Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 października 2016 r.

Sąd Apelacyjny w Gdańsku I Wydział Cywilny

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 14 października 2016 r. w Gdańsku na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej w T.

przeciwko T. T. i Ł. D.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanych

od wyroku Sądu Okręgowego w Gdańsku

z dnia 30 kwietnia 2015 r. sygn. akt IX GC 685/14

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Gdańsku, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania apelacyjnego.

SSO del. Mariusz Wicki SSA Barbara Lewandowska SSA Jakub Rusiński

\

I ACa 254/16

UZASADNIENIE

Powódka (...) Spółka Akcyjna w T. wnosiła o zasądzenie na jej rzecz solidarnie od pozwanych T. T. i Ł. D. kwoty 117.965,36 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 9 czerwca 2014 r. do dnia zapłaty z tytułu opartej na art.299 § 1 k.s.h. odpowiedzialności pozwanych jako członków zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością za jej zobowiązania, których egzekucja okazała się bezskuteczna.

Wyrokiem z dnia 30 kwietnia 2015 r. Sąd Okręgowy w Gdańsku uwzględnił w całości powództwo i obciążył pozwanych solidarnie kosztami procesu.

Sąd pierwszej instancji oparł swoje rozstrzygnięcie na następujących ustaleniach faktycznych:

Pozwani są członkami zarządu Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Handlowego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w U., powstałej w 2002 roku. Powódka (poprzednio działająca pod nazwą (...) S.A. w T.) dostarczała spółce (...) opakowania blaszane, za które nie uzyskała zapłaty. Dług wynikał za dwóch faktur VAT o numerach (...). Powódka wytoczyła przeciwko wymienionemu dłużnikowi powództwo o zapłatę, na skutek czego Sąd Okręgowy w Gdańsku nakazem zapłaty z dnia 24 lutego 2010 r. wydanym w sprawie IX GNc 59/10 zasądził od spółki (...) na rzecz powódki, łącznie z kosztami procesu, kwotę 132.149,88 zł z ustawowymi odsetkami od określonych kwot i dat. Wszczęta na podstawie tego nakazu zapłaty egzekucja pod sygn. akt KM 1643/11 została umorzona jako bezskuteczna postanowieniem z dnia 9 marca 2015 r. przez prowadzącego ją Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Słupsku S. B.. Postanowieniem z dnia 26 stycznia 2012 r. sygn. akt I GU 22/11, powołując się na art.13 ust.1 Prawa upadłościowego i naprawczego, Sąd Rejonowy w Słupsku oddalił wniosek powódki o ogłoszenie upadłości spółki (...) z uwagi na brak majątku dłużnika, który pozwalałby na sfinansowanie kosztów postępowania upadłościowego.

Roszczenia powódki wobec spółki (...) podlegały zabezpieczeniu w drodze umowy z dnia 15 września 2009 r. o ustanowieniu zastawów rejestrowych na ruchomościach w postaci naczepy ciężarowej marki W. i ciągnika samochodowego marki I.. Pismami z dnia 25 października 2011 r. i z dnia 2 kwietnia 2012 r. powódka zawiadomiła zastawcę o zamiarze zaspokojenia się z przedmiotów zastawu, a następnie przejęła na własność objęte nim wyżej wymienione ruchomości, pomniejszając zobowiązania spółki (...), odpowiednio, o kwotę 34.349,59 zł oraz 55.500 zł netto. Wartości te zostały ustalone w drodze wykonanej na zlecenie powódki wyceny rzeczoznawców motoryzacyjnych, niekwestionowanej przez dłużnika. Uzyskane z zabezpieczenia kwoty powódka zarachowała na odsetki ustawowe i poniesione do dnia 5 kwietnia 2012 r. koszty postępowania, a w pozostałej części na należność główną. Wobec bezskuteczności egzekucji prowadzonej przeciwko spółce (...), pismem z dnia 19 maja 2014 r. powódka wezwała pozwanych jako członków zarządu do zapłaty długu, jednak żadnej zapłaty nie uzyskała.

