Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 marca 2017 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 29 marca 2017 r. w Olsztynie

na rozprawie

sprawy A. Ł.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o prawo do renty socjalnej

na skutek odwołania A. Ł.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 1 września 2016 r. nr (...)

I.  zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje A. Ł. prawo do renty socjalnej od dnia 1 sierpnia 2016 r. do dnia 20 stycznia 2018 r.,

II.  stwierdza, że organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji,

III.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. na rzecz wnioskodawcy kwotę 180 zł (słownie: sto osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego

/-/SSO B. Łożyńska-Motyka

IV U 1592/16

UZASADNIENIE

Decyzją z 1 września 2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O., na podstawie ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz.U. z 2013 r., poz. 982 ze zm.), odmówił A. Ł. prawa do renty socjalnej.

W odwołaniu od powyższej decyzji A. Ł. wniósł o jej zmianę i przyznanie prawa do świadczenia rentowego. W ocenie skarżącego w stanie jego zdrowia n ie nastąpiła jakakolwiek poprawa.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. wniósł o jego oddalenie, podnosząc że odwołujący się nie spełnia warunków do przyznania mu prawa do renty socjalnej, gdyż zarówno lekarz orzecznik, jak i komisja lekarska ZUS nie uznały skarżącego za całkowicie niezdolnego do pracy.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny :

A. Ł. urodził się (...) Wnioskodawca pobierał rentę socjalną w okresie od 1 maja 2010 r. do 31 lipca 2016 r.

W czerwcu 2016 r. odwołujący się złożył w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. wniosek o rentę socjalną. Lekarz orzecznik po zbadaniu wnioskodawcy rozpoznał chorobę Leśniowskiego-Crohna, atopowe zapalenie skóry oraz astmę oskrzelową. Orzeczeniem z 22 lipca 2016 r. ustalił, że odwołujący się nie jest całkowicie niezdolny do pracy. Również komisja lekarska ZUS nie znalazła podstaw do uznania skarżącego za całkowicie niezdolnego do pracy.

(dowód: akta rentowe).

W toku postępowania sądowego Sąd zobowiązał wnioskodawcę do przedłożenia dokumentacji lekarskiej z przebiegu leczenia, a następnie dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy: alergologa, dermatologa i gastrologa.

Biegli dermatolog i alergolog po zbadaniu wnioskodawcy oraz zapoznaniu się z dokumentacją lekarską rozpoznali u niego astmę, alergiczny nieżyt nosa, atopowe zapalenie skóry w remisji podczas sterydoterapii, niedobór IgM, zespół IgE, niedoczynność tarczycy w trakcie substytucji L-tyroksyną, chorobę Leśniowskiego – Crohna, piodermię zgorzelinową w przebiegu choroby oraz przebytą operację małżowin nosowych i stulejki. W ocenie biegłych schorzenia alergologiczne i dermatologiczne nie powodują niezdolności do pracy.

(dowód : opinia biegłych k.31-34).

Z kolei biegła gastrolog po zbadaniu odwołującego się, uznała go za nadal po dniu 31 lipca 2016 r. całkowicie niezdolnego do pracy z powodu braku poprawy w aktywności procesu chorobowego stwierdzonej choroby Leśniowskiego- Crohna i wynikających z tego objawów klinicznych, które utrzymują się pomimo leczenia. Biegła podkreśliła, że mimo stosowanego leczenia szpitalnego w styczniu 2017 r. nie udało się osiągnąć skuteczności terapeutycznej. To było powodem zakwalifikowania skarżącego do leczenia biologicznego. Następna hospitalizacja została zaplanowana na luty 2017 r. Nasilone objawy kliniczne wynikają z ciężkiego rzutu choroby (wielokrotne luźne wypróżnienia, stwierdzane aktywne zmiany zapalne w badaniu endoskopowym w postaci owrzodzeń, zniesienia rysunku naczyniowego). Biegła podkreśliła, że przyczyny stwierdzanego wcześniej naruszenia sprawności organizmu w stopniu powodującym całkowitą niezdolność do pracy nie ustały. W ocenie biegłej przewidywany czas trwania tej niezdolności to 20 stycznia 2018 r.

( dow: opinia biegłej k. 57-59).

Sąd Okręgowy zważył ,co następuje :

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 4 ust. 1 pkt 1 - 3 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz. U.2013.982.j.t. ze zm.), renta socjalna przysługuje osobie pełnoletniej całkowicie niezdolnej do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało przed ukończeniem 18 roku życia, bądź w trakcie nauki w szkole lub szkole wyższej – przed ukończeniem 25 roku życia albo też w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej.

Ustawową definicję niezdolności do pracy zawiera ustawa z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U.2016.887. j.t.). Zgodnie z art. 12 ust. 2 tejże ustawy, całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy.

Skarżący pobierał rentę socjalną do 31 lipca 2016 r., zatem kwestią sporną między stronami była okoliczność, czy jest on nadal, po wskazanej wyżej dacie, całkowicie niezdolny do pracy.

W ocenie Sądu, przeprowadzone w sprawie postępowanie dowodowe jednoznacznie wskazuje, że wnioskodawca po dniu 31 lipca 2016 r. jest nadal całkowicie niezdolny do pracy, bowiem w jego stanie zdrowia nie nastąpiła jakakolwiek poprawa.

Sąd w pełni podzielił opinię biegłej gastrolog. Należy podkreślić, że opinia ta jest rzeczowa i jednoznaczna, biegła wnikliwie analizowała rozpoznane u odwołującego się schorzenie i udzieliła odpowiedzi na postawione przez Sąd pytania. Stanowisko biegłej zawarte w opinii jest należycie i w sposób przekonujący uzasadnione. Nie ulega wątpliwości, że choroba Leśniowskiego-Crohna i jej powikłania sprawiają, że skarżący nie jest zdolny do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Rozpoznane nasilone objawy kliniczne wynikają z ciężkiego rzutu choroby, co doprowadziło do konieczności włączenia leczenia biologicznego. Sąd podzielił także opinię biegłych alergologa i dermatologa. Pozostaje ona jednak bez wpływu na rozstrzygnięcie sprawy.

W świetle zatem zebranego w sprawie materiału dowodowego należy przyjąć, że odwołujący się spełnia warunki do przyznania mu prawa do renty socjalnej na okres od 1 sierpnia 2016 r. do 20 stycznia 2018 r. .

Z powyższych względów Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł, jak w pkt I sentencji wyroku.

Jednocześnie w oparciu o przepis art. 118 ust. 1 a ustawy o emeryturach i rentach z FUS Sąd w pkt II wyroku stwierdził, że organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Należy bowiem wskazać, że organ rentowy oceniając stan zdrowia wnioskodawcy, nie dysponował pełną dokumentacją lekarską z przebiegu leczenia. Na etapie postępowania sądowego została przedłożona dodatkowa dokumentacja medyczna, w tym karty leczenia szpitalnego, obrazujące konieczność włączenia leczenia biologicznego. Z powyższych względów nie ma podstaw do uznania, że organ rentowy miał podstawy do wydania decyzji zgodnej z prawem, a co za tym idzie, że opóźnienie w spełnieniu świadczenia jest następstwem okoliczności, za które organ rentowy ponosi odpowiedzialność.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c.