Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 marca 2017 roku

Sąd Rejonowy w Zgierzu I Wydział Cywilny w składzie następującym:
Przewodnicząca: Sędzia SR Małgorzata Nowak

Protokolant: st. sekr. sąd. Sylwia Domańska

po rozpoznaniu w dniu 16 lutego 2017 roku w Zgierzu na rozprawie sprawy

z powództwa B. J.

przeciwko U. Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W.

o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności

1.  pozbawia w całości wykonalność tytułu wykonawczego w postaci nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu upominawczym w dniu 1 października 2010 roku przez Sąd Rejonowy w Lublinie XVI Wydział Cywilny w sprawie sygn. akt XVI Nc-e 237882/10, któremu nadano klauzulę wykonalności w dniu 30 listopada 2010 roku;

2.  ustala wynagrodzenie pełnomocnika z urzędu dla powódki B. J. - adw. L. F. – F. w wysokości 2.952 złotych (dwa tysiące dziewięćset pięćdziesiąt dwa);

3.  zasądza od U. Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W. na rzecz B. J. kwotę 2.952 złotych (dwa tysiące dziewięćset pięćdziesiąt dwa) tytułem zwrotu kosztów procesu za udział w sprawie pełnomocnika z urzędu dla powódki;

4.  zasądza od U. Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Zgierzu kwotę 537 złotych (pięćset trzydzieści siedem) tytułem nieuiszczonej opłaty sądowej.

Sygn. akt I C 1328/15

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 28 maja 2015 roku powódka B. J. wniosła o ustalenie nieistnienia wierzytelności objętej prawomocnym wyrokiem sygn.. akt XVI Nc-e 237882/10 wydanym przez Sąd Rejonowy w Lublinie XVI Wydział Cywilny w dniu 1 października 2010 roku . Pismem z dnia 17 czerwca 2015 roku powódka wskazała jako stronę pozwaną U. Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny (...) Spółkę Komandytową we W.

( pozew k 2-3 , pismo k 34 )

Postanowieniem z dnia 7 sierpnia 2015 roku Sąd ustanowił dla powódki pełnomocnika z urzędu .

( postanowienie k 40 )

Pełnomocnik powódki sprecyzował żądanie wnosząc o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności w postaci nakazu zapłaty z dnia 1 października 2010 roku w sprawie XVI Nc – e (...) na podstawie art. 840 § 1 pkt 2 kpc . W tak sprecyzowanym pozwie powództwo zostało skierowane wobec U. Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W. , a strona powodowa powołała się na zarzut nieistnienia roszczenia w wysokości dochodzonej pozew wobec spełnienia świadczenia pieniężnego w całości oraz zarzut przedawnienia . W uzasadnieniu swojego żądania pełnomocnik powódki powołał się na fakt , że kwota udzielonego kredytu wynosiła 2.905 złotych natomiast powódka uiściła wierzycielowi pierwotnemu 3.981,42 zł . Ponadto umowa pożyczki , będąca źródłem roszczenia została zawarta w 1995 roku i biorąc pod uwagę 3 letni okres przedawnienia roszczenie przedawniło się w momencie , gdy (...) w W. występowało przeciwko B. J. z pozwem o zapłatę . Ponadto powództwo zasługuje na ochronę na podstawie art. 5 kc , bowiem zasady współżycia społecznego przemawiają za tym , aby wyroki sądowe nie prowadziły do bezpodstawnego wzbogacenia się przedsiębiorców . Natomiast funkcjonowanie w obrocie tytułu wykonawczego dającego możliwość skierowania go do przymusowego wykonania stwierdzającego roszczenie, które zostało w całości zaspokojone wymaga interwencji ze strony Sądu polegającej na pozbawieniu tytułu wykonawczego wykonalności na tej podstawie , że zgodnie z art. 5 kc w związku z art. 840 § 1 pkt 2 kpc wykonanie takiego tytułu wykonawczego byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego , przede wszystkim z zasadami uczciwości w obrocie , słusznego zysku .

