Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 22 listopada 2016 roku

Sąd Okręgowy w Krakowie IV Wydział Karny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Lidia Haj

Protokolant: st. sekr. sądowy Agata Kaleta

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej Kraków - Podgórze Katarzyny Z.,

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 22 listopada 2016 roku

w sprawie przeciwko skazanemu

D. K.

s. K. i S. zd. L.

ur. (...) w W.

zażalenia obrońcy skazanego na postanowienie Sądu Rejonowego dla Krakowa – Podgórza w Krakowie z dnia 4 października 2016 roku sygn. akt XI K 593/16/P,

w przedmiocie stwierdzenia niewłaściwości

na zasadzie art. 437 § 1 k.p.k.

postanawia

utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy dla Krakowa – Podgórza w Krakowie postanowieniem z dnia 4 października 2016 roku sygn. akt XI K 593/16/P, na zasadzie art. 35 § 1 k.p.k. w zw. z art. 569 § 2 k.p.k., stwierdził swoją niewłaściwość i sprawę wniosku o wydanie wyroku łącznego przekazał Sądowi Okręgowemu w Warszawie, jako Sądowi właściwemu. (k. 11-12)

Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł obrońca skazanego. Zaskarżając orzeczenie w całości, zarzucił mającą wpływ na treść postanowienia obrazę przepisów postępowania, a to art. 569 § 2 k.p.k. poprzez przyjęcie, że sąd okręgowy jest właściwy do orzekania
w kwestii wyroku łącznego, mimo, iż kara orzeczona jego wyrokiem nie podlega wykonaniu, nie spełniając tym samym podstawowego kryterium warunkującego objęcia jej karą łączną, a nadto poprzez przyjęcie, że sąd rejonowy nie jest uprawniony do ustalenia – na etapie badania właściwości – że kara wymierzona wyrokiem sądu okręgowego nie będzie podlegała łączeniu z uwagi na jej wykonanie w całości.

Podnosząc powyższe zarzuty, skarżący wnosił o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości.

Sąd Odwoławczy zważył, co następuje;

Zażalenie jako niezasadne na uwzględnienie nie zasługiwało.

Wbrew zarzutom zażalenia, brak było podstaw do stwierdzenia w toku kontroli odwoławczej, aby zaskarżone postanowienie zapadło z obrazą art.569§2 kpk.

Na wstępie odnotować należy, iż właściwość funkcjonalna sądu do wydania wyroku łącznego określona została w ustawie procesowej poprzez wskazanie m.in. dwóch reguł.

Pierwszą z nich formułuje przepis art. 569 § 1 k.p.k.

Zgodnie z jego treścią, jeżeli zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej w stosunku do osoby, którą prawomocnie skazano lub wobec której orzeczono karę łączną wyrokami różnych sądów, właściwy do wydania wyroku łącznego jest sąd, który wydał ostatni wyrok skazujący lub łączny w pierwszej instancji, orzekający kary podlegające łączeniu.

Drugą zaś ze wspomnianych reguł wskazuje przepis art. 569 § 2 k.p.k., stanowiąc, iż w sytuacji, gdy w pierwszej instancji orzekały sądy różnego rzędu, wyrok łączny wydaje sąd wyższego rzędu.

Jak wynika z zażalenia, skarżący dokonuje wykładni art.569§1 i 569§2 kpk, w taki sposób, że prowadzi go do wniosku, iż to ustalenie wyroki których sądów, w kontekście regulacji materialnoprawnej dotyczącej orzekania kary łącznej, podlegają połączeniu, wyznacza właściwość funkcjonalną sądu do orzekania kary łącznej.

Dla wsparcia tezy, iż prawidłowość ta odnosi się także do sytuacji gdy przedmiotem badania istnienia podstaw do orzekania kary łącznej są skazania zawarte w wyrokach sądów różnych rzędów-art.569§2 kpk, skarżący odwołuje się do poglądu doktryny, iż wykładnia art.569§2 kpk prowadzi do wniosku, że sąd niższego rzędu nie może wydać wyroku łącznego obejmującego wyrok sądu wyższego rzędu, co oznacza, że tylko sąd wyższego rzędu jest właściwy do wydania wyroku łącznego, gdy jednym z wyroków podlegających łączeniu jest wyrok wydany przez ten sąd. Natomiast kwestia weryfikacji właściwości funkcjonalnej do wydania wyroku łącznego, jeżeli nie prowadzi stwierdzenia, że zachodzą podstawy materialnoprawne do orzekania kary łącznej nie jest wydaniem wyroku łącznego, ponieważ brak warunków do orzekania kary łącznej powoduje umorzenie postępowania na mocy art.572 kpk.

