działalność handlową - pawilonu spożywczego położonego w Z. przy ulicy (...), o powierzchni 650,50 m ². W § 2 umowy ustalono, że czynsz najmu będzie wynosił 11,20 zł za m ² plus VAT oraz kwotę 10 zł za m ² plus VAT do 31 grudnia 2005r. Najemca został zobowiązany do uiszczenia podatku od nieruchomości zgodnie z uchwałą Rady Miejskiej Z., należności za C.O. zgodnie z obciążeniem Spółdzielni przez (...) Z., należności za wywóz nieczystości stałych zgodnie z obciążeniem Spółdzielni przez (...)cie, opłat za energię elektryczną na podstawie indywidualnego rozliczenia z Rejonem Energetycznym Z., a także za wodę i kanalizację zgodnie z rozliczeniem przez Spółdzielnię Mieszkaniową.

Jak wynika z ustaleń Sądu Rejonowego kolejna umowa została zawarta na okres 10 lat, przy czym mogła zostać rozwiązana przez najemcę w drodze (...)-miesięcznego wypowiedzenia na koniec miesiąca kalendarzowego. Podobnie jak uprzednio umowa miała zostać przedłużona, o ile najemca wystosuje pisemny wniosek do wynajmującego o przedłużenie najmu w terminie co najmniej 6 miesięcy przed wygaśnięciem umowy. Termin wygaśnięcia umowy miał upłynąć w dniu, w którym upływa 10 lat od dnia przekazania lokalu. Przedłużenie okresu najmu miało zostać potwierdzone aneksem do umowy podpisanym przez obie strony. Brak wniosku miał skutkować wygaśnięciem umowy – § 10 umowy. W § 11 umowy zastrzeżono, że traci moc umowa najmu lokalu z dnia 14 lipca 2004r.

W trakcie trwania umowy doszło do przekształcenia spółki cywilnej (...) w spółkę jawną, a osoby wspólników pozostały bez zmian.

Pismem z dnia 13 czerwca 2014r. pozwana zwróciła się do powoda z wnioskiem o przedłużenie okresu najmu przedmiotowego lokalu na podstawie § 10 umowy z dnia 18 lutego 2005r. W uzasadnieniu najemca wskazał, że spełnił kryteria wynikające z tego paragrafu umowy, gdyż przekazanie lokalu miało miejsce w dniu 18 lutego 2005r., a tym samym ostatecznym terminem do złożenia takiego wniosku jest dzień 18 sierpnia 2014r. W odpowiedzi na to pismo, powód poinformował pozwaną, że 10-letni okres, na który została zawarta umowa, upływa w dniu 11 lipca 2014r. Porozumienie z dnia 18 lipca 2005r. (winno być 18 lutego 2005r.) zostało podpisane z inicjatywy najemcy, który dokonywał przekształceń formy prawnej, w jakiej prowadzona była jego działalność gospodarcza. Celem zmiany było tylko dołączenie po stronie najemcy wspólnika J. W., z którym zaczęła prowadzić działalność gospodarczą B. Z. (2), co wynika wprost z pism wspólników z dnia 15 lutego 2005r. Zmiana ta nie była możliwa bez zawarcia nowej umowy. Zdaniem powoda, przy zawieraniu umowy ze spółką cywilną nie doszło do zwrotnego przekazania lokalu do dyspozycji spółdzielni i ponownego przekazania go najemcy. Pomieszczenie zostało wydane tylko raz w dniu 12 lipca 2004r. i najemca nieprzerwanie od tej daty prowadził w nim działalność, dlatego od tej daty należy liczyć określony w § 10 umowy 10-letni termin wygaśnięcia umowy. Powód podniósł, że do przedłużenia umowy konieczne jest spełnienie dwóch warunków: przede wszystkim, najemca musi złożyć wniosek we wskazanym w umowie terminie i musi zostać podpisany aneks do umowy, określający jego warunki, obejmujący w szczególności okres dalszego obowiązywania umowy. Wniosek powoda był ofertą złożoną wynajmującemu, zawierającą warunki, na których współpraca miałaby być kontynuowana. W przypadku braku porozumienia co do warunków dalszej współpracy, nie dojdzie do kontynuacji najmu. Ostatecznie powód wezwał pozwanego do opróżnienia lokalu do dnia 12 lipca 2014r. i przygotowania go do zwrotu na warunkach określonych w § 9 umowy.