( pismo k 48-50 )

Pełnomocnik pozwanego nie uznał powództwa i wniósł o jego oddalenie oraz zasądzenie od powódki kosztów procesu . Przepis art. 840 § 1 pkt 2 kpc stwarza podstawę do zwalczania tytułu wykonawczego jedynie w przypadku , gdy już po powstaniu tytułu egzekucyjnego zaszły zdarzenia prowadzące do wygaśnięcia zobowiązania lub zdarzenia wskutek których zobowiązanie nie może być egzekwowane . Wskazane przez stronę powodową fakty odnoszą się do okresu sprzed daty wydania nakazu zapłaty . Przepis art. 840 § 1 pkt 2 kpc bowiem stwarza w odniesieniu do orzeczeń sądowych prekluzję co do zdarzeń zeszłych przed zamknięciem rozprawy zanim jeszcze takie orzeczenie formalnie zostało wydane . Jeżeli powódka w toku postępowania upominawczego nie podniosła zarzutu przedawnienia jak również faktu spłaty zadłużenia , to na te okoliczności nie można się powoływać w uzasadnieniu powództwa opozycyjnego .

( odpowiedź na pozew k 62-65 )

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

W dniu 28 października 1995 roku powódka , nosząca wówczas nazwisko K., zamieszkała w Z. przy ul. (...) zawarła umowę o kredyt bezgotówkowy nr (...) (...) na zakup artykułów przemysłowych z (...) – Bankiem (...) V Oddział w Ł. , w imieniu którego działał W. M. (1) – agent (...) prowadzący firmę handlową (...) . B. K. został udzielony kredyt bezgotówkowy w kwocie 2.905 zł na zakup telewizora , magnetowidu i wieży. Stosownie do § 3 i 4 umowy kredyt był oprocentowany według zmiennej stopy procentowej wynoszącej w chwili zawarcia umowy 30 % w skali roku i miał być spłacony w 23 ratach miesięcznych poczynając od 1 grudnia 1995 roku . Stopa procentowa dla kredytów nie spłaconych w terminie i kredytów postawionych w stan natychmiastowej wykonalności na dzień sporządzenia umowy wynosiła 48 % Zabezpieczeniem spłaty kredytu był weksel in blanco oraz umowa przeniesienia własności rzeczy ruchomej na zabezpieczenie ( § 14 )

( umowa kredytu k 30 , umowa przeniesienia własności k 31 )

W wyniku zawartej umowy został wyznaczony plan spłat poczynając od 2 listopada 1995 roku z ratami zmniejszającymi się , przy czym rata kredytu wynosiła 126 zł miesięcznie plus zmienna wysokość odsetek . Łączna kwota do zapłaty wyniosłą 3.727,65 zł przy stopie procentowej od dnia 2 listopada 1995 roku – 30 %, a następnie od 16 stycznia 1996 roku – 28 % .

( plan spłat k 16 )

Prowadzący agencję (...) Wojciech Marulewicz , zawierający umowę o kredyt w imieniu (...) , był związany z bankiem umową agencyjną o świadczenie usług w zakresie kredytowania zakupu artykułów przemysłowych oraz usług kamieniarskich , protetyki i napraw samochodowych z dnia 25 maja 1995 roku . Zgodnie z § 8 tej umowy agent przekazuje na wydzielony nieoprocentowany rachunek bankowy nr (...)-13-249- (...) prowadzony przez V Oddział (...) w Ł. kaucję w wysokości 1 % udzielonego kredytu od każdej zawartej umowy o kredyt , zwaną „ funduszem kaucyjnym „ , w celu pokrycia ewentualnych strat (...) w przypadku o którym mowa w § 9 ust 1 umowy , a który to paragraf obejmował nieprawidłowości przy udzielaniu i realizacji kredytu w wyniku których powstaną trudności w wyegzekwowaniu należności (...) . Wówczas (...) przystąpi niezwłocznie do realizacji zabezpieczania , pobierając z funduszu kaucyjnego nie spłaconą kwotę należności . W przypadku braku środków na rachunku funduszu kaucyjnego , agent ponosząc pełną odpowiedzialność materialną , zobowiązuje się do pełnego wyrównania należnej (...) kwoty w terminie 14 dni od dnia wpływu stosownego zawiadomienia z (...) ( § 10 )

