Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 maja 2017 r.

Sąd Rejonowy w Legionowie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: S.S.R. Grzegorz Woźniak

Protokolant: apl. adw. Marta Rogocz

po rozpoznaniu na posiedzeniu dniu 30.05.2017 r.

sprawy przeciwko

J. I. urodz. (...) w W.

syna Z. i T. z d. K.

oskarżonego o to, że: w dniu 31 marca 2017 roku w miejscowości N., woj. (...), na akwenie Z. dokonywał połowu ryb w obrębie ochronnym,

tj. o czyn z art. 27 ust. 1 pkt 4 Ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym

orzeka

I. Przyjmując, że czyn oskarżonego wyczerpuje znamiona przestępstwa z art. 27c ust. 1 pkt 4 Ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym, na mocy art. 66 § 1 k.k. w zw. z art. 67 § 1 k.k. postępowanie karne przeciwko oskarżonemu J. I. o czyn z aktu oskarżenia warunkowo umarza na okres 1 (jednego) roku próby.

II. Na mocy art. 67 § 3 k.k. zobowiązuje oskarżonego do uiszczenia świadczenia pieniężnego w kwocie 500 (pięciuset) złotych na rzecz na rzecz Domu Dziecka w C..

III. Na podstawie art. 27c ust. 3 pkt. 2 Ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa, poprzez zniszczenie dowodu rzeczowego opisanego w wykazie dowodów rzeczowych opisanych pod poz. nr 1 na k. 12.

IV. Na podstawie art. 27c ust. 2 Ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym orzeka podanie wyroku do publicznej wiadomości poprzez ogłoszenie na tablicy ogłoszeń w Urzędzie Gminy w N. przez okres 14 (czternastu) dni.

V. Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. oraz art. 17 ust. 1 Ustawy o opłatach w sprawach karnych zwalnia oskarżonego z obowiązku zwrotu kosztów sądowych i przejmuje je na rzecz Skarbu Państwa.

Sygn. akt II K 320/17

UZASADNIENIE WYROKU

z dnia 30 maja 2017 r.

Sąd, na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego podczas posiedzenia, ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżony J. I. w dniu 31 marca 2017 r. przyjechał nad Z. do N., postanowił łowić ryby. Nie upewnił się, że znajdował się w obrębie ochronnym i łowił ryby jedną wędką. O godzinie 9.00 został zatrzymany przez funkcjonariuszy Policji w N., a jego wędka została zabezpieczona jako dowód rzeczowy.

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego (k.17),

- protokół zatrzymania (k.2),

- protokół zatrzymania rzeczy (k.5-7).

Oskarżony w toku postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia (k.17). Stwierdził, że przyjechał do N., chciał wypocząć nad wodą, miał przy sobie wędkę i postanowił łowić ryby, nie sprawdził, że znajdował się w obrębie ochronnym. Zgłosił wniosek o warunkowe umorzenie postępowania.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, gdyż nie budzą wątpliwości i znajdują potwierdzenie w protokole zatrzymania (k.2) i protokole zatrzymania rzeczy (k.5-7).

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci dokumentów wymienionych w akcie oskarżenia został sporządzony przez powołane do tego osoby, poszczególne dokumenty były sporządzone obiektywnie i nie zachodzą wątpliwości odnośnie ich autentyczności, nie były one kwestionowane przez strony. Uwzględniając powyższe, dokumenty te stały się podstawą ustaleń faktycznych w sprawie.

Ustalony stan faktyczny tworzy spójną, logicznie uzasadnioną całość, poszczególne wiarygodne dowody wzajemnie się uzupełniają i potwierdzają. Na podstawie tak ustalonego stanu faktycznego wina i okoliczności popełnienia przypisanego oskarżonemu czynu nie mogą budzić wątpliwości.

Sąd zważył, co następuje:

Ustawa z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym w art. 14 ust. 2 zakazuje poławiania ryb w obrębach ochronnych. Oskarżony w dniu 31 marca 2017 r. dopuścił się tego bezprawnego zachowania. Nie może zatem budzić wątpliwości, że czyn oskarżonego wyczerpuje znamiona występku określonego w art. 27c ust. 1 pkt 4 ww. Ustawy.

Oskarżony ukończył 64 lata, jest żonaty, nie ma nikogo na utrzymaniu, zdobył wykształcenie zawodowe, jest emerytem i otrzymuje około 3.300 złotych miesięcznie emerytury (oświadczenie z k. 16v), nie był karany (k.21).

Stopień społecznej szkodliwości czynu i wina nie były znaczne, ze względu na incydentalne działanie oskarżonego i wyrażoną przez niego skruchę. Oskarżony nie był karany (k.21), prowadzi ustabilizowany tryb życia i zachodzi wobec niego uzasadnione przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego w przyszłości.

Biorąc pod uwagę powyżej wymienione przesłanki Sąd uznał, że warunkowe umorzenie postępowania będzie wystarczające do skłonienia oskarżonego do przestrzegania porządku prawego w przyszłości. Okres jednego roku próby powinien wystarczyć do weryfikacji prognozy pozytywnego zachowania oskarżonego.

Sąd zobowiązał oskarżonego do uiszczenia świadczenia pieniężnego w kwocie 500 złotych dla wzmocnienia wychowawczego oddziaływania postępowania karnego wobec niego, przy czym omyłkowo orzeczono je na inny podmiot niż określony w art. 43a § 1 k.k.

Sąd orzekł przepadek wędki służącej do popełnienia przestępstwa i podanie wyroku do publicznej wiadomości, zgodnie z treścią przepisów powołanych w punktach III i IV wyroku.

Oskarżony utrzymuje się z niewielkiej emerytury, a powinien zapłacić świadczenie pieniężne, nie będzie zatem mógł uiścić kosztów poniesionych na rozpoznanie sprawy, stąd Sąd zwolnił go z tego obowiązku, zgodnie z przepisami powołanymi w punkcie V wyroku.