Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE WSTĘPNE

Dnia 30 maja 2017 r.

Sąd Rejonowy w Szczytnie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 16 maja 2017 r. w Szczytnie na rozprawie

sprawy z wniosku J. S.

z udziałem A. S. (1)

o podział majątku wspólnego

postanawia:

ustalić, że udział wnioskodawczyni i uczestnika w majątku wspólnym są nierówne i udział wnioskodawczyni J. S. wynosi 60% a udział uczestnika A. S. (1) wynosi 40 %.

INs 343/15

UZASADNIENIE

Wnioskodawczyni J. S. wniosła o podział majątku dorobkowego jej i uczestnika A. S. (1) w skład, którego wchodzi lokal mieszkalny nr (...) położony w S. przy ul (...), lokal mieszkalny nr (...) położony w S. przy ul. (...), samochód osobowy marki H., rozliczenie spłaconych przez nią po ustaniu wspólności majątkowej długów stron. Wniosła o ustalenie nierównych udziałów w majątku wspólnym przez przyjęcie, że je udział wynosi 60% a uczestnika 40%.

W uzasadnieniu wniosku podniosła, że małżeństwo jej i uczestnika zostało rozwiązane przez rozwód. W trakcie trwania małżeństwa wnioskodawczyni i uczestnik nabyli majątek wymienionych we wniosku. Po rozwiązaniu małżeństwa, spłacała wspólne zadłużenie.

Wniosek o ustalenie nierównych udziałów w majątku wspólnym małżonków uzasadniła tym, że uczestnik nie przyczyniał się do powstania majątku wspólnego, poprzez nieudolne i lekkomyślne prowadzenie działalności gospodarczej doprowadził do zadłużenia. Uczestnik wyprzedała część składników majątku wspólnego związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą nie informując o tym wnioskodawczyni. W czasie trwania małżeństwa uczestnik wydawała pieniądze na inną kobiet, z którą związał się 6 lat przed rozwiązaniem małżeństwa. Uczestnik nie uczestniczył w kosztach utrzymania nieruchomości wspólnych oraz spłacie zaciągniętych wspólnie kredytów. Swoim zachowaniem doprowadził do tego, że nie doszła do skutku umowa sprzedaży lokalu mieszkalnego przy ul. (...).

Uczestnik A. S. (1) w odpowiedzi zgodził się, że w skład majątku wspólnego małżonków wchodzą rzeczy wymienione we wniosku, zakwestionował ich wartość podaną przez wnioskodawczynię. Wniósł o oddalenie wniosku o ustalenie nierównych udziałów małżonków w majątku wspólnym.

Swoje stanowisko uzasadnił tym, że w równym stopniu, co wnioskodawczyni przyczyniał się do powstania majątku wspólnego. Od momentu, gdy strony nie mieszkały już razem dokonywał wpłat na rzecz synów. Bankructwo uczestnika nie może stanowić wyłącznej podstawy do ustalenie nierównych udziałów w majątku wspólnym.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

J. S. i A. S. (1) zawarli związek małżeński 22.06.1991 r. Wyrokiem z dnia 7.10.2013 r. w sprawie VI RC 294/13 (...)rozwiązał ich małżeństwo przez rozwód. Ze związku małżeńskiego wnioskodawczyni i uczestnik maja dwoje dzieci: W. urodzonego (...) i A. urodzonego (...) (dowód: wyrok k.11)

Po zawarciu związku małżeńskiego wnioskodawczyni i uczestnik zamieszkali w B. razem z rodzicami uczestnika. Mieszkali tam przez okres jednego roku. Wnioskodawczyni podjęła pracę w Szpitali w S. jako analityk medyczny. W zakładzie tym pracuje do chwili obecnej. Uczestnik po zawarciu związku małżeńskiego pracował w zakładzie (...) a następnie S. w B.. W 1992 r. wnioskodawczyni i uczestnik przeprowadzili się do S.. Zamieszkali w mieszkaniu służbowym przyznanym wnioskodawczyni przez zakład pracy położonym przy ul. (...). Po przeprowadzce do S. uczestnik przez okres 3 miesięcy pozostawał bez pracy a następnie podjął pracę w zakładzie w W.. W (...) urodził się najstarszy syn wnioskodawczyni i uczestnika. Przez okres ok. jednego roku wnioskodawczyni nie pracowała zawodowo zajmowała się wychowaniem syna. W tym czasie pozostawała na utrzymania uczestnika. W (...) urodził się drugi syn wnioskodawczyni i uczestnik, A..

