Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 10 listopada 2015 roku M. Ś. wystąpił przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego kwoty 2.620 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 19 czerwca 2015 roku do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 26 listopada 2015 roku, w sprawie o sygn. akt III Nc 1325/15, Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwany w dniu 21 grudnia 2015 roku złożył sprzeciw od przedmiotowego nakazu, w którym zaskarżył go w całości oraz wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Na rozprawie w dniu 14 października 2016 roku powód poparł powództwo precyzując żądanie zasądzenia odsetek ustawowych od dnia 19 czerwca 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku oraz odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty.

Wyrokiem z dnia 25 października 2016r. Sąd Rejonowy dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 2620 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 19 czerwca 2015r. do dnia zapłaty. Sąd I instancji rozliczenie kosztów procesu pozostawił rozstrzygnięciu referendarza sądowego przy zastosowaniu zasady odpowiedzialności za wynik procesu i przyjęciu, że powód wygrał proces w 100 % .

Apelacje od powyższego rozstrzygnięcia złożyła strona pozwana.

Skarżący zarzucił rozstrzygnięciu :

I.naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na wynik sprawy, a mianowicie :

a. art. 233 § 1 k.p.c. w zw. z art. 227 k.p.c. poprzez naruszenie granic swobodnej oceny dowodów wbrew zasadom logiki i doświadczenia życiowego, co przejawiało się w :

- nieuzasadnionym przyjęciu, ze powód musiał holować pojazd do warsztatu naprawczego, a następnie korzystać z samochodu zastępczego , w sytuacji gdy zgodnie z zeznaniami świadków zdarzenia odjechał on samodzielnie swym pojazdem z miejsca zdarzenia ;

- sprzecznym z zasadami logiki ustaleniu, że powód nie miał możliwości korzystania z pojazdu po szkodzie w sytuacji, gdy wnioski przeprowadzonej opinii biegłego wskazują, że zeznania powoda są niewiarygodne , w tym zakresie albowiem biegły wskazał ,że po zdarzeniu drogowym z dnia 14 maja 2015r. samochód powoda mógł odjechać z miejsca wypadku, powstałe uszkodzenia nie były większe niż już istniejące, a samochód nie posiadał uszkodzeń mających wpływ na bezpieczeństwo jazdy ;

- pominięcie dokumentu w postaci formularza zgłoszenia szkody ( sporządzonego przez pracownika pozwanego podczas zgłoszenia telefonicznego ), z którego wynika , że powód nie korzystał z holownika w celu odholowania pojazdu z miejsca zdarzenia;

b. naruszenie art. 232 k.p.c. poprzez uznanie, że powód wywiązał się z obowiązku udowodnienia faktów, z których wywodzi dal siebie określone skutki prawne, w tym wysokość powstałej w jego majątku szkody, w sytuacji gdy przeprowadzony na wniosek powoda dowód z opinii biegłego nie był przydatny do ustalenia wysokości należnego odszkodowania z tytułu najmu pojazdu – powód sprzedał pojazd po dokonaniu napraw częściowych , i nie wykazał jak długo trwała ta naprawa , a wiec uzasadniony czas najmu pojazdu zastępczego nie został udowodniony;

2.naruszenie prawa materialnego, a mianowicie art. 361 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 822 § 1 i 2 k.c. poprzez niewłaściwe powyższych przepisów, polegająca na przyjęciu , że :

- wydatki na najem oraz holowanie pojazdu pozostają w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem drogowym z dnia 14 maja 2015r., podczas gdy samochód powoda mógł odjechać z miejsca wypadku, powstałe uszkodzenia nie były większe, niż już istniejące, a samochód nie posiadał uszkodzeń mających bezpośrednio wpływ na bezpieczeństwo jazdy;

- - uzasadniony był okres najmu od dnia 14 maja do dnia 1 czerwca 2015r. , w sytuacji gdy powód zdecydował się na częściową naprawę swojego pojazdu, a jak wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego, dysponował środkami na dokonanie takiej naprawy , która zgodnie z opinią biegłego mogła być dokonana w terminie 5 dni.