( umowa agencyjna k 115-117)

Powódka , nosząca wówczas nazwisko K. dokonywała dobrowolnych wpłat nie zawsze w terminie i według harmonogramu spłat . W rozmowie z pracownikiem banku ustaliła, że będzie dokonywała tych wpłat stosownie do swoich możliwości .B. K. dobrowolnie dokonała następujących wpłat :

- kwota 176,40 zł wpłacona 8 listopada 1995

- kwota 176,40 zł wpłacona 7 grudnia 1995

- kwota 393,20 zł wpłacona 5 grudnia 1995

- kwota 196,60 zł wpłacona 8 stycznia 1996 roku

- kwota 185,24 zł wpłacona 6 lutego 1996 przelewem

- kwota 185,24 zł wpłacona 6 lutego 1996

- kwota 179,25 zł wpłacona 11 czerwca 1996

- kwota 182,29 zł wpłacona 11 czerwca 1996

- kwota 389,44 zł wpłacona 17 września 1996

- kwota 164,61 zł wpłacona 7 października 1996

- kwota 161,66 zł wpłacona 8 listopada 1996 roku

- kwota 155,77 zł wpłacona 4 marca 1997

- kwota 158,72 zł wpłacona 4 marca 1997

- kwota 152,82 zł wpłacona 10 marca 1997

- kwota 305,52 złotych wpłacona 5 września 1997 roku

- kwota 51,41 zł wpłacona 16 stycznia 1998 roku

Łącznie w okresie od listopada 1995 roku do stycznia 1998 roku powódka wpłaciła na rzecz Banku z tytułu spłaty pożyczki kwotę 3.214,67 zł .

( kserokopie dowodów wpłat k 17-28 )

W dniu 18 marca 1997 roku Bank (...) V Oddział w Ł. wszczął egzekucję w stosunku do B. K. na podstawie wyciągu z ksiąg Banku z dnia 10 marca 1997 roku , na podstawie którego B. K. była winna bankowi kwotę 1.972,05 złotych niespłaconej należności oraz 206,85 złotych odsetek za okres od 10 lipca 1996 roku do 10 marca 1997 roku . Egzekucja była prowadzona przez Komornika Sądowego Rewiru I w sprawie I Km 108/97 . Komornik dokonał kilku potrąceń z wynagrodzenia za pracę tj. 179,20 w dniu 7 kwietnia 1997, 179,21 zł w dniu 7 maja 1997 roku, 160,61 złotych w dniu 6 czerwca 1997 roku , z czego część została przeznaczona na pokrycie kosztów komorniczych , a część została wypłacona wierzycielowi . W dniu 3 kwietnia 1997 roku wierzyciel złożył wniosek o zawieszenie postępowania egzekucyjnego wobec podjęcia spłaty przez B. K. dobrowolnie . Komornik postanowieniem z dnia 8 lipca 1997 roku zawiesił postepowanie, a następnie postanowieniem z dnia 11 czerwca 1999 roku umorzył postępowanie .

( akta egzekucyjne I Km 108/97 : wniosek o wszczęcie egzekucji k 1, wyciąg z ksiąg banku k 3, wniosek o zawieszenie postepowania k 10, postanowienie o zawieszeniu k 20 , postanowienie o umorzeniu postepowania k 25 )

W dniu 16 lutego 1998 roku bank (...) pobrał z funduszu kaucyjnego W. M. (1) kwotę 1.420,15 złotych za zadłużenie w spłacie kredytu powódki . O tym za kogo i w jakiej wysokości W. M. (1) musiał płacić niespłacone zadłużenia dowiadywał się z wyciągu bankowego rachunku , który został założony w celu obsługiwania funduszu kaucyjnego , przy czym nie miał wglądu w historię spłat kredytu danego dłużnika , a wiedzę o kwocie pobrań dokonanych przez bank i danych dłużnika czerpał z historii konta kaucyjnego

