Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 marca 2017 r.

Sąd Okręgowy___________________ w Gliwicach Wydział IX

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

w składzie:

przy udziale ./.

po rozpoznaniu w dniu 14 marca 2017 r. w Rybniku

sprawy z odwołania A. P. ( A. P. )

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o emeryturę

na skutek odwołania A. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

z dnia 10 listopada 2016 r. nr (...)

1.zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu A. P. prawo do emerytury począwszy od dnia 01 listopada 2016r.,

2.zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. na rzecz ubezpieczonego kwotę 180,00 złotych ( sto osiemdziesiąt złotych 00/100 ) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sędzia

Sygn. akt IX U 2627/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 10.11.2016r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. odmówił ubezpieczonemu A. P. prawa do emerytury na podstawie art.184 ustawy o emeryturach i rentach z FUS w związku z §4 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, gdyż ubezpieczony na dzień 01.01.1999r. nie udowodnił wymaganego15 letniego okresu pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Ubezpieczony wniósł odwołanie od niniejszej decyzji wskazując, iż pracował w warunkach szczególnych na stanowisku ślusarza w oddziale narzędziowym w Hucie (...).

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie z przyczyn jak
w zaskarżonej decyzji i dodał, że ubezpieczony nie wykazał żadnego okresu pracy w szczególnych warunkach, gdyż nie przedłożył żadnego świadectwa pracy w szczególnych warunkach.

Rozpoznając sprawę Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony urodził się (...) 60 lat skończył w dniu (...).

W dniu 04.11.2016r. ubezpieczony złożył wniosek o przyznanie prawa do emerytury.

Organ rentowy uwzględnił ubezpieczonemu na dzień 1.01.1999r. łącznie 27 lat,
4 miesiące i 22 dni okresów składkowych oraz nieskładkowych, w tym żadnego okresu pracy w warunkach szczególnych.

Ubezpieczony od 23.09.1970r. do 31.01.1990r. zatrudniony był w (...) Zakładach (...) na stanowisku ślusarza narzędziowego (świadectwo pracy z 01.02.1990r.).

Ubezpieczony w całym okresie zatrudnienia w Hucie (...) faktycznie wykonywał pracę szlifierza w wydziale narzędziowni przy szlifowaniu narzędzi używanych w Hucie.

W Hucie (...) była emaliernia, stapialnia, drobiazgi, blacharnia, tłocznia i zakłady metalowe, gdzie była produkcja dla wojska. Narzędziownia zajmowała oddzielny budynek. Szlifierze zajmowali parter w tym budynku. W narzędziowni było zatrudnionych łącznie około 200 osób - frezerów, tokarzy, ślusarzy, w tym około 50 szlifierzy. W narzędziowni tokarze i frezerzy cały czas pracowali na swoich maszynach - tokarkach i frezarkach.

Do obowiązków ubezpieczonego należało utrzymanie w dobrym stanie wszystkich narzędzi, za pomocą których były wykonywane prace w całej Hucie (...) w celu utrzymania ruchu. Były to narzędzia wykrawające i tłoczące formy wtryskowe. Zepsute narzędzia z wydziału produkcyjnego były przywożone do narzędziowni do regeneracji. Narzędzie trzeba było rozebrać, naostrzyć, wyszlifować i z powrotem złożyć (to dotyczyło wykrojników). Innym narzędziem produkcyjnym był tłocznik wykonany w większym stopniu z żeliwa, który służył do tłoczenia garnków, wiader. Naprawa tłocznika polegała na szlifowaniu ręczną szlifierką, która ważyła ponad 4 kg.

Ubezpieczony wykonywał pracę przy użyciu szlifierki ręcznej, pracującej pod ciśnieniem powietrza. Ubezpieczony wykonywał prace szlifierskie w czasie pracy narzędzi, bezpośrednio na oddziałach produkcyjnych, np. na tłoczniach przy maszynach były miejsca do podłączenia szlifierki do powietrza, żeby tego narzędzia w trakcie pracy nie wyłączać z użytku. Ubezpieczony pracował głównie przy wielkich narzędziach np. wykrojnikach na wanny, wiadra, konewki (narzędzia te trzeba było przemieszczać za pomocą suwnic ręcznych) i dlatego pracował na oddziałach produkcyjnych, a w narzędziowni wykonywał prace tylko wtedy, gdy takie narzędzie należało wymienić, bo np. pękło.