W konkluzji skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania za obie instancje.

W odpowiedzi na apelacje powód wniósł o jej oddalenie i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

Sąd Okręgowy zważył, co nastę puje :

Apelacja jest w pełni uzasadnione i skutkuje zmianą zaskarżonego wyroku.

Zgodzić należy się ze skarżącym, że w rozpoznawanej spawie Sąd I instancji dokonał wadliwej oceny materiału dowodowego zebranego w sprawie, sprzecznej z zasadami logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego, czym naruszył przepis art. 233 § 1 k.p.c.

Wadliwa ocena materiału dowodowego dokonana przez Sad I instancji skutkowała w efekcie wadliwym zastosowaniem prawa materialnego tj. art.361 1 i 2 k.c.

Rację ma Sąd I instancji jedynie w tym zakresie, że materialno-prawną podstawą odpowiedzialności pozwanego zakładu ubezpieczeń za skutki zdarzenia z dnia 14 maja 2015 roku w niniejszej sprawie, jest przyjęcie odpowiedzialności za sprawcę zdarzenia na podstawie umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów – o czym stanowi treść przepisu art. 822 § 1 k.c.

Szkoda powstaje zwykle w chwili wypadku komunikacyjnego i podlega naprawieniu według zasad określonych w art. 363 § 2 k.c. Pozwany winien naprawić szkodę wywołaną zdarzeniem komunikacyjnym pozostającą w adekwatnym związku przyczynowym z tym zdarzeniem.

W rozpoznawanej sprawie na powodzie ciążył obowiązek wykazania ,że poniesione przez niego koszty holowania pojazdu w kwocie 370 zł oraz koszty wynajmu pojazdu zastępczego w okresie od dnia 14 maja do 1 czerwca 2015r. w kwocie 2250 zł pozostawały w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem z dnia 14 maja 2015r., za które odpowiedzialność ponosi strona pozwana.

W ocenie Sądu Okręgowego, w świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego powód nie sprostał temu obowiązkowi.

Zeznania powoda nie zasługują na wiarę w tej części, w której nie znajdują oparcia w wiarygodnym materiale dowodowym zebranym w sprawie.

W pierwszej kolejności należy stwierdzić, że w świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego tj. z opinii biegłego niewiarygodne są twierdzenia powoda, że pojazd przez wypadkiem był w pełni sprawny. Jak wynika z opinii biegłego w dniu kolizji pojazd powoda posiadał szereg uszkodzeń nie związanych ze szkodą w postaci : skorodowanego błotnika tylnego, zarysowanych drzwi tylnych prawych, zarysowanego błotnika tylnego lewego, skorodowanych drzwi przednich lewych, zarysowanego błotnika przedniego lewego, zarysowanych drzwi przednich lewych, potłuczonego halogenu lewego, wyrwanego halogenu prawego, zarysowanych drzwi przednich prawych, pękniętego zderzaka przedniego, pękniętego spojler zderzaka przedniego, zarysowanej pokrywy komory silnika, skorodowanych drzwi przednich prawych ( opinia biegłego –k.55-56). Biegły stwierdził wręcz, że uwzględniając wcześniejsze uszkodzenia pojazdu powoda, nowe usterki spowodowane przez przedmiotową kolizje nie były aż tak duże , żeby samochód nie mógł odjechać z miejsca zdarzenia.

Nadto, w dokumentach zgłoszenia szkody w dniu 14 maja 2015r. powód zgłaszając szkodę wskazał miejsce postoju samochodu do oględzin przez rzeczoznawcę ubezpieczyciela pod adresem Ł., ul. (...) – tj. pod adresem zamieszkania powoda ( akta szkody, zgłoszenie szkody –k. 35). Biorąc pod uwagę stan techniczny pojazdu oraz fakt, że w zgłoszeniu szkody powód wskazał miejsce postoju pojazdu pod adresem zamieszkania, brak jest podstaw do twierdzenia, że z miejsca zdarzenia powód nie odjechał samochodem.