( zeznania świadka W. M. (1) k 113 )

W dniu 29 lipca 2010 roku U. wystąpiło przeciwko B. J. do sądu elektronicznego w L. o wydanie nakazu zapłaty w postępowaniu elektronicznym , żądając zapłacenia kwoty 5.788 złotych z odsetkami ustawowymi od dnia 30 lipca 2010 roku. Adres wskazany w pozwie to Z. ul (...) . W uzasadnieniu żądania U. powołało się na zawartą przez B. J. w dniu 28 października 1995 roku umowę z bankiem (...)- (...) oraz dokonaniu przez bank w dniu 8 sierpnia 2008 roku przelewu wierzytelności na rzecz U. . Na kwotę dochodzoną pozwem składała się kwota 1.192,07 zł niespłaconego kapitału oraz 4.595,93 zł odsetek . W dniu 1 października 2010 roku Sąd elektroniczny wydał nakaz zapłaty , odebrany przez pozwaną w dniu 20 października 2010 roku . W dniu 30 listopada 2010 roku sąd nadał nakazowi klauzulę wykonalności .

( akta postępowania w sprawie Nc-e (...) k 85 )

Na podstawie tytułu wykonawczego w postaci nakazu zapłaty ze sprawy XVI Nc-e (...) , któremu w dniu 30 listopada 2010 roku Sąd nadał klauzulę wykonalności zostało wszczęte przed Komornikiem Sądowym M. D. postępowanie egzekucyjne w sprawie Km 4532/2010 , które w dniu 12 listopada 2011 roku zostało umorzone wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji .

( akta Km 4532/2010 : wniosek k 2 , postanowienie o umorzeniu k 47 )

Po wszczętym postepowaniu egzekucyjnym B. J. pozwała U. Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty i W. M. (1) o zadośćuczynienie za krzywdę jakiej doznała w wyniku niesłusznego oskarżenia jej o zadłużenie oraz wyłudzenie od niej 2.000 zł – sygn.. akt II C 1343/13 oraz II C 1202/13 Sądu Okręgowego w Łodzi . W sprawie sygn.. akt II C 1343/13 w dniu 27 marca 2014 roku z zeznań W. M. (1) jako strony B. J. powzięła wiedzę o tym , że jej zadłużenie względem banku (...) zostało spłacone przez W. M. (2) z konta kaucyjnego . Pobranie kwoty nastąpiło 16 lutego 1998 roku .

( akta II C 1343/13 : protokół rozprawy z 27 marca 2014 k 61-63 )

Pismem z dnia 30 marca 2015 roku B. J. złożyła w sprawie VI Nc-e (...) wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu powołując się na uzyskaną wiedzę z postępowania w sprawie II C 1343/13 o tym , że W. M. (1) zapłacił ze swoich środków zaległości w kredycie jaki ona miała . Tym samym B. J. wywodziła , że nie jest już dłużniczką (...) . Zarządzeniem z dnia 18 maja 2015 roku wniosek o przywrócenie terminu do złożenia sprzeciwu został zwrócony , a sprzeciw odrzucony jako złożony po terminie .

( akta sprawy VI Nc-e (...) karta 85 : pismo strona 20, zarządzenie str. 38, postanowienie str. 40)

