Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 maja 2017 r.

Sąd Rejonowy w Legionowie w II Wydziale Karnym

w składzie:

Przewodniczący: S.S.R. Grzegorz Woźniak

Protokolant: apl. adw. Marta Rogocz

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 30.05.2017 r.

sprawy przeciwko

M. M. urodz. (...)

w S.

córki A. i I. z d. K.

oskarżonej o to, że: w dniu 20 stycznia 2017 r. w L., woj. (...), przy ul. (...) na terenie sklepu (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem K., w ten sposób, że do zważonej ilości słodyczy w postaci mleczka otmuchowskiego za kwotę 4,44 zł dosypała tych samych słodyczy nie ważąc ich, wprowadzając w ten sposób w błąd pracownika kasy co do rzeczywistej wagi i cen kupowanych słodyczy, gdzie wartość strat wyniosła kwotę 3,87 zł na szkodę K., przy czym czyn ten stanowił wypadek mniejszej wagi,

tj. o czyn z art. 286 § 1 i 3 k.k.

orzeka

I. Na mocy art. 66 § 1 k.k. w zw. z art. 67 § 1 k.k. postępowanie karne przeciwko oskarżonej M. M. o czyn z aktu oskarżenia warunkowo umarza na okres 1 (jednego) roku próby.

II. Na mocy art. 67 § 3 k.k. zobowiązuje oskarżoną do uiszczenia świadczenia pieniężnego w kwocie 100 (stu) złotych na rzecz Domu Dziecka w C..

III. Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych zwalnia oskarżoną z obowiązku zwrotu kosztów sądowych i przejmuje je na rzecz Skarbu Państwa.

Sygn. akt II K 226/17

UZASADNIENIE WYROKU

z dnia 30 maja 2017 r.

Sąd, na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego podczas posiedzenia, ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżona M. M. w dniu 20 stycznia 2017 r. w L. dokonywała zakupów w sklepie (...) przy ul. (...). Postanowiła uzyskać nienależną ją korzyść majątkową, w ten sposób, że do zważonej ilości słodyczy w postaci mleczka otmuchowskiego za kwotę 4,44 zł dosypała tych samych słodyczy nie ważąc ich. Następnie udała się do kasy, gdzie przedstawiła torebkę słodyczy zawierającą większą niż zważona przez nią wagę słodyczy. Wprowadziła w ten sposób w błąd pracownika kasy co do rzeczywistej wagi i ceny kupowanych słodyczy. Została zatrzymana przez pracownika ochrony po dokonaniu płatności. Po zważeniu towaru okazało się, że K. poniósł stratę w kwocie 3,87 zł.

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonej (k.17,34),

- zeznania A. Z. (k.5v-6),

- zeznania T. L. (k.12v),

- protokół oględzin (k.28-29).

Oskarżona podczas pierwszego przesłuchania przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu i złożyła wyjaśnienia (k.17). Podała, że robiła zakupy w sklepie (...), zważyła ptasie mleczko, do torebki z ptasim mleczkiem dorzuciła tych samych słodyczy, ale już nie ważyła jej. Podczas zakupów zjadła 6-7 sztuk ptasiego mleczka, zrobiła zakupy za około 100 złotych i zapłaciła za nie. Przed wyjściem ze sklepu podszedł do niej ochroniarz, przyznała się, że zjadła kilka sztuk ptasiego mleczka. Ochroniarz zważył 7 sztuk tych słodyczy, dało to kwotę 3,87 złotych. Podczas kolejnego przesłuchania (k.34) przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu, podtrzymała wcześniejsze wyjaśnienia.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonej, gdyż są logiczne, rzeczowe oraz znajdują potwierdzenie w zeznaniach A. Z. (k.5v-6), T. L. (k.12v) i protokole oględzin (k.28-29).

A. Z. zeznała (k.5v-6), iż pracuje w markecie K. w L. na stanowisku pracownika informacji. Detektyw (...) powiadomił ją, że ujawnił na monitoringu, że klienta zważyła ptasie mleczko, włożyła je do torebki i odeszła od stoiska ze słodyczami. Po jakimś czasie ta sama kobieta dosypała tych samych słodyczy do zważonych wcześniej słodyczy, ale nie ważyła ich ponownie. Kobieta ta przedstawiła torebkę ze słodyczami w kasie, zapłaciła i przeszła za linię kas, gdzie została zatrzymana przez T. L.. Po zważeniu torebki ze słodyczami okazało się, że oskarżona umieściła w niej słodycze za kwotę 3,87 zł i chciała oszukać na tą kwotę K..

Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka, gdyż są logiczne, rzeczowe oraz znajdują potwierdzenie w wyjaśnieniach oskarżonej, zeznaniach T. L. (k.12v) i protokole oględzin (k.28-29).

T. L. zeznał (k.12v), iż pracował w Agencji Ochrony (...), zajmował się ochroną obiektu K. w L.. Gdy przeglądał monitoring w sklepie, zauważył kobietę, która zważyła słodycze, włożyła torebkę do koszyka, a po chwili kobieta ta dosypała do zważonej ilości słodyczy pewną ilość ptasiego mleczka. Ponadto na terenie marketu kobieta ta jadła zakupione ptasie mleczko, gdy zapłaciła za zakupy podszedł do niej. Kobieta ta twierdziła, że zjadła kilka cukierków. Okazało się, że różnica między ceną, którą kobieta ta zapłaciła, a tą którą powinna uiścić wynosiła 3,87 zł.

Zeznania te zasługują na wiarę zeznaniom świadka, gdyż są logiczne, rzeczowe oraz znajdują potwierdzenie w wyjaśnieniach oskarżonej, zeznaniach A. Z. i protokole oględzin (k.28-29).

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci dokumentów wymienionych w akcie oskarżenia został sporządzony przez powołane do tego osoby, poszczególne dokumenty były sporządzone obiektywnie i nie zachodzą wątpliwości odnośnie ich autentyczności, nie były one kwestionowane przez strony. Uwzględniając powyższe, dokumenty te stały się podstawą ustaleń faktycznych w sprawie.

Ustalony stan faktyczny tworzy spójną, logicznie uzasadnioną całość, poszczególne wiarygodne dowody wzajemnie się uzupełniają i potwierdzają. Na podstawie tak ustalonego stanu faktycznego wina i okoliczności popełnienia przypisanego oskarżonej czynu nie mogą budzić wątpliwości.

Sąd zważył, co następuje:

Oskarżona postanowiła doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem market, w którym dokonywała zakupów. Działała w ten sposób, że zamierzała wzbudzić u pracowników marketu błędne przekonanie o prawidłowym zważeniu produktów, a zatem dokonaniu zakupów uwzględniających faktyczną wartość zważonych rzeczy. Jednocześnie zaplanowała dołożyć do wcześniej zważonych produktów dodatkową ich ilość, by w ten sposób uzyskać choćby niewielką korzyść majątkową dla siebie. Wsypała do torebki z ptasim mleczkiem dodatkowe słodycze i zaniżyła ich wartość w ten sposób o kwotę 3,87 złotych.

Sposób działania oskarżonej polegał zatem na wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonej firmy, czyli podjęciu podstępnych zabiegów w celu wzbudzenia w jej pracownikach mylnego wyobrażenia o rzeczywistym stanie rzeczy. Oskarżona działała z chęci uzyskania korzyści majątkowej i w ten sposób doprowadziła pokrzywdzoną instytucję do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Jednocześnie niewielka korzyść majątkowa, którą oskarżona uzyskała i jej sposób działania wskazuje na to, że należy jej zachowanie zakwalifikować jako przestępstwo z art. 286 § 1 i 3 k.k.

Oskarżona ma 24 lata, jest mężatką, ma na utrzymaniu dwoje dzieci, zdobyła wykształcenie średnie, pozostaje na zasiłku macierzyńskim w kwocie 1.000 złotych miesięcznie (oświadczenie z k. 17v), nie była karana (k.25).

Stopień społecznej szkodliwości czynu i wina nie były znaczne, ze względu na niewielką kwotę korzyści majątkowej i sposób działania oskarżonej. Oskarżona nie była karana, prowadzi ustabilizowany tryb życia i zachodzi wobec niej uzasadnione przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegała porządku prawnego w przyszłości.

Biorąc pod uwagę powyżej wymienione przesłanki Sąd uznał, że warunkowe umorzenie postępowania będzie wystarczające do skłonienia oskarżonej do przestrzegania porządku prawego w przyszłości. Okres jednego roku próby powinien wystarczyć do weryfikacji prognozy dalszego zachowania oskarżonej.

Sąd zobowiązał oskarżoną do uiszczenia świadczenia pieniężnego w kwocie 100 złotych dla wzmocnienia wychowawczego oddziaływania postępowania karnego wobec niej, omyłkowo zasądzając świadczenie na rzecz podmiotu innego niż wskazany w art. 43a § 1 k.k.

Oskarżona utrzymuje się z zasiłków na dzieci, stąd Sąd zwolnił ją z obowiązku zwrotu kosztów sądowych, zgodnie z przepisami powołanymi w punkcie III wyroku.