Ubezpieczony pracował w systemie trzyzmianowym. Większość szlifierzy pracowała na I zmianie, gdyż wykonywali wówczas też nowe narzędzia. Na drugiej zmianie pracowało około 7-8 szlifierzy, na nocnej zmianie 2, a następnie tylko 1, tj. ubezpieczony.

Ubezpieczony z wykształcenia jest ślusarzem. W Hucie został zatrudniony na stanowisku ślusarza narzędziowego. W trakcie tego zatrudnienia ukończył kurs i uzyskał dyplom mistrza w zawodzie ślusarza narzędziowego.

Praca ubezpieczonego odbywała się w zapyleniu powstającym przy ostrzeniu oraz przy wytworzonych podczas szlifowania i ostrzenia drganiach.

Za pracę w warunkach szczególnych ubezpieczony otrzymywał mleko i masło.

Ubezpieczony pracę opisaną powyżej wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy przez cały okres zatrudnienia w Hucie (...). Ubezpieczony nie był powoływany do odbycia zasadniczej służby wojskowej.

W okresie spornym razem z ubezpieczonym pracowali J. G., P. S. i T. Z. wykonujący faktycznie taką samą pracę jak ubezpieczony, tj. prace szlifierzy.

Ubezpieczony nie przystąpił do OFE.

Powyższe okoliczności Sąd ustalił na podstawie akt organu rentowego, akt osobowych ubezpieczonego z okresu zatrudnienia w Hucie (...), akt tut. Sądu dotyczących świadków J. G. i P. S. o sygn. IX U 1644/13 i IX U 428/12, zeznań świadków J. G., P. S. i T. Z. oraz zeznań ubezpieczonego złożonych na rozprawie w dniu 07.03.2017r., czas nagrania 00:11:12 – 01:11:18 protokołu elektronicznego.

Ustalenia j.w. w zakresie rzeczywiście wykonywanej pracy przez ubezpieczonego w okresie spornym, Sąd oparł na danych wynikających z powołanej dokumentacji, na zeznaniach świadków, którzy pracowali razem z ubezpieczonym i niewątpliwe byli bezpośrednimi świadkami wykonywanej przez ubezpieczonego pracy. W tej sytuacji zeznaniom tym Sąd dał wiarę, dodatkowo jako spójnym w swej treści, a ponadto jako niekwestionowanym przez organ rentowy. Nadto świadkowie P. S. i J. G. są uprawnieni do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych , a okres ich pracy w Hucie w charakterze ślusarza, a faktycznie szlifierza, został im zaliczony do okresu pracy w warunkach szczególnych. Ponadto Sąd oparł się na zeznaniach ubezpieczonego, które korelują z zeznaniami świadków i powołaną dokumentacją i stąd w konsekwencji Sąd uznał je również za wiarygodne.

Zgromadzony materiał dowodowy Sąd uznał za przekonywujący, spójny i logiczny przez co mogący stanowić podstawę rozstrzygnięcia.

Mając na uwadze powyższe ustalenia Sąd zważył , co następuje.

Odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie.

Jak wynika z treści art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (j.t. Dz.U. z 2016r., poz. 887 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31.12.1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (tj. na dzień 31.12.1998r.) osiągnęli:

-

okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat – dla kobiet i 65 lat – dla mężczyzn oraz

-

okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27 (tj. 25 lat dla mężczyzn).

Ust. 2 „Emerytura, o której mowa w ust.1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego”.

Jak wynika z §4 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. z 1983r. Nr 8, poz. 43 ze zm.) pracownik, który wykonywał prace w warunkach szczególnych, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

-

osiągnął wiek emerytalny: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

-

ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

W świetle utrwalonego orzecznictwa sądowego dla oceny, czy pracownik pracował
w szczególnych warunkach nie ma istotnego znaczenia nazwa zajmowanego stanowiska tylko rodzaj rzeczywiście powierzonej pracy ( por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 26.06.2015r. sygn. akt III AUa 168/15 LEX nr 1761793 ).