W dniu 8 lutego 2012 roku W. M. (1) wystąpił przeciwko B. K. z pozwem w postępowaniu elektronicznym upominawczym o zapłatę 1.420,15 zł . Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie wydał elektroniczny nakaz zapłaty w dniu 29 marca 2012 roku pod sygnaturą VI Nc-e 221868/12 . Nakaz został wysłany dla B. K. na adres w Z. ul. (...) , gdzie przesyła została uznana za doręczoną w trybie awizo i pozostawiona ze skutkiem doręczenia w aktach sprawy . W dniu 26 czerwca 2012 roku nakazowi zapłaty została nadana klauzula wykonalności , a W. M. (1) skierował egzekucję do Komornika T. B. , który ustalił prawidłowy i inny adres zamieszkania niż wskazany w pozwie . Ponieważ na skutek czynności egzekucyjnych komornika B. K. , wtedy już noszącą nazwisko J. powzięła informację o nakazie wniosła skutecznie sprzeciw , skutkujący uchyleniem w dniu 29 stycznia 2013 roku nakazu zapłaty i przekazaniem sprawy do Sądu Rejonowego w Zgierzu . Wobec zgłoszonego w sprzeciwie zarzutu przedawnienia W. M. (1) nie podjął dalszych czynności przed Sądem w Zgierzu i postanowieniem z dnia 22 maja 2013 roku Sąd umorzył postępowanie.

( akta sprawy I C 571/13 : pozew k 2-4, nakaz k 5, zwrotka k 7, klauzula k 11, sprzeciw k 12, 19-21, )

B. J. od 11 czerwca 2007 roku jest zameldowana w Z. przy ul. (...) . Poprzednio nosiła nazwisko K. , a następnie K.- Ż. . Od 25 grudnia 2004 roku nosi nazwisko J. .

( poświadczenie zamieszkania k 31 akt I C 571/13 )

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie dokumentów załączonych do niniejszej sprawy oraz postępowań przeprowadzonych przed Sądem Rejonowym w Lublinie , przed Sądem Okręgowym w Łodzi oraz przed tutejszym Sądem . Skompletowanie wszystkich spraw daje pełny obraz historii spłat dokonywanych przez powódkę i stanowi logiczną sekwencję postępowania zamierzającego do zaspokojenia wierzytelności wynikającej z umowy kredytu zawartej przez powódkę w dniu 28 października 1995 roku . Znaczny upływ czasu jaki nastąpił od zawarcia tej umowy spowodował , że właśnie zgromadzony w tych sprawach materiał dowodowy w znacznej mierze pokrywa się co do zdarzeń , ale również uzupełnia się co do faktu spłacenia zadłużenia z kredytu zarówno w dobrowolnej spłacie dokonanej przez dłużniczkę , jak i spłacie dokonanej przez W. M. (3) . Zeznania świadka W. M. (1) nie budziły wątpliwości co do faktu pokrycia przez niego części zaległości powódki , a wystąpienie przez niego z regresem jest tego najlepszym potwierdzeniem .

Sąd zważył , co następuje :

Powództwo opozycyjne o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności to szczególny rodzaj powództwa o ukształtowanie stosunku prawnego lub prawa , bowiem polega na tym , że wyrok uwzględniający powództwo wniesione na podstawie art. 840 kpc ingeruje w stosunek procesowy powstały w wyniku uzyskania przez wierzyciela tytułu wykonawczego przeciwko dłużnikowi . Powództwo takie nie może stanowić środka kontroli prawomocnego wyroku zasądzającego świadczenie od dłużnika albo wydanego przeciwko niemu nakazu zapłaty . Co do zasady powództwo opozycyjne nie może więc zostać oparte na takich samych podstawach , na których mogłaby zostać oparta apelacja dłużnika od wyroku zasądzającego świadczenie na rzecz wierzyciela albo sprzeciw od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym . Sąd rozpoznający sprawę o pozbawienie wykonalności sądowego tytułu wykonawczego jest bowiem związany prawomocnym wyrokiem albo nakazem zapłaty i nie może kontrolować prawidłowości prawomocnych orzeczeń , które stanowiły podstawę uzyskania przez wierzyciela tytułu wykonawczego przeciwko dłużnikowi .

