Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 09 czerwca 2017 roku

Sąd Rejonowy w Bełchatowie, II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Bartosz Paszkiewicz

Protokolant: st. sekr. sąd. Renata Snopek

Przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Bełchatowie -----------------

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 09 czerwca 2017 roku

sprawy A. Z. (1) urodzonego (...) w Z., syna F. i G. zd. Z.

oskarżonemu o to, że w dniu 23 kwietnia 2017 roku, o godz. 19:30 w B., na ul.

(...), województwa (...), w ruchu lądowym kierował samochodem marki (...) o nr rej. (...) będąc w stanie nietrzeźwości 1,11 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu,

to jest o czyn z art. 178a § 1 kk

orzeka

1.  oskarżonego A. Z. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu wypełniającego dyspozycję art. 178 a § 1 kk i za to na podstawie art. 178a § 1 kk wymierza mu karę 150 (sto pięćdziesiąt) stawek dziennych grzywny po 10 (dziesięć) złotych każda;

2.  na podstawie art. 42 § 2 kk orzeka wobec A. Z. (1) zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres 3 (trzech) lat;

3.  na podstawie art. 43a § 2 kk orzeka od A. Z. (1) na rzecz Funduszu (...) świadczenie pieniężne w kwocie 5.000 (pięciu tysięcy) złotych;

4.  na podstawie art. 63 § 4 kk zalicza oskarżonemu na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych okres zatrzymania prawa jazdy od 23 kwietnia 2017 roku.;

5.  pobiera od oskarżonego A. Z. (1) 150 (sto pięćdziesiąt) złotych opłaty i zasądza od niego na rzecz Skarbu Państwa 70 (siedemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu wydatków poniesionych w sprawie.

Sygn. akt II K 309/17

UZASADNIENIE

(na podstawie art. 424 § 3 kpk w zakresie wskazania podstawy prawnej rozstrzygnięcia)

A. Z. (1) w dniu 23 kwietnia 2017r., o godz. 19:30 w B., na ul. (...), województwa (...), w ruchu lądowym kierował samochodem marki (...) o nr rej. (...) będąc w stanie nietrzeźwości 1,11 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu tj. o czyn z art. 178a § 1 kk

A. Z. (1) przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu i wyraził zgodę na poddanie się karze w trybie art. 335 § 1 kk.

Zgodnie z treścią art. 53 § 1 kk czynnikami limitującymi rozmiar sankcji karnej za popełnione przestępstwo są stopień winy i stopień społecznej szkodliwości czynu, których wymierzana w granicach sędziowskiego uznania kara nie powinna przekraczać. Wymierzając karę należy nadto mieć na uwadze cele zapobiegawcze i wychowawcze, a także potrzeby kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Stosownie do § 2 powołanego wyżej przepisu, uwzględnić należy w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, popełnienie przestępstwa wspólnie z nieletnim, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także zachowanie się pokrzywdzonego.

Stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez A. Z. (1) jest znaczny. Oskarżony godził w dobro o niekwestionowanej wartości społecznej, a to w bezpieczeństwo komunikacji, czyniąc to umyślnie, bez jakiejkolwiek refleksji i bez żadnych zahamowań. Obecnie po wielu śmiertelnych wypadkach spowodowanych przez nietrzeźwych kierowców zostały znacznie zaostrzone sankcje karne za jazdę samochodem pod wpływem alkoholu. Nie można też tracić z pola widzenia faktu, że w mediach została szeroko zakrojona akcja informacyjna na temat kar jakie grożą za prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości. Mimo to oskarżony naruszył zasadę trzeźwości. Nabiera ona wyjątkowej wagi, a jej naruszenie nie zasługuje na pobłażanie. Jest tak przede wszystkim dlatego, że rozmiary grożącej w takiej sytuacji szkody są poważne i zawsze należy się liczyć ze najdalej idącym następstwem w postaci tragicznego w skutkach wypadku drogowego. Nie ma także ma najmniejszych powodów, aby w czymkolwiek usprawiedliwiać motywy i pobudki jego działania, bowiem do popełnienia przestępstwa nie skłoniła go żadna uzasadniona życiowo okoliczność. Przeciwnie, był to jego świadomy wybór. Oskarżony spożywał w dniu, kiedy został zatrzymany, alkohol w postaci wódki i wieczorem wsiadł za kierownicę samochodu, ponieważ postanowił pojechać do znajomej. Bezrefleksyjnie wyjaśnił, że ktoś go zatrzymał na drodze i zadzwonił na Policję. Kiedy przebadano go na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu, okazało się że jest pijany. Oskarżony zatem nie do końca był przekonany o szkodliwości swojego czynu mimo, iż prowadził pojazd mając około 1,11 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Nie wyraził żadnej skruchy.

Zatem równie wysoki jest stopień winy oskarżonego, bo postępowanie dowodowe nie dowiodło istnienia okoliczności, które obniżając z różnych przyczyn zdolność prawidłowego postrzegania rzeczywistości i kontrolowania własnych zachowań, mogłyby znacząco, w sposób usprawiedliwiony determinować istniejącą po stronie oskarżonego wolę popełnienia przestępstwa.

Przy wymiarze kary na korzyść oskarżonego zaliczono uprzednią niekaralność. Okolicznością obciążającą był wysoki stopień nietrzeźwości, znacznie przekraczający próg ustawowy decydujący o bycie prawnym przestępstwa, oraz dostrzegalna skłonność do bagatelizowania wagi popełnionego przestępstwa.

Z uwagi na powyższe mając na względzie prymat kar wolnościowych Sąd na podstawie art. 178a § 1 kk w zw. z art. 33 § 1 i 3 kk wymierzył oskarżonemu grzywnę w rozmiarze 150 stawek dziennych uznając, iż jest to adekwatne do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu. Ustalając rozmiar stawki dziennej grzywny na 10 zł Sąd kierował się wysokością dochodów oskarżonego i jego sytuacją majątkową. Oskarżony obecnie bowiem utrzymuje się z zasiłku przedemerytalnego w kwocie 626 zł.

Na podstawie art. 42 § 2 kk orzeczono środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres 3 lat, zaliczając na jego poczet, stosownie do art. 63 § 4 kk okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 23 kwietnia 2017 r. W ocenie Sądu, niekarany dotąd A. Z. (2) nie wymaga dłuższego okresu wykluczenia z grona kierujących, bowiem nawet jego minimalny okres będzie wystarczająco dolegliwy. Sąd nie stracił z pola widzenia tego, że oskarżony jechał ul. (...) w B., na której natężenie ruchu jest dość znaczne nawet w godzinach wieczornych, głównie z racji znajdującego się na tej ulicy szpitala.

Na podstawie art. 43a § 2 kk Sąd orzekł od oskarżonego na rzecz Funduszu (...) świadczenie pieniężne w kwocie 5000zł, które w obecnym stanie prawnym jest obligatoryjne w przypadku skazania za prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości.

W tym miejscu wskazać należy, że na wszystkie wymierzone kary i środki karne skazany wyraził zgodę dobrowolnie poddając się karze.

Na koszty sądowe złożyły się wydatki związane z uzyskaniem karty karnej i ryczałtu za doręczenia zaś opłatę wymierzono zgodnie z brzmieniem art. 3 ust. 1 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych ( Dz.U. z 2003 r. Nr 229, poz. 2272) w wysokości odpowiadającej 10 % wymierzonej grzywny.