Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 czerwca 2016 roku

Sąd Rejonowy w S. Wydział III Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym :

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Paweł Kaczyński

Protokolant: Martyna Zbrzeska

po rozpoznaniu w dniu 2 czerwca 2016 roku w S. na rozprawie

sprawy z powództwa: I. P.

przeciwko: J. P.

o podwyższenie alimentów

I.  zasądza od pozwanego J. P. na rzecz powódki I. P. alimenty w wysokości po 1200 (tysiąc dwieście) złotych miesięcznie, poczynając od dnia 10 marca 2016 roku, płatne z góry do dwudziestego piątego dnia każdego miesiąca wraz z odsetkami w wysokości ustawowej w przypadku opóźnienia w zapłacie, czym podwyższa alimenty zasądzone w kwocie po 700 (siedemset) złotych miesięcznie prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w S. I Wydział Cywilny z dnia 4 kwietnia 2007 roku w sprawie o sygnaturze IACa 92/07;

II.  zasądza od pozwanego J. P. na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w S. kwotę 120 (stu dwudziestu) złotych – tytułem kosztów sądowych, których strona powodowa nie miała obowiązku uiścić;

III.  zasądza od pozwanego J. P. na rzecz powódki I. P. 2400 (dwa tysiące czterysta) złotych - tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

IV.  nadaje wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności w zakresie punktu I.

Sędzia Sądu Rejonowego Paweł Kaczyński

Sygn. akt III RC 57/16

UZASADNIENIE

I. P. wniosła przeciwko J. P. pozew o podwyższenie alimentów z kwoty po 700 zł miesięcznie do kwoty po 1200 zł miesięcznie, płatnych z góry do 25. dnia każdego miesiąca z odsetkami ustawowymi w przypadku opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia wniesienia pozwu.

W uzasadnieniu powódka wskazała, że strony pozostawały w związku małżeńskim, który został rozwiązany przez rozwód. Wyrokiem z dnia 4 kwietnia 2007 roku Sąd Apelacyjny w S. zasądził na rzecz I. P. alimenty w kwocie po 700 zł miesięcznie. Od tego czasu minęło 8 lat.

I. P. podniosła, że czasie rozwodu była osobą pracującą. Zarabiała 1800 zł miesięcznie, przy czym jej wynagrodzenie rosło i w 2008 roku zarabiała 2300 zł, zaś w ostatnim roku zatrudnienia – 3300 zł. Obecnie – od 8 marca 2015 roku powódka nie pracuje i utrzymuje się z emerytury w wysokości 2360,01 zł miesięcznie. Miesięczny dochód powódki zmalał zatem o 1000 zł miesięcznie. Powódka podkreśliła również, że w związku ze znacznym wzrostem kursu franka szwajcarskiego podwyższeniu uległa rata kredytu, który zaciągnęła celem spłaty udziału pozwanego po podziale majątku wspólnego. Obecnie rata ta wynosi ok. 1800 zł miesięcznie.

Powódka aktualnie mieszka z synem i jego żoną. Partycypują oni w połowie kosztów utrzymania domu.

Koszty utrzymania I. P. wynoszą 2377,68 zł miesięcznie i składają się na nią:

- prąd – 100 zł,

- woda – 100 zł,

- gaz – 100 zł,

- ogrzewanie drewnem kominkowym – 60 zł,

- wywóz śmieci – 40 zł,

- telefon, Internet i TV – 60 zł,

- telefon komórkowy – 21,40 zł,

- abonament RTV – 10 zł,

- podatek od nieruchomości – 13,75 zł,

- rata kredytu hipotecznego – 1800 zł,

- składka ubezpieczenia ww. kredytu – 31,73 zł,

- składka ubezpieczenia na życie – 40,80 zł.

Po odliczeniu ww. kwot powódce pozostaje 682,33 zł, co nie pozwala jej na zaspokojenie podstawowych potrzeb związanych z wyżywieniem, zakupem środków czystości czy leków.

Powódka podjęła próbę pozasądowego zakończenia sprawy, ale nie otrzymała odpowiedzi od byłego męża.

W odpowiedzi na pozew J. P. wniósł o oddalenie powództwa w całości.