Powyższe ustalenia faktyczne Sąd Okręgowy poczynił w oparciu o przedłożone do akt dokumenty, których wiarygodność nie była podważana przez strony. Jednocześnie Sąd ten oddalił wnioski pozwanych o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego sądowego na okoliczność wartości przejętych przez spółkę (...) przedmiotów zastawu oraz dowodu z przesłuchania pozwanych na okoliczność zaspokojenia z majątku spółki (...) roszczeń powódki objętych niniejszym sporem. Przeprowadzenie tych dowodów Sąd pierwszej instancji ocenił jako zbędne uznając, że w niniejszym procesie pozwani nie mają możliwości zakwestionowania wartości ruchomości przejętych przez powódkę, bowiem mogli czynić to w imieniu spółki (...) w postępowaniu egzekucyjnym, którego wyników nie mogą podważać w niniejszym postępowaniu, w którym zostali pozwani jako członkowie zarządu spółki będącej dłużnikiem powódki.

Zdaniem Sądu pierwszej instancji powództwo jest zasadne i w całości zasługuje na uwzględnienie na podstawie art.299 § 1 k.s.h. Powódka wykazała bowiem nakazem zapłaty w sprawie IX GNc 59/10 istnienie niespełnionego świadczenia spółki zarządzanej przez pozwanych oraz – postanowieniem z dnia 26 stycznia (...). oddalającym wniosek o ogłoszenie upadłości i postanowieniem z dnia 9 marca 2015 r. o umorzeniu postępowania egzekucyjnego – bezskuteczność egzekucji przeciwko spółce (...). Powódka wykazała również, że przedmiotowe zobowiązanie tej spółki (z roku 2009) powstało w czasie, gdy pozwani pełnili funkcje w jej zarządzie – T. T. jako członek zarządu od dnia rejestracji spółki, a pozwany Ł. D. jako prezes zarządu od dnia 27 grudnia 2006 r. Sąd orzekający zważył, że pozwani nie kwestionowali przy tym powyższych faktów ani wysokości długu spółki, a jedynie zaprzeczali istnieniu wierzytelności powódki wobec (...) sp. z o.o., twierdząc, że wartość przejętych prze powódkę ruchomości stanowiących przedmiot zastawu rejestrowego była znacznie wyższa niż wskazana przez wierzycielkę i wynosiła co najmniej 185.000 zł, czego jednak nie zdołali wykazać. Sąd orzekający zważył, że po złożeniu przez powódkę oświadczeń o przejęciu na własność przedmiotów zastawu za wskazaną wartość pozwani nie sprzeciwili się wycenie, na której oparte było stanowisko wierzycielki ani nie podważyli prawidłowości sposobu zarachowania tej wartości przez powódkę na poczet długu spółki – w pierwszej kolejności na koszty i odsetki ustawowe, a w pozostałej części na należność główną.

Zdaniem Sądu meriti odpowiedzialność pozwanych jako członków zarządu za pozostałą, niespłaconą i niewyegzekwowaną dotąd część zobowiązania spółki (...) nie budzi wątpliwości tak co do reszty należności głównej, jak i skapitalizowanych odsetek ustawowych od niej, wyliczonych na datę bezskuteczności egzekucji oraz co do kosztów poniesionych przez wierzycielkę w toku postępowania egzekucyjnego. Sąd orzekający wskazał nadto, że pozwani nie wykazali przesłanek zwalniających ich z odpowiedzialności z powyższego tytułu przewidzianych w art.299 § 2 k.s.h. W tym stanie rzeczy powództwo zostało w całości uwzględnione na podstawie art.299 § 1 k.s.h., a Sąd pierwszej instancji zasądził nadto odsetki ustawowe na rzecz powódki, w oparciu o art.481 k.c. w zw. z art.455 k.c., mając na uwadze daty doręczenia pozwanym wezwań do zapłaty długu. O kosztach procesu Sąd Okręgowy orzekł na zasadzie art.98 § 1 k.p.c. w zw. z art.108 § 1 k.p.c., kierując się zasadą odpowiedzialności za wynik procesu i obciążając nimi solidarnie pozwanych.