W 2001 r. wnioskodawczyni i uczestnik kupili lokal mieszkalny nr (...) położony w S. przy ul (...). (dowód: odpis kW k. 13) Na zakup tego mieszkania wzięli kredyt z banku. Uczestnik przeprowadził remont tego mieszkania. Pomagał mu brat wnioskodawczyni, śwd. K. P.. W 2002 r. wnioskodawczyni i uczestnik kupili lokal mieszkalny nr (...) przy ul. (...) w S.. (dowód: odpis (...)) Na zakup tego lokalu wnioskodawczyni i uczestnik wzięli kredyt bankowy. Uczestnik przeprowadzał również remonty tego lokalu, przy których pomagał mu brat, K. P.. Wnioskodawczyni i uczestnik zamieszkali w lokalu mieszkalnym przy ul. (...) lokal mieszkalny przy ul. (...) był przez nich wynajmowany.

W 2002 r. uczestnik zrezygnował z pracy w zakładzie w W. i rozpoczął własną działalność gospodarczą w O.. Początkowo prowadzona przez niego działalność gospodarcza przynosiła znaczne dochody. Z czasem, od 2003 r. z uwagi na nierzetelność kontrahentów, z którymi współpracował uczestnik, nie regulowanie przez nich swoich zobowiązań, działalność gospodarcza uczestnika zaczęła generować straty. Uczestnik popadł w zadłużenie na rzecz swoich dostawców, urzędu skarbowego, zakładu ubezpieczeń społecznych. Na spłatę zadłużenia uczestnika powstałego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą były brane przez małżonków kredyty bankowe.

W 2005 r. uczestnik związał się z inną kobietą. Od tego czasu przyjeżdżał do rodziny raz w tygodniu. Na utrzymanie rodziny przekazywał kwoty po 200, 300 zł czasami 500 zł. Gdy przyjeżdżał do domu to kupował artykuły spożywcze, chemiczne.

W celu uzyskania środków na spłatę zadłużenia uczestnika związanego z działalnością gospodarczą, wnioskodawczyni i uczestnik zamierzali sprzedać mieszkanie przy ul (...). Transakcja jednak nie została sfinalizowana. Wnioskodawczyni od momentu, gdy sytuacja finansowa rodziny pogorszyła się korzystała z pomocy swojej rodziny.

Działalność gospodarczą uczestnik zakończył w 2011 r. W tym czasie nie był zatrudniony w innym zakładzie pracy. Po zakończeniu działalności gospodarczej, maszyny znajdujące się w zakładzie uczestnik sprzedała swojej konkubinie, śwd. A. M. i śwd. J. C., którzy wspólnie prowadzili działalność gospodarczą. Uczestnik został zatrudniony w prowadzonym przez nich zakładzie.

Wyrokiem z dnia 18.03.2013 r., Sąd Rejonowy w (...) zasądził od A. S. (1) na rzecz małoletniego A. S. (2) alimenty w kwocie po 450 zł miesięcznie. (dowód: wyrok k. 19 akt III RC 44/13)

W czasie trwania małżeństwa, uczestnik nie nadużywał alkoholu, nie trwonił majątku wspólnego.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił ponadto na podstawie : zeznań świadków K. P. k. 179 odwr., B. S. k. 180, W. S. k. 180 odwr., G. W. k. 181, H. W. k. 181, I. W. k.181 odwr, A. M. k. 182, J. C. k.268, zeznań wnioskodawczyni k.281-282, uczestnika k.282

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Wnioskodawczyni wniosła o ustalenie nierównych udziałów w majątku wspólnym przez przyjęcie, że je udział wynosi 60% a uczestnika 40%.

Podstawą ustalenia nierównych udziałów jest przepis art.43 § 2 k.r.o. który wskazuje dwie przesłanki ustalenia nierównych udziałów, które musza wystąpić łącznie, a mianowicie ważne powody oraz różny stopień przyczyniania się każdego z małżonków do powstania majątku wspólnego. U podstaw art.43 § 2 k.r.o. leży założenie że tylko w małżeństwie prawidłowo funkcjonującym usprawiedliwione są równe udziały w majątku wspólnym, pomimo że jego małżonkowie przyczyniali się do jego powstania w różnym stopniu. To założenie odpada jednak, gdy małżonek rażąco lub uporczywie naruszył swe obowiązki wobec rodziny bądź doprowadził do zawinionego rozkładu pożycia.(por. postanowienie SN z 27.06.2003 r. OSNC 2004, nr 9, poz.146)