W tym stanie rzeczy, zdaniem Sądu Okręgowego, twierdzenie powoda, że z miejsca wypadku odholował pojazd do Z., nie znajduje potwierdzenia w zebranym materiale dowodowy. Zatem koszt holowania wskazany przez powoda na kwotę 370 złotych nie pozostaje w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem z dnia 14 maja 2015r., za które ponowi odpowiedzialność strona pozwana.

W ocenie Sądu Okręgowego powód nie udowodnił także, że koszt wynajmu samochodu zastępczego za okres od dnia 14 maja do 1 czerwca 2016r. 2250 zł pozostaje w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem, za którego skutki odpowiedzialność ponosi strona pozwana.

Jak wynika z opinii biegłego, koszt naprawy pojazdu powoda ( pond dwudziestoletniego i posiadającego wiele wcześniejszych uszkodzeń ) wyniósł 2779,16 zł. Jest okolicznością bezsporną, że przed dniem 1 czerwca 2015r. ( data wypłaty odszkodowania ) powód nie zlecił przeprowadzenia naprawy pojazdu, po wypłacie odszkodowania powód dokonał jedynie częściowej naprawy pojazdu, a następnie zbył pojazd.

Biegły określił czas niezbędny do naprawy pojazdu na 5 dni roboczych, powód przesłuchiwany w charakterze strony określił czas naprawy na 3- 4 dni. Zdaniem Sądu Okręgowego, zupełnie nieracjonalne jest działanie powoda, który decyduje się wydatkować kwotę 2250 zł na koszt wynajmu samochodu zastępczego na okres dwóch tygodni, w sytuacji gdy naprawa pojazdu zamykała się kwotą 2779,16 zł ., zaś czas tej naprawy nie przekraczał 4 dni. Nadto, w ocenie Sądu Okręgowego, powód nie wykazał, że wynajem pojazdu zastępczego na okres dwóch tygodni był uzasadniony. Powód nie wykazał, by charakter jego pracy determinował konieczność korzystania z pojazdu zastępczego, nie udowodnił także innych okoliczności, które skutkowałyby przyjęciem, że korzystanie z pojazdu zastępczego w okresie 14 maja – 1 czerwca 2015r. było konieczne. Przede wszystkim należy mieć na uwadze, że pojazd powoda już przed zdarzeniem w dniu 14 maja 2015r. miał wiele uszkodzeń – w tym między innymi w samochodzie pęknięty był zderzak czy urwane halogeny. Wydaje się, że korzystanie z pojazdu w takim stanie technicznym, jakim prezentował się pojazd powoda przed zdarzeniem z dnia 14 maja 2015r,. do intensywnego transportu dziecka, czy wyjazdów za miasto, jest mało wiarygodne. Powód nie wykazała także częstotliwości ani dystansu tych przejazdów. Nadto powód nie wykazał, że pojazd w tym okresie był mu potrzebny – zwłaszcza w sytuacji, gdy ta potrzeba ustała w okresie pozostawania pojazdu w naprawie. Trzeba zauważyć, że powód po dokonaniu częściowej naprawy zbył pojazd, zatem pojazd nie był powodowi niezbędny.

W tym stanie rzeczy, w ocenie Sądu Okręgowego, brak jest podstaw do przyjęcia, że powód udowodnił adekwatny związek przyczynowy poniesionych przez niego kosztów wynajmu pojazdu zastępczego w kwocie 2250 złotych ze zdarzeniem z dnia 14 maja 2015r., za które odpowiedzialność ponosi strona pozwana.

Mając na powyższe, Sąd Okręgowy na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. zmienił zaskarżony wyrok i oddalił powództwo.

O kosztach postępowania za i i II instancję Sąd Okręgowy orzekła na podstawie art. 98 k.p.c. Na koszty postępowania za I instancję złożyła się kwota 617 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego ( § 6 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu Dz.U. z 2015r. poz.617) oraz kwota 1367,88 zł wydatkowana przez stronę pozwaną na koszty opinii biegłego. Na koszty postępowania za drugą instancję złożyła się kwota 600 ( § 2 ust. 3 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych ( Dz.U. poz.1804 ) złotych z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika oraz kwota 131 zł opłaty od apelacji.