Sąd Rejonowy oceniając żądanie stwierdził, że istota sporu sprowadzała się do rozstrzygnięcia, czy powód może domagać się opróżnienia lokalu, a tym samym czy wniosek o przedłużenie umowy najmu został złożony w terminie określonym w § 10 umowy. Zgodnie z § 10, umowa została zawarta na okres 10 lat, przy czym mogła zostać rozwiązana przez najemcę w drodze (...)-miesięcznego wypowiedzenia na koniec miesiąca kalendarzowego. Umowa miała ulec przedłużeniu, o ile najemca wystosuje pisemny wniosek do wynajmującego o przedłużenie okresu najmu w terminie co najmniej 6 miesięcy przed wygaśnięciem umowy. Termin wygaśnięcia umowy miał upłynąć w dniu, w którym upływa 10 lat od dnia przekazania lokalu. Przedłużenie okresu najmu, warunki umowy na kolejny okres miały zostać potwierdzone aneksem do umowy podpisanym przez obie strony. Brak wniosku miał skutkować wygaśnięciem umowy.

Sąd Rejonowy wskazał, że umowa najmu pomiędzy powódką i pozwaną (...) spółką cywilną B. Z. (2), J. W. została zawarta dnia 18 lutego 2005r. Poprzednio najemcą tego lokalu była na podstawie umowy z dnia 14 lipca 2004r. B. Z. (2), prowadząca działalność gospodarczą pod nazwą Firma Handlowa (...). Temu podmiotowi lokal został przekazany dnia 12 lipca 2004r. i na tę okoliczność został sporządzony protokół przejęcia i przekazania. Sąd ten zaakcentował, że w § 11 spornej umowy z dnia 18 lutego 2005r. zastrzeżono, że traci moc umowa najmu lokalu z dnia 14 lipca 2004r. Nie sporządzono wówczas protokołu przekazania lokalu przy zawieraniu umowy z poprzednikiem prawnym powódki. Do przejęcia lokalu przez podmiot określony w umowie doszło w dacie jej zawarcia. Fakt, że jeden ze wspólników prowadził wcześniej działalność w spornym lokalu jako odrębny podmiot, nie może stanowić podstawy do przyjęcia, że przedmiotowa umowa stanowi kontynuację poprzedniej, zawartej z jednym ze wspólników. Świadczy o tym zapis § 11 umowy z dnia 18 lutego 2005r. Zawarte we wnioskach wspólników z dnia 15 lutego 2005r. sformułowania dotyczące objęcia umową najmu drugiego wspólnika nie mogą stanowić podstawy do przyjęcia, że do przekazania lokalu nowemu podmiotowi doszło w dacie 12 lipca 2004r. W pismach tych wspólnicy wyraźnie wskazali, że działalność w formie spółki cywilnej rozpoczęli dnia 1 lutego 2005r., zatem brak było podstaw do przyjęcia ciągłości działalności podmiotu będącego najemcą. Okoliczności sprawy wskazują na to, iż J. W. znał stan techniczny lokalu, co mogło powodować brak sporządzenia protokołu przekazania. Pozwany nie domagał się zresztą dostarczenia mu takiego protokołu, mimo że zgodnie z umową powinien mu być dostarczony. Do przekazania lokalu doszło więc 18 lutego 2005r. i od tej daty należy liczyć upływ 10-letniego okresu powodującego wygaśnięcie umowy. Wniosek o przedłużenie umowy (doręczony pozwanemu w dniu 16 czerwca 2014r.) został złożony przed upływem sześciu miesięcy od dnia (przed) wygaśnięcia umowy.

Zdaniem Sądu Rejonowego brak było podstaw do przyjęcia, że do przedłużenia umowy może dojść wyłącznie na czas nieoznaczony. Z § 10 obu umów wynika, że warunki umowy na kolejny okres zostaną potwierdzone aneksem. Sformułowanie takie daje podstawy do przyjęcia, że chodzi o zawarcie umowy na taki czas, na jaki była zawarta poprzednia umowa. Skoro pozwany skutecznie złożył wniosek o przedłużenie umowy, to tym samym uległa ona przedłużeniu i powód nie może domagać się opróżnienia lokalu.