J. P. wskazał, że zmieniła się jego sytuacja życiowa. Wzrosły jego dochody z kwoty 9000 zł miesięcznie w czasie rozwodu do kwoty 11000 zł obecnie, przy czym aktualnie pozostaje w nowym związku małżeńskim, z którego posiada kilkuletniego syna. Pozwany wskazał, że w ramach podziału majątku otrzymał od byłej żony spłatę w kwocie 240000 zł, przy czym nie mógł już prowadzić prywatnego gabinetu w domu, ale na ten cel musiał zakupić nieruchomość, na co zaciągnął kredyt.

Pozwany przyznał, że w 2015 roku osiągnął dochód netto na poziomie 110.800 zł, zaś za okres od 1 stycznia 2016 roku do 29 lutego 2016 roku – ok. 35.100 zł. Żona pozwanego A. P. prowadzi własną działalność gospodarczą i jej dochód za 2015 roku wyniósł ok. 10000 zł.

J. P. wskazał, że wraz z żoną ma następujące comiesięczne wydatki:

- energia elektryczna – 270 zł,

- gaz – 280 zł,

- woda – 350 zł,

- podatek od nieruchomości – 94 zł,

- wywóz odpadów – 87 zł,

- ochrona – 67 zł,

- czyszczenie przydomowej oczyszczalni ścieków – 10 zł,

- telewizja (...)+ - 139 zł,

- zakup drewna do kominka – 90 zł,

- utrzymanie terenu wokół domu – 200 zł,

- przedszkole syna i rada rodziców – 1000 zł.

J. P. wskazał, że na dokształcanie zawodowe wydaje 300 zł miesięcznie, a nadto ponosi koszty eksploatacji, utrzymania i ubezpieczenia samochodu.

Pozwany wskazał, że ma 62 lata i cierpi na nadciśnienie tętnicze. Z informacji ZUS wynika, że gdyby przeszedł na emeryturę za 5 lat to jego świadczenie wynosiłoby 2400 zł.

J. P. podkreślił, że jego syna cierpi na chorobę refluksową i w ostatnim czasie diagnozowanie, leczenie dziecka, zakup leków i inhalatorów pochłonęło 3000 zł.

Zdaniem pozwanego powódka może otrzymywać dodatkowe dochody z wynajmu lokalu, który w przeszłości J. P. wykorzystywał na gabinet. Nadto koszty utrzymania nieruchomości zajmowanej przez powódkę powinny być przez nią ponoszone w ¼ wysokości, zaś w pozostałej części koszty te powinien ponosić syn i jego rodzina.

J. P. wskazał, że dochody powódki są porównywalne do dochodu na jednego członka w rodzinie pozwanego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Sąd Apelacyjny S. w sprawie I ACa 92/07 wyrokiem z dnia 4 kwietnia 2007 roku zmienił wyrok rozwodowy, tj. wyrok Sądu Okręgowego S. z dnia 12 kwietnia 2006 roku w sprawie X RC 833/02, między innymi w ten sposób, że rozwiązał małżeństwo stron z winy J. P. i zasądził od niego na rzecz I. P. alimenty w kwocie po 700 zł miesięcznie.

Dowód:

- wyrok Sądu Okręgowego, k. 272 akt X RC 833/02,

- wyrok Sądu Apelacyjnego, k. 394-395 akt X RC 833/02 (I ACa 92/07).

W czasie wyrokowania przez Sąd Apelacyjny I. P. pracowała w firmie (...) jako specjalista do spraw kadrowo-płacowych i zarabiała miesięcznie netto ok. 1800 zł. W chwili rozstania otrzymała od męża 60000 zł, które ulokowała na koncie z przeznaczeniem na wydatki synów.

I. P. utrzymywała dom we własnym zakresie, przy czym w czasie procesu otrzymywała od męża 2500 zł miesięcznie tytułem zabezpieczenia.

Dowód:

- zeznania I. P., k. 100v-101v.

W czasie wyrokowania przez Sąd Apelacyjny J. P. pracował jako lekarz. Był ordynatorem oddziału wewnętrznego szpitala w S.. Prowadził również prywatną praktykę. Jego dochody wynosiły ok. 9000 zł miesięcznie.