W niniejszej sprawie niesporne było, iż w dniu (...)ubezpieczony ukończył 60 lat, nie przystąpił do OFE i legitymuje się, wymaganym przepisami, 25-letnim okresem składkowym i nieskładkowym.

Spór w niniejszej sprawie sprowadzał się do ustalenia czy ubezpieczony spełnia pozostały warunek konieczny do nabycia prawa do tzw. wcześniejszej emerytury, tj. czy ma wymagany okres pracy w warunkach szczególnych.

W ocenie Sądu, przeprowadzone postępowanie dowodowe w sprawie pozwala jednoznacznie stwierdzić, iż ubezpieczony, będąc zatrudniony w Hucie (...) w okresie od 23.09.1970r. do 31.01.1990r. wykonywał faktycznie stale i w pełnym wymiarze pracę w warunkach szczególnych w charakterze szlifierza szlifierkami pneumatycznymi, czyli prace wymienione w wykazie A, dział III poz. 78, stanowiącym załącznik do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. jako szlifowanie lub ostrzenie wyrobów i narzędzi metalowych oraz polerowanie mechaniczne.

Powyższe wynika jednoznacznie ze szczegółowych, spójnych i logicznych oraz korelujących ze sobą zeznań świadków oraz ubezpieczonego. Niewątpliwie praca szlifierza wykonywana była w warunkach szkodliwych w zapyleniu , powodowała drgania.

Sąd miał nadto na uwadze, że świadkowie J. G. i P. S., którzy wykonywali taką samą pracę jak ubezpieczony, razem z ubezpieczonym w jednej brygadzie, są uprawnieni do emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach.

Takiemu ustaleniu nie przeczy fakt, iż pracodawca nie wystawił ubezpieczonemu świadectwa pracy w szczególnych warunkach, gdy wynik przeprowadzonego postępowania dowodowego wskazuje jednoznacznie na wykonywanie przez ubezpieczonego pracy w warunkach szczególnych. Niewątpliwie zaniedbania pracodawcy w tym zakresie nie mogą obecnie obciążać ubezpieczonego, gdy zakład pracy już nie istnieje.

Fakt wykonywania pracy w warunkach szczególnych został wykazany w postępowaniu sądowym za pomocą innych dowodów. W postępowaniu odwoławczym przed Sądem nie obowiązują bowiem ograniczenia dowodowe jakie występują w postępowaniu o świadczenia emerytalno-rentowe przed organem rentowym, a Sąd może ustalić okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość jak: okresy zatrudnienia, w tym wykonywanie pracy w warunkach szczególnych, za pomocą wszelkich środków dowodowych, przewidzianych w kodeksie postępowania cywilnego (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 10.03.1984r. III UZP 6/84, uchwała Sądu Najwyższego z dnia 21.09.1984r. III UZP 48/84, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 07.12.2006r., I UK 179/06, LEX nr 342283).

Ubezpieczony posiada zatem na dzień 01.01.1999r., wymagany 15-letni okres pracy w szczególnych warunkach przy uwzględnieniu okresu pracy od 23.09.1970r. do 31.01.1990r. jako pracy w szczególnych warunkach.

Mając powyższe na uwadze, kierując się uregulowaniami prawnymi powołanymi na wstępie rozważań, Sąd na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury poczynając od dnia 01.11.2016r., tj. od miesiąca zgłoszenia wniosku ( zgodnie z art.129 ust.1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS ) – punkt 1 wyroku.

W pkt 2 wyroku Sąd z mocy art.98 §1 i §3 kpc w zw. z §9 ust.2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22.10.2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. 2015r., poz. 1800 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym od 27.10.2016r., ustalonym Rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości zmieniającym rozporządzenie w sprawie opłat za czynności adwokackie z 03.10.2016 r. (Dz.U. z 2016 r. poz. 1668), zasądził od organu rentowego na rzecz ubezpieczonego kwotę 180,00zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

SSR del. Renata Stańczak