Jako podstawę prawną orzeczenia Sąd wskazał art. 222 § 1 k.c.

O kosztach Sąd postanowił na mocy art. 98 k.p.c.

Powyższy wyrok apelacją zaskarżyła Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) w Z..

Skarżąca zarzuciła naruszenie:

I. prawa procesowego - art. 233 § 1 k.p.c. mające wpływ na treść rozstrzygnięcia polegające na sprzeczności istotnych ustaleń z treścią zebranego w sprawie materiału:

1.  poprzez bezzasadne ustalenie, że pozwani skutecznie złożyli wniosek o przedłużenie umowy, w związku z czym posiadają tytuł prawny do korzystania ze sporego lokalu podczas, gdy z zebranego w sprawie materiału wynika jedynie wniosek wprost przeciwny;

2.  poprzez bezpodstawne ustalenie, że brak jest podstaw do przyjęcia ciągłości działalności podmiotu będącego najemcą, ponieważ od dnia 1 lutego 2005r. J. W. i B. Z. (2) prowadzą działalność jako spółka cywilna, a więc zdaniem sądu, całkowicie odrębny podmiot, którego funkcjonowanie nie ma związku z wcześniej prowadzoną przez B. Z. (2), działalnością podczas, gdy z pism J. W. i B. Z. (2) wprost wynika, że ich intencją było jedynie „ objęcie” umową zawartą przez B. Z. (2) J. W. i dalsza kontynuacja tego porozumienia, a z art. 860 k.c. wynika, że umowa spółki cywilnej nie jest umową kreacyjną, tworzącą nowy podmiot prawa, a jedynie umową zobowiązującą, ewentualnie zobowiązująco rozporządzającą, zawartą pomiędzy przedsiębiorcami;

3.  poprzez bezpodstawne ustalenie, że brak sporządzenia protokołu przekazania lokalu mogło być spowodowane tym, że J. W. znał stan techniczny lokalu podczas, gdy wniosek taki nie wynika, ze zgromadzonego w sprawie materiału, natomiast okoliczności sprawy wskazują na to, że niesporządzenie protokołu wiązało się z celem umowy z dnia 18 lutego 2005r., którym była kontynuacja umowy z dnia 14 lipca 2004r., w takiej sytuacji nie było potrzeby tworzenia nowego protokołu, dokument z 12 lipca 2004r. był wystarczający;

4.  poprzez bezpodstawne ustalenie, że w dniu 18 lutego 2005r. doszło do przekazania lokalu, podczas gdy z zebranego w sprawie materiału wynika, że do przekazania lokalu doszło tylko raz, w dniu 12 lipca 2004r.;

II. prawa procesowego - art. 233 § 1 k.p.c. poprzez bezpodstawne ustalenie, że istnieją „podstawy do przyjęcia, że chodzi o zawarcie umowy na taki czas, na jaki była zawarta poprzednia umowa” podczas, gdy z okoliczności sprawy, a w szczególności z umowy z dnia 18 lutego 2005r., wniosek taki w żaden sposób nie wynika. Umowa nie wskazuje bowiem konkretnego terminu jej przedłużenia, a z jej treści wprost wnika, że termin ten, w braku odmiennych ustaleń stron, jest nieoznaczony;

III. art. 674 k.c. poprzez jego niezastosowanie podczas, gdy z wykładni literalnej, celowościowej jak i funkcjonalnej umowy z dnia 18 lutego 2005r. jasno wynika, że w razie złożenia wniosku o przedłużenie umowy w wyznaczonym terminie, w braku odmiennych ustaleń stron, potwierdzonych aneksem do umowy, przedłużenie umowy nastąpić może wyłącznie na czas nieoznaczony;

IV. art. 688 k.c. poprzez jego niezastosowanie podczas, gdy zebranego w sprawie materiału wynika, że powódka wypowiedziała pozwanym umowę najmu, a trzymiesięczny termin wskazany w art. 688 k.c. już upłynął, a pozwani zajmują lokal położony w Z. przy ul. (...), bez jakiejkolwiek tytułu prawnego.

