Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 grudnia 2013 roku

Sąd Okręgowy w Kielcach IX Wydział Karny-Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Ewa Opozda-Kałka

Sędziowie: SO Krzysztof Sajtyna (spr.)

SO Anna Szeliga

Protokolant: sekr. sądowy Anna Misztal

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Kielcach Augustyna Pindziaka

po rozpoznaniu w dniu 3 grudnia 2013 roku

sprawy S. D. (1)

oskarżonego o przestępstwo z art. 59 ust. 1 ustawy z 29.07.2005r o przeciwdziałaniu narkomanii

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Kielcach

z dnia 24 czerwca 2013 roku sygn. akt II K 636/10

zmienia zaskarżony wyrok w całości i ustalając, że czyn przypisany oskarżonemu stanowi wypadek mniejszej wagi z art. 59 ust. 3 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, na podstawie art. 66 § 1 i 2 kk w zw. z art. 67 § 1 kk postępowanie karne wobec oskarżonego warunkowo umarza na okres próby wynoszący 1 (jeden) rok; na podstawie art. 67 § 3 kk orzeka od oskarżonego nawiązkę w wysokości 300 (trzysta) złotych płatną na rzecz (...) w C.; zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 60 (sześćdziesiąt) złotych tytułem opłaty za obie instancje; zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 60 (sześćdziesiąt) złotych tytułem części wydatków poniesionych w sprawie, zwalniając oskarżonego od ich ponoszenia w pozostałym zakresie.

Sygn. akt IX Ka 1402/13

UZASADNIENIE

S. D. (1) oskarżony został o to, że w dacie bliżej nieustalonej w okresie od czerwca 2008 r. do 19 stycznia 2009r. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej udzielił S. G. (1) nie mniej niż 0,36 g środka odurzającego w postaci marihuany tj. o przestępstwo z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

Sąd Rejonowy w Kielcach wyrokiem z dnia 24 czerwca 2013r. sygn. akt II K 636/10 orzekł co następuje:

I.  oskarżonego S. D. (1) w ramach czynu zarzucanego mu aktem oskarżenia uznał za winnego tego, że w dacie bliżej nieustalonej w styczniu 2009r., przed 19 stycznia 2009r., w K. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej udzielił S. G. (1) nie mniej niż 0,36 g środka odurzającego w postaci marihuany tj. popełnienia przestępstwa określonego w art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii i za czyn ten na podstawie art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii i art. 33 § 1 kk w brzmieniu sprzed ustawy z dnia 5.11.2009r. o zmianie ustawy - Kodeks karny, ustawy - Kodeks postępowania karnego, ustawy Kodeks karny wykonawczy, ustawy - Kodeks karny skarbowy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 206, poz. 1589) w zw. z art.4 § 1 kk, art. 33 § 2 i § 3 kk wymierzył mu karę 1 roku pozbawienia wolności i grzywnę w rozmiarze 80 stawek dziennych po 10 złotych każda;

II.  na podstawie art.69 § 1 i § 2 kk i art. 70 § 1 pkt. l kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego S. D. (2) kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby wynoszący 3 lata;

III.  na podstawie art. 70 ust. 4 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł wobec oskarżonego S. D. (1)nawiązkę w wysokości 800 złotych na rzecz (...) w C.;

IV.  na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary grzywny zaliczył oskarżonemu S. D. (2) okres rzeczywistego pozbawienia wolności w dniu 27.03.2009r. i uznał ją za uiszczoną w rozmiarze 2 stawek dziennych;

V.  zasądził od oskarżonego S. D. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 400 zł tytułem kosztów procesu, zwalniając go jednocześnie od ponoszenia pozostałych kosztów sądowych.

Na zasadzie art. 425 § 1 i 2 kpk i art. 444 kpk niniejszy wyrok zaskarżył w całości obrońca oskarżonego. Na podstawie art. 438 pkt.1, 2 i 3 kpk zarzucił mu:

1.  obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia polegającą na niezastosowaniu zasady wynikającej z art. 5 § 2 kpk oraz obrazę art. 7 kpk polegającą na dowolnej a nie swobodnej ocenie zgromadzonego materiału dowodowego a w szczególności zeznań świadka S. G. wraz z naruszeniem zasad prawidłowego rozumowania i doświadczenia życiowego,

2.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał wpływ na jego treść polegający na ustaleniu, iż oskarżony w styczniu 2009 r, przed 19 stycznia 2009 r. udzielił S. G. środka odurzającego w postaci 0,36 g marihuany jakkolwiek ze zgromadzonego materiału dowodowego a w szczególności z zeznań świadka S. G. oraz oskarżonego S. D. (1) jednoznacznie wynika, że oskarżonemu nie można przypisać popełnienia tego czynu, ewentualnie

3.  obrazę przepisów prawa materialnego polegającą na niezastosowaniu art. 59 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

W związku z powyższym, na podstawie art. 437 § 1 i 2 kpk, obrońca oskarżonego wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu i zasądzenie od Skarbu Państwa na jego rzecz poniesionych kosztów obrony ewentualnie przy przyjęciu, iż oskarżony dopuścił się popełnienia występku mniejszej wagi o wymierzenie mu kary wolnościowej tj. samoistnej kary grzywny lub o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Kielcach.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy oskarżonego okazała się o tyle skuteczna o ile doprowadziła do zmiany zaskarżonego orzeczenia.

