Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 listopada 2013 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSR del. Urszula Sipińska-Sęk

Protokolant st. sekr. sądowy Zofia Aleksandrowicz

po rozpoznaniu w dniu 21 listopada 2013 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku S. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. M..

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania S. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. M..

z dnia 23 stycznia 2013 r. sygn. (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt VU 147/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 23 stycznia 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. M.. odmówił S. M. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu organ rentowy podał, że wymagany 5 letni okres ubezpieczenia wnioskodawca udowodnił w okresie od 19 października 2000 roku do 22 marca2012roku. Niezdolność do pracy wnioskodawcy powstać do 22 marca 2012 roku. Tymczasem orzeczeniem z 10 stycznia 2013 roku Komisja Lekarska ZUS orzekła, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy, zatem brak jest podstaw do przyznania świadczenia.

W dniu 30 stycznia 2013 roku S. M. wniósł odwołanie od powyższej decyzji.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. M.. wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

S. M. urodził się w dniu (...). Ma wykształcenie techniczne- technik mechanik. W okresie aktywności zawodowej prowadził własną działalność gospodarczą- zakład ślusarski. Obecnie nie pracuje (okoliczność bezsporna).

W dniu 22 października 2012 roku S. M. złożył wniosek o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

(dowód: wniosek o rentę k. 1-4 w aktach ZUS)

Orzeczeniem z dnia 19 grudnia 2012 roku lekarz orzecznik ZUS stwierdził, iż wnioskodawca jest zdolny do pracy zarobkowej.

(dowód: orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 19 grudnia 2012 roku z dokumentacją medyczną k. 23wrazz dokumentacją lekarską k.1-16 w aktach ZUS)

S. M. wniósł sprzeciw od powyższego orzeczenia, w wyniku czego sprawę skierowano na komisję lekarską ZUS, która w dniu 10 stycznia 2013 roku, wydała orzeczenie zgodne z opinią lekarza orzecznika ZUS. Po ponownym badaniu zdiagnozowano u wnioskodawcy: okresowe dolegliwości bólowe kręgosłupa w przebiegu zmian zwyrodnieniowych- bez istotnego upośledzenia sprawności ruchowej, przewlekłą stabilną chorobę niedokrwienną serca, nadciśnienie tętnicze.

(dowód: orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 10 stycznia 2013 rokuk.26 wraz z dokumentacją medyczną k. 19-26, sprzeciw z dnia 19 grudnia 2012 roku k.18 w aktach ZUS)

Aktualnie u wnioskodawcy występują następujące schorzenia:

⚫

nadciśnienie tętnicze;

⚫

otyłość;

⚫

zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego z objawowym zespołem bólowym bez obecności objawów korzeniowych i ubytkowych;

Stopień zaawansowania powyższych schorzeń nie czyni wnioskodawcy niezdolnym do pracy zarobkowej zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami.

(dowód: opinie biegłych lekarzy kardiologa (...) i verte wraz z opinią uzupełniająca k.33 oraz neurologa A. P. k.16-18 wraz z opinią uzupełniająca k.46-48 w aktach sprawy)

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2009r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.) niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Z kolei przepisy art. 12 ust. 2 i 3 stanowią, że całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, zaś częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania, co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się po pierwsze stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji oraz po drugie możliwości wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (art. 13 ust. 1).

Stosownie do treści art. 57 ust. 1 powyższej ustawy renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt 10 lit. a), pkt 11-12, 13 lit. a), pkt 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do oczywistego wniosku, że wnioskodawca nie spełnia przesłanki określonej w art. 57 ust. 1 pkt 1 powołanego przepisu.

Dla ustalenia, czy S. M. jest niezdolny do pracy w rozumieniu przepisów cyt. ustawy Sąd dopuścił dowód z pisemnej opinii biegłych lekarzy kardiologa L. D. oraz neurologa A. P., biegłych, w ramach których specjalności mieszczą się rozpoznane u wnioskodawcy schorzenia.

Opinie opracowane przez wskazanych wyżej biegłych, Sąd ocenia jako jasne, pełne, logiczne i należycie uzasadnione. Biegli sporządzili opinie po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną wnioskodawcy, jak również po przeprowadzeniu jego osobistego badania. Określili w opiniach na jakie schorzenia cierpi obecnie wnioskodawca.

W zgodnej ocenie biegłych charakter i nasilenie występujących u wnioskodawcy schorzeń nie powoduje niezdolności do pracy.