Ustalenie nierównych udziałów jest dopuszczalne w przypadku przyczyniania się małżonków do powstania majątku wspólnego w różnym stopniu. Ponadto za ustaleniem nierównych udziałów w majątku wspólnym muszą przemawiać także ważne powody. Ustawa nie definiuje pojęcia „ważne powody”. Ogólnie rozumie się przez nie takie okoliczności, które oceniane z punktu widzenia zasad współżycia społecznego przemawiają za nie przyznaniem jednemu z małżonków korzyści z tej części majątku wspólnego, co do powstania, której małżonek ten nie przyczynił się. Przy ocenie istnienia ważnych powodów, w rozumieniu art.43 § 2 k.r.o. należy mieć na uwadze całokształt postępowania małżonków w czasie trwania wspólności majątkowej w zakresie wykonywania ciążących na nich względem rodziny obowiązków, którą przez swój związek założyli i zaspokajanie jej potrzeb, a więc nie tylko wysokość zarobków czy innych dochodów osiąganych przez każdego z nich, lecz także i to jaki użytek czynią oni z tych dochodów, czy gospodarują nimi należycie i nie trwonią ich w sposób lekkomyślny. Poza tym o stopniu przyczyniania się każdego z małżonków świadczą nie tylko osiągnięcia czysto ekonomiczne, lecz także nakłady osobistej pracy we wspólnym gospodarstwie domowym.

Ważne powody ustalenia nierównych udziałów w majątku wspólnym zachodzą nie w każdym wypadku faktycznej nierówności przyczyniania się każdego z małżonków do powstania majątku wspólnego, lecz przede wszystkim w tych wypadkach, gdy małżonek, przeciwko któremu skierowane jest żądanie ustalenia nierównego udziału, w sposób rażący lub uporczywy nie przyczynia się do powstania dorobku stosownie do posiadanych sił i możliwości zarobkowych.

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego należy uznać, że wniosek wnioskodawczyni o ustalenie nierównych udziałów małżonków w majątku wspólnym zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie należy zauważyć, że zeznań przesłuchanych świadków K. P., B. S., W. S., G. W., H. W., I. W., uczestnika wynika, że uczestnik nie trwonił majątku, nie nadużywała alkoholu i innych substancji. Uczestnik od początku zawarcia związku małżeńskiego pracował zawodowo i łożył na utrzymanie rodziny. Z zeznań tych wynika, że dbał o majątek, remontował oba zakupione mieszkania, meblował je.

Z zeznań przesłuchanych w sprawie świadków K. P., B. S., W. S., G. W., H. W., I. W., A. M., J. C. oraz uczestnika w sposób zgodny wynika, że prowadzona przez niego działalność gospodarcza w pewnym momencie zaczęła przynosić straty. Jednakże z zeznań tych nie wynika, by było to wynikiem świadomego działania uczestnika. Uczestnik zeznał, że utracił płynność finansowo w wyniku nieuczciwych praktyk swoich kontrahentów, którzy nie płacili za wykonane przez niego usługi. Okoliczność ta zatem, zdaniem sądu nie może rzutować na ustalenie nierównych udziałów w majątku wspólnym małżonków.

Jednocześnie z zeznań świadków K. P., W. S., H. W., I. W., a także z zeznań wnioskodawczyni wynika, że w 2005 r. uczestnik związał się z inna kobietą, A. M.. Od tego momentu uczestnik sporadycznie bywał w domu. Na utrzymanie rodziny przekazywał niewielkie kwoty rzędu 200-300 zł. Z ich zeznań wynika, że na wnioskodawczynię od tego momentu spadł ciężał dbałości o zabezpieczenie bytu rodzinie. Sąd dał wiarę zeznaniom tych świadków i wnioskodawczyni w tej części gdyż korespondują one z zeznaniami samego uczestnika. Uczestnik przyznał, że od momentu, gdy związał się z A. M. przyjeżdżał do domu raz w tygodniu, przekazywał na utrzymanie domu kwoty 200-300 zł, czasami dał kwotę 500 zł. Stwierdził, że gdy przyjeżdżał do domu kupował artykułu spożywcze i chemiczne.

Mając na uwadze powyższe rozważania oraz zasady logi i doświadczenia życiowego zasadnym jest przyjęcie, że od 2005 r., gdy uczestnik związał się z inną kobietą, zaangażował się w nowy związek, w mniejszym stopniu, niż dotychczas uczestniczył w życiu rodzinnym i przyczyniał się do jej utrzymania. Z zeznań powołanych świadków wynika, że od tej chwili to na wnioskodawczynię spadł ciężar dbałości o zabezpieczenie bytu rodzinie, co z całą pewnością istotnie wpłynęło na zdolność pomnażania wspólnego majątku. Okoliczność ta, zdaniem sadu, uzasadnia ustalenie nierównych udziałów w majątku wspólnym, przez przyjęcie, że udział wnioskodawczyni wynosi 60% a uczestnika 40%.

W tym stanie na mocy art. 43 § 2 k.r.o., 567 k.p.c. orzeczono jak w sentencji postanowienia wstępnego.

zarządzeni:

1.  (...)

2.  (...),

3.  (...)

(...)