Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 czerwca 2017 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 czerwca 2017 r. w S.

odwołania A. F.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 1 grudnia 2015 r. Nr (...)

w sprawie A. F.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 107/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 1.12.2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art. 57 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 748 ze zm.) oraz art. 6 i 17 ustawy z dnia 30.10.2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków i chorób zawodowych (t. j. Dz. U. z 2015 r., poz. 1242) odmówił ubezpieczonej A. F. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową, gdyż Komisja Lekarska ZUS w orzeczeniu z 5.11.2015 r. nie stwierdziła u niej niezdolności do pracy.

Od decyzji tej odwołanie złożyła ubezpieczona, która wniosła o przyznanie jej prawa do częściowej niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową. A. F. kwestionowała prawidłowość orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 5.11.2015 r.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wnosił o jego oddalenie argumentując, iż nie wnosi ono do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych i prawnych, które uzasadniałby zmianę zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje:

Ubezpieczona A. F., urodzona (...), była w okresie od 10.11.2011 r. do 31.05.2015 r. uprawniona do renty z tytułu niezdolności do pracy w zw. z chorobą zawodową- alergicznym nieżytem nosa (bezsporne, akta ZUS, w tym decyzja Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w M. z dnia 22.08.2011 r. k. 3 akt ZUS).

W dniu 15.09.2015 r. ubezpieczona złożyła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. wniosek o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (k. 1-4 akt ZUS). Ubezpieczona została przebadana przez Komisję Lekarską ZUS, która stwierdziła u niej m. in. alergiczne kontaktowe zapalenie skóry, astmę, pokrzywkę w wywiadzie oraz przewlekły nieżyt gardła. Aktualne zaawansowanie choroby alergicznej skóry i dróg oddechowych oraz schorzeń towarzyszących powoduje, zdaniem Komisji Lekarskiej, naruszenie sprawności organizmu w stopniu niewielkim, lecz przewlekłym. Naruszona sprawność nie powoduje utraty zdolności do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Dlatego też orzeczeniem z dnia 5.11.2015 r. Komisja Lekarska ZUS uznała, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy (k. 71 akt ZUS tom dokumentacji orzeczniczo-lekarskiej).

Orzeczenie to stało się podstawą dla (...) Oddział w S. do wydania zaskarżonej decyzji z dnia 1.12.2015 r. (k. 14 akt ZUS).

W toku postępowania odwoławczego Sąd Okręgowy dopuścił dowód z opinii biegłych z zakresu dermatologii, alergologii i medycyny pracy (opinie wraz z opinią uzupełniającą k. 19-20, 45-46 i 65-65v akt sprawy). Biegła dermatolog stwierdziła istnienie u ubezpieczonej wyprysku alergicznego kontaktowego rąk. Występowanie u A. F. kontaktowego zapalenia skóry zostało potwierdzone licznymi testami. Brak kontaktu ubezpieczonej ze szkodliwymi substancjami zawodowymi powoduje ustępowanie zmian skórnych. W chwili badania przez biegłego A. F. prezentowała znikome zmiany skórne na jednym palcu ręku. W wyniku wykonywania zawodu fryzjerki ubezpieczona nie utraciła zdolności do świadczenia pracy zawodowej w ogóle, lecz jedynie do wykonywania pracy fryzjera. Jest ona jednak zdolna do pracy na innych stanowiskach. Biegłe z zakresu alergologii i medycyny pracy rozpoznały u ubezpieczonej zapalenie obrzękowe krtani o podłożu pochodzenia zawodowego, pokrzywkę kontaktową pochodzenia zawodowego, alergię kontaktową oraz astmę oskrzelową o lekkim przebiegu. Biegłe te wskazały, iż ubezpieczona jest niezdolna do czynnej pracy w zawodzie fryzjerki. A. F. prowadzi jednak działalność gospodarczą i zatrudnia w swym zakładzie fryzjerkę, a brak zmian na skórze świadczy o niewykonywaniu tego zawodu. Nie ma zatem przeszkód do prowadzenia przez ubezpieczoną działalności gospodarczej. Wszystkie biegłe opiniujące w niniejszym postępowaniu uznały, iż ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy.

Ubezpieczona posiada wykształcenie zawodowe- fryzjer. W tym zawodzie pracowała przez blisko 10 lat, a przez ok. 20 następnych lat prowadziła działalność gospodarczą w zakresie fryzjerstwa. Aktualnie w ramach tej działalności ubezpieczona zatrudnia jedną fryzjerkę (okoliczności bezsporne).

Odwołanie ubezpieczonej nie jest zasadne.

Artykuł 6 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych stanowi, iż z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej przysługuje renta z tytułu niezdolności do pracy - dla ubezpieczonego, który stał się niezdolny do pracy wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, przy czym w myśl art. 17 ust. 1, 2 i 4 tej samej ustawy, przy ustalaniu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy z tytułu ubezpieczenia wypadkowego, do ustalenia wysokości tych świadczeń oraz ich wypłaty stosuje się odpowiednio przepisy ustawy o emeryturach i rentach z FUS, z uwzględnieniem przepisów niniejszej ustawy. Świadczenie to przysługuje niezależnie od długości okresu ubezpieczenia wypadkowego oraz bez względu na datę powstania niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową. Prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową, które ustało z powodu ustąpienia niezdolności do pracy, przywraca się w razie ponownego powstania tej niezdolności bez względu na okres, jaki upłynął od ustania prawa do renty.

W myśl art. 12 ust. 1-3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

W celu ustalenia, czy A. F. jest niezdolna do pracy i powyższe ma związek ze stwierdzoną u niej chorobą zawodową, Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłych z zakresu dermatologii, alergologii i medycyny pracy.

W ocenie Sądu Okręgowego, sporządzone przez biegłych opinie stanowią wiarygodne i miarodajne dowody pozwalające stwierdzić, czy ubezpieczona na datę wydania zaskarżonej decyzji była osobą niezdolną do pracy w zw. z chorobą zawodową. Opinie te zostały sporządzone przez osoby o odpowiednim wykształceniu, posiadające specjalistyczną wiedzę z zakresu medycyny. Ich sporządzenie zostało poprzedzone bezpośrednim badaniem ubezpieczonej oraz zapoznaniem się z dokumentacją medyczną zgromadzoną zarówno w niniejszej sprawie, jak i w uprzednio prowadzonym przed SO w Siedlcach postępowaniu o prawo A. F. do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową (sygn. akt IV U 427/12). Wnioski biegłych, są spójne, logiczne i kategoryczne.

Ze sporządzonych opinii wynika co prawda, iż ubezpieczona nie powinna pracować w zawodzie fryzjera, jednakże powyższe nie stoi na przeszkodzie kontynuowaniu prowadzenia przez A. F. działalności gospodarczej w zakresie fryzjerstwa. W ramach tej działalności ubezpieczona zatrudnia bowiem fryzjerkę, a jak wskazały biegłe z alergologii i medycyny pracy, aktualny stan skóry A. F. (brak zmian chorobowych) uprawnia do stwierdzenia, iż nie wykonuje ona zawodu fryzjera. Nie ma przy tym podstaw do twierdzenia, iż jest ona niezdolna do prowadzenia działalności gospodarczej.

Wobec ustalenia, na podstawie materiału dowodowego zebranego w niniejszej sprawie, iż ubezpieczona jest zdolna do pracy, stwierdzić należy, iż nie spełnia ona podstawowego wymogu uzyskania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową, stosownie do treści art. 6 ust. 1 pkt 6 ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych.

Mając powyższe na względzie, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc orzekł o oddaleniu odwołania.