Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 listopada 2013 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Agnieszka Leżańska

Protokolant Cezary Jarocki

po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 2013 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku Z. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. M..

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania Z. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. M..

z dnia 7 marca 2012r. sygn. (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt VU 391/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 7 marca 2012 roku, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. M.. odmówił Z. P. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, iż wnioskodawca jest zdolny do pracy zarobkowej, a zatem brak jest podstaw do przyznania świadczenia.

Z. P. wniósł odwołanie od powyższej decyzji w dniu 23 marca 2012 roku.

ZUS wnosił o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Z. P. urodził się w dniu (...), posiada wykształcenie zawodowe, w zawodzie murarza. W okresie aktywności zawodowej pracował jako glazurnik, nadto prowadził własną działalność gospodarczą w zakresie usług budowlanych - zakład murarski. Do dnia 12 stycznia 2012 roku wnioskodawca pobierał zasiłek rehabilitacyjny przyznany na okres 3 miesięcy (okoliczności niesporne).

W dniu 15 grudnia 2011 roku Z. P. złożył wniosek