W apelacji od przedstawionego wyroku pozwani zarzucili:

1)  naruszenie prawa procesowego w postaci art.365 § 1 k.p.c. poprzez jego błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że w procesie dotyczącym odpowiedzialności członków zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością za zobowiązania spółki pozwany nie ma możliwości kwestionowania okoliczności bezskuteczności egzekucji wobec spółki oraz okoliczności braku szkody po stronie wierzyciela będącego powodem, podczas gdy sąd orzekający jest związany jedynie – w myśl art.365 § 1 k.p.c. – prawomocnym wyrokiem sądu stwierdzającym istnienie wierzytelności wobec spółki na dzień orzekania, jednak posiada pełne prawo do badania kwestii wygaśnięcia wierzytelności po powstaniu tytułu egzekucyjnego – w tym również na etapie postępowania egzekucyjnego – bez konieczności podejmowania przez pozwanego jakichkolwiek czynności w postępowaniu egzekucyjnym mających na celu podważenie istnienia wierzytelności powoda,

2)  naruszenie prawa procesowego mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art.217 §§ 1 i 3 k.p.c. w zw. z art.227 k.p.c. w zw. z art.278 § 1 k.p.c. – poprzez niezasadne oddalenie wniosku dowodowego pozwanych o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego – rzeczoznawcy majątkowego – na okoliczność wartości przedmiotów zastawu w dniu ich przejęcia przez powódkę, a także art.217 §§ 1 i 3 k.p.c. w zw. z art.227 k.p.c. w zw. z art.299 k.p.c. – poprzez niezasadne oddalenie wniosku dowodowego pozwanych o dopuszczenie dowodu z ich przesłuchania w charakterze stron celem wykazania, że dochodzone przez powoda roszczenia przeciwko pozwanych zostały w całości zaspokojone w całości przez spółkę w drodze nabycia własności ruchomości objętych zastawem rejestrowym oraz na okoliczność ich stanu i wartości,

3)  naruszenie prawa materialnego w postaci art.6 k.c. w zw. z rt.232 k.p.c. poprzez odmówienie pozwanym możliwości udowodnienia okoliczności faktycznych, których dowiedzenie – zgodnie z rozkładem ciężaru dowodzenia w procesie – obciążało pozwanych, poprzez oddalenie wniosków dowodowych, o których mowa powyżej w punkcie 2.

Mając na uwadze przedstawione zarzuty pozwani wnosili o rozpoznanie w trybie art.380 k.p.c. (wobec złożenia przez nich stosownego zastrzeżenia do protokołu rozprawy w trybie art.162 k.p.c.) postanowienia Sądu Okręgowego w Gdańsku wydanego na rozprawie w dniu 21 kwietnia 2015 r. oddalającego wnioski dowodowe, o których mowa w apelacji i o dopuszczenie ich przez Sąd Apelacyjny na wskazane wyżej okoliczności, a następnie – zmianę zaskarżonego wyroku przez oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki na rzecz pozwanych solidarnie kosztów postępowania za obie instancje, ewentualnie – o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Gdańsku z pozostawieniem temu Sądowi rozstrzygnięcia o kosztach postępowania odwoławczego.

W odpowiedzi na apelację powódka wnosiła o jej oddalenie i o zasadzenie solidarnie od pozwanych na jej rzecz kosztów postępowania apelacyjnego, których spis przedłożyła na rozprawie apelacyjnej (v.K.264).

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja pozwanych wymaga uwzględnienia. Zasadny jest bowiem jej podstawowy zarzut – wadliwego przyjęcia przez Sąd pierwszej instancji poglądu o niedopuszczalności wykazywania w niniejszym procesie przez pozwanych na podstawie art.299 § 1 k.s.h. członków zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością zarówno bezskuteczności egzekucji, jak i braku szkody po stronie powodowej Spółki.

