Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 kwietnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Legionowie w II Wydziale Karnym

w składzie:

Przewodniczący: S.S.R. Grzegorz Woźniak

Protokolant: Arleta Agata

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 27.04.2017 r.

sprawy przeciwko

J. M. urodz. (...)

w W.

córki M. i B. z d. S.

oskarżonej o to, że: w dniu 24 stycznia 2017 r. w J., woj. (...), przy ul. (...) na terenie sklepu (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Sp. z o.o. (...) z siedzibą we W., w ten sposób, że kładąc torebkę z pomarańczami na wadze podtrzymywała tą torebkę, uzyskując zaniżoną wagę tj. 0,738 kg o wartości 2,94 zł, gdzie w rzeczywistości waga kupowanego produktu wynosiła 1 kg i cenę 3,99 zł, torebkę z cytrynami podtrzymywała na wadze uzyskując zaniżoną wagę, tj. 0,380 kg o wartości 1,52 zł, gdzie w rzeczywistości waga kupowanego produktu wynosiła 0,506 kg i cenę 2,02 zł, torebkę z orzechami ziemnymi uzyskując zaniżoną wagę tj. 0,306 kg o wartości 3,34 zł, gdzie w rzeczywistości waga kupowanego produktu wynosiła 0,422 kg i cenę 4,60 zł, wprowadzając w ten sposób w błąd pracownika kasy co do rzeczywistej wagi i ceny kupowanych produktów, gdzie wartość strat wyniosła 2,81 zł na szkodę Sp. z o.o. (...) z siedzibą we W., przy czym czyn ten stanowi przypadek mniejszej wagi,

tj. o czyn z art. 286 § 3 k.k.

orzeka

I. Na mocy art. 66 § 1 k.k. w zw. z art. 67 § 1 k.k. postępowanie karne przeciwko oskarżonej J. M. o czyn z aktu oskarżenia warunkowo umarza na okres 1 (jednego) roku próby.

II. Na mocy art. 67 § 3 k.k. zobowiązuje oskarżoną do uiszczenia świadczenia pieniężnego w kwocie 100 (stu) złotych na rzecz Domu Dziecka w Chotomowie.

III. Na podstawie art. 626 § 1 k.p.k. w zw. z art. 627 k.p.k. i art. 7 ustawy o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa zwrot kosztów sądowych w kwocie 170 (stu siedemdziesięciu) złotych.

Sygn. akt II K 132/17

UZASADNIENIE WYROKU

z dnia 27 kwietnia 2017 r.

Sąd, na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego podczas posiedzenia, ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżona J. M. udała się w dniu 24 stycznia 2017 r. do marketu (...) w J. na zakupy. Działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej postanowiła doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem ten market i zaniżyć wartość kupionych towarów. Na stoisku samoobsługowym, gdzie można zważyć warzywa i owoce nałożyła do torebki pomarańcze. Następnie podtrzymywała tą torebkę na wadze, uzyskując zaniżoną wagę, tj. 0,738 kg o wartości 2,94 zł. Faktyczna waga kupowanego produktu wynosiła 1 kg i cenę 3,99 zł. Następnie oskarżona położyła na wagę torebkę z cytrynami, podtrzymywała ją podczas ważenia i uzyskała zaniżoną wagę, tj. 0,38 kg o wartości 1,52 zł. Faktyczna waga kupowanych cytryn wynosiła 0,506 kg i cenę 2,02 zł. Później oskarżona położyła na wagę torebkę z orzechami ziemnymi, podtrzymywała ją podczas ważenia i uzyskała zaniżoną wagę tj. 0,306 kg o wartości 3,34 zł. Rzeczywista waga kupowanego produktu wynosiła 0,422 kg i cenę 4,60 zł. Oskarżona udała się do kasy i przedstawiła zważone przez siebie produkty, wprowadziła w ten sposób w błąd pracownika kasy co do rzeczywistej wagi i ceny kupowanych produktów, gdzie wartość strat wyniosła 2,81 zł na szkodę Sp. z o.o. (...) z siedzibą we W.. Jednak jej zachowanie w czasie ważenia produktów dostrzegł pracownik ochrony, który zatrzymał ją i poprosił o ponowne, kontrolne zważenie produktów. Okazało się, że produkty były błędnie zważone, różnica należności wyniosła 2,81 złotych. Oskarżona niezwłocznie uiściła brakującą należność.

Dowód:

- częściowo wyjaśnienia oskarżonej (k. 20-21),

- zeznania A. S. (k.8),

- zeznania M. M. (k.12v),

- protokół oględzin (k.24),

- paragony (k.2,3).

Oskarżona w toku postępowania przygotowawczego nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu i złożyła wyjaśnienia (k.20-21). Stwierdziła, że nie działała w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Faktycznie mogła kłaść niedokładnie produkty na wagę, nie robiła tego jednak by osiągnąć korzyść majątkową, która jest niewielka. Podała, że ma trochę problemów w domu i mogła zadziałać nie myśląc o tym, machinalnie. Uiściła różnicę ceny po stwierdzenie jej przez pracowników sklepu.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonej w tej części, w której podała, że w dniu zdarzenia zrobiła zakupy, wartość zważonych produktów odbiegała od rzeczywistości, a brakującą należność uiściła niezwłocznie, gdyż są logiczne, rzeczowe oraz znajdują potwierdzenie w zeznaniach A. S. (k.8), M. M. (k.12v), protokole oględzin (k.24) i paragonach (k.2,3). Nie zasługuje na wiarę ta część wyjaśnień oskarżonej, w której podała, że nie działała w celu uzyskania korzyści majątkowej, a zważyła wybrane produkty machinalnie, nie zastanawiając się czy ich waga odpowiada faktycznej masie. Jest to sprzeczne z zeznaniami M. M. (k.12v) i protokołem oględzin (k.24).