Pozwany nie mieszkał w tym czasie z żoną. Związał się z nową partnerką, z którą zaciągnął kredyt w kwocie 350.000 zł na budowę domu.

Dowód:

- zeznania J. P., k. 101v-102v.

Aktualnie I. P. ma 62 lata. Od marca 2015 roku przebywa na emeryturze. Jej świadczenie wynosi 2360,01 zł miesięcznie. Przed przejściem na emeryturę powódka pracowała w dotychczasowym zakładzie pracy, gdzie jej wynagrodzenie systematycznie wzrastało, aby w ostatnim roku zatrudnienia wynosi 3300 zł miesięcznie.

I. P. dokonała z J. P. podziału majątku wspólnego. Otrzymała dom, ale w zamian za to musiała przekazać pozwanemu tytułem spłaty kwotę 240000 zł. Na ten cel zaciągnęła kredyt hipoteczny z początkową ratą w kwocie ok. 1450 zł miesięcznie i obecnie – po zmianie kursu franka szwajcarskiego – ok. 1800 zł miesięcznie.

Dowód:

- zeznania I. P., k. 100v-101v,

- kopia ugody, k. 55-57,

- decyzja ZUS, k. 7,

- potwierdzenie przelewu raty za kredyt, k. 8-10.

I. P. w zajmowanym domu mieszka z synem i jego rodziną. Dzielą się opłatami po połowie. Synowa powódki pracuje zawodowo, zaś syn powódki prowadzi działalność w zakresie naprawy komputerów.

Powódka w związku z tym co miesiąc wydaje: rata kredytu – ok. 1800 zł, prąd – 100 zł, woda – 100 zł, gaz – 100 zł, wywóz śmieci – 40 zł, telefon, Internet i TV – 60 zł, telefon komórkowy – 21,40 zł, abonament RTV – 10 zł, podatek od nieruchomości – 13,75 zł, składka ubezpieczenia kredytu – 31,73 zł, składka ubezpieczenia na życie – 40,80 zł.

Dowód:

- zeznania I. P., k. 100v-101v,

- potwierdzenie przelewu raty za kredyt, k. 8-10,

- rachunki z (...), k. 12-13,

- rachunki za wodę, k. 14-15,

- rachunki za gaz, k. 16-17,

- potwierdzenie przelewu opłaty za wywóz nieczystości, k. 18,

- rachunek z (...), k. 19,

- rachunek z O., k. 20,

- potwierdzenie przelewu za abonament RTV, k. 21,

- decyzja w zakresie podatku od nieruchomości, k. 22,

- potwierdzenie przelewu za ubezpieczenie kredytu, k. 23,

- potwierdzenie przelewu za polisę na życie, k. 24.

Powódka zajmuje się na zmianę ze swoją siostrą opieką nad schorowanymi rodzicami.

Dowód:

- zeznania I. P., k. 100v-101v.

J. P. ma 62 lata. Nadal wykonuje zawód lekarza. Prowadzi indywidualną praktykę lekarską. Ma podpisany kontrakt z Narodowym Funduszem Zdrowia. Przyjmuje pacjentów w S. i w S.. Osiąga dochód na poziomie nie niższym niż 10000 zł netto miesięcznie. W koszty uzyskania przychodu wlicza utrzymanie gabinetu oraz samochodów (swojego i żony). (...) tych samochodów wynosi 12000 zł miesięcznie. Pozwany nie ma zobowiązań kredytowych.

Dowód:

- zeznania J. P., k. 101v-102v.

- PIT-36L, k. 60-62,

- PIT-36, k. 64-67,

J. P. z żoną i małoletnim synem mieszkają w domu jednorodzinnym w S.. Żona pozwanego – A. P. pracuje zawodowo. Małoletni syn pozwanego uczęszcza do przedszkola, którego koszt wynosi ok. 905-910 zł miesięcznie. Opłatą na rzecz rady rodziców wynosi 250 zł rocznie. Syn pozwanego zmaga się z chorobą refluksową, jak też miał epizod z dusznościami.

J. P. wraz z żoną ponoszą comiesięczne wydatki na: energię elektryczną – 270 zł, gaz – 280 zł, wodę – 350 zł, podatek od nieruchomości – 94 zł, wywóz odpadów – 87 zł, ochronę – 67 zł, czyszczenie przydomowej oczyszczalni ścieków – 10 zł, telewizję (...)+ – 139 zł.