Odpowiedzialność członków zarządu oparta na tej podstawie prawnej jest odpowiedzialnością za czyn polegający na niezłożeniu we właściwym czasie wniosku o ogłoszenie upadłości zarządzanej przez nich spółki lub na zaniechaniu innych działań przewidzianych w art.299 § 2 k.s.h., których następstwem jest obniżenie potencjału finansowego spółki do poziomu uniemożliwiającego wierzycielowi zaspokojenie swojej wierzytelności. Wskazany przepis umożliwia członkom zarządu uwolnienie się od tej szczególnej odpowiedzialności w przypadkach określonych w ustawie, między innymi w razie wykazania, że mimo powyższego zaniechania wierzyciel nie poniósł szkody. Odpowiedzialność członków zarządu ma przy tym charakter subsydiarny i jest ściśle powiązana z zobowiązaniem spółki jako dłużnika podstawowego. Jeśli zatem zostanie wykazane, że w dacie, w której miałaby się zrealizować odpowiedzialność członków zarządu za zobowiązania spółki, zobowiązanie spółki nie istnieje lub istnieje w rozmiarze mniejszym niż wynikałoby to z tytułu wykonawczego, to odpowiedniemu zmniejszeniu powinien ulec również zakres odpowiedzialności członków zarządu, gdyż jest ona pochodną zobowiązania zarządzanej przez nich spółki. Nie sposób bowiem przyjąć, że wysokość zobowiązania członków zarządu spółki z o.o. na podstawie art.299 § 1 k.s.h. mogłaby przewyższać wysokość zobowiązania samej spółki, mającego przecież charakter pierwotny w stosunku do zobowiązania osób wchodzących w skład jej zarządu.

Na gruncie niniejszego sporu pozwani nie kwestionowali tego, że we właściwym czasie nie złożyli wniosku o upadłość spółki (...) ani nie starali się o wdrożenie stosownego postępowania naprawczego (restrukturyzacyjnego lub w przedmiocie zatwierdzenia układu), twierdzili natomiast, że zakres zobowiązania spółki (...) wobec powódki jest aktualnie znacząco niższy aniżeli wynikałoby to z tytułu wykonawczego przeciwko spółce, jakim dysponuje wierzyciel, lub że zobowiązanie to wręcz nie istnieje. Z tego względu, jak wskazują pozwani, niezłożenie przez nich wniosku o upadłość ani niepodjęcie innych przewidzianych w ustawie działań zaradczych nie spowodowało szkody w majątku powódki, który wobec wcześniejszego zaspokojenia długu spółki (...) ruchomościami objętymi zastawem rejestrowym nie mógł doznać uszczerbku z omawianego tytułu. Innymi słowy, pozwani próbowali wykazać w niniejszym procesie, że wobec uruchomienia swoich uprawnień wynikających z umowy zastawu rejestrowego powódka uzyskała zapłatę długu, a zobowiązanie spółki (...) stwierdzone tytułem wykonawczym zostało wykonane i wygasło po powstaniu tego tytułu, przez co niezłożenie przez członków zarządu wniosku o ogłoszenie upadłości spółki utraciło znaczenie.

Sąd Apelacyjny nie podzielił przy tym poglądu Sądu meriti, że pozwani nie mogli w niniejszym sporze podjąć próby wykazania powyższego braku zależności pomiędzy zaniechaniem złożenia wniosku o upadłość a niezaspokojeniem powódki oraz podstawowej dla sprawy okoliczności, że powódka znalazła zaspokojenie długu objętego niewyegzekwowanym tytułem wykonawczym poprzez przejęcie na własność przedmiotów zastawu. Przeciwnie, pozwani w procesie opartym na art.299 k.s.h. mogą powoływać się na wszelkie okoliczności, które zmierzają do wykazania wygaśnięcia zobowiązania wobec powódki z przyczyn, które zaistniały po powstaniu tytułu egzekucyjnego przeciwko spółce (...) (v. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 listopada 2012 r., II CK 181/12 – LEX nr 1294476). Nie stoi temu na przeszkodzie brak wytoczenia przez tę spółkę przeciwko powódce powództwa z art.840 § 1 pkt 2 k.p.c. ani brak zaskarżenia postanowienia organu egzekucyjnego w przedmiocie umorzenia egzekucji. Wprawdzie bowiem przedstawione przez powódkę dowody z dokumentów urzędowych (postanowienia sądu i komornika) mają swoją moc dowodową określoną w art.244 § 1 k.p.c., zatem na gruncie przedmiotowej sprawy dowodzą bezskuteczności egzekucji przeciwko spółce, jednak taki stan rzeczy, zgodnie z ogólną regułą wynikającą z art.6 k.c., przenosi w niniejszym sporze na pozwanych ciężar wykazania przy pomocy wszelkich dostępnych środków dowodowych dalszych okoliczności, wskazujących, że fakty urzędowo stwierdzone w tych dokumentach nie mają istotnego znaczenia w warunkach przedmiotowej sprawy z uwagi na zdarzenia, jakie zaszły po powstaniu tytułu wykonawczego przeciwko spółce.

Nie znajduje też uzasadnienia w okolicznościach sprawy twierdzenie Sądu pierwszej instancji, że kwestia wartości objętych zastawem przejętych przez powódkę na zaspokojenie jej roszczenia wobec spółki (...) nie była sporna. Jak wynika bowiem z akt sprawy, spółka (...) oraz zastawca (niewystępująca w sprawie niniejszej spółka (...)) prowadzili w tej materii korespondencję z powódką, w której kwestionowana była wartość przejętego przez powódkę przedmiotu zastawu, oszacowana na podstawie sporządzonej na zlecenie powódki opinii rzeczoznawców. W szczególności przedmiotem zasadniczej kontrowersji pomiędzy pozwanymi i zastawcą a zastawnikiem była wartość naczepy I., którą powódka wyceniła na kwotę 55.500 zł, natomiast pozwani i zastawca ( spółka (...)) – na kwotę 135.300 zł (v. pismo powódki do spółki (...).73, pismo powódki do komornika sądowego – K.74, pismo pozwanych do powódki – K.79, pismo spółki (...) do pełnomocnika powódki – K.82, faktury VAT z K.80 i 83, pismo pełnomocnika powódki do spółki (...).86).

Nie można zgodzić się z tezą wynikającą z zaskarżonego orzeczenia, że wysokość długu spółki (...) wobec powodowej spółki mogła być podważana jedynie przez spółkę (...) w postępowaniu egzekucyjnym, względnie w ramach wytoczonego przez nią przeciwko powódce powództwa przeciwegzekucyjnego. Przeciwdziałanie czynnościom wierzyciela w postępowaniu egzekucyjnym jest prawem, a nie obowiązkiem dłużnika. Jego bierność w tym zakresie nie pozbawia członków zarządu dłużnika możliwości skutecznego zakwestionowania wysokości zadłużenia spółki w procesie przeciwko nim, opartym na art.299 k.s.h. Niedopuszczalne byłoby jedynie podważanie przez nich podstaw do wydania tytułu egzekucyjnego przeciwko spółce, natomiast ograniczenie to nie dotyczy okresu po powstaniu tytułu egzekucyjnego. Należy przy tym podnieść, że postępowanie egzekucyjne, w którym pozwani wykazali bierność, toczyło się nie przeciwko nim, a wobec zarządzanej przez nich spółki, będącej odrębnym podmiotem. Pozwani mogli, lecz nie mieli jako członkowie zarządu spółki z o.o., obowiązku antycypowania przyszłych możliwych zdarzeń i działania, które niweczyłoby lub ograniczało ich potencjalną odpowiedzialność z art.299 § 1 k.s.h. wobec powódki.

Brak aktywności spółki zarządzanej przez pozwanych w postępowaniu egzekucyjnym w żadnej mierze nie pozbawia zatem ich samych możliwości obrony w procesie z art.299 § 1 k.s.h. poprzez próbę wykazania, że objęty tytułem wykonawczym dług spółki został zaspokojony i w jakiej części. W istocie bowiem pozwani jako członkowie zarządu spółki (...) zmierzają do wykazania jednej z przesłanek egzoneracyjnych wskazanych w art.299 § 2 k.s.h., a mianowicie tego, że pomimo niezłożenia przez nich w czasie właściwym wniosku o ogłoszenie upadłości tej spółki (względnie niepodjęcia innych działań, przewidzianych w art.299 § 1 k.s.h.), powódka jako wierzyciel nie poniosła szkody, ewentualnie poniosła ją w rozmiarze mniejszym niż wartość przedmiotu sporu, ponieważ zaspokoiła się z przedmiotu zastawu zabezpieczającego jej roszczenia wobec spółki (...) – w całości lub w rozmiarze większym, niż obecnie twierdzi.