W tym kontekście, stwierdza się dopuszczalność umorzenia przez sąd rejonowy postępowania o wydanie wyroku łącznego, jeśli stwierdzi on brak podstaw do objęcia wyrokiem łącznym wyroku sądu okręgowego i wyroku sądu rejonowego, gdyż nie jest to orzekanie
o wydaniu wyroku łącznego, o czym mowa w art.569§2 kpk.

Z tak wyrażonym stanowiskiem nie można się zgodzić.

Badanie warunków do wydania wyroku łącznego, prowadzące do wydania wyroku łącznego, o czym mowa w art.569§2 kpk, jak
i prowadzące na mocy art.572 kpk, przy braku warunków do wydania wyroku łącznego, do wydania przez sąd postanowienia o umorzeniu postępowania, jest problemem orzekania merytorycznego, poprzedzonego weryfikowaniem podstaw faktycznych i prawnych do orzekania kary łącznej, nie zaś kwestią dotyczącą orzekania
w przedmiocie właściwości funkcjonalnej do wydania wyroku łącznego, która jest określona wprost w treści art.569§2 kpk i powinna zawsze być rozstrzygnięta przed przystąpieniem do orzekania merytorycznego
w sprawie.

Orzekanie merytoryczne, ustalanie warunków do wydania wyroku łącznego czy to prowadzące do wydania wyroku łącznego po stwierdzeniu, że takie podstawy zachodzą, czy to prowadzące do umorzenia postępowania, po stwierdzeniu braku warunków materialnoprawnych do wydania wyroku łącznego- art.572 kpk, bez wątpienia może nastąpić tylko przez sąd rzeczowo właściwy, która to kwestia uregulowana jest wprost w art.569 § 2 kpk.

Zgodzić należy się też z prezentowaną przez Sąd Rejonowy argumentacją, odnoszącą się do trafnych judykatów Sądu Najwyższego, iż "dla określenia właściwości sądu do wydania wyroku łącznego miarodajne jest nie to, które z kar orzeczonych poszczególnymi wyrokami podlegają połączeniu, lecz to, wyroki których sądów badane są przez pryzmat spełnienia warunków określonych w art. 85 i n.k.k." (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 marca 2010 r. IV KK 271/2009 OSNKW 2010/7 poz. 64; por. także wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 listopada 2010 r. III KK 225/2010 OSNwSK 2010 poz. 2387.

W konsekwencji, w realiach niniejszej sprawy Sąd Rejonowy nie mógł badać warunków do wydania wyroku łącznego, z uwagi na konieczność weryfikacji materialnoprawnych podstaw do ewentualnego objęcia wyrokiem łącznym także wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 16.10.2009 r. sygn. akt XVIII K 85/09, co w świetle art.569§2 kpk nie należy do właściwości funkcjonalnej Sądu Rejonowego.

W tej sytuacji wyrażone w zaskarżonym postanowieniu stanowisko sądu I instancji o stwierdzeniu swojej niewłaściwości i przekazaniu sprawy do rozpoznania Sądowi Okręgowemu jest trafne.

W wypadku wydania przez Sąd Rejonowy orzeczenia merytorycznego rozstrzygającego w materii istnienia faktycznych i prawnych podstaw do wydania wyroku łącznego z uwzględnieniem wyroków sądów różnego rzędu doszłoby do uchybienia o jakim mowa w art.439§1 pkt. 4 kpk.

Mając powyższe okoliczności na uwadze, nie uwzględniono zażalenia i zaskarżone postanowienie utrzymano w mocy.

SSO Lidia Haj

Sygn. akt IV Kz 662/16

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować postanowienie prawomocne

2.  o treści postanowienia z pouczeniem o niezaskarżalności zawiadomić skazanego D. K. za pośrednictwem Dyrektora ZK K.

Dnia 22.11.2016 r.

SSO Lidia Haj