Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 11 października 2016 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi w sprawie sygn. akt II C 1036/13 z powództwa M. P. przeciwko Towarzystwu (...) w Ł. o zapłatę:

1. zasądził od Towarzystwa (...) w Ł. na rzecz M. P. kwotę 25.000 zł tytułem zadośćuczynienia z odsetkami:

a)  ustawowymi w zakresie kwoty 9.000 zł od dnia 18 września 2013 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku;

b)  ustawowymi za opóźnienie w zakresie kwoty 9.000 zł od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

c)  ustawowymi za opóźnienie w zakresie kwoty 14.000 zł od dnia 26 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

2.  zasądził od Towarzystwa (...) w Ł. na rzecz M. P. kwotę 7.490,78 zł tytułem odszkodowania z odsetkami:

a)  ustawowymi w zakresie kwoty 1.100 zł od dnia 18 września 2013 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku;

b)  ustawowymi za opóźnienie w zakresie kwoty 1.100 zł od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

c)  ustawowymi za opóźnienie w zakresie kwoty 6.390,78 zł od dnia 26 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

3.  oddalił powództwo w pozostałej części;

4.  zasądził od Towarzystwa (...) w Ł. na rzecz M. P. kwotę 1.203,18 zł tytułem zwrotu kosztów postepowania;

5.  przyznał i nakazał wypłacić tymczasowo ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi na rzecz biegłej sądowej K. K. kwotę 90,08 zł tytułem wynagrodzenia za wydaną ustną opinię uzupełniającą;

6.  nakazał pobrać od Towarzystwa (...) w Ł. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi kwotę 1.848,79 zł tytułem nie uiszczonych kosztów opinii biegłego i kosztów sądowych;

7.  nakazał pobrać od M. P. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi kwotę 1.133,14 zł tytułem nie uiszczonych kosztów opinii biegłego i kosztów sądowych.

Apelację od powyższego wyroku złożyła strona pozwana, zaskarżając orzeczenie w części w zakresie: pkt. 1 ponad kwotę 9.000 zł, to jest w zakresie kwoty 16.000 zł, pkt. 2 wyroku ponad kwotę 1.100 zł, to jest w zakresie kwoty 6.390,78 zł, pkt. 4 i 6 rozstrzygnięcia o kosztach procesu. Rozstrzygnięciu skarżący zarzucił naruszenie: art. 321 k.p.c. w związku z art. 193 § 2 ¹ k.p.c., art. 187 k.p.c. i art. 132 § 1 k.p.c., która mogłaby mieć wpływ na wynik sprawy poprzez zasądzenie ponad żądanie pozwu w związku z faktem, że pismo z rozszerzeniem żądania pozwu o kwotę 16.000 zł zadośćuczynienia i kwotę 6.390,78 zł odszkodowania zostało przez powoda złożone z naruszeniem zasady oficjalności doręczeń, a przez to nie wywołało zawisłości sporu w zakresie wartości przekraczającej określoną w pozwie wartość przedmiotu sporu.

W oparciu o tak sformułowane zarzuty apelujący wniósł o zmianę wyroku w zaskarżonej części poprzez:

a)  zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda w pkt. 1 wyroku kwoty 9.000 zł tytułem zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami i oddalenie powództwa w pozostałej części,

b)  zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda w pkt. 2 wyroku kwoty 1.100 zł tytułem odszkodowania z ustawowymi odsetkami i oddalenie powództwa w pozostałej części,

c)  zmianę wyroku w pkt. 4 i 6 i orzeczenie o kosztach procesu według zasady ich stosunkowego rozłożenia stosowanie do zmiany wyroku w pkt. 1 i 2,

d)  zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania odwoławczego, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W odpowiedzi na apelację powódka wniosła o oddalenie apelacji jako bezzasadnej oraz o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje:

apelacja nie jest zasadna.

Zaskarżone rozstrzygnięcie zostało wydane w wyniku prawidłowo ustalonego stanu faktycznego, które to ustalenia Sąd Okręgowy podziela i przyjmuje za własne, jak również w następstwie bezbłędnie zastosowanych przepisów prawa materialnego.

Przedstawiony w apelacji zarzut naruszenia art. 321 k.p.c. w związku z art. 193 § 2 ¹ k.p.c., art. 187 k.p.c. i art. 132 § 1 k.p.c. należy uznać za chybiony.

Odpis pisma procesowego zawierający rozszerzenie powództwa nie podlega doręczeniu na podstawie art. 132 § 1 k.p.c. (Uchwała Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 21 stycznia 2016 r. III CZP 95/15, L.).

W przedmiotowej sprawie pismo z dnia 21 stycznia 2016 roku zawierające rozszerzenie powództwa, zostało przesłane przez pełnomocnika powoda bezpośrednio na adres pełnomocnika pozwanego (k. 168), zostało również doręczone pełnomocnikowi pozwanego przez Sąd, na terminie rozprawy w dniu 25 stycznia 2016 roku (k. 203). Na tym terminie rozprawy pełnomocnik pozwanego nie uznał powództwa, wniósł o jego oddalenie i oddalenie wniosków dowodowych. Wbrew zatem twierdzeniom skarżącego odpis pisma zawierający rozszerzenie powództwa został prawidłowo doręczony pozwanemu przez Sąd. Rozszerzenie powództwa zostało dokonane skutecznie i nie naruszało przepisów postępowania.

Ponadto, nawet gdyby hipotetycznie założyć, idąc tokiem rozumowania apelacyjnego, że doszło do naruszenia wskazanych przez niego przepisów procesowych w tym zakresie, to nie ulega wątpliwości, że strona pozwana ustosunkowała się do zmodyfikowanego roszczenia powoda i jego twierdzeń, a co więcej, pomimo kwestionowania formy doręczenia jej pisma procesowego zawierającego rozszerzenie powództwa nie zgłosiła w tym zakresie zastrzeżenia w trybie art. 162 KPC, wdając się w spór. Tymczasem w orzecznictwie podnosi się, że strona nie może skutecznie zarzucać w apelacji uchybienia przez Sąd pierwszej instancji przepisom postępowania, jeżeli nie zwróciła uwagi sądu na to uchybienie w trybie art. 162 KPC (por: uchwała Sądu Najwyższego z dnia 27 czerwca 2008 r., sygn. akt III CZP 50/08, OSNC 2009/7-8/103, opubl. Biul. SN 2008/6/13). Skoro więc pozwany nie złożył stosownego zastrzeżenia do protokołu, to jego zarzuty podniesione w apelacji, nie mogły i z tych względów odnieść skutków procesowych.

Mając na uwadze powyższe, należało uznać, iż Sąd Rejonowy w pełni prawidłowo ocenił prawidłowość doręczenia i skuteczność rozszerzenia powództwa i nie orzekł ponad żądanie pozwu.

Z tych wszystkich względów, na podstawie art. 385 k.p.c., Sąd Okręgowy oddalił apelację.

O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i § 3 k.p.c., w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. zasądzając od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.400 zł wynagrodzenie pełnomocnika, stosownie do treści § 10.1 pkt 1 w zw. z § 2 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. 2015.1800 w brzmieniu obowiązującym od dnia 1.01.2016 r do 26.10.2016 r ).