Pełny tekst orzeczenia

IV U 218/15

UZASADSNIENIE

M. D. wniosła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. z dnia 13 maja 2015 roku, wskazując, iż jej stan zdrowia uzasadnia przyznanie prawa do świadczenia rehabilitacyjnego.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. wniósł o oddalenie odwołania, podnosząc, iż w opinii komisji lekarskiej stan zdrowia ubezpieczonej nie uzasadnia przyznania prawa do świadczenia rehabilitacyjnego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczona M. D., po wyczerpaniu okresu zasiłkowego, w okresie od 12 marca 2015 roku do 10 kwietnia 2015 roku miała przyznane prawo do świadczenia rehabilitacyjnego.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. decyzją z dnia 13 maja 2015 roku odmówił ubezpieczonej prawa do świadczenia rehabilitacyjnego.

M. D. w okresie od 18 września 2015 roku do 17 marca 2016 roku pobierała zasiłek chorobowy z tytuł niezdolności do pracy.

Dowód: decyzja z dnia 20 stycznia 2015 roku, decyzja z dnia 13 maja 2015 roku ( k. 4 i 10 akt ZUS )

karta zasiłkowa k. 191.

Zaawansowane zmiany zwyrodnieniowe prawego stawu kolanowego w przedziale przyśrodkowym z ograniczeniem ruchomości z dysfunkcją mięśnia czworogłowego uda oraz skrzywienie boczne odcinka piersiowo – lędźwiowego czynią ubezpieczona niezdolna do pracy na okres 11 miesięcy po dniu 10 kwietnia 2015 roku.

Dowód: opinia biegłych k. 142.

M. D. prowadzi działalność gospodarczą. Jest właścicielem księgarni w O. (...). W księgarni zatrudnia pracownika. Prowadzona przez ubezpieczoną działalność gospodarcza w 2015 roku nie przyniosła dochodu. Dokumentację księgową prowadzi biuro rachunkowe, które posiada wszelkie pełnomocnictwa do reprezentowania ubezpieczonej. Ubezpieczona w miesiącu wrześniu 2015 roku udała się do księgarni aby pomóc zatrudnionemu pracownikowi. Jednakże z uwagi na konieczność używania kul, ubezpieczona miała ograniczone możliwości poruszania się, co spowodowało upadek ubezpieczonej i nasilenie dolegliwości bólowych.

Dowód: zeznania M. D. k. 179 – 180.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie jest częściowo uzasadnione.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 i 2 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonemu, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy. Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy.

Celem świadczenia rehabilitacyjnego jest umożliwienie osobie niezdolnej do pracy kontynuowania leczenia lub rehabilitacji w sytuacji, gdy okres zasiłku chorobowego jest zbyt krótki do odzyskania pełnej zdolności do pracy. Przesłankami nabycia prawa do świadczenia rehabilitacyjnego są: wyczerpanie okresu zasiłku chorobowego, dalsza niezdolność do pracy, pomyślne rokowania co do odzyskania zdolności do pracy w wyniku leczenia lub rehabilitacji, brak uprawnień do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy, zasiłku dla bezrobotnych, zasiłku przedemerytalnego lub do świadczenia przedemerytalnego.

W przedmiotowej sprawie ubezpieczona wykorzystała okres zasiłkowy oraz przez okres jednego miesiąca była uprawniona do świadczenia rehabilitacyjnego. Spornym było to czy nadal była niezdolna do pracy.

W ocenie Sądu, mając na uwadze opinie biegłych sądowych ubezpieczona po dniu 10 kwietnia 2015 roku była nadal niezdolna do pracy przez okres jedenastu miesięcy. Niezdolność powodowały zaawansowane zmiany zwyrodnieniowe prawego stawu kolanowego w przedziale przyśrodkowym z ograniczeniem ruchomości z dysfunkcją mięśnia czworogłowego uda oraz skrzywienie boczne odcinka piersiowo – lędźwiowego

W ocenie Sądu twierdzenia biegłych zawarte w opinii poparte są rzeczową, logiczną i spójną argumentacją. Biegli wskazują przesłanki swego rozumowania, które prowadzi ich do konkluzji uznania niezdolności do pracy ubezpieczonej po dniu 10 kwietnia 2015 roku. Podstawę wnioskowania biegłych stanowią zaś przede wszystkim wyniki własnych badań, a ponadto dokumentacja medyczna. Wspomniana opinia nie jest, więc w żadnym razie gołosłowna i zawiera uzasadnienie wymagane przez art. 285 § 1 KPC. Dlatego też, może stanowić podstawę do ustalenia stanu faktycznego w przedmiotowej sprawie.

