Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 17 kwietnia 2015r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił B. S. począwszy od dnia 1 marca 2015r., prawa do renty na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2013r., poz. 1440 ze zm. ), uzasadniając swoje stanowisko orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 14 kwietnia 2015r., która nie stwierdziła u ubezpieczonej niezdolności do pracy.

Odwołanie od powyższej decyzji wniosła ubezpieczona, domagając się jej zmiany i przyznania żądanego świadczenia, bowiem spełnia wszystkie warunki niezbędne do jego przyznania, w szczególności jest nadal osobą niezdolną do pracy.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, powołując się ponownie na okoliczności przytoczone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił i zważył co następuje :

Zgodnie z art. 57 ust. 1 i 2 ustawy przytoczonej na wstępie - renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące warunki :

1) jest niezdolny do pracy,

2) ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3) niezdolność do pracy powstała w okresach wskazanych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Przy czym w myśl art. 12 wspomnianej wyżej ustawy - niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Natomiast w myśl art. 61 - prawo do renty, które ustało z powodu ustąpienia niezdolności do pracy, podlega przywróceniu, jeżeli w ciągu 18 miesięcy od ustania prawa do renty ubezpieczony ponownie stał się niezdolny do pracy.

Kwestią sporną w przedmiotowej sprawie było ustalenie stanu zdrowia ubezpieczonej i jego wpływu na zdolność do pracy, w szczególności ustalenie, czy stan zdrowia ubezpieczonej powoduje nadal jej częściową niezdolność do pracy.

W celu rozstrzygnięcia powyższej kwestii Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłych sądowych, lekarzy następujących specjalizacji :

- specjalisty medycyny pracy,

- kardiologa,

- internisty - reumatologa,

- psychiatry,

- psychologa,

którzy rozpoznali u ubezpieczonej poniższe schorzenia :

- zaburzenia depresyjne nawracające powikłane uzależnieniem od benzodiazepinu i zaburzeniami osobowości,

- nadciśnienie tętnicze,

- otyłość,

- cukrzycę typu 2 leczoną lekami doustnymi,

- zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z zespołem bólowym w wywiadzie.

Biegli nie stwierdzili u ubezpieczonej całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, przy czym podtrzymali swoje stanowisko, w wydanej na skutek zastrzeżeń ubezpieczonej, opinii uzupełniającej.

- dowód - opinia I zespołu biegłych sądowych ( k. 16 - 17, 35 - 36 akt).

Mając na uwadze kolejne zastrzeżenia do opinii zgłoszone przez ubezpieczoną. Sąd dopuścił dowód z opinii II zespołu biegłych sądowych : psychiatry i psychologa.

Biegli po szczegółowym zapoznaniu się z dokumentacją medyczną przedstawioną przez ubezpieczoną oraz po przeprowadzeniu dodatkowych badań, stwierdzili, że z punktu widzenia psychiatryczno - psychologicznego ubezpieczona jest częściowo niezdolna do pracy. Wspomniana niezdolność istnieje od daty złożenia wniosku o rentę i będzie trwała do 31.12.2017r. Zdaniem biegłych sądowych, stan zdrowia ubezpieczonej nie uległ istotnej poprawie, zmieniło się jedynie podłoże i dynamika objawów. Zaburzone psychologicznie i społecznie funkcjonowania ubezpieczonej opisane w opinii ( k. 61 akt ), powoduje ograniczenie w zdolności do poszukiwania i ewentualnego utrzymania pracy przez ubezpieczoną.

Zdaniem II zespołu biegłych sądowych ubezpieczona jest nadal częściowo niezdolna do pracy i niezdolność ta będzie trwała do 31 grudnia 2017r.. Zdaniem biegłych sądowych stan zdrowia ubezpieczonej nie uległ istotnej poprawie.

- dowód - opinia biegłych sądowych ( k. 57 - 61 akt).

Sąd nie uwzględnił zastrzeżeń do opinii zgłoszonych przez organ rentowy, jak również wniosku o dopuszczenie dowodu z opinii uzupełniającej.

Należy bowiem zauważyć, że opinia II zespołu biegłych sądowych była bardzo szczegółowa, opisywała nie tylko rozpoznane u ubezpieczonej schorzenia, ale też szczegółowo opisywała dolegliwości i ich konsekwencje w kontekście możliwości podjęcia przez ubezpieczoną pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami zawodowymi, na które składa się zarówno zawód wyuczony - stolarz, którego jednak ubezpieczona nigdy nie wykonywała, jak i wykonywany ( od 11 lat ubezpieczona była pomocą wychowawcy w przedszkolu ). Odnosząc się do wspomnianej opinii II zespołu biegłych sądowych, w ocenie Sądu, zasługiwała ona na pozytywna ocenę, została bowiem nie tylko sporządzona przez specjalistów z zakresu schorzeń, które dolegają ubezpieczonej, ale też została w sposób szczegółowy i przekonujący uzasadniona, w przeciwieństwie do opinii I zespołu biegłych sądowych.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd, w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym zwłaszcza opinię biegłych sądowych uznał, że odwołanie ubezpieczonej zasługuje na uwzględnienie i zgodnie z art. 477 14 § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję, jak w sentencji.

Zgodnie z brzmieniem art. 118 ust. la ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w pkt 2 wyroku zawarto orzeczenie o braku odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, bowiem biegli II zespołu dysponowali dodatkową dokumentacją medyczną leczenia psychiatrycznego ubezpieczonej.

SSO Karolina Chudzińska - Koczorowicz