Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 kwietnia 2017 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XIII Wydział Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 3 kwietnia 2017 r. w Warszawie

na rozprawie sprawy B. K.-B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) w W.

o wysokość emerytury

na skutek odwołania B. K.-B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) w W.

z dnia 12 lutego 2016 r. nr (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że do ustalenia wysokości emerytury B. K.-B. przyjmuje wynagrodzenia z 20 najkorzystniejszych lat z okresu podlegania ubezpieczeniu tj. od 1997 roku do 1985 roku i od 2000 roku do 2010 r. ze wskaźnikiem wysokości podstawy wymiaru wynoszącym 57,39 %.

Sygn. akt XIII U 1163/16

UZASADNIENIE

Decyzją z 12 lutego 2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) w W. powołując się na przepisy ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przeliczył emeryturę B. K.-B. od 1 listopada 2015 r. (k. 143 a.r.).

Od powyższej decyzji odwołanie złożyła B. B. (2) wnosząc o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez przeliczenie jej emerytury z uwzględnieniem wynagrodzenia z 20 lat kalendarzowych w okresie 1977-1985 i 2000-2010 (k. 2, 3, 20 a.s.).

Organ emerytalny w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie wskazując, iż zaskarżona decyzja jest prawnie oraz faktycznie uzasadniona (k. 4, 5 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

B. B. (2), ur. (...), w dniu 24 maja 2010 r. złożyła wniosek o emeryturę. Do wniosku odwołująca dołączyła dokumenty potwierdzające pozostawanie w ubezpieczeniu do 30 kwietnia 2010 r. (k. 1 i nast. a.r.).

Prawo do emerytury zostało przyznane odwołującej decyzją z 18 października 2010 r. od 1 maja 2010 r., tj. od miesiąca złożenia wniosku. Świadczenie wyliczono zgodnie z art. 183 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS, tj. jako 70% emerytury obliczonej na podstawie art. 53 ustawy oraz 30% emerytury obliczonej na podstawie art. 26 ustawy. Podstawę wymiaru emerytury w części wyliczanej zgodnie z art. 53 ustalono w oparciu o wynagrodzenie odwołującej z lat 2000 - 2009. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 55,02% i został pomnożony przez kwotę bazową 2.716,71 zł (k. 111 a.r.).

W dniu 23 listopada 2015 r. skarżąca złożyła do organu rentowego wniosek o przeliczenie emerytury zgodnie z art. 111 ust. l pkt 3 ustawy emerytalnej, tj. o uwzględnienie w podstawie jej wymiaru, w części ustalanej według dotychczasowych zasad, wynagrodzenia z 20 lat kalendarzowych od 1977 r. do 1986 r. oraz od 2000 r. do 2009 r. (k. 129 a.r.).

Zaskarżoną decyzją z 12 lutego 2016 r. organ rentowy przeliczył emeryturę B. K.-B. od 1 listopada 2015 r. (k. 143 a.r.).

Organ uwzględnił w podstawie wymiaru kapitału początkowego i emerytury wszystkie kwoty podane w dokumentach przedstawionych przez odwołującą oraz w potwierdzeniu ZUS za okres ubezpieczenia za lata 2000-2010. Do wyliczenia kapitału początkowego przyjęto wynagrodzenia wykazane w zaświadczeniach Rp - 7 z wyjątkiem okresów, za które odwołująca przedstawiła wyłącznie legitymację ubezpieczeniową (VIII-IX/1977 r.) i dokumenty z akt osobowych (IX/1981 r. - XI/1981 r.). Za okres X/1979 r. - IV/1981 r. (zatrudnienie w (...) Ż.) organ przyjął wynagrodzenie minimalne z uwagi na brak dowodów potwierdzających wysokość zarobków osiąganych przez skarżącą w tym czasie. W 1986 r. odwołująca nie podlegała ubezpieczeniu (okoliczność bezsporna).

W zaskarżonej decyzji nie uwzględniono w podstawie wymiaru emerytury wynagrodzenia za 2010 r. i odmówiono odwołującej wyliczenia tego świadczenia w oparciu o wynagrodzenie z 20 lat kalendarzowych (okoliczność bezsporna).

Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury, hipotetycznie wyliczony w oparciu o wynagrodzenie z 20 lat, tj. z lat 1977 - 1985 oraz 2000 – 2010 wynosi 57, 39% (k. 27 a.s.).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach sprawy i aktach emerytalnych. W ocenie Sądu treść dokumentów nie budzi wątpliwości. Według Sądu ten materiał dowodowy jest przekonujący oraz rzetelny dlatego uznany został za wiarygodną podstawę ustaleń faktycznych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie B. K.-B. zasługiwało na uwzględnienie.

Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie było ustalenie prawidłowej wysokości świadczenia emerytalnego odwołującej. Przedmiotem sporu było zatem to, czy organ rentowy zasadnie odmówił przeliczenia odwołującej podstawy wymiaru emerytury z uwzględnieniem kwot wynagrodzeń uzyskanych w latach 1977-1985 i 2000-2010.

Stosownie do art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1440 ze zm.) podstawę wymiaru emerytury i renty stanowi ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę lub rentę, z uwzględnieniem ust. 6 i art. 176. W przypadku gdy zainteresowany w ciągu 20 lat poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłosił wniosek o emeryturę, pobierał przez więcej niż 10 lat zasiłek przedemerytalny, podstawę wymiaru emerytury stanowi ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zainteresowany nabył prawo do tego zasiłku.

Według art. 15 ust. 2a cyt. ustawy, jeżeli nie można ustalić podstawy wymiaru składek w okresie pozostawania w stosunku pracy wskazanym do ustalenia podstawy wymiaru emerytury i renty, za podstawę wymiaru składek przyjmuje się kwotę obowiązującego w tym okresie minimalnego wynagrodzenia pracowników, proporcjonalnie do okresu podlegania ubezpieczeniu i wymiaru czasu pracy.

Stosownie do art. 111 ust. 1 i 2 cyt. ustawy wysokość emerytury lub renty oblicza się ponownie, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, od podstawy wymiaru ustalonej w myśl art. 15, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego:

1)  z liczby kolejnych lat kalendarzowych i w okresie wskazanym do ustalenia poprzedniej podstawy wymiaru świadczenia,

2) z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym zgłoszono wniosek o przyznanie emerytury lub renty albo o ponowne ustalenie emerytury lub renty, z uwzględnieniem art. 176,

3) z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie emerytury lub renty

- a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru, obliczony na zasadach określonych w art. 15, mnoży się przez kwotę bazową ostatnio przyjętą do obliczenia świadczenia. Podstawa wymiaru emerytury lub renty, ustalona na zasadach określonych powyżej, podlega wszystkim waloryzacjom przysługującym do dnia zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie tej podstawy.

Artykuł 111 powoływanej ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych umożliwia ubezpieczonym ponowne ustalenie podstawy wymiaru emerytury lub renty w sytuacji, gdy ubezpieczony wskaże do przeliczenia świadczenia okresy ubezpieczenia przypadające przed jego przyznaniem lub zgłoszeniem wniosku o ponowne ustalenie uprawnień, a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru - przy uwzględnieniu tych okresów - jest wyższy od poprzednio obliczonego (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu - III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 14 października 2015 r., sygn. III AUa 123/15, Legalis nr 1393080).

W niniejszej sprawie odwołująca domagała się przeliczenia wysokości świadczenia emerytalnego z 20 najkorzystniejszych lat kalendarzowych, przy uwzględnieniu zarobków za lata 1977-1985 i 2000-2010. W okolicznościach sprawy nie było kwestionowane przez B. B. (2) wynagrodzenie uwzględnione przez organ rentowy za lata 1977-1985 i 2000-2010. Odwołująca nie wniosła zastrzeżeń do hipotetycznego wyliczenia, które przeprowadził organ rentowy (k. 27 a.s.).

W ocenie Sądu w świetle okoliczności faktycznych niniejszej sprawy istniały podstawy do przyjęcia wyższego wskaźnika podstawy wymiaru emerytury odwołującej w wysokości 57,39%. Współczynnik ten okazał się bowiem wyższy od obliczonego poprzednio, czyli 55,02%. W świetle powoływanych przepisów niezasadne jest stanowisko organu rentowego o braku podstaw do uwzględnienia wynagrodzenia uzyskanego przez odwołującą w 2010 r., skoro w roku tym odwołująca pracowała do 30 kwietnia 2010 r., a zatem w okresie tym podlegała ubezpieczeniom. Wyłączenie tego okresu pozostawałoby w sprzeczności z zasadą wzajemności, albowiem w spornym okresie od stycznia do kwietnia 2010 r. skarżąca wniosła wkład w system ubezpieczeń w postaci uiszczonych składek, a wynagrodzenie z tego okresu winno zostać uwzględnione przy przeliczaniu jej emerytury.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzeczono, jak w sentencji.

SSO Rafał Młyński

(...)