Kontrolna analiza przedmiotowej sprawy potwierdziła prawidłowość dokonanych przez Sąd Rejonowy ustaleń faktycznych. Zgromadzony przez Sąd Rejonowy materiał dowodowy jest kompletny, nie wymagał uzupełnienia i w pełni dawał podstawę do dokonania prawidłowych ustaleń faktycznych. W sporządzonym uzasadnieniu wyroku Sąd Rejonowy w sposób jasny, obiektywny i logiczny przedstawił tok swojego rozumowania. Prawidłowo wykazał w oparciu o jakie dowody oparł swoje ustalenia oraz z jakich przyczyn uwzględnił je w całości bądź też odmówił im wiarygodności. Analiza przeprowadzona przez Sąd Rejonowy w zakresie oceny zgromadzonego materiału dowodowego i poczynionych na jego podstawie ustaleń faktycznych jest kompleksowa. Opiera się na zasadzie swobodnej oceny dowodów przy uwzględnieniu zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. Ocena dowodów jest pełna, wszechstronna i nie zawiera żadnych błędów natury faktycznej i logicznej

W żaden sposób nie można uznać, iż w przedmiotowej sprawie doszło do błędu w ustaleniach faktycznych. Nie doszło także w niniejszej sprawie do naruszenia zasady in dubio pro reo, albowiem po przeprowadzeniu wnikliwej analizy zgromadzonego materiału dowodowego nie zaistniały w sprawie żadne wątpliwości, które należałoby rozstrzygać w oparciu o tę zasadę.

Podnoszone przez obrońcę oskarżonego zarzuty dotyczące błędu w ustaleniach faktycznych oraz obrazy przepisów prawa procesowego nie znajduje potwierdzenia. Opierają się jedynie na gołosłownej polemice i nie są popart żadnym merytorycznym argumentem, który podważałby wiarygodność ustaleń Sądu Rejonowego. Obrońca oskarżonego opiera się na wybiórczej i pozbawionej logiki analizie materiału dowodowego.

Sąd Rejonowy w sposób w pełni uzasadniony wskazał na zasadniczą rolę jaką odegrały dla rozstrzygnięcia sprawy zeznania świadka S. G. (1). Prawidłowo miał na uwadze, przy ocenie wartości dowodowej zeznań tego świadka, jego rolę procesową wynikającą z faktu, iż był on w sprawie także podejrzanym. Okoliczność ta jak zasadnie wskazał Sąd Rejonowy nie wpływała na wiarygodność świadka, albowiem w żaden sposób treść jego zeznań nie przekładał się na poprawę jego pozycji procesowej. Nie miał on żadnego interesu w obciążaniu oskarżonego.

Analiza kolejno składanych przez S. G. (1) wyjaśnień oraz zeznań pozwoliła na ustalenie jego konsekwencji w zakresie okoliczności dotyczących czasu i miejsca zakupu narkotyków jak i wskazania osoby oskarżonego jako tej od której nabył on marihuanę. W pełni zasadnie dostrzegając pewne nieścisłość w zeznaniach świadka S. G. (1) w zakresie ilości i ceny zakupu marihuany Sąd Rejonowy wskazał na upływ czasu od zdarzenia. Niewątpliwe jest to czynnik wpływający na proces postrzegania i odtwarzania. Niemniej jednak na gruncie niniejszej sprawy upływ czasu i zaistniałe w związku z tym nieścisłości w zeznaniach świadka w żaden sposób nie powodują jego dyskredytacji albowiem co do ich głównego nurtu, a mianowicie od kogo nabył ujawnione u niego narkotyki były one konsekwentne.

Nie można także pomijać faktu, iż zeznania S. G. (1) znajdowały potwierdzenie w protokołach przeszukania czy też opinii z zakresu badań fizykochemicznych.

Sąd Okręgowy nie zgodził się z jednak ustaleniami Sądu Rejonowego dotyczącymi stopnia społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu jak i jego kwalifikacją prawną.

Zdaniem Sądu Okręgowego zasadnym jest zakwalifikowanie czynu przypisanego oskarżonemu S. D. (1) , jako wypadek mniejszej wagi z art. 59 ust 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Wypadek przestępstwa mniejszej wagi zachodzi, gdy znamiona przestępstwa, przede wszystkim przedmiotowe cechują się niewysoką społeczną szkodliwością, na tyle niewielką, że do takiego sprawcy nie powinno się stosować zwykłych zasad odpowiedzialności za to przestępstwo (tak. wyrok SA w Krakowie z 21.12.2006r. sygn. akt II AKa 227/06).

