Pełny tekst orzeczenia

Sygn.. akt I A Cz 333/17

POSTANOWIENIE

Dnia 23 marca 2017r.

Sąd Apelacyjny w Krakowie I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący : SSA Wojciech Kościołek

po rozpoznaniu w dniu 23 marca 2017r. w Krakowie na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa D. S.

przeciwko N. H., Szpitalowi (...) w K., M. B.

o zadośćuczynienie

na skutek zażalenia powódki na postanowienie Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 11 stycznia2017r., sygn.. akt I C 37/12

postanawia:

oddalić zażalenie.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w Krakowie oddalił wniosek powódki o ustanowienie pełnomocnika z urzędu.

Rozpoznając zażalenie powódki na powyższe postanowienie zważył Sąd Apelacyjny co następuje;

W obecnym stanie prawnym brak jest ustawowych przesłanek do skutecznego żądania ustanowienia kolejnego pełnomocnika z urzędu, po wypowiedzeniu przez stronę pełnomocnictwa pierwszemu adwokatowi (radcy prawnemu) z urzędu ewentualnie po prawomocnym cofnięciu ustanowienia pełnomocnika .

W warunkach wypowiedzenia pełnomocnictwa ustawodawca przewidział możliwość wyznaczenie innego adwokata lub radcy prawnego dla strony korzystającej z pomocy pełnomocnika z urzędu w dwóch przypadkach. Ma to miejsce wówczas, gdy sąd zwalnia z ważnych przyczyn adwokata (radcę prawnego), na jego wniosek, od obowiązku zastępowania strony w procesie (art. 118 § 3 KPC) oraz w przypadku, gdy pełnomocnik sporządził, bez zachowania zasad należytej staranności, opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej lub skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia (art. 118 § 5 w związku z art. 118 § 6 KPC). W ocenianej sprawie żadna z tych sytuacji nie miała miejsca.

Z kolei cofnięcie pełnomocnictwa z mocy art. 120 KPC (które w niniejszej sprawie stanowiło ostatecznie podstawę ustania stosunku pełnomocnictwa między powódką a jej dotychczasowym pełnomocnikiem) łączy się co najmniej z ustaleniem przesłanki o ustaniu potrzeby udzielenia pomocy prawnej osobie niezamożnej. Oznacza to, że dla skuteczności kolejnego wniosku osoby niezamożnej o ustanowienie pełnomocnika (tzw. z urzędu) jedynie zmiana okoliczności przedmiotowych sprawy na przestrzeni czasu od daty wydania postanowienia w tej kwestii do daty złożenia wniosku o ustanowienie pełnomocnika (np. w wyniku czynności procesowej dokonanej przez przeciwnika procesowego osoby niezamożnej) doprowadziła do sytuacji prawnej, w której zaistniała na nowo potrzeba udzielenia stronie niezamożnej stosownej pomocy prawnej. Także i z taką sytuacja nie mamy do czynienia w realiach ocenianej sprawy. W szczególności od daty postanowienia Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 28 listopada 2016r. (k.596 akt) do daty zaskarżonego postanowienia nie zaistniało żadne zdarzenie procesowe, które miałoby wpływ na zmianę powyższej sytuacji. W tym kontekście trafnie także zauważa Sąd I instancji, że od daty kontrolowanego instancyjnie postanowienia o cofnięciu ustanowienia pełnomocnika ( z daty 23 czerwca 2016r.) nie nastąpiło taka jakościowa zmiana przedmiotu postępowania, która usprawiedliwiałaby udzielenie powódce w sprawie pomocy prawnej. Z kolei podnoszone w zażaleniu powódki okoliczności dotyczące wzajemnych relacji między stroną a poprzednim pełnomocnikiem z racji wskazanych wyżej regulacji wymykają się z zakresu oceny sądu w niniejszej sprawie, gdyż jako takie łączą się z oceną jakości pomocy prawnej, która sama w sobie nie stanowi w zakresie ustalonym ustawą podstawy dla decyzji o ustanowieniu kolejnego pełnomocnika procesowego. W ocenie Sądu Apelacyjnego – także analiza materiału zebranego w niniejszej sprawie nie pozwala uznać, by dotychczasowy pełnomocnik powódki uchybił powinnościom czy obowiązkom wynikającym z przepisów procedury oraz z zasad wykonywania przez niego zawodu. Z kolei kwestie modelu wzajemnych i pozaprocesowych kontaktów powódki z dotychczasowym pełnomocnikiem są irrelewantne dla jej obecnego wniosku.

Mając to wszystko na uwadze uznał Sąd Apelacyjny zażalenie za bezzasadne i dlatego orzekł jak w postanowieniu na podstawie wskazanych przepisów i art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.