Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV Ka 306/17

UZASADNIENIE

D. S. został oskarżony o to, że w dniu 10 grudnia 2015 roku w Komisariacie Policji w K., będąc przesłuchany jako świadek i uprzedzony o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań, zeznał nieprawdę, że w dniu 10 grudnia 2015 roku zatrzymał na tzw. "stop" samochód m-ki (...), i że w samochodzie byli nieznani trzej mężczyźni i kobieta, podczas gdy zgromadzony materiał dowodowy pozwolił na ustalenie, że osoby te były mu wcześniej znane,

tj. o czyn z art. 233 § 1 kk.

Sąd Rejonowy w Radomsku wyrokiem z 13 stycznia 2017 roku w sprawie VI K 680/16 uznał oskarżonego D. S. za winnego popełnienia czynu polegającego na tym, że w dniu 10 grudnia 2015roku w Komisariacie Policji w K., będąc przesłuchany jako świadek i uprzedzony o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań, zeznał nieprawdę, że w dniu 10 grudnia 2015 roku zatrzymał na tzw. "stop" samochód m-ki (...) i że w samochodzie byli nieznani trzej mężczyźni i kobieta, podczas gdy zgromadzony materiał dowodowy pozwolił na ustalenie, że osoby te były mu wcześniej znane a samochodu nie zatrzymał na tzw. „stop”, tj. czynu wyczerpującego znamiona przestępstwa z art. 233 § 1 kk i na podstawie art. 233 § 1 kk w związku z art. 4 § 1 kk w brzmieniu z dnia 10 grudnia 2015 roku wymierzył mu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności;

- zasądził od oskarżonego 180,00 złotych tytułem opłaty oraz 448,72 złotych tytułem zwrotu wydatków poniesionych w postępowaniu pierwszo instancyjnym.

Wyrok zaskarżył oskarżony w części dotyczącej orzeczenia o karze.

Apelacja - jak wynika z jej treści –wywiedziona została z podstawy art. 438 pkt 4 kpk i zarzuciła zaskarżonemu wyrokowi rażącą niewspółmierność orzeczonej kary.

W konkluzji oskarżony wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w zakresie dotyczącym wymierzonej mu kary przez znaczne jej złagodzenie i zastosowanie instytucji warunkowego zawieszenia jej wykonania.

Sąd Okręgowy zważył ci następuje.

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

W realiach przedmiotowej sprawy nie jest możliwe przychylenie się do wniosku oskarżonego i złagodzenie kary.

Zgodnie z dyspozycją art. 69 § 1 kk - w brzemieniu po 1 lipca 2015 roku - sąd może zawiesić warunkowo wykonanie kary pozbawienia wolności jeżeli sprawca w czasie popełnienia czynu nie był skazany na karę pozbawienia wolności.

Z taką sytuacją nie mamy do czynienia w rozpoznawanej sprawie. Jak wynika z informacji K.– vide k. 111 - wymieniony w chwili popełnienia czynu zarzucanego mu w przedmiotowej sprawie był już skazany prawomocnie na karę pozbawienia wolności.

W takim stanie rzeczy brak jest podstaw do warunkowego zawieszenia wykonania D. S. orzeczonej wobec niego kary 8 miesięcy pozbawienia wolności, gdyż stanowiłoby to obrazę przepisu art. 69 § 1 kk.

Poza tym zauważyć należy, iż obecnie po nowelizacji Kodeksu Karnego, jaka nastąpiła z dniem 15 kwietnia 2016 roku ustawodawca podwyższył górną granicę zagrożenia ustawowego przestępstwa z art. 233 kk do lat 8. W realiach czasowych niniejszej sprawy odnośnie oskarżonego górną granicą reakcji karnej za czyn z art. 233 § 1 kk była dotychczasowa kara 3 lat pozbawienia wolności. Orzekając karę 8 miesięcy pozbawienia wolności Sąd pierwszej instancji zbliżył się do dolnej granicy ustawowego zagrożenia.

Sąd Okręgowy zwolnił oskarżonego od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych zważywszy na jego sytuację materialną i pobyt w zakładzie karnym.

SSO Agnieszka Szulc – Wroniszewska SSA w SO Andrzej Szawel SSO Krzysztof Gąsior

IV Ka 306/17

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE