Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 marca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu II Wydział Karny w składzie:

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej Toruń C. D. Wysińskiej-Tycińskiej

po rozpoznaniu w dniu 10.03.2017r.

sprawy:

skazanego Ł. J. (1) syna J. i J. z domu M. ur. (...) w T.

skazanego prawomocnymi wyrokami:

1.  Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 29 .04.2014r. sygn.. akt IIK 171/14 za przestępstwo z art. 158 § 1 kk popełnione 20.10.2013r. na karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na 3-letni okres próby. Postanowieniem z dnia 9.03.2016r. zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności;

2.  . Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 28.01.2015r. sygn.. akt VIIIK 67/15 za ciąg przestępstw z art. 279 § 1 kk i art. 13§1kk w zw. z art. 279§1kk popełnionych 1.02.2014r. na karę 1 roku i 1 miesiąca pozbawienia wolności i ciąg przestępstw z art. 279§1kk w zw. z art. 283kk w zw. z art. 288§2kk w zw. z art.11§2kk na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności, w miejsce w/w kar orzeczono karę łączną 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat tytułem próby; zarządzono wykonanie w/w kary pozbawienia wolności;

3.  Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 16 marca 2015r. sygn.. akt VIIIK 1493/14 za czyn z art. 178a§1kk popełniony 28.08.2014r. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat tytułem próby; zarządzono wykonanie w/w kary pozbawienia wolności;

4.  Sądu Rejonowego w Toruniu z 27.04.2015r. sygn.. akt IIK 85/15 za czyn z art. 13§1kk w zw. z art. 280§1kk w zw. z art. 157§2kk w zw. z art. 11§2kk popełniony 19.10.2014r. na karę 2 lat pozbawienia wolności ;

5.  Sądu Rejonowego w Toruniu z 10.03.2015r. sygn.. akt IIK 1414/15 za czyn z art. 56ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii popełniony w okresie od 3.10.2015r. do 23.10.2015r. na karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wysokości 200 stawek dziennych po 10 zł oraz czyn z art. 58 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii popełniony 22.10.2015r. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności; w miejsce w/w kar orzeczono karę łączną 2 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności;

orzeka

I.  na podstawie art. 569§1kpk w zw. z art. 91§2kk w zw. z art. 85 § 1 i 2 kk, art. 86 § 1 kk łączy kary pozbawienia wolności orzeczone na mocy wyroków Sądu Rejonowego w Toruniu o sygn. akt I IK 85/15, IIK 171/14, IIK 1414/15, (...) 67/15 i (...) i wymierza skazanemu Ł. J. (1) karę łączną 7 ( siedmiu) lat i 2 ( dwóch) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  w pozostałym zakresie wyroki podlegające łączeniu podlegają odrębnemu wykonaniu;

III.  na mocy art. 577 kpk na poczet kary łącznej orzeczonej w pkt I wyroku zalicza okresy rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawach podlegających łączeniu od 29.11.2014r. do 25.03.2015r. , od 23.10.2015r. do 7.12.2015r. oraz okres odbytej dotychczas kary pozbawienia wolności orzeczonej w sprawie IIK 85/15;

IV.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. B. R. kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych powiększoną o należną stawkę podatku VAT tytułem zwrotu kosztów obrony udzielonej skazanemu z urzędu;

V.  kosztami postępowania w przedmiocie wydania wyroku łącznego obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt II K 1143/16

UZASADNIENIE

Ł. J. (1) został skazany prawomocnymi wyrokami:

1/ Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 29 .04.2014r. sygn.. akt IIK 171/14 za przestępstwo z art. 158 § 1 kk popełnione 20.10.2013r. na karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na 3-letni okres próby. Postanowieniem z dnia 9.03.2016r. zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności;

2/ Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 28.01.2015r. sygn.. akt VIIIK 67/15 za ciąg przestępstw z art. 279 § 1 kk i art. 13§1kk w zw. z art. 279§1kk popełnionych 1.02.2014r. na karę 1 roku i 1 miesiąca pozbawienia wolności i ciąg przestępstw z art. 279§1kk w zw. z art. 283kk w zw. z art. 288§2kk w zw. z art.11§2kk na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności, w miejsce w/w kar orzeczono karę łączną 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat tytułem próby; zarządzono wykonanie w/w kary pozbawienia wolności;

3/ Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 16 marca 2015r. sygn.. akt VIIIK 1493/14 za czyn z art. 178a§1kk popełniony 28.08.2014r. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat tytułem próby; zarządzono wykonanie w/w kary pozbawienia wolności;

4/ Sądu Rejonowego w Toruniu z 27.04.2015r. sygn.. akt IIK 85/15 za czyn z art. 13§1kk w zw. z art. 280§1kk w zw. z art. 157§2kk w zw. z art. 11§2kk popełniony 19.10.2014r. na karę 2 lat pozbawienia wolności ;

5/ Sądu Rejonowego w Toruniu z 10.03.2016r. sygn.. akt IIK 1414/15 za czyn z art. 56ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii popełniony w okresie od 3.10.2015r. do 23.10.2015r. na karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wysokości 200 stawek dziennych po 10 zł oraz czyn z art. 58 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii popełniony 22.10.2015r. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności; w miejsce w/w kar orzeczono karę łączną 2 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności

/ dowody: karty karne-k. 6-6v.24-24v.,

Odpisy wyrokówk.-51-57/

Zgodnie z treścią art. 569 § 1 kpk właściwym do wydania wyroku łącznego jest sąd, który wydał ostatni wyrok skazujący w pierwszej instancji, w sytuacji gdy zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej w stosunku do osoby prawomocnie skazanej wyrokami różnych sądów. Ze względu na to, że ostatni wyrok skazujący w I instancji wydał Sąd Rejonowy w Toruniu właściwym do orzekania w przedmiocie wydania wyroku łącznego będzie właśnie ten Sąd.

W tym miejscu należy wskazać, iż w realiach przedmiotowej sprawy miały zastosowanie przepisy obowiązujące od 1 lipca 2015r., albowiem ostatni wyrok skazujący Ł. J. zapadł po tej dacie. Zgodnie z treścią art. 19 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r ( Dz. U. z 2015 r., poz.396 ) o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych ustaw przepisów rozdziału IX ustawy o karze łącznej, nie stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, chyba że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia tej ustawy.

Z przytoczonych wyżej względów sąd wydając rozstrzygnięcie w przedmiotowej sprawie bazował na przepisach obowiązujących po w/w nowelizacji kodeksu karnego.

Zgodnie z przepisem art. 569 § 1 k.p.k. przesłanki wydania wyroku łącznego są spełnione wtedy gdy zachodzą warunki orzeczenia kary łącznej określone w art. 85 k.k. a oskarżony został już prawomocnie skazany co najmniej dwoma prawomocnymi wyrokami.

Warunki orzeczenia kary łącznej przewiduje art. 85 kk zgodnie, z którym jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną. Stosownie do § 2 art. 85 kk podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89 w całości lub części kary lub kary łączne za przestępstwa o których mowa w § 1.

Kryteria łączenia kar w wyroku łącznym określa art. 86 kk. Zgodnie z tym przepisem sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy.

W realiach niniejszej sprawy kara łączna pozbawienia wolności mogła być orzeczona, w granicach od 2 lat i 10miesięcy przy zastosowaniu pełnej absorpcji (tj. od najwyższej z kar wykonywanych) do ich sumy tj. 7lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Orzekając karę łączną, sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Zgodnie z utrwalonym w tym względzie stanowiskiem doktryny i judykatury sąd wydając wyrok łączny może wymierzyć karę łączną stosując zasadę pełnej absorpcji jak i zasadę pełnej kumulacji biorąc dodatkowo pod uwagę „czy pomiędzy poszczególnymi czynami, za które wymierzono te kary, istnieje ścisły związek podmiotowy lub przedmiotowy, czy też związek ten jest dość odległy lub w ogóle go brak, a ponadto(…) czy okoliczności, które zaistniały już po wydaniu poprzednich wyroków( m.in. zachowanie się skazanego po wydaniu poszczególnych wyroków jednostkowych), przemawiają za korzystnym lub niekorzystnym ukształtowaniem kary łącznej [Wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 14 września 2006 r. sygn. akt II AKa 244/06]. Związek przedmiotowy zbiegających się realnie przestępstw ocenia się według tożsamości lub podobieństwa dóbr naruszonych poszczególnymi z nich oraz zwartości czasowej i miejscowej ich popełnienia. Związek podmiotowy rozumie się natomiast jako podobieństwo rodzaju winy i zamiarów. ( wyrok SA w Krakowie z 14.03.2007r., IIAka 44/07,KZS 2007/4/27).

Należy podkreślić, iż w judykaturze i piśmiennictwie wskazuje się, że absorpcję kar należy stosować bardzo ostrożnie biorąc pod uwagę negatywną – co do sprawcy- przesłankę prognostyczną, jaką jest popełnienie kilku przestępstw. Zasadę absorpcji stosuje się bowiem , gdy przestępstwa objęte realnym zbiegiem , wskazują na bliską więź podmiotową i przedmiotową, są jednorodzajowe i popełnione zostały w bliskim związku czasowym i miejscowym, stanowiąc jeden zespół zachowań sprawcy, objęty jednym planem działania, mimo godzenia w różne dobra osobiste.

W realiach przedmiotowej sprawy zachodziła częściowa łączność przedmiotowa, albowiem czyny objęte wyrokami w sprawach VIIIK 67/15 i IIK 85/15 były skierowane przeciwko mieniu. Nie wiązały się one jednak z realizacją szerszego zamiaru, były skierowane przeciwko różnym pokrzywdzonym, zaś pomiędzy czynami występowały duże odstępy czasu . Pozostałe przestępstwa popełniane przez oskarżonego były natomiast skierowane przeciwko różnym dobrom prawnym.

Należy również zaakcentować, iż kolejne wydawane wobec Ł. J. wyroki dotyczyły przestępstw o coraz silniejszym ładunku społecznej szkodliwości. Powyższe świadczy najdobitniej o tym, iż orzekane wobec niego kary o charakterze wolnościowym nie przynosiły pozytywnego rezultatu, bowiem zarządzono ich wykonanie, a nadto skazany dopuszczał się kolejnych czynów zabronionych, za które orzeczono kary pozbawienia wolności w bezwzględnej postaci.

Przy wymiarze kary łącznej sąd wziął pod uwagę również opinię o skazanym z Zakładu Karnego we W., z której wynika, iż przed umieszczeniem w warunkach izolacji penitencjarnej skazany nie pracował zawodowo, podejmował się prac dorywczych. W środowisku sąsiedzkim jest znany jako osoba handlująca narkotykami, nadużywająca narkotyków oraz utrzymująca kontakty z osobami ze środowiska kryminogennego. We wcześniejszym okresie dwukrotnie przebywał w warunkach izolacji penitencjarnej, wówczas jego zachowanie było wybitnie naganne. Również podczas aktualnego pobytu skazanego jego zachowanie jest oceniane negatywnie. Aż 11-krotnie była karany dyscyplinarnie m.in. za nieprzestrzeganie porządku wewnętrznego, stosowanie słów wulgarnych w stosunku do funkcjonariuszy, nawiązywanie nielegalnych kontaktów oraz odmowę podania się badaniom na zawartość narkotyków w organizmie. W grupie współosadzonych nie zawsze funkcjonuje zgodnie i bezkonfliktowo, kontakty interpersonalne ogranicza do skazanych uczestniczących w podkulturze przestępczej . Wobec przełożonych nie zawsze jest regulaminowy. Deklaruje przynależność do podkultury przestępczej , silnie identyfikuje się z jej zasadami. Karę pozbawienia wolności odbywa w systemie zwykłym, obecnie wyraża chęć odbywania dalszej kary w systemie programowego oddziaływania. Posiada wykształcenie podstawowe, złożył prośbę o przyjęcie do Gimnazjum w (...) nr 2 we W. oraz przyjęcie na (...)w (...) (...)we W., jednak decyzją komisji penitencjarnej z uwagi na negatywne zachowanie, aktywny udział w podkulturze przestępczej, udział w zdarzeniu nadzwyczajnym- bójka, bezkrytyczny stosunek do popełnionych przestępstw, do nauczania nie został skierowany.

Mając powyższe względy na uwadze sąd orzekł wobec skazanego karę łączną w wysokości 7 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności.

W tym miejscu należy zaakcentować, iż w /w okoliczności zdaniem sądu nie mogą stanowić wystarczającej podstawy do zastosowania całkowitej absorpcji. Redukowanie kar poprzez stosowanie całkowitej absorpcji stanowiłoby nadużycie instytucji kary łącznej, która ma służyć bynajmniej nie ograniczaniu odpowiedzialności karnej sprawcy, lecz rzeczywistemu oddaniu zawartości kryminalnej czynów, jakich się sprawca dopuścił, by nie została wypaczona przez prostą arytmetykę kar.

W judykaturze podkreśla się, iż na ogół nie ma powodu, by orzekać karę łączną w dolnych granicach, tj. w wysokości najsurowszej ze zbiegających się kar. Popełnienie więcej niż jednego przestępstwa powinno raczej skłaniać do odstąpienia od absorpcji kar, niż za nią przemawiać. Wymierzenie takiej kary prowadziłoby do premiowania sprawcy popełniającego nie jedno, a więcej przestępstw, zatem prowadziłoby do praktycznej bezkarności innych zachowań zabronionych. Zatem jak wskazano wyżej całkowitą zasadę absorpcji stosować należy wyjątkowo albo wtedy, gdy wszystkie czyny wskazują na bliską więź podmiotową i przedmiotową albo orzeczone za niektóre czyny kary są tak minimalne, że w żadnym stopniu nie mogłyby rzutować na karę łączną albo też istnieją jakieś szczególne okoliczności dotyczące osoby skazanego (wyrok SA w Katowicach z 20.05.2008r. IIAKa 129/08).

Jakkolwiek przy wymiarze kary łącznej dopuszczalne jest stosowanie zarówno zasady pełnej absorpcji, jak i zasady pełnej kumulacji, to jednak są to rozstrzygnięcia skrajne, które znajdują zastosowanie w zupełnie wyjątkowych , nietypowych sytuacjach. ( vide: Ibidem).

Reasumując należy zatem wskazać, iż zdaniem sądu w realiach przedmiotowej sprawy nie zachodziły przesłanki do zastosowania zasady pełnej absorpcji. Zatem ostatecznie wymierzona skazanemu kara łączna w wysokości 7 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności, jawi się, jako kara w wymiarze najbardziej racjonalnym. Sąd uwzględnił przede wszystkim fakt, że mimo stosowania wobec niego szeregu oddziaływań probacyjnych, Ł. J. dopuszczał się kolejnych przestępstw o coraz silniejszym ładunku społecznej szkodliwości. Znamiennym jest fakt,iż naruszał normy prawne nawet w warunkach izolacji penitencjarnej, w dalszym ciągu pozostaje bezkrytyczny w stosunku do popełnionych przestępstw, jego zachowanie w warunkach izolacji penitencjarnej w okresie stosowania tymczasowego aresztowania określono jako wybitnie negatywne.

Zdaniem sądu orzeczony wymiar kary łącznej będzie z jednej strony stanowił dla skazanego dostateczną dolegliwość i spełni cele zarówno w zakresie prewencji indywidualnej, jak i generalnej, nie będzie bowiem w odczuciu społecznym postrzegany jako bezzasadne premiowanie wielokrotnych sprawców przestępstw.

Na mocy art. 577 kpk na poczet kary łącznej orzeczonej w pkt I wyroku zaliczono okresy rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawach podlegających łączeniu od 29.11.2014r. do 25.03.2015r. , od 23.10.2015r. do 7.12.2015r. oraz okres odbytej dotychczas kary pozbawienia wolności orzeczonej w sprawie IIK 85/15;

Sąd orzekł także, ze pozostałe nie podlegające połączeniu rozstrzygnięcia pozostawia do odrębnego wykonania.

O kosztach sądowych orzeczono na podstawie z art. 624 § 1 kpk oraz art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983, Nr 49, poz. 223 ze zm.) uznając, iż uiszczenie stosownych kosztów sądowych na rzecz Skarbu Państwa byłoby dla skazanego zbyt uciążliwe ze względu na jego sytuację finansową, albowiem przebywając w Zakładzie Karnym nie ma możliwości pozyskania środków na pokrycie tych należności sądowych.

Nadto sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. B. R. kwotę 120 zł powiększoną o należną stawkę podatku VAT, tytułem zwrotu kosztów obrony udzielonej skazanemu z urzędu uwzględniając charakter sprawy oraz nakład pracy obrońcy. Powyższe rozstrzygnięcie znajduję podstawę prawną w § 17 ust. 5 oraz § 4 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2016 r. poz. 1714).