Co do zasady więc , stosownie do treści art. 840 § 1 pkt 2 kpc powództwo opozycyjne może zostać oparte na takich zdarzeniach zaszłych po powstaniu tytułu egzekucyjnego , wskutek których zobowiązanie wygasło albo nie może być egzekwowane . Jeżeli tytułem jest orzeczenie sądowe , to dłużnik może oprzeć powództwo opozycyjne także na zdarzeniach , które nastąpiły po zamknięciu rozprawy , do tego bowiem etapu postępowania dłużnik mógł podejmować czynności szeroko pojętej obrony przeciwko stronie przeciwnej , w tym podnosić okoliczności i zarzuty uzasadniające oddalenie powództwa .

Powództwo o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego jest w zasadzie jedyną drogą , na której dłużnik może uzyskać ochronę swojego interesu , jeżeli po uzyskaniu przez wierzyciela tytułu egzekucyjnego zobowiązanie wygasło .

Stosownie do treści art. 840 § 1 pkt 2 in fine kpc powództwo o pozbawienie wykonalności sądowego tytułu wykonawczego może być oparte także na zarzucie spełnienia świadczenia , jeżeli zarzut ten nie był przedmiotem rozpoznania w sprawie . Tego rodzaju zarzut jest rodzajem zdarzenia , którego wystąpienie powoduje wygaśnięcie zobowiązania i uzasadnia wytoczenie przez pozwanego powództwa opozycyjnego . Specyfika tego zarzutu polega na możliwości oparcia powództwa opozycyjnego na tym zarzucie nie tylko wtedy ,gdy świadczenie zostało spełnione przez dłużnika zgodnie z treścią zobowiązania po uzyskaniu przez wierzyciela tytułu egzekucyjnego , ale również wtedy , gdy dłużnik wcześniej spełnił świadczenie , jeżeli taki zarzut nie był przedmiotem rozpoznania w sprawie zakończonej uzyskaniem przez wierzyciela tytułu wykonawczego przeciwko dłużnikowi . Nie ma żadnego znaczenia data spełnienia świadczenia przez dłużnika . Wydaje się również nie ma znaczenia fakt, czy dłużnik miał możliwość podniesienia zarzutu spełnienia świadczenia w postepowaniu rozpoznawczym , ani nawet to , czy zarzut taki został faktycznie podniesiony . Decydująca zdaje się być okoliczność , że taki zarzut nie był przedmiotem rozpoznania w zakończonej sprawie . Istotne jest bowiem to , czy sąd , od którego pochodzi tytuł , dokonywał ustaleń faktycznych dotyczących zarzutu spełnienia świadczenia oraz czy oceniał znaczenie prawne związanych z tym okoliczności . Żadnego znaczenia nie ma , że dłużnik podnosił zarzut spełnienia świadczenia w sprzeciwie od nakazu zapłaty , ani też to, że odrzucenie tego środka zaskarżenia było spowodowane niedopełnieniem przez dłużnika wymagań formalnych obowiązujących przy wnoszeniu tych środków zaskarżenia .

Z sytuacją przewidzianą rozwiązaniem przepisu art. 840 § 1 pkt 2 kpc mamy do czynienia w niniejszej sprawie . Wydany w sprawie XVI Nc-e (...) nakaz zapłaty uprawomocnił się wobec faktu , że pozwana B. J. nie wniosła sprzeciwu w ustawowo przewidzianym terminie dwutygodniowym od pokwitowania odbioru nakazu zapłaty . Trwający przed Sądem Okręgowym proces z udziałem W. M. (3) jako pozwanego w sprawie z powództwa B. J. dał możliwość powzięcia wiedzy przez B. J. , że W. M. (1) , związany swoja umową agencyjną z Bankiem (...) V Oddział w Ł. z dnia 25 marca 1995 roku dokonał spłaty reszty należności dochodzonej bezskutecznie od dłużniczki. Sąd nie ma wątpliwości bowiem , aby uznać twierdzenia W. M. (4) za niewiarygodne , bowiem po pierwsze był on zobligowany prowadzeniem specjalnego konta przeznaczonego na fundusz kaucyjny , z którego bank pobierał należności w przypadku niemożności ich wyegzekwowania , a po drugie kwota pobrana przez Bank odpowiadała tej jakiej żądał W. M. (1) od B. J. w pozwie z dnia 8 lutego 2012 roku . Jest to więc nowa okoliczność , na która B. J. nie mogła się powołać w terminie przewidzianym do złożenia sprzeciwu od nakazu zapłaty .

