Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 kwietnia 2017 r.

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie Wydział X Gospodarczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 4 kwietnia 2017 r. w Szczecinie

na rozprawie

w sprawie z powództwa M. J.

przeciwko Zespołowi (...) z siedzibą w O.

o zapłatę kwot: 5973,04 zł oraz 5282,14 zł

I.  zasądza od pozwanego Zespołu (...) z siedzibą w O. na rzecz powoda M. J. odsetki ustawowe liczone od kwoty 13861,57 zł (trzynaście tysięcy osiemset sześćdziesiąt jeden złotych pięćdziesiąt siedem groszy) od dnia 23 sierpnia 2014 r. do dnia 21 listopada 2014 r.

II.  oddala powództwo o zapłatę kwoty 5973,04 zł w pozostałym zakresie,

III.  zasądza od powoda M. J. na rzecz pozwanego Zespołu (...) z siedzibą w O. kwotę 1217 zł (jeden tysiąc dwieście siedemnaście złotych) tytułem kosztów procesu,

IV.  oddala powództwo o zapłatę kwoty 5282,14 zł w całości,

V.  zasądza od powoda M. J. na rzecz pozwanego Zespołu (...) z siedzibą w O. kwotę 1217 zł (jeden tysiąc dwieście siedemnaście złotych) tytułem kosztów procesu,

VI.  nakazuje pobrać od powoda M. J. na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie kwotę 1887,51 zł (jeden tysiąc osiemset osiemdziesiąt siedem złotych pięćdziesiąt jeden groszy) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

Sygn. akt X GC 1001/15

UZASADNIENIE

W dniu 16 kwietnia 2015 roku M. J. wniósł do Sądu Rejowego S. – Centrum w S. pozew przeciwko pozwanej Zespół (...) w O. o zapłatę kwoty 5.973, 04 zł wraz z odsetkami od kwot 19.834, 51 zł od dnia 1 lipca 2014 roku do dnia 21 listopada 2014 roku, 5.973, 04 zł od dnia 22 listopada 2014 roku oraz kosztami postępowania. W uzasadnieniu powód podał, iż w dniu 13 marca 2014 roku strony postępowania zawarły umowę o świadczenie usług transportowych, której przedmiotem było przewożenie pacjentów z miejsca ich zamieszkania do miejsca dializ, następnie zaś po dokonanej dializie do miejsca ich zamieszkania w obrębie O. i okolic. Powód wskazał, że strony ustaliły stawkę wynagrodzenia w ten sposób, iż za każdy przejechany kilometr w wykonaniu zlecenia dla pozwanego powód miał otrzymać kwotę 2,39 zł. Powód podniósł, że w wykonaniu umowy wystawił pozwanemu fakturę VAT nr (...) za miesiąc maj na kwotę 19 834 zł z uwagi na przejechanie 8299 km, jednakże pozwana odmówiła zapłaty przedmiotowej kwoty w części ponad kwotę 13.540,78 zł. Powód podał, że skoro pozwana kwestionuje ilość przejechanych kilometrów dodatkowo je zaniżając, nie kwestionując przy tym ilości wykonanych kursów, to przy obliczaniu ilości kilometrów zastosowanie powinny znaleźć długości tras określone w załączniku nr 1 oraz 2 do umowy o świadczenie usług, gdyż za każdym razem pacjenci przewożeniu byli zgodnie z umową po trasach wskazanych w załącznikach.

W dniu 25 czerwca 2015 roku Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym Szczecin – Centrum w Szczecinie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

Pozwana wniosła sprzeciw od przedmiotowego nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości oraz wnosząc o oddalenie powództwa. W piśmie pozwana przyznała, że była związana z powodem umową z dnia 13 marca 2014 roku. Wskazała jednak, iż to na powodzie zgodnie z § 3 zawartej umowy spoczywał obowiązek sporządzenia wykazu przewozów z uwzględnieniem liczby przejechanych kilometrów dla poszczególnych tras, dodatkowo potwierdzonych przez przewożonego pacjenta. Pozwana wskazała, że od rozpoczęcia współpracy kwestionowała ilość przejechanych kilometrów i sposób rozliczenia przez powoda wykonanych transportów, a nadto, iż rozliczenia należności odbywać miały się w oparciu o wykazy tras, na których wykonywane były przewozy pacjentów, natomiast należność z faktury VAT nr (...) została rażąco zawyżona i nie znajduje ona uzasadnienia w dokumentacji.

W piśmie z dnia 9 września 2015 roku powód wskazał, iż realizacja umowy przebiegała w ten sposób, że pracownik powoda sporządzał wykazy realizowanych przewozów, które były przekazywane pozwanej, aby była w stanie zweryfikować ilość transportów i kilometrów wynikającą z tych wykazów z sumą kilometrów ujętą w fakturze VAT. Powód podał, że stosował prawidłową stawkę odnośnie przejechanego kilometra wynikającą z umowy, natomiast wykaz tras i stawki za kurs wynikające z przeliczenia oferty stanowiły załącznik nr 1 do umowy stanowiąc jej integralną część. Powód zakwestionował, aby rozliczenia obywały się na podstawie wykazów tras podnosząc, iż nie stanowiły one załącznika do umowy. Dodatkowo, powód podał, że pomiędzy stronami toczył się spór o zapłatę, który zakończył się nakazem zapłaty od którego pozwana nie wniosła sprzeciwu.

W piśmie z dnia 24 września 2015 roku pozwana podniosła, że realizacja umowy przebiegała w ten sposób, że pracownik powoda sporządzał wykazy przewozów, które przekazywał powodowi celem naliczenia należności i wystawienia faktury, zaś wykazy wraz z fakturami które otrzymywała pozwana była wydrukami komputerowymi sporządzonymi przez powoda bez podpisów i pieczątek. Pozwana wskazała również, że w celu weryfikacji ilości transportów i kilometrów w danym miesiącu pracownik pozwanego osobiście zwracał się do pracownika powoda w celu udostępnienia wykazów wykonanych przewozów.

Sprawa rozpoznawana była pod sygn. akt X GC 1001/15.

W dniu 17 kwietnia 2015 roku M. J. wniósł do Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie pozew przeciwko Zespół (...) w O. o zapłatę kwoty 5.282, 14 zł wraz z odsetkami od kwot: 19.832, 22 zł od dnia 1 października 2014 roku do dnia 11 grudnia 2015 roku oraz kwoty 5.282, 14 zł od dnia 12 grudnia 2014 roku. W uzasadnieniu powód powołał się na zawartą z pozwaną w dniu 13 marca 2014 roku umowę o świadczenie usług transportowych, na mocy której świadczył usługi przewozu pacjentów z miejsca zamieszkania do miejsca dializ, następnie zaś wystawił fakturę VAT nr (...) za miesiąc sierpień na kwotę 19.832, 22 zł z uwagi na przejechanie 8298 km. Powód podał, że pozwana odmówiła zapłaty przedmiotowej kwoty ponad kwotę 15.550, 08 zł, którą uiścił z opóźnieniem w dniu 11 grudnia 2014 roku z uwagi na to, iż dokument finansowy wystawiony przez powoda nie obejmuje rzeczywistej ilości przejechanych kilometrów.

W dniu 25 czerwca 2015 roku Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym Szczecin – Centrum w Szczecinie wydał nakaz zapłaty w postepowaniu upominawczym.

Pozwana wniosła sprzeciw od przedmiotowego nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości oraz wnosząc o oddalenie powództwa. W piśmie pozwana wskazała, że zawarła z powodem umowę w dniu 12 marca 2014 roku, zaś zgodnie z § 3 to na powodzie spoczywał obowiązek wykazu przewozów z uwzględnieniem liczby przejechanych kilometrów dla poszczególnych trans potwierdzonych przez przewożonego pacjenta. Pozwana podniosła, iż należność z faktury nr (...) jest rażąco zawyżona przez powoda i nie znajduje uzasadnienia w dokumentacji wskazując, że rozliczenia należności odbywać miały się w oparciu o wykazy tras na których wykonywane były przewozy pacjentów. Strona podała, że po otrzymaniu faktury zakwestionowała wysokość należności ujętej w przesłanej fakturze i w rozmowach telefonicznych wnosiła o sporządzenie korekty do faktury, jednocześnie informując powoda, iż należność zostanie wypłacona po jej otrzymaniu. Pozwana wskazała, że kwestionowała ilość przejechanych kilometrów i sposób rozliczenia wykonanych transportów.

W piśmie z dnia 2 września 2015 roku powód wskazał, iż realizacja umowy przebiegała w ten sposób, że pracownik powoda sporządzał wykazy realizowanych przewozów, które były przekazywane pozwanej, aby była w stanie zweryfikować ilość transportów i kilometrów wynikającą z tych wykazów z sumą kilometrów ujętą w fakturze VAT. Powód podał, że stosował prawidłową stawkę odnośnie przejechanego kilometra wynikającą z umowy, natomiast wykaz tras i stawki za kurs wynikające z przeliczenia oferty stanowiły załącznik nr 1 do umowy stanowiąc jej integralną część. Powód zakwestionował, aby rozliczenia obywały się na podstawie wykazów tras podnosząc, iż nie stanowiły one załącznika do umowy. Dodatkowo, powód podał, że pomiędzy stronami toczył się spór o zapłatę, który zakończył się nakazem zapłaty od którego pozwana nie wniosła sprzeciwu.

Sprawa była prowadzona pod sygn. akt X GC 1003/15.

Postanowieniem z dnia 12 stycznia 2016 roku Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie połączył sprawę o sygn. akt X GC 1003/15 ze sprawą o sygn. akt X GC 1001/15 celem ich łącznego rozpoznania i prowadzenia pod sygn. akt X GC 1001/15.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Zespół (...) w O. przed zawarciem umowy z M. J. łączyła umowa, której przedmiotem był transport osób dializowanych z Echo – (...) w O.. W ramach współpracy podmiot ten wystawił rachunki:

−

za transport w miesiącu grudniu 2013 roku – przy wymiarze 6.885, 6 km oraz stawce za km 2,40 zł na kwotę 16.525, 44 zł,

−

za transport w miesiącu styczniu 2014 roku – przy wymiarze 6.868, 4km i stawce 2,40 zł za km na kwotę 16.484, 16 zł,

−

za transport w miesiącu lutym 2013 roku – przy wymiarze 6.183, 6 km i stawce 2,40 zł za km na kwotę 14.840, 64 zł,

−

za transport w miesiącu marcu 2013 roku – przy wymiarze 6.598, 5 km i stawce 2,40 zł za km na kwotę 15.836, 40 zł,

−

za transport w miesiącu czerwcu 2013 roku – przy wymiarze 5.039 km i stawce 2,40 zł za km na kwotę 12.093, 60 zł,

−

za transport w miesiącu lipcu 2013 roku – przy wymiarze 5.667, 02 km i stawce 2,40 zł za km na kwotę 13.600, 85 zł

−

za transport w miesiącu sierpniu 2013 roku – przy wymiarze 5.756, 2 km i stawce 2,40 zł za km na kwotę 13.814, 88 zł,

−

za transport w miesiącu wrześniu 2013 roku – przy wymiarze 5.777, 5 km i stawce 2, 40 zł za km na kwotę 13.866 zł,

−

za transport w miesiącu październiku 2014 roku – przy wymiarze 6.997, 6 km i stawce 2, 40 zł za km na kwotę 16.794, 24 zł,

−

za transport w miesiącu listopadzie 2013 roku – przy wymiarze 6.793, 7 km i stawce 2,40 zł za km na kwotę 16.304, 88 zł.

Dowód:

−

rachunki Echo (...) k. 443-467,

−

przesłuchanie powoda M. J. k. 472.

M. J. w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej w zakresie krajowego transportu drogowego wziął udział w przetargu przedstawiając Zespołowi (...) w O. ofertę zgodnie z którą za wykonanie przedmiotu zamówienia w pełnym rzeczowym zakresie domagał się kwoty 19.838, 20 zł za miesiąc usługi mnożąc przez 12, wskazując, iż miesięczna wartość usługi została wyliczona w oparciu o stawkę 2, 39 zł za kilometr.

W dniu 13 marca 2014 roku Zespół (...) w O. (jako zamawiający) zawarł z M. J. (jako przewoźnikiem) umowę, której przedmiotem było wykonywanie przez przewoźnika bez nadzoru medycznego na każdorazowe wezwanie telefoniczne zgodnie z wynikiem przeprowadzonej procedury o zamówienie publiczne w trybie przetargu nieograniczonego.

W ramach usługi przewoźnik odbiera pacjenta z miejsca zamieszkania i dowozi go do stacji dializ zamawiającego, a następnie obsługuje powrót po dializie – analogicznie do miejsca zamieszkania pacjenta (§ 1 ust. 2 umowy). Specyfikacja istotnych warunków zamówienia oraz oferta przewoźnika stanowić miały integralną część umowy (§ 1 ust. 3 umowy).

Strony ustaliły cenę za usługę stanowiącą przedmiot umowy określając stawkę na poziomie 2,39 zł za km, zastrzegając, iż dojazd na wezwanie pod wskazany adres oraz postój jest bezpłatny (§ 2 ust. 1 umowy). Wykaz tras oraz stawki za kurs wynikające z przeliczenia oferty zawierać miał załącznik nr 1 do umowy stanowiący jego integralną część (§ 2 ust. 2 umowy). Maksymalna wartość nominalna umowy w okresie jej obowiązywania nie może przekroczyć 238.058, 34 zł brutto (§ 2 ust. 3 umowy).

Wykonywanie przewozów miało być odnotowywane przez przewoźnika i potwierdzane przez przewożonego pacjenta na wykazie przewozów, którego wzór stanowi załącznik nr 2, będący integralną częścią umowy (§ 3 ust. 1 umowy). Ilość zleconych przewozów wynikać miała z bieżących potrzeb, co miało być równoznaczne z możliwością niezrealizowania przedmiotu umowy w zakresie określonym w ofercie (§ 3 ust. 2 umowy).

Strony ustaliły, iż rozliczenia wykonanych usług dokonywane będą miesięcznie – po zakończeniu każdego miesiąca kalendarzowego (§ 5 ust. 1 umowy). Przewoźnik wystawić miał fakturę VAT dla zamawiającego w oparciu o wykaz przewozów o którym mowa w § 3 (§ 5 ust. 1 umowy). Należność regulowana miała być przez zamawiającego w terminie 30 dni od daty otrzymania rachunku wraz z wykazem przewozów (§ 5 ust. 3 umowy).

Umowa zawarta została na okres od dnia 1 kwietnia 2014 roku do dnia 31 marca 2015 roku (§ 6 ust. 1 umowy).

W załączniku wskazano, iż transport odbywać będzie się w poniedziałki środy oraz piątki na trzech zmianach: zmiana I od godziny 7 do godziny 11 obejmująca łącznie 109, 3 km w dwie strony; zmiana II od godziny 13 do godziny 17 obejmująca łącznie 96 km w dwie strony oraz zmiana III od godziny 19 do godziny 24 obejmująca łącznie 87, 6 km w dwie strony, a nadto drugi transport wykonywany we wtorki, czwartki oraz soboty gdzie zmiana I obejmowała łącznie 135, 30 km w dwie strony, II zmiana obejmowała łącznie 171, 7 km w dwie strony oraz III zmiana obejmowała łącznie 38, 6 km. Łącznie wskazano 638, 5 km w dwie strony. W załączniku znalazła się adnotacja, że cenę za 1 miesiąc usługi należy biorąc pod uwagę 13 kursów w miesiącu.

Dowód:

−

umowa wraz z załącznikiem k. 21-22, 71-72, 181-182, 227-228, 274-276,

−

wydruk KRS k. 28-30, 81-85, 188-190,

−

oferta k. 73, 229,

−

oświadczenia k. 74-75, 230-231,

−

projekt umowy k. 76-78, 232-233,

−

zaświadczenie (...) k. 79,

−

licencja k. 80,

−

zestawienie tras k. 234,

−

zeznania świadka P. W. k. 410.

Rozliczenie transportów wykonywanych przez M. J. odbyło się w ten sposób, że po zakończeniu miesiąca świadczenia usług transportowych pacjentów dializowanych P. W. dokonywał obliczeń należnego M. J. wynagrodzenia na podstawie listy dializowanych, aktualizacji tej listy po zakończeniu miesiąca świadczenia usług oraz na podstawie google maps. J. S. kierowca wykonujący faktycznie transport osób po zakończeniu miesiąca przekazywał M. J. informacje o przejechanej liczbie kilometrów. Konieczność aktualizacji listy związana była z występującą zmianą ilości pacjentów, którzy mieli być transportowani na dializy.

Na prośbę P. W. pozwanemu przekazywane były przez J. S. – kierowcę M. J., nieopatrzone podpisem ani pieczęcią wykazy kilometrów stanowiące wydruki komputerowe. Zespół (...) w O. po zakończonym miesiącu usług otrzymywał fakturę VAT bez załączników.

Zespół (...) w O. kwestionował wysokość należności ujętych w wystawionych przez M. J. fakturach wskazując za zawyżenie ilości kilometrów w nich wskazanych.

Dowód:

−

zeznania świadka P. W. k. 410,

−

zeznania świadka J. S. k. 410,

−

przesłuchanie powoda M. J. k. 428-430, 472-473.

W dniu 30 kwietnia 2014 roku M. J. wystawił Zespołowi (...) w O. fakturę VAT nr (...) tytułem specjalistycznego transportu pacjentów dializowanych w miesiącu kwietniu 2014 roku w wymiarze 8 109 km km na łączną kwotę 19 380, 51 zł z terminem płatności określonym na dzień 30 kwietnia 2014 roku. M. J. przesłał poprzez wiadomość mailową skan faktury dotyczącej miesiąca kwietnia. P. W. uznał, że liczba wskazanych w niej kilometrów jest zawyżona o czym poinformował M. J..

W dniu 31 maja 2014 roku M. J. wystawił Zespołowi (...) w O. fakturę VAT nr (...) tytułem specjalistycznego transportu pacjentów dializowanych w miesiącu maju 2014 roku w wymiarze 8 229 km na łączną kwotę 19 834, 61 zł z terminem płatności określonym na dzień 30 czerwca 2014 roku.

W dniu 21 listopada 2014 roku Zespół (...) w O. uiścił na rzecz M. J. kwotę 13 861, 57 zł tytułem płatności za te fakturę.

Dowód:

−

faktura VAT nr (...) k. 273,

−

faktura VAT nr (...) k. 11,

−

potwierdzenie przelewu k.69,

−

zeznania świadka P. W. k. 410,

−

zeznania świadka B. S. (1) k. 410.

Wiadomością mailową z dnia 7 maja 2014 roku M. J. przekazał Zespołowi (...) w O. faktury VAT za wykonane przewozy zwracając się o informacje zwrotną czy mają one zostać wysłane w tej formie czy mają ulec modyfikacji.

Dowód:

−

wiadomość mailowa k. 113, 289.

W wykazie transportów dla miesiąca maja 2014 roku wpisano łączną liczbę kilometrów w obie strony: 446, 14 km, co przy przyjęciu stawki 2, 39 zł za kilometr oraz 13 ilość dializ w miesiącu dało łączną kwotę 13 861, 57 zł. Liczba kilometrów wpisana do wykazu określana była na podstawie wydruków z długości tras.

Dowód:

−

wykaz transportów za maj 2014k. 55,

−

wydruki tras k. 58-68.

W wykazie zatytułowanym „Maj 2014. T.” wskazano transport: wykonywany w trzech zmianach w: poniedziałki, środy oraz piątki – w wymiarze 1822 km oraz wykonywany we wtorki, czwartki oraz soboty – w wymiarze 2702 km, co dało łącznie 4524 km. Wykaz obejmował wyszczególnienie ilości kilometrów odnośnie danego dnia oraz określonej zmiany odrębnie dla przywozu oraz odwozu pacjentów.

W wykazie zatytułowanym „Maj 2014. Karetka” wskazano transport: wykonywany w trzech zmianach w: poniedziałki, środy i piątki – w wymiarze 2249 km oraz wykonywany we wtorki, czwartki i soboty – w wymiarze 1526 km, co dało łącznie 3775 km. Wykaz obejmował wyszczególnienie ilości kilometrów odnośnie danego dnia oraz określonej zmiany odrębnie dla przywozu oraz odwozu pacjentów.

Dowód:

−

wykaz maj 2014 – trafic k. 114,

−

wykaz maj 2014 – karetka k. 115.

W piśmie z dnia 23 lipca 2014 roku Zespół (...) w O. poinformowała M. J., iż po dokonaniu analiz faktur za usługi świadczone w kwietniu, maju oraz czerwcu oraz sprawdzeniu tras stwierdza, że ilość wykazanych kilometrów na fakturze jest zawyżona. W piśmie wskazała, iż miesięczny koszt transportu pacjentów dializowanych powinien wynikać z faktycznej ilości przejechanych kilometrów nie zaś stanowić kwotę wynikającą z 1/12 wartości środków przeznaczonych na realizacje zamówienia publicznego, a nadto wniosła o skorygowanie faktur.

Pismem z dnia 18 sierpnia 2014 roku pełnomocnik M. J. wezwał Zespół (...) w O. do zapłaty nieuregulowanych faktur VAT nr (...) oraz częściowo uregulowanej faktury (...) wraz z należnymi odsetkami.

W piśmie z dnia 24 listopada 2014 roku Zespół (...) w O. poinformował, że zapłacona w dniu 21 listopada 2014 roku kwota 43 829, 83 zł wynika z obliczeń ilości przejechanych kilometrów w miesiącach kwiecień, maj, czerwiec oraz stawki za kilometr, a także ponownie wniósł o skorygowanie faktur VAT.

Dowód:

−

pismo z dn. 23.07.2014 r. k. 23, 183, 277,

−

pismo z dn. 18.08.2014 r. k. 25v-26, 185-186, 278-281,

−

pismo z dn. 24.11.2014 r. k. 24-25, 184

W wykazie transportów dla miesiąca sierpnia 2014 roku wpisano łączną liczbę kilometrów w obie strony: 468,3 km, co przy przyjęciu stawki 2, 39 zł za kilometr oraz 13 ilość dializ w miesiącu dało łączną kwotę 14 550, 08 zł. Liczba kilometrów wpisana do wykazu określana była na podstawie wydruków z długości tras.

Dowód:

−

wykaz transportów za sierpień 2015 k. 211,

−

wydruki tras k. 214-225.

W wykazie zatytułowanym „Sierpień 2014r. Karetka” wskazano transport: wykonywany w trzech zmianach w: poniedziałki, środy oraz piątki – w wymiarze 2184 km oraz wykonywany we wtorki, czwartki oraz soboty – w wymiarze 1533 km, co dało łącznie 3717 km. Wykaz obejmował wyszczególnienie ilości kilometrów odnośnie danego dnia oraz określonej zmiany odrębnie dla przywozu oraz odwozu pacjentów.

W wykazie zatytułowanym „Sierpień 2014. T.” wskazano transport: wykonywany w trzech zmianach w: poniedziałki, środy i piątki – w wymiarze 1666 km oraz wykonywany we wtorki, czwartki i soboty – w wymiarze 2915 km, co dało łącznie 4581 km. Wykaz obejmował wyszczególnienie ilości kilometrów odnośnie danego dnia oraz określonej zmiany odrębnie dla przywozu oraz odwozu pacjentów.

Dowód:

−

wykaz sierpień 2014 – karetka k. 212, 291,

−

wykaz sierpień 2014 – trafic k. 213, 290.

W dniu 31 sierpnia 2014 roku M. J. wystawił Zespołowi (...) w O. fakturę VAT nr (...) tytułem specjalistycznego transportu pacjentów dializowanych w miesiącu sierpniu 2014 roku w wymiarze 8 298 km na łączną kwotę 19 832, 22 zł z terminem płatności określonym na dzień 30 września 2014 roku.

W dniu 11 grudnia 2014 roku Zespół (...) w O. przelał na rachunek należący do M. J. kwotę 14 550, 08 zł tytułem płatności za tą fakturę.

Dowód:

−

faktura VAT nr (...) k. 171,

−

potwierdzenie przelewu k. 237,

−

zeznania świadka B. S. (1) k. 410.

Odnośnie transportów wykonywanych w maju 2014 roku Zespół (...) w O. ustalił, iż M. J. wykonał usługi w wymiarze 5799, 82 km, co dało 13. 861, 57 zł należnego wynagrodzenia, natomiast w miesiącu roku wykonał usługi w wymiarze 6087, 9 km co dało 14 550, 08 zł wynagrodzenia.

M. J. ustalił natomiast, iż w miesiącu maju 2014 roku wykonał usługi w wymiarze 8299 km co dało 19 834, 61 zł należnego mu wynagrodzenia, natomiast w miesiącu sierpniu 2014 roku, że wykonał usługi w wymiarze 8298 km, co dało 19 832, 22 zł należnego mu wynagrodzenia.

Dowód:

−

zestawienie k. 116, 128, 292.

W marcu 2015 roku Zespół (...) w O. sporządził specyfikacje istotnych warunków zamówienia odnośnie postępowania o udzielenie zamówienia publicznego prowadzonego w trybie przetargu nieograniczonego na transporty pacjentów dializowanych bez nadzoru medycznego.

Przedmiot zamówienia obejmował transport bez nadzoru medycznego pacjentów leżących, na wózkach inwalidzkich, chodzących na dializę i odwóz po wykonanej dializie na terenie O. i okolic, wyszczególnionych w załączniku nr 1 do specyfikacji (I ust. 1 SIWZ). Ilość dializ w miesiącu w stosunku do jednego pacjenta określona została na około 12, 13 dializ, co dawało od 24 – 26 kursów obejmujących dowóz i odwóz. Każdy pacjent dializowany jest 3 razy w tygodniu (ust. 2). Ilość przewożonych pacjentów na dializy określono na 52 pacjentów (ust. 3). Kierunki w których wykonywane miały być transporty określono na: teren miasta O., K., O., S., B., M., R., K., S., P., B. III, S., N., W., G., T., W., B., P. (ust. 4). Wynagrodzenie za wykonane usługi płatne miało być w terminie minimalnie 30 dni od wystawienia faktury (ust. 5).