A. S. zeznała (k.20-21), iż w dniu 24 stycznia 2017 r. ustalona kobieta dokonując zakupów w sklepie (...) oszukiwała na wadze zważonych produktów, przez co uiściła o 2,81 złotych mniej niż powinna.

Zeznania tego świadka zasługują na wiarę, gdyż są logiczne, rzeczowe oraz znajdują potwierdzenie w wiarygodnej części wyjaśnień oskarżonej, zeznaniach M. M. (k.12v), protokole oględzin (k.24) oraz treści paragonów (k.2,3).

M. M. zeznał (k.12v), iż pracował jako ochroniarz w markecie (...). Zauważył na monitoringu, że pewna kobieta ważąc towary na dziale warzyw, przytrzymywała torebki z ważonymi produktami. Następnie kobieta ta udała się do kasy, zapłaciła wartość wyliczoną na podstawie ważenia produktów dokonanego przez nią. Poprosił ją o kontrolne zważenie produktów, okazało się, że zważona przez oskarżoną waga produktów była inna niż rzeczywista. Różnica w należności wynosiła 2,81 złotych, którą kobieta od razu uiściła.

Zeznania te są wiarygodne, gdyż są logiczne, rzeczowe oraz znajdują potwierdzenie w wiarygodnej części wyjaśnień oskarżonej, zeznaniach A. S., protokole oględzin (k.24) oraz treści paragonów (k.2,3).

Sporządzone w toku postępowania dokumentów wymienionych w akcie oskarżenia zostały sporządzone przez powołane do tego osoby, były sporządzone bezstronnie i obiektywnie, nie były kwestionowane przez strony, stąd stały się podstawą ustalenia stanu faktycznego.

Ustalony stan faktyczny stanowi spójną, logicznie uzasadnioną całość. Poszczególne wiarygodne dowody wzajemnie się uzupełniają i potwierdzają. Na podstawie tego stanu faktycznego wina i okoliczności popełnienia czynu przypisanego oskarżonej nie mogą budzić wątpliwości.

Sąd zważył, co następuje:

Oskarżona postanowiła doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem market, w którym dokonywała zakupów. Działała w ten sposób, że zamierzała wzbudzić u pracowników marketu błędne przekonanie o prawidłowym zważeniu produktów, a zatem dokonaniu zakupów uwzględniających faktyczną wartość zważonych rzeczy. Jednocześnie zaplanowała zważyć produkty w ten sposób, by uzyskać choćby niewielką korzyść majątkową dla siebie. Ważąc pomarańcze, cytryny i orzechy ziemne oskarżona przytrzymywała torebki z ważonymi produktami i zaniżyła ich wartość o łączną kwotę 2,81 złotych.

Sposób działania oskarżonej polegał zatem na wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonej firmy, czyli podjęciu podstępnych zabiegów w celu wzbudzenia w jej pracownikach mylnego wyobrażenia o rzeczywistym stanie rzeczy. Oskarżona działała z chęci uzyskania korzyści majątkowej i w ten sposób doprowadziła pokrzywdzoną instytucję do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Jednocześnie niewielka korzyść majątkowa, którą oskarżona uzyskała i jej sposób działania wskazuje na to, że należy jej zachowanie zakwalifikować jako przestępstwo z art. 286 § 3 k.k.

Oskarżona ma 68 lat, jest wdową, nie ma nikogo na utrzymaniu, zdobyła wykształcenie wyższe, pozostaje na emeryturze w kwocie 3.000 złotych miesięcznie (oświadczenie z k. 20), nie była karana (k.27).

Stopień społecznej szkodliwości czynu i wina nie były znaczne, ze względu na niewielką kwotę korzyści majątkowej i sposób działania oskarżonej. Oskarżona nie była karana, prowadzi ustabilizowany tryb życia i zachodzi wobec niej uzasadnione przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegała porządku prawnego w przyszłości.

Biorąc pod uwagę powyżej wymienione przesłanki Sąd uznał, że warunkowe umorzenie postępowania będzie wystarczające do skłonienia oskarżonej do przestrzegania porządku prawego w przyszłości. Okres jednego roku próby powinien wystarczyć do weryfikacji prognozy dalszego zachowania oskarżonej.

Sąd zobowiązał oskarżoną do uiszczenia świadczenia pieniężnego w kwocie 100 złotych dla wzmocnienia wychowawczego oddziaływania postępowania karnego wobec niej.

Oskarżona uzyskuje stałe dochody, będzie zatem mogła uiścić koszty poniesione na rozpoznanie sprawy, stąd Sąd zasądził od niej taki obowiązek zgodnie z przepisami powołanymi w punkcie III wyroku.