W niniejszej sprawie Sąd Rejonowy w sposób nader restrykcyjny i nieprzemyślany dokonał oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu oskarżonego oraz stopnia jego winy. Nie można zaakceptować, iż zarówno stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego oraz stopień jego winy są wysokie. W sposób nieuzasadniony Sąd Rejonowy wyeksponował ilość i rodzaj środka odurzającego, jaka miałaby przemawiać na stwierdzeniem wysokiej społecznej szkodliwości. Nadmiernie zaakcentował także Sąd Rejonowy fakt umyślnego działania oskarżonego, które było niczym nieograniczone.

Przy ocenie czy zachodzi wypadek mniejszej wagi należy brać pod uwagę przedmiotowo – podmiotowe znamiona czynu, kładąc akcent na elementy charakterystyczne dla danego rodzaju przestępstwa. Wśród charakterystycznych dla przestępstw, naruszających przepisy ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, znamion ocennych różnicujących podstawy odpowiedzialności pomiędzy typem podstawowym a uprzywilejowanym wypadkiem mniejszej wagi, jest kryterium ilościowe oraz kryterium jakościowe. (wyrok SA we Wrocławiu z dnia 28 grudnia 2005 r., II AKa 341/05).

Oskarżony udzielił narkotyku w postaci marihuany w ilości nie mniejszej niż 0,36g i uzyskał z tego tytułu korzyść majątkową w kwocie 15 złotych. Stwierdzić należy, iż była to ilość niewielka. Niewielka była również uzyskana korzyść majątkowa. Nadto mając na uwadze kryterium jakościowe zaznaczyć należy, że oskarżony udzielił środka odurzającego w postaci ziela konopi, a więc środek zaliczany do kategorii tzw. miękkich narkotyków.

Sąd Okręgowy uznał, iż stopień społecznej szkodliwości czynu zarzucanego oskarżonemu S. D. (1) oraz stopień jego winy nie są znaczne, co przyczynia się do zasadności zakwalifikowania czynu oskarżonego, jako wypadku mniejszej wagi.

Wobec takich ustaleń za zasadne uznać należało rozważenie możliwość warunkowego umorzenia postępowania.

Zgodnie z art. 66 § 1 kk Sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy nie karanego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa.

Z analizy sprawy wynika, że okoliczności popełnienia przypisanego oskarżonemu czynu nie budzą wątpliwości. Prawidłowo ustalone zostały przez Sąd Rejonowy i zaakceptowane przez Sąd Okręgowy. Podkreślenia wymaga fakt, iż oskarżony nie był dotychczas karany. Jego postawa, warunki i właściwości osobiste, wykazują, że nie jest on osobą zdemoralizowaną, przejawiającą lekceważenie dla obowiązującego porządku prawnego. Jest on osoba młodą prowadząca ustabilizowany tryb życia.

Można zatem w sposób uzasadniony stwierdzić, iż działanie oskarżonego miało charakter incydentu.

Ustalone okoliczności wskazują, iż oskarżony będzie przestrzegał porządku prawnego. Daje to podstawę do przyjęcia, że w stosunku do oskarżonego S. D. (1) istnieje pozytywna prognoza kryminologiczna. Nadto czyn przypisany oskarżonemu zagrożony jest karą nieprzekraczającą 2 lat pozbawienia wolności, co jest również istotne i pozwala na zastosowanie warunkowego umorzenia postępowania.

Sąd Okręgowy orzekł, iż w stosunku do oskarżonego zachodzą przesłanki uzasadniające zastosowanie środka probacyjnego w postaci warunkowego umorzenia postępowania. Ustalając okres próby, na jaki następuje warunkowe umorzenie Sąd Okręgowy stwierdził, iż właściwym będzie okres 1 roku. Pozwoli on na ukształtowanie wychowawczego oddziaływania warunkowego umorzenia, a także na weryfikację postawionej prognozy kryminologicznej.

Za zasadne uznał także Sąd Okręgowy orzeczenie wobec oskarżonego S. D. (1)nawiązki na rzecz (...) w C.. Środek ten w sposób realny zaakcentuje wychowawcze oddziaływanie zastosowanego środka probacyjnego. Pozwoli na pozytywne ukształtowanie świadomość oskarżonego odnośnie naganność jego postępowania. Zważając na sytuację osobistą oraz majątkową oskarżonego określono wysokości orzeczonej nawiązki na kwotę 300 złotych.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd Okręgowy na podstawie art. 437 § 2 kpk orzekł jak w wyroku.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 626 § 1 kpk i art. 627 kpk w zw. z art. 629 kpk i art. 634 kpk oraz art. 624 § 1 kpk.

SSO K. Sajtyna SSO E. Opozda – Kałka SSO A. Szeliga