Dowód:

- zeznania J. P., k. 101v-102v,

- odpis aktu małżeństwa, k. 58,

- odpis aktu urodzenia, k. 59,

- PIT-36L, k. 60-62,

- PIT-36, k. 64-67,

- odpis księgi przychodów i rozchodów, k. 63, 99,

- rachunek z (...), k. 68-71,

- potwierdzenie przelewu za przedszkole, k. 72-73,

- potwierdzenie przelewu za radę rodziców, k. 74-75,

- potwierdzenie przelewu za telewizję, k. 76,

- faktura za czyszczenie przydomowej oczyszczalni ścieków, k. 77,

- faktury za wodę, k. 77-86,

- faktury za gaz, k. 83-86,

- potwierdzenie przelewu za wywóz odpadów, k. 87.

- faktura i potwierdzenie przelewu za ochronę, k. 88-89,

- decyzja w zakresie podatku od nieruchomości, k. 90,

- potwierdzenie przelewu podatku od nieruchomości, k. 91.

I. P. otrzymuje regularnie od J. P. po 700 zł miesięcznie z tytułu alimentów.

Bezsporne.

Sąd Rejonowy rozważył, co następuje:

Powództwo jako zasadne należało uwzględnić.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że sąd, ustalając stan faktyczny sprawy, miał na uwadze treść przepisu art. 227 k.p.c., a mianowicie, że przedmiotem dowodu są fakty mające dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie. Jako że meritum niniejszego postępowania stanowi rozstrzygnięcie w przedmiocie podwyższenia alimentów dla powódki jako byłej żony pozwanego, jedynie fakty wpływające na te okoliczności mogły stanowić przedmiot ustaleń faktycznych czynionych przez sąd.

Sąd ustalał stan faktyczny sprawy opierając się na zgromadzonych w sprawie, a powołanych wyżej, dokumentach oraz zeznaniach stron.

W ocenie Sądu, zgromadzone w aktach sprawy dokumenty – jako sporządzone w sposób przewidziany prawem oraz przez podmioty do tego uprawnione – uznać należy za wiarygodne. Po bezpośrednim zapoznaniu się z tym materiałem dokumentarnym nie sposób co do niego sformułować jakichkolwiek zastrzeżeń, albowiem brak jest okoliczności, które wpływałyby negatywnie na jego ocenę.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania złożone przez I. P.. Powódka zeznawała na okoliczność własnej sytuacji życiowej. Przedstawiała na te okoliczności dokumenty, zwłaszcza odnośnie otrzymywanych dochodów oraz faktu ponoszenia wydatków związanych z utrzymaniem nieruchomości. Jej zeznania są spójne i logiczne. Sąd przyjął za prawdziwe twierdzenia powódki, że dzieli się kosztami utrzymania domu z synem i jego rodziną, albowiem jest to normalna sytuacja, że dorosłe dzieci dokładają się do ponoszenia wydatków związanych z utrzymaniem wspólnie wykorzystywanej nieruchomości.

Sąd uznał również zeznania pozwanego za wiarygodne. J. P. opisał swoją sytuację majątkową i osobistą, również odnośnie założenia nowej rodziny, budowy domu, prowadzenia działalności lekarskiej. Także pozwany przedkładał do akt dokumenty, które potwierdzały się z zeznaniami.

Zdaniem Sądu brak jest podstaw, aby wykazać, iż któraś ze stron zeznawała niezgodnie z prawdą.

Powyższa ocena materiału dowodowego pozwala na merytoryczną ocenę żądania strony powodowej. Jak wynika z treści pozwu podstawę żądania I. P. stanowi wina J. P. jako okoliczność rozwodu stron oraz zmiana okoliczności od czasu zapadnięcia wyroku w sprawie X RC 833/02 (I ACa 92/07).

Zgodnie z art. 60 § 2 k.r.o., jeżeli jeden z małżonków został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia, a rozwód pociąga za sobą istotne pogorszenie sytuacji materialnej małżonka niewinnego, sąd na żądanie małżonka niewinnego może orzec, że małżonek wyłącznie winny obowiązany jest przyczyniać się w odpowiednim zakresie do zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb małżonka niewinnego, chociażby ten nie znajdował się w niedostatku.