Reasumując, wprawdzie powódka w niniejszym sporze wykazała podstawy do dochodzenia roszczenia z art.299 § 1 k.s.h. przeciwko pozwanym jako członkom zarządu spółki z o.o. będącej dłużnikiem powódki, a mianowicie istnienie tytułu wykonawczego przeciwko spółce (...) zarządzanej przez pozwanych w czasie powstania długu oraz wykazała dokumentami urzędowymi bezskuteczność egzekucji przeciwko spółce prowadzonej na podstawie tego tytułu wykonawczego, ale wykazanie tych przesłanek nie pozbawia pozwanych możliwości dowodzenia, że wierzytelność wobec spółki została wcześniej zaspokojona. W szczególności nie pozbawia takiego uprawnienia pozwanych członków zarządu brak aktywności spółki w postępowaniu egzekucyjnym, czy też brak wystąpienia przez spółkę z powództwem przeciwegzekucyjnym wobec wierzyciela w celu uzyskania orzeczenia pozbawiającego tytuł wykonawczy przeciwko spółce wykonalności w całości lub w części.

W konsekwencji zgodzić się należy z zarzutem skarżących co do naruszenia przez Sąd pierwszej instancji przepisu art.365 § 1 k.p.c. poprzez przyjęcie przez ten Sąd wykładni niedopuszczającej do zakwestionowania możliwości skutecznego dochodzenia przeciwko spółce wierzytelności wynikających z istniejącego tytułu wykonawczego poprzez wykazanie zdarzeń zaistniałych po powstaniu tego tytułu, które według pozwanych członków zarządu unicestwiają kierowane wobec nich roszczenie z art.299 § 1 k.s.h. Tym samym za zasadne uznać trzeba dalsze zarzuty naruszenia prawa procesowego, odnoszące się do postępowania dowodowego, a polegające na oddaleniu wniosków dowodowych zgłoszonych w tym zakresie przez pozwanych. Skuteczne złożenie przez stronę pozwaną zastrzeżenia na podstawie art.162 k.p.c. wobec oddalenia przez Sąd pierwszej instancji ich wniosków dowodowych w tym zakresie umożliwia skarżącym podniesienie tych zarzutów w apelacji.

Oparcie zaskarżonego rozstrzygnięcia na założeniu niedopuszczalności prowadzenia dowodów i rozważenia wyżej przedstawionych zarzutów podnoszonych przez pozwanych członków zarządu spółki (...) uzasadnia ocenę, że Sąd pierwszej instancji nie rozpoznał istoty sprawy, bowiem nie było przedmiotem jego rozstrzygnięcia to, czy na skutek niepodejmowania przez pozwanych jako członków zarządu spółki – dłużniczki działań wskazanych w art.299 § 1 k.s.h. w majątku powódki powstała szkoda wyrażająca się dochodzoną w pozwie kwotą. Mając to na uwadze, na podstawie art.386 § 4 k.p.c., Sąd Apelacyjny uznał za konieczne uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd pierwszej instancji, mając na uwadze powyżej przedstawione uwagi, rozważy wnioski dowodowe złożone przez pozwanych w odpowiedzi na pozew, w tym wniosek o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego sądowego na okoliczność wartości ruchomości przejętych przez powoda na własność w ramach umowy zastawu rejestrowego na zaspokojenie długu spółki (...) objętego tytułem wykonawczym w postaci nakazu zapłaty z dnia 24 lutego 010 r. w sprawie IX GNc 59/10, wydanego przez Sąd Okręgowy w Gdańsku. Rozważy następnie Sąd pierwszej instancji rzeczywisty zakres zaspokojenia tego długu przez spółkę (...) – według twierdzeń pozwanych, które winny podlegać wykazaniu – po powstaniu wspomnianego tytułu wykonawczego, ale poza wszczętym przez wierzycielkę postępowaniem egzekucyjnym. O kosztach postępowania Sąd pierwszej instancji rozstrzygnie zgodnie ze wskazaniem wynikającym z art.108 § 2 k.p.c.

^{SSA Jakub Rusiński SSA Barbara Lewandowska SSO (del.) Mariusz Wicki}