Zastrzeżenia zgłoszone przez organ rentowy uznać należy za nieuzasadnione. Wskazywany przez organ rentowy fakt odbycia prewencji rentowej nie może wpływać na ocenę opinii biegłych, albowiem jak wynika z informacji o przebytej rehabilitacji leczniczej, nie uzyskano poprawy w funkcjonowaniu narządu ruchu. Ponadto wskazania organu rentowego, co do możliwości wykonywania pracy na stanowisku właściciela księgarni, w ocenie sądu w są nieuzasadnione, albowiem ubezpieczona z uwagi na stan swojego zdrowia, nie mogła wykonywać tej pracy. Podjęcie przez ubezpieczoną próby wykonywania pracy, spowodowało zaostrzenie objawów choroby. Nieuzasadnione są więc twierdzenia organu rentowego, iż ubezpieczona w mogła wykonywać prace na stanowisku właściciele księgarni.

Sąd pominął wniosek o dopuszczenie dowód z opinii biegłych medycyny pracy, uznając, iż zgromadzony w sprawie materiał dowodowy pozwala na ustalenie czy stan zdrowia ubezpieczonej czyni ją w niezdolną do pracy.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 w związku z art. 22 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa zasiłek chorobowy nie przysługuje za okresy niezdolności do pracy, w których ubezpieczony na podstawie przepisów o wynagradzaniu zachowuje prawo do wynagrodzenia.

W toku procesu organ rentowy wskazywał, iż ubezpieczona prowadziła działalność gospodarczą, osiągając z tego tytułu dochód. Jednakże okoliczności tej organ rentowy nie wykazał w toku postępowania. Zauważyć w tym miejscu należy, iż fakt osiągania dochodu przez ubezpieczoną nie był przesłanką wydania decyzji o odmowie prawa do świadczenia rehabilitacyjnego po dniu 10 kwietnia 2015 roku. W ocenie Sądu sam fakt prowadzenia działalności gospodarczej nie wyłącza prawa do zasiłku chorobowego. od osoby prowadzącej działalność gospodarczą nie można wymagać, aby w czasie niezdolności do pracy zawieszała czy też zaprzestawałaby prowadzić działalność gospodarczą. W przedmiotowej sprawie ubezpieczona zatrudniała w prowadzonej księgarni pracownika, co powodowała, iż ubezpieczona nie musiała osobiście wykonywać pracy. W tym miejscu podkreślić należy, iż organ rentowy nie wskazywał jako przesłanki utraty prawa do świadczenia faktu wykonywania pracy w okresie niezdolności do pracy. Ponadto podnieść należy, iż fakt prowadzenia przez ubezpieczona działalności gospodarczej nie był przeszkodą do podjęcia wypłaty zasiłku chorobowego dla ubezpieczonej od dnia 18 września 2015 roku.

Ubezpieczona od dnia 18 września 2015 roku pobierała zasiłek chorobowy. Prawo doświadczenia rehabilitacyjnego ubezpieczona miała od 11 kwietnia 2015 roku na okres 11 miesięcy. Okres 12 miesięcy prawa do świadczenia rehabilitacyjnego upływał w dniu 05 marca 2016 roku. zasiłek chorobowy ubezpieczona otrzymywała do dnia 17 marca 2016 roku. ubezpieczona w jednym czasie nie mogła nabyć prawa do świadczenia rehabilitacyjnego i zasiłku chorobowego, albowiem świadczenie rehabilitacyjne chroni tę samą rodzajowo sytuację, którą chroni zasiłek chorobowy - czasową niezdolność do pracy dotychczasowej. Dlatego też, Sąd przyznał ubezpieczonej prawo do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 11 kwietnia 2015 roku do 17 września 2015 roku, oddalając odwołanie w pozostałym zakresie.

Mając na uwadze powyższe oraz na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 i 2 KPC Sąd orzekł jak w punkcie I i II wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 i 99 KPC, zasądzając od pozwanego na rzecz ubezpieczonej zwrot kosztów zastępstwa procesowego w stawce minimalnej.