Przepis art. 60 § 2 k.r.o. reguluje przesłanki orzeczenia przez sąd obowiązku alimentacyjnego na rzecz rozwiedzionego małżonka, który nie został (choćby częściowo) uznany winnym rozkładu życia małżeńskiego. Przesłanki tego obowiązku zasadzają się na tym, że zobowiązanym do świadczeń alimentacyjnych może być tylko rozwiedziony małżonek, który ponosi wyłączną winę rozkładu pożycia, zaś uprawnionym może być tylko małżonek niewinny. Dalej, rozwód pociągnąć musi za sobą istotne pogorszenie sytuacji materialnej uprawnionego, przy czym przepis art. 60 § 2 k.r.o. nie wspomina nic o możliwościach zobowiązanego. Wskazuje, że zakres świadczeń zobowiązanego musi być „odpowiedni” w stosunku do usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego. Niemniej jednak należy mieć również na uwadze, że stosownie do treści art. 135 § 1 k.r.o. (w zw. z art. 61 k.r.o.) zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

Równie istotny jest przepis art. 138 k.r.o., który na zasadzie art. 61 k.r.o. stosuje się odpowiednio w sprawach między małżonkami. Zgodnie z nim w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Pokreślić jednak należy, że do stwierdzenia, czy nastąpiła zmiana stosunków w rozumieniu przepisu art. 138 k.r.o. należy wziąć pod uwagę, czy istniejące warunki i okoliczności mają charakter trwały, dotyczą okoliczności zasadniczych, ilościowo znacznych i wyczerpują te przesłanki, które w istotny sposób wpływają na zakres obowiązku alimentacyjnego (podobnie SN w uchwale z 16 grudnia 1987 roku, III CZP 91/86, LEX nr 3342).

Pierwsza z przesłanek wskazywanych przez art. 60 § 2 k.r.o. nadal jest spełniona, albowiem prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w S. (X RC 833/02), zmienionym przez wyrok Sądu Apelacyjnego w S. (I ACa 92/07), orzeczono rozwód między I. P. i J. P. z wyłącznej winy tego ostatniego. Spełniona została również druga przesłanka, a mianowicie rozwód między stronami spowodował istotne pogorszenie sytuacji życiowej powódki.

Zaistniała również przesłanka z art. 138 k.r.o., tj. zmiana sytuacji wpływająca na zobowiązanie alimentacyjne pozwanego.

Jak wynika z ustaleń faktycznych w czasie rozstrzygania przez Sąd w sprawie rozwodowej powódka pozostawała osobą aktywną zawodowo z wynagrodzeniem w kwocie 1800 zł netto miesięcznie, otrzymywała środki od męża na utrzymanie domu. Zgodnie z wyrokiem Sądu Apelacyjnego w S. powódka uzyskała świadczenie alimentacyjne w kwocie 700 zł miesięcznie. Miała zatem do dyspozycji ok. 2500 zł miesięcznie. Z tych środków utrzymywała siebie i dom. Co istotne, część opłat był obowiązany ponosić J. P., gdyż w tym czasie był współwłaścicielem domu zajmowanego przez powódkę.

Aktualnie zaś powódka otrzymuje świadczenie emerytalne w kwocie ok. 2360 zł miesięcznie oraz 700 zł alimentów. Nie zmieniła się jej sytuacja osobista czy zdrowotna. Zmieniła się natomiast jej sytuacja majątkowa. Otóż w związku z podziałem majątku wspólnego I. P. została zobowiązana do spłaty na rzecz byłego męża kwoty 240000 zł. Na ten cel zaciągnęła kredyt hipoteczny, którego rata początkowo wynosiła 1450 zł miesięcznie, podczas gdy obecnie – po skokowym wzroście kursu franka szwajcarskiego do polskiego złotego – wynosi ok. 1800 zł miesięcznie. Po dokonaniu zsumowania dochodów powódki, tj. emerytury i alimentów od męża (ok. 3100 zł) oraz porównaniu z aktualnymi wydatkami (ok. 2350 zł), okazuje się, że I. P. dysponuje kwotą ok. 750 zł miesięcznie na własne utrzymanie, co faktycznie może uchodzić za niewysoką kwotę, zwłaszcza gdy weźmie się pod uwagę wysoki standard życia stron w czasie małżeństwa. Choć powódka nie wykazała ile środków przeznacza na własne utrzymanie, tj. żywność, odzież i obuwie, leczenie, środki czystości i higieny, wyjazdy, to można przyjąć, że kwota ta, aby odpowiadała poziomowi życia jak w czasach małżeństwa powinna wynosić 1200-1300 zł miesięcznie. Zasadnie zatem powódka żąda podwyższenia alimentów o kwotę 500 zł miesięcznie.