Wskazując na powyższe zarzuty skarżący wniósł:

1.  o zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez uwzględnienie powództwa w całości tj. orzeczenie eksmisji pozwanej KMICIC B. Z. i J.M. (...) Spółka Jawna z lokalu użytkowego znajdującego się w budynku położonym w Z. przy ul. (...) oraz o nakazanie pozwanej opróżnienia i opuszczenia tego lokalu wraz z rzeczami i osobami, które swoje prawa od nich wywodzą,

2.  zasądzenie od strony pozwanej na rzecz powódki kosztów procesu za obydwie instancje według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W odpowiedzi na apelację pozwana (...) B. Z. i J.M. (...) spółka jawna z siedzibą w Z. wniosła o jej oddalenie oraz o zasądzenie od strony powodowej na rzecz pozwanej kosztów procesu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja odniosła zamierzony skutek, aczkolwiek nie wszystkie zarzuty powódki były uzasadnione.

Skarżąca kwestionując orzeczenie Sądu I instancji oparła swoją apelację na zarzutach dotyczących naruszenia przepisów prawa materialnego art. 674 k.c., art. 688 k.c. i przepisów postępowania - art. 233 § 1 k.p.c.

Zarzut dotyczący naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. sprowadza się w istocie do próby podważenia poczynionych przez Sąd Rejonowy ustaleń faktycznych. Należy podkreślić, że prawidłowość zastosowania lub wykładni prawa materialnego może być właściwie oceniona jedynie na kanwie niewadliwie ustalonej podstawy faktycznej rozstrzygnięcia. Skuteczne zatem zgłoszenie zarzutu dotyczącego naruszenia prawa materialnego wchodzi zasadniczo w rachubę tylko wtedy, gdy ustalony przez sąd pierwszej instancji stan faktyczny, będący podstawą zaskarżonego wyroku, nie budzi zastrzeżeń. Jest to pogląd powszechnie przyjęty w orzecznictwie Sądu Najwyższego (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 marca 1997r. II CKN 60/97, OSNC 1997/9 poz. 128). Powyższe rodzi konieczność rozpoznania w pierwszej kolejności zarzutów naruszenia prawa procesowego zmierzających do zakwestionowania ustalonego stanu faktycznego.

Wbrew zarzutom apelacji, Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił okoliczności faktyczne istotne dla rozstrzygnięcia w szczególności fakt, że do przekazania spornego lokalu użytkowego wynajmującej (...) spółce cywilnej – B. Z. (2) i J. W. doszło w dniu 18 lutego 2005r., czyli w dniu podpisania umowy. Jak podkreślił Sąd Rejonowy była to umowa najmu zawarta z odrębnym podmiotem, w stosunku do wynajmującego (B. Z. (2)) określonego w umowie najmu z dnia 14 lipca 2014r., która to umowa stosownie do § 11 nowej umowy utraciła moc. Brak sporządzenia protokołu przekazania lokalu użytkowego spółce cywilnej, gdy faktycznie spółka przejęła ten lokal w dniu 18 lutego 2015r., nie przekreśla powyższego. Wniosek pozwanej o przedłużenie umowy najmu z dnia 13 czerwca 2014r. został zatem złożony 6 miesięcy przed upływem 10 letniego okresu obowiązywania umowy. Ustalenia te znajdują oparcie w zgromadzonym materiale dowodowym, którego oceny Sąd I instancji dokonał w tej części w granicach zasady swobodnej oceny dowodów, z uwzględnieniem zasad logiki i doświadczenia życiowego, czyli z uwzględnieniem przesłanek wynikających z art. 233 § 1 k.p.c.

Nie można natomiast zgodzić się z ustaleniem Sądu Okręgowego, że samo złożenie przez wynajmującego, co najmniej 6 miesięcy przed wygaśnięciem umowy wniosku o przedłużenie umowy najmu spowodowało automatycznie jej przedłużenie na tych samych warunkach na okres kolejnych 10 lat. Wniosek taki nie wynika z zebranych dowodów, w szczególności z treści łączącej strony umowy najmu. Kwestie te strony uregulowały w § 10 umowy (k.15). Strony wyraźnie wskazały, że umowa zostaje zawarta na okres 10 lat przy czym może zostać rozwiązana przez najemcę w drodze trzymiesięcznego wypowiedzenia, na koniec miesiąca kalendarzowego (co nie nastąpiło). Umowa najmu ulegnie przedłużeniu, o ile najemca wystosuje pisemny wniosek do wynajmującego o przedłużenie okresu najmu w terminie co najmniej 6 miesięcy przed wygaśnięciem umowy. Termin wygaśnięcia umowy upłynie w dniu, w którym upływa 10 lat od dnia przekazania lokalu. Przedłużenie okresu najmu, warunki umowy na kolejny okres zostaną potwierdzone aneksem do umowy podpisanym przez obie strony. Brak wniosku, o którym mowa w niniejszym ustępie powoduje, iż umowa wygasa.