Biegła kardiolog L. D. podniosła, że występujące u wnioskodawcy nadciśnienie tętnicze jest niedostatecznie kontrolowane farmakologicznie i w związku z powyższym wymaga systematycznego i ewentualnie zmodyfikowanego leczenia farmakologicznego oraz redukcji masy ciała, nie powoduje jednak jego niezdolności do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji. Biegła nie stwierdziła u badanego cech niewydolności układu krążenia, ani cech niedokrwienia mięśnia sercowego indukowanego wysiłkiem fizycznym (nawet przy dużym obciążeniu). Stanowisko to biegła podtrzymała w swej opinii uzupełniającej, gdzie odniosła się do zarzutów wnioskodawcy podniesionych w piśmie z dnia 26 czerwca 2013 roku. Biegła dokonała analizy dokumentacji kardiologicznej wnioskodawcy z pobytu na Oddziale Wewnętrznym w styczniu 2012 roku. Wykonane wówczas badanie EKG nie wykazały żadnych zmian, nie stwierdzono uwolnienia enzymów martwicy mięśnia sercowego. Natomiast w badaniu echokardiograficznym stwierdzono jedynie odcinkowe zaburzenia kurczliwości mięśnia lewej komory w zakresie ściany przedniej i przegrody międzykomorowej z globalną frakcją wrzutową lewej komory ok. 50%., ale próba wysiłkowa zakończona została przy dużym obciążeniu (9,89MET). Wszystko to w ocenie biegłej nie potwierdza niedokrwienia mięśnia sercowego indukowanego wysiłkiem fizycznym .

Również biegła neurolog A. P., po przedmiotowym badaniu wnioskodawcy i analizie dokumentacji medycznej, nie znalazła podstaw do stwierdzenia długotrwałej niezdolności do pracy z przyczyn neurologicznych. U ubezpieczonego nie występują objawy ogniskowego uszkodzenia (...), brak cech wyraźnego zespołu korzeniowego oraz objawów korzeniowych. Biegła zwróciła uwagę na wyraźne w jej ocenie zachowanie agrawacyjne wnioskodawcy w trakcie badania. Stanowisko to biegła podtrzymała w opinii uzupełniającej, gdzie odpowiadając na zarzuty wnioskodawcy ( pismo procesowe z dnia 26 czerwca 2013 roku) wyjaśniła, że odchylenia w badaniach neuroobrazowych, nie decydują o orzeczeniu niezdolności do pracy. Podstawą jest bowiem badanie przedmiotowe, które u wnioskodawcy nie wykazało żadnych istotnych odchyleń od stanu prawidłowego. Zespół bólowy, który zgłasza wnioskodawca jest w ocenie biegłej dolegliwością typowo subiektywną.

Dowód z opinii biegłych nie został zatem w sposób skuteczny zakwestionowany w toku postępowania. Do podważenia opinii nie mogą prowadzić zarzuty podniesione przez wnioskodawcę we wspomnianym już piśmie z dnia 26 czerwca 2013 roku, które sprowadzają się w istocie do twierdzenia, iż nie zgadza się on z opiniami biegłych, gdyż inaczej ocenia swój stan zdrowia. Takie zarzuty nie mogą prowadzić do podważenia opinii sporządzonych przez specjalistów o niekwestionowanym poziomie wiedzy, specjalistów praktyków z doświadczeniem klinicznym.

Podkreślenia wymaga, że zgodnie z przepisami art. 12 i nast. powołanej na wstępie ustawy – renta przysługuje osobom, które całkowicie lub częściowo utraciły zdolność do pracy, przy czym częściowa utrata zdolności do pracy zarobkowej nie jest równoznaczna z niemożnością wykonywania dotychczasowego zatrudnienia. Występuje ona dopiero wówczas, gdy ubezpieczony utracił w znacznym stopniu zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Dopiero zatem zmiana zawodu w ramach posiadanych kwalifikacji i brak rokowań odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu dają podstawę do przyznania renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy (por. Sąd Najwyższy w wyrokach z dnia 13 października 2009 roku, II UK 106/09, LEX nr 558589, z dnia 8 maja 2008 roku, I UK 356/07, OSNP 2009/17-18/238, z dnia 11 stycznia 2007 roku, II UK 156/06, OSNP 2008/3-4/45 oraz z dnia 25 listopada 1998 roku, II UKN 326/98, OSNAP 2000/1/36).

Występujące u 59-letniego wnioskodawcy schorzenia, na obecnym etapie zaawansowania, nie prowadzą do istotnego naruszenia sprawności organizmu będącego przesłanką orzeczenia niezdolności do pracy. Mimo ich występowania wnioskodawca ma zachowaną zdolność do wykonywania pracy zarobkowej na poziomie posiadanych kwalifikacji.

Z tych też względów, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł jak w sentencji.