Znaczny upływ czasu od powstania zaległości do chwili obecnej pozwala sądowi na przeanalizowanie dokumentów z pierwszego postępowania egzekucyjnego prowadzonego w 1997 roku w sprawie I Km 108/97 , jako najbardziej wiarygodnego co do stanu zadłużenia B. J. . Analizując znajdujący się w postępowaniu egzekucyjnym I KM 108/97 wyciąg z ksiąg banku ze stanem zaległości na dzień 10 marca 1997 roku należy przyjąć , że na dzień wystawienia tego wyciągu zadłużenie B. K. ( obecnie J. ) wyniosło 2.178,90 zł ( 1.972,05 zł należności głównej + 206,85 zł odsetek ) . Po tej dacie B. K. dokonywała samodzielnie wpłat indywidualnych na konto banku, czego wyrazem było oświadczenie banku z dnia 4 marca 1997 roku o takich wpłatach , a tym samym wniosek o zawieszenie postępowania egzekucyjnego . Po 4 marca 1997 roku B. J. dokonała pięciu wpłat na łączną kwotę 824,24 złotych . Od W. M. (1) bank pobrał z konta funduszu kaucyjnego w dniu 16 lutego 1998 roku kwotę 1.420,15 złotych . Należy więc uznać , że roszczenie B. K. później J. względem banku (...) zostało spełnione w całości .

Okoliczności te nie były przedmiotem ustaleń sądu w sprawie VI Nc-e (...) , natomiast wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu z dnia 30 marca 2015 roku został zwrócony z przyczyn jego formalnego nieuzupełnienia , a sprzeciw został odrzucony . Z tego więc powodu Sąd uznał , że zarzut spełnienia świadczenia zgłoszony w sprawie niniejszej jest podstawą do zastosowania art. 840 § 1 pkt 2 kpc , bowiem dłużnik zaspokoił interes wierzyciela przez wykonanie zobowiązania zgodnie z jego treścią .

Za przyjęciem takiego rozwiązania przemawiają również zasady współżycia społecznego wyrażone w art. 5 kc . W zebranym materiale dowodowym , pochodzącym z szeregu spraw prowadzonych przed sądami wynika bowiem , że B. J. bądź samodzielnie , bądź na skutek przymusowej spłaty pobranej od W. M. (3) dokonała spłaty kredytu zaciągniętego na podstawie umowy z dnia 10 października 1995 roku . Od momentu zaciągnięcia kredytu upłynęło bowiem 22 lata , spłata nastąpiła natomiast około 20 lat temu . Wyliczona i żądana przez (...) kwota zdaje się w znaczny sposób i nie kontrolowany przez Sąd zwiększać zaległość względem powódki , która ma uzasadnione prawo przypuszczać , że dawno spłaciła swoją należność .

Biorąc powyższe pod uwagę sąd uwzględnił powództwo w całości .

Wynagrodzenie pełnomocnika z urzędu zostało ustalone na podstawie § 2 pkt 3 w związku z § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ( Dz U z 2013 poz. 461 ze zm ) , przy czym wskazana wartość przedmiotu sporu to kwota 10. 729,53 zł ( k 47 ).

Sąd zasądził to wynagrodzenie od strony pozwanej jako przegrywającej sprawę na podstawie art. 98 § 1 kpc .

Sąd obciążył również stronę pozwaną obowiązkiem uiszczenia opłaty sądowej w wysokości 537 zł według wartości przedmiotu sporu wskazanego przez pełnomocnika powódki w piśmie z dnia 30 września 2015 roku , bowiem powódka został zwolniona przez sąd z obowiązku jej uiszczenia .