Załącznikami do SIWZ stanowiącymi jego integralną część były: wykaz tras na których będą wykonywane transporty; oferta; oświadczenie oraz projekt umowy.

W projekcie umowy wskazano, iż jej przedmiotem jest wykonywanie przez wykonawcę usług przewozu pacjentów bez nadzoru medycznego zgodnie z wynikiem przeprowadzonej procedury o zamówienie publiczne w trybie przetargu nieograniczonego (§ 1 ust. 1 projektu). W ramach usługi wykonawca odbiera pacjenta z miejsca zamieszkania i dowozi go do stacji dializ zamawiającego, a następnie obsługuje powrót po dializie – analogicznie do miejsca zamieszkania pacjenta (§ 1 ust. 2 projektu). Specyfikacja istotnych warunków zamówienia oraz oferta wykonawcy stanowić miały integralną część umowy (§ 1 ust. 3 projektu). Cena za usługę określona została jako ryczałt na przewóz jednego pacjenta obliczony wg aktualnego wykazu tras przewożonych pacjentów (załącznik nr 1 do SIWZ) w sposób: ilość kilometrów (przywóz – odwóz) pomnożona przez stawkę za 1 km pomnożona przez ilość dializ (13) oraz podzielona przez ilość przewożonych pacjentów (52 osoby) - § 2 ust. 1 projektu.

W załączniku wskazano, iż transport odbywać będzie się w poniedziałki, środy oraz piątki na trzech zmianach: zmiana I od godziny 7 do godziny 11 obejmująca łącznie 109, 3 km w dwie strony; zmiana II od godziny 13 do godziny 17 obejmująca łącznie 96 km w dwie strony oraz zmiana III od godziny 19 do godziny 24 obejmująca łącznie 87, 6 km w dwie strony, a nadto drugi transport gdzie zmiana I obejmowała łącznie 135, 30 km w dwie strony, II zmiana obejmowała łącznie 171, 7 km w dwie strony oraz III zmiana obejmowała łącznie 38, 6 km. Łącznie wskazano 638, 5 km w dwie strony. W załączniku znalazła się adnotacja, iż ilość kilometrów do poszczególnych pacjentów obliczono na podstawie map google.

Dowód:

−

specyfikacja istotnych warunków zamówienia z załącznikami k. 13-19, 172-178.

W dniu 11 marca 2015 roku poprzez wiadomość mailową pełnomocnik powoda zwrócił się do Zespołu (...) w O. z pytaniami odnośnie warunków przetargu.

W odpowiedzi Zespół (...) w O. poinformował, że wynagrodzenie wykonawcy będzie płatne ryczałtowo od pacjenta, istotnym jest więc jaka jest faktyczna chociażby zbliżona ilość kilometrów do przejechania przy realizacji umowy. Szczegółowe informacje dotyczące rzeczywistych ilości kilometrów ujęte miały zostać w załączniku nr 1 stanowiącym wykaz tras.

Dowód:

−

wiadomość mailowa k. 20, 179,

−

pismo z dn. 16.03.2015 r. k. 12, 180.

W korekcie sald i obrotów z wykazem księgowań Zespołu (...) w O. za okres od miesiąca stycznia 2014 roku do miesiąca grudnia 2014 roku dotyczącym współpracy z M. J.: na koncie MA zaksięgowano kwotę 19.834, 61 zł tytułem faktury nr (...) roku oraz kwotę 19.832, 22 zł tytułem faktury nr (...).

W dniu 8 maja 2015 roku Zespół (...) w O. uiścił na rzecz M. J. kwotę 3.393, 75 zł związku z nakazem zapłaty wydanym w sprawie o sygn. akt X GNc 569/15 oraz kwotę 1.291 zł tytułem kosztów procesu. Zespół (...) w O. uchybił terminowi do wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty co spowodowało jego uprawomocnienie się. B. S. (1) zajmująca się księgowością w Zespole (...) w O. prowadziła rozmowy z M. J. w sprawie kwoty, którą należy uiścić na jego rzecz w związku z nakazem zapłaty wydanym w sprawie o sygn. akt X GNC 569/15. Kwota uzgodniona z M. J. i uiszczona na jego rzecz była niższa od kwoty należności głównej wynikającej z nakazu zapłaty.

Dowód:

−

korekta sald k. 117-120, 124-127, 293-296,

−

zeznania świadka B. S. (1) k. 410.

Wskazane w wykazie transportów dla miesiąca maja oraz sierpnia 2014 roku sporządzonym przez Zespół (...) z siedzibą w O. trasy realizowanych przez M. J. transportów wynikają z najkrótszych tras wskazanych według google maps. Trasy te nie są jedynymi – w wielu przypadkach system google podaje dwie, trzy trasy alternatywne o różnych długościach, ale zbliżonym czasie realizacji przewozu na danej trasie.

Wykazana przez Zespół (...) z siedzibą w O. długość tras realizowanych przez M. J. w miesiącu maju oraz sierpniu 2014 roku różni się w sposób zasadniczy od wskazanej długości tras w chwili podpisania umowy. Wynagrodzenie należne M. J. przy podwyższeniu tej długości o łączną różnice kilometrów wynikającą z tras alternatywnych – 208 km (w zakresie maja 2014 roku) oraz 144, 3 km (w zakresie sierpnia 2014 roku) wynosiłoby: za miesiąc maj 2014 kwotę 14.358, 69 zł, za miesiąc sierpień 2014 roku: kwotę 14.894, 95 zł.

Kwoty wynagrodzenia wskazane przez M. J. w fakturach z tytułu usług przewozu świadczonych w maju oraz sierpniu 2014 oku nie przewyższają wartości nominalnych wskazanych w umowie z dnia 13 marca 2014 roku.

Dowód:

−

opinia biegłego sądowego k. 506-521,

−

uzupełniająca opinia biegłego sądowego k. 535-536.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo o zapłatę kwoty 5.282, 14 zł okazało się w całości nieuzasadnione, natomiast o zapłatę kwoty 5.973, 04 zł nieuzasadnione w przeważającej części.

Wstępnie wskazać należy, że w rozpoznawanych sprawach powód dochodził od pozwanej zapłaty za wykonywane przez niego usługi transportowe: za miesiąc maj 2014 roku w kwocie 5. 973,04 zł – odnośnie faktury VAT nr (...) (sygn. akt X GC 1001/15) oraz za miesiąc sierpień 2013 roku w kwocie 5.282, 14 zł – odnośnie faktury VAT nr (...) (sygn. akt X GC 1003/15).