Z zapisu tego wynika, że wniosek wynajmującego o przedłużenie umowy najmu, złożony co najmniej 6 miesięcy przed wygaśnięciem umowy, jest podstawą do podjęcia negocjacji, co do możliwości kontynuowania umowy. Brak takiego wniosku powodowałby automatyczne wygaśnięcie umowy. Z kolei złożenie wniosku stanowiło podstawę do podjęcia rokowań, a nie dawało podstawy do przyjęcia, że umowa przedłuża się na tych samych warunkach na kolejne 10 lat. Jeżeli strony doszłyby do porozumienia co do warunków i okresu trwania kolejnej umowy, potwierdziłyby te ustalenia w formie aneksu, który podpisałby obie strony. Umowa najmu ma charakter cywilno-prawny i jej zawarcie zależy od woli obu stron, a nie tylko od wynajmujacego. Istnienie pomiędzy stronami umowy najmu w okresie od 18 lutego 2005r. do 18 lutego 2015r. nie powoduje po stronie Spółdzielni powstania obowiązku zawarcia kolejnej umowy na ten sam okres i na tych samych warunkach. Brak zawarcia umowy najmu na kolejny okres spowodował, że umowa z dnia 18 lutego 2005r. wygasła w dniu 18 lutego 2015r.

Z korespondencji stron jednoznacznie wynika, że Spółdzielnia nie wyrażała zgody na dalsze (po 18 lutego 2015r.) zajmowanie lokalu użytkowego przez pozwaną spółkę, więc nie doszło do przedłużenia umowy najmu i art. 674 k.c. nie miał w tej sytuacji zastosowania.

Umowa była zawarta na czas określony, nie została przedłużona i uległa rozwiązaniu w dniu 18 lutego 2015r. Najemca nie był zatem zobowiązany do jej wypowiadania w trybie art. 688 k.c.

W oparciu o powyższe ustalenia należy wskazać, że od 19 lutego 2015r. pozwana nie posiada tytułu prawego do zajmowania lokalu użytkowego, będącego własnością powodowej spółdzielni. Zgodnie z treścią art. 222 § 1 k.c. właściciel może żądać od osoby, która włada faktycznie jego rzeczą, ażeby rzecz została mu wydana, chyba, że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą. Zasadne było zatem nakazanie pozwanej spółce, aby opuściła i opróżniła z należących do niej rzeczy lokal użytkowy położony w budynku przy ulicy (...) w Z. i wydała go powódce Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w Z..

Uwzględniając charakter prowadzonej przez wynajmującego działalności handlowej, fakt i liczbę zatrudniania pracowników Sąd stosując art. 320 k.p.c. odroczył termin wykonania powyższego obowiązku do dnia 31 marca 2017r.

O kosztach procesu przed Sądem I i II instancji Sąd orzekł na mocy art. 98 k.p.c. zasądzając od przegrywającej spór pozwanej na rzecz powódki:

- w pkt 3 kwotę 2.617 zł obejmującą opłatę od pozwu - 200 zł, wynagrodzenie pełnomocnika - 2.400 zł na podstawie § 6 pkt 5 w związku z § 9 pkt 3 obowiązującego do dnia 31 grudnia 2015r. rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jednolity Dz.U. z 2013r. poz. 490 ze zm), opłatę od pełnomocnictwa – 17 zł;

- w pkt 4 kwotę 2.600 zł, na która składa się opłata od apelacji 200 zł i wynagrodzenie pełnomocnika 2.400 zł wg § 2 pkt 5, § 7 pkt 3 i § 10 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015r. poz.1804).

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji na mocy art. 386 § 1 k.p.c.

SSO Agnieszka Polak SSO Halina Garus SSO Leszek Mazur