Zdaniem Sądu, poczynione w sprawie ustalenia faktyczne pozwalają na wniosek, że doszło do zmian po stronie J. P.. Co prawda nadal pozostaje w związku z tą samą kobietą, ale aktualnie jest z nią w związku małżeńskim, z którego posiada małoletniego syna. Zamieszkują w S. w domu jednorodzinnym. Nie posiadają zobowiązań kredytowych, a koszty prowadzenia działalności pozwany i jego żona odliczają w ramach kosztów uzyskania przychodu. Koszty uzyskania przychodu są znaczne, albowiem J. P. i jego żona wliczają do nich także raty leasingowe za luksusowe samochody, którymi się poruszają – łącznie ok. 12000 zł miesięcznie. Aktualnie powód uzyskuje tzw. czystego dochodu w kwocie 10000 zł miesięcznie. Z dokumentacji podatkowej żony pozwanego wynika, że jej przychody wynoszą ok. ¼ przychodów J. P., przy czym niemal 90% tej kwoty to koszty uzyskania przychodu. Zatem choć formalnie A. P. uzyskuje ok. 1000 zł netto miesięcznie z prowadzonej działalności to faktem jest, że są to środki po wszelkich możliwych odliczeniach, w tym i kosztów utrzymania samochodu.

W ocenie Sądu sytuacja majątkowa pozwanego uległa poprawie. Ma z żoną dom jednorodzinny, lokal, w którym prowadzi praktykę lekarską. Prowadzi działalność, w ramach której może dokonywać licznych odliczeń w postaci kosztów uzyskania przychodu, co uzmysławiają raty leasingowe za samochody. Jakkolwiek pozwany ma aktualnie na utrzymaniu syna M., to przy jego sytuacji majątkowej i osobistej, koszty utrzymania chłopca nie są istotnym obciążeniem.

Mając to na względzie, Sąd uznał, że doszło do zmiany uzasadniającej podwyższenie alimentów, o której mowa w art. 138 k.r.o. w zw. z art. 61 k.r.o. Sąd podwyższył zatem alimenty na rzecz powódki o 500 zł do kwoty po 1200 zł miesięcznie – zgodnie z żądaniem strony powodowej. Sąd podwyższył alimenty od 10 marca 2016 roku, tj. od dnia, kiedy pozwany dowiedział się o roszczeniu, a zatem od momentu, kiedy roszczenie to stało się wobec niego wymagalne.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. Zgodnie z art. 481 § 1 k.c., jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Natomiast zgodnie z art. 482 § 2 k.c., jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe.

Sąd – stosownie do art. art. 113 ust. 1 i art. 13 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych – zasądził od pozwanego (jako strony przegrywającej proces) na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania, tj. opłatę sądową w kwocie 120 zł.

Orzeczenie o kosztach procesu zawarte w punkcie III. wyroku Sąd oparł o zasadę wynikającą z art. 98 § 1 kpc, a mianowicie, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Stosownie do art. 98 § 3 kpc, do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony. Mając to na uwadze Sąd zasądził od J. P. na rzecz I. P. kwotę 2400 zł. Na tę kwotę składa 2400 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika strony powodowej, co wynika wprost z § 4 ust. 1 pkt 9 i § 4 ust. 4 w zw. z § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie.

Rozstrzygnięcie zawarte w punkcie IV. wyroku znajduje uzasadnienie w treści art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c., zgodnie z którym jeżeli sąd zasądza alimenty, to z urzędu nada takiemu wyrokowi przy jego wydawaniu rygor natychmiastowej wykonalności.

SSR Paweł Kaczyński