Roszczenie o zapłatę przewoźnego zgłoszone znajduje swoją podstawę w ustawie - Prawo przewozowe z dnia 15 listopada 1984 roku (Dz.U. z 2015 r. poz. 915) oraz w przepisach ustawy Kodeks cywilny. Zgodnie bowiem z art. 90 Prawa przewozowego, w sprawach nieuregulowanych w ustawie Prawo przewozowe stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego. Podstawę prawną przedmiotowego roszczenia stanowił zatem przepis art. 774 k.c., zgodnie z którym przez umowę przewozu przewoźnik zobowiązuje się w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do przewiezienia za wynagrodzeniem osób lub rzeczy.

Zaznaczyć należy, że obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), natomiast ciężar udowodnienia faktów mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 227 k.p.c.), spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.). Jeżeli więc, materiał zgromadzony przez strony nie daje podstawy do dokonania odpowiednich ustaleń faktycznych, Sąd musi wyciągnąć ujemne konsekwencje z nieudowodnienia faktów przytoczonych na uzasadnienie twierdzeń. Oznacza to, że jeżeli strona na której spoczywał ciężar dowodu nie przytoczyła wystarczających dowodów na poparcie swoich twierdzeń ponosi ona ryzyko niekorzystnego dla siebie rozstrzygnięcia. Nie jest natomiast rzeczą sądu zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.).

Oczywistym było zatem, że to na powodzie spoczywał ciężar udowodnienia okoliczności przemawiających za istnieniem oraz wysokością zgłoszonych roszczeń, któremu to obowiązkowi – w ocenie Sądu – nie sprostał. Nie przedstawił bowiem materiału dowodowego pozwalającego na dokonanie przez Sąd ustaleń potwierdzających jego stanowisko.

W tym miejscu wskazać należy, iż realizując wniosek dowodowy strony pozwanej oraz mając na uwadze konieczność zasięgnięcia wiadomości specjalnych w zakresie obliczenia wysokości wynagrodzenia należnego powodowi M. J. stosownie do zapisów zawartej pomiędzy stronami umowy Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego.

Biegły sądowy ustalił, iż sporządzone przez pozwaną wykazy transportów dla miesiąca maja (k. 55,58-68) oraz miesiąca sierpnia (k. 211, 214-225) wynikają z najkrótszych tras wskazanych w google maps. Jednocześnie biegły wskazał, iż trasy te nie są jedynymi, w wielu przypadkach podawanych jest kilka alternatywnych tras o różnych długościach, ale zbliżonym czasie realizacji przewozu. Biegły ustalił również, że w ten sposób określona przez pozwaną długość tras różni się od tych wskazanych w załączniku do umowy. W konsekwencji biegły podał, że wynagrodzenie należne powodowi ustalić można było w kontekście tras sporządzonych przez pozwaną przy uwzględnieniu różnic kilometrowych związanych z trasami alternatywnymi – w odniesieniu do maja 2014 roku na kwotę 14.358, 69 zł, zaś w odniesieniu do sierpnia 2014 roku na kwotę 14.894, 95 zł. Biegły wskazał również, że ujęte przez powoda w fakturach należności nie przewyższają wartości nominalnych wskazanych w umowie z dnia 13 marca 2014 roku. Zarzuty do przedmiotowej opinii wniosła pozwana podnosząc, iż biegły przy sporządzaniu opinii nie wziął pod uwagę faktu kwestionowania ilości przejechanych przez powoda kilometrów w związku z realizacją umowy. W odpowiedzi biegły sądowy podtrzymał swoje stanowisko z opinii głównej wyjaśniając, iż materiał zgromadzony w aktach sprawy nie pozwala na nieuznanie wystawionych przez powoda faktur, gdyż nie przewyższają one wartości nominalnych wskazanych w umowie, w której jednocześnie brak jest zapisu o realizowaniu transportu według najkrótszych tras bez względu na utrudnienia panujące w ruchu.

Celem ustalenia należnego powodowi wynagrodzenia odnieść należy się przede wszystkim do treści zawartej pomiędzy stronami umowy. W ramach usługi przewoźnik obowiązany był do odbioru pacjenta z miejsca zamieszkania i dowiezienia go do stacji dializ zamawiającego, a następnie do obsługi powrotu po dializie – analogicznie do miejsca zamieszkania pacjenta. Wynagrodzenie pomiędzy stronami określone zostało w odniesieniu do stawki na poziomie 2,39 zł, natomiast za dojazd na wezwanie pod wskazany adres oraz postój przewoźnikowi nie należało się wynagrodzenie. Z § 2 ust. 2 umowy wynika, iż wykaz tras zawierać miał załącznik nr 1 do umowy stanowiący jego integralną część. Jednocześnie, strony umowy ustaliły, iż wykonywanie przewozów odnotowywane będzie przez przewoźnika i potwierdzane przez przewożonego pacjenta na wykazie przewozów, którego wzór miał stanowić załącznik nr 2 będący integralną częścią umowy (§ 3 ust. 1 umowy). Istotnym jest również, iż ilość zleconych przewozów wynikać miała z bieżących potrzeb co oznaczało możliwość niezrealizowania przedmiotu umowy w zakresie określonym w ofercie (§ 3 ust.2 umowy). Szczególne znaczenie w okolicznościach sprawy mają również zapisy § 5 umowy odnoszące się do sposobu rozliczenia. Strony bowiem ustaliły, iż rozliczenia wykonywanych usług dokonywane będą miesięcznie – po zakończeniu każdego miesiąca kalendarzowego. Faktura przewoźnika wystawiana miała być w oparciu o wykaz przewozów o którym mowa w § 3 ust. 1 umowy – a więc o wykaz stwierdzający wykonanie transportu wraz z potwierdzeniem przewożonego pacjenta.

W świetle zapisów umowy zawartej pomiędzy stronami powód celem wykazania zasadności powództwa obowiązany był do przedstawienia materiału dowodowego pozwalającego na ustalenie rzeczywistej liczby przejechanych kilometrów w związku z usługami świadczonymi na rzecz pozwanej – ich świadczenie miało być bowiem dostosowane do bieżących potrzeb. To na powodzie jako przewoźniku zgodnie z umową spoczywał obowiązek odpowiedniego udokumentowania wykonanych przewozów, co następnie stanowić miało podstawę do rozliczenia stron. Podkreślenia wymaga, iż umowa wyraźnie wskazuje, że wykonanie przewozów (co pozwala na ustalenie liczby tych przewozów oraz ilości przejechanych kilometrów) odnotowywane miało być właśnie przez przewoźnika w konkretny sposób, a więc przez sporządzanie wykazów przewozów zgodnie ze wzorem stanowiącym załącznik nr 2 do umowy, które to wykazy miały być następnie potwierdzane przez przewożonego pacjenta. W konsekwencji, to na powodzie w związku z realizacją umowy spoczywał obowiązek sporządzenia tego rodzaju dokumentu i w ten sposób udowodnienie zamawiającemu ilości faktycznie przejechanych kilometrów. Podkreślenia wymaga bowiem, iż pozwana – a więc zamawiający od początku kwestionowała ten element warunkujący wysokość przewoźnego. Dokumentów tych powód jednak nie przedłożył.

Zaznaczyć należy, iż jedynie przedstawienie tego rodzaju dokumentów pozwalałoby na zweryfikowanie czy powód rzeczywiście – w odniesieniu do ilości transportów oraz tras – wykonał transport w wymiarze przez siebie wskazanym. Dowodem zakresu wykonanych usług – a więc liczby przejechanych kilometrów w ramach usługi transportu pacjentów dializowanych nie mogą być wystawione przez stronę faktury VAT. Stanowiły one bowiem jedynie dokument prywatny, których treść, w zakresie ujętej tam liczby kilometrów była kwestionowana przez pozwaną. W związku z nałożeniem przez zapisy umowy obowiązku wykazania wykonanych usług poprzez konkretny rodzaj dokumentu niewystarczającym do ustalenia rzeczywistej liczby przejechanych kilometrów były również wykazy określone jako „sierpień 2014. Karetka” oraz „sierpień 2014. T.” odnośnie usług świadczonych w sierpniu 2014 roku oraz wykazy określone jako „maj2014. Karetka” i „maj 2014. T.” odnośnie usług świadczonych w marcu 2015 roku. Zwrócić należy bowiem uwagę, iż ich treść nie pozwala na ustalenie do jakich transportów się odnoszą (poprzez podanie tras – chociażby miejsca z którego pacjent był przywożony, a następnie odwożony), a w konsekwencji, nie dają możliwości zweryfikowania wskazanych w nich ilości kilometrów. Podkreślenia wymaga, że w istocie w ramach świadczonych usług powód nie był zobowiązany do wykonywania transportu po najkrótszych trasach, jednakże celem skutecznego żądania wynagrodzenia w odniesieniu do podanej przez siebie liczby kilometrów powinien wykazać dokładnie po jakich trasach transport ten był wykonywany. (...) takich nie zawierają natomiast wyżej opisane wykazy. Jeszcze raz zaznaczyć trzeba, iż zgodnie z § 5 umowy powód jako przewoźnik powinien był sporządzić wykaz stwierdzający wykonanie transportu wraz z potwierdzeniem przez przewożonego pacjenta – gdyż to właśnie na podstawie takiego rodzaju wykazu mogło dojść do wystawienia faktury i rozliczenia stron.

W tym kontekście ocenić należy ustalenia biegłego sądowego. Biegły sądowy przedstawił bowiem dwa warianty wynagrodzenia należnego powodowi: z jednej strony - w odniesieniu do wykazów tras wraz z ich wydrukami sporządzonych przez pozwaną uznając, iż ilość wskazaną tam kilometrów należy powiększyć o ilość kilometrów dotyczącą tras alternatywnych, z drugiej zaś strony wskazując, iż wartość faktur wystawionych przez powoda w odniesieniu do ustalonych przez niego przejechanych kilometrów nie przewyższa wartości nominalnej dla miesiąca wynikającego z umowy. Wysokość wynagrodzenia ustalona przez biegłego w obu tych wariantach jest więc jedynie wartością hipotetyczną, odnoszącą się do teoretycznej możliwości pokonania określonej ilości kilometrów biorąc pod uwagę wartość usługi zgodnie z umową. Tymczasem zgodnie z zapisami tej właśnie umowy wynagrodzenie należne powodowi odpowiadać miało rzeczywistej liczbie przejechanych kilometrów, nie zaś hipotetycznie możliwej, gdyż nieprzekraczającej wartości umowy odnośnie długości tras z jej załącznika. Podkreślenia wymaga, iż pierwotnie założona w załączniku do umowy liczba kilometrów dotycząca określonych tras, ulegała zmianie, w szczególności odnośnie pacjentów dializowanych – zmieniała się bowiem ilość pacjentów, następowały także zmiany osoby dowożonej i odwożonej na dializy co z kolei determinowało zmianę trasy i liczby kilometrów. W związku z powyższym, bez znaczenia pozostaje fakt, iż ujawniona w fakturach liczba kilometrów w odniesieniu do bezspornej, ustalonej stawki (2, 39 zł) nie przewyższała wartości nominalnej wynikającej z umowy odnośnie miesiąca. Skoro zaś powód mimo zapisów umowy nakładających na niego obowiązek dokumentowania w odpowiedni sposób ilości rzeczywiście wykonanych przewozów, nie przedłożył wykazu ze wskazaniem tras wykonanych w maju 2014 roku oraz sierpniu 2014 transportów wraz z potwierdzeniem ich wykonania przez pacjentów, brak było materiału źródłowego na podstawie którego wynagrodzenie należne powodowi odnośnie pokonanych ilości kilometrów mogłoby zostać przez biegłego sądowego obliczone.

Odnosząc się natomiast do twierdzeń powoda dotyczących niekwestionowania przez pozwaną zobowiązania do zapłaty całości wynagrodzenia za miesiąc kwiecień 2014 roku, co potwierdzać miało uprawomocnienie się nakazu zapłaty wydanego w sprawie o sygn. akt X GNc 569/15, podkreślić należy, iż jak wynika z zeznań świadka B. S. (2), uprawomocnienie się nakazu spowodowane było uchybieniem terminowi do wniesienia sprzeciwu od tego nakazu przez pozwaną. Zauważyć również należy, iż w konsekwencji rozmów osoby zajmującej się księgowością w podmiocie pozwanym – B. S. (2) i powoda pozwana uregulowała kwotę niższą niż ta wynikająca z nakazu zapłaty.

O braku kwestionowania przez pozwaną wysokości faktur wystawianych przez powoda nie może również świadczyć fakt zaksięgowania spornych dokumentów finansowych. Zauważyć należy, iż wprawdzie fakt przyjęcia do ksiąg rachunkowych danej faktury może stanowić niewłaściwe uznanie długu polegające na oświadczeniu wiedzy dłużnika wyrażającym jego świadomość istnienia roszczenia, jednakże dane zachowanie podmiotu należy zawsze odnieść do konkretnych okoliczności. W okolicznościach sprawy trzeba mieć bowiem na uwadze, że pozwana prowadzi obszerną działalność, stanowi więc podmiot do którego komórek finansowych wpływa wiele różnego rodzaju dokumentów, stąd dojść może do sytuacji w której jej pracownicy dokonują przyjęcia i księgowania faktur od kontrahentów, które następnie, po ich analizie, są przez pozwaną kwestionowane co do zasady czy też wysokości. Odebranie i zaksięgowanie danej faktury przez tego rodzaju podmiot gospodarczy nie może natomiast prowadzić do automatycznego przyjęcia, iż uznaje się należność z niej wynikającą za w całości zasadną. Podkreślenia wymaga, iż pozwana po analizie faktur otrzymanych przez powoda zwróciła uwagę na ich nieprawidłowości w zakresie ilości kilometrów i wniosła o skorygowanie ich wysokości.

Skoro więc powód nie wykazał faktu, z którego wywodził skutki prawne, a zatem, że wykonał przewóz osób w podanym przez siebie wymiarze kilometrów (w zakresie przekraczającym ilość kilometrów uznanym przez pozwaną) – co miało istotny wpływ na wysokość wynagrodzenia zarówno w odniesieniu do maja 2014 roku jak i sierpnia 2014 roku – powództwo w przeważającej części należało oddalić. Uzasadnione okazało się bowiem jedynie żądanie przez powoda odsetek ustawowych za opóźnienie w zapłacie bezspornej kwoty wynagrodzenia za miesiąc maj.

Zgodnie z przepisem art. 481 § 1 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Wskazać należy, iż zgodnie z zapisami zawartej pomiędzy stronami umowy rozliczenia wykonanych usług miały być dokonywane miesięcznie – po zakończeniu każdego miesiąca kalendarzowego (§ 5 ust. 1 umowy), zaś faktura wystawiona przez przewoźnika miała być regulowana przez zamawiającego w terminie 30 dni od daty otrzymania rachunku wraz z wykazem przewozów (§ 5 ust. 3 umowy). W stosunku do wynagrodzenia za miesiąc maj, wskazać należy, iż powód nie wykazał momentu przekazania pozwanej dokumentu finansowego go dotyczącego, zaś pierwszym pismem wskazującym na fakt jego doręczenia jest pismo z dnia 23 lipca 2014 roku (k. 23), w którym pozwana odnosi się do treści faktury nr (...). W związku z powyższym ustalić należało, iż najpóźniej w tym właśnie dniu otrzymała ona wskazaną fakturę i od tego momentu liczyć należy 30 dniowy termin zapłaty. Oznacza to, iż pozwana pozostała w zwłoce w zapłacie bezspornej kwoty wynagrodzenia za miesiąc maj od dnia 23 sierpnia 2014 roku do 21 listopada 2014 roku (dnia jej zapłaty). Natomiast w stosunku do wynagrodzenia za miesiąc sierpień z dokumentacji zgromadzonej w aktach sprawy nie wynika kiedy faktura ta została pozwanej doręczona, stąd brak podstaw do przyjęcia, iż dokonana w dniu 11 grudnia 2014 roku zapłata była zapłatą dokonaną po terminie.

W tym stanie rzeczy orzeczono jak w pkt I, II oraz IV sentencji wyroku.

Marginalnie wskazać należy, iż właściwość miejscowa oraz funkcjonalna Sądu znajduje uzasadnienie w treści art. 34 k.p.c. w zw. z art. 454 k.c., mając na uwadze, iż miejscem zamieszkania powoda dochodzącego świadczenia pieniężnego jest G.. Zauważyć należy, że roszczenie dochodzone przez powoda związane jest z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, a dotyczy świadczenia usług transportowych na rzecz pozwanego Zespołu (...) w O., który w ramach tego stosunku ma status przedsiębiorcy (por. uchwałę SN z dnia 11 maja 2005 r., III CZP 11/05).

Sąd ustalił stan faktyczny w oparciu o treści przedłożonych do akt dowodów z dokumentów. Żadna ze stron nie kwestionowała ich prawdziwości, a i w ocenie Sądu nie budziły one żadnych wątpliwości. Za wiarygodne Sąd uznał zeznania świadka P. W., J. S. oraz nie znajdując podstaw by odmówić im wiary, albowiem zeznania te były w większej mierze spójne. Stan faktyczny oparty został również na przesłuchaniu powoda M. J., w zakresie w jakim korespondowało ono z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. Zeznania ww. osób nie doprowadziły jednak do ustalenia na jakiej podstawie powód wskazywał ilość kilometrów do faktur za poszczególne miesiące, albowiem każda z tych osób miała odmienne przekonanie w tym przedmiocie. Jednak to powód jako strona umowa ponosi negatywne konsekwencje związane z brakiem możliwości udowodnienia, na obecnym etapie, ilości rzeczywiście przejechanych kilometrów. Sąd wziął pod uwagę również opinie biegłego sądowego, która była jasna i logiczna, mając jednak na uwadze, iż w świetle treści umowy stron koniecznym było wykazanie przez powoda ilości rzeczywiście przejechanych kilometrów.

W pkt III sentencji wyroku Sąd orzekł o kosztach postępowania w sprawie o zapłatę kwoty 5. 973,04 zł (sygn. akt X GC 1002/15). Rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajduje postawę prawną w 108 § 1 zd. 1 k.p.c. w związku z art. 98 § 1 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Na koszty poniesione przez pozwaną jako stronę wygrywającą sprawę w łącznej wysokości 1.217 zł złożyła się opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 zł oraz koszty zastępstwa procesowego – 1.200 zł (ustalone na ustalone na podstawie § 6 pkt 4 w zw. z § 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu).

W pkt V sentencji wyroku Sąd orzekł na podstawie art. 108 § 1 zd. 1 k.p.c. w zw. 98 k.p.c. o kosztach postępowania w sprawie o zapłatę kwoty 5.282, 14 zł (sygn. akt X GC 1003/15). Koszty poniesione przez pozwaną jako stronę wygrywającą sprawę wynosiły łącznie 1.217 zł i ustalone zostały w sposób analogiczny jak w sprawie o zapłatę kwoty 5.973, 04 zł.

W pkt VI sentencji wyroku Sąd mają na uwadze art. 113 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych rozstrzygnął o nieuiszczonych kosztach sądowych w kwocie 1.887, 51 zł stanowiących wynagrodzenie biegłego sądowego obciążając nimi powoda jako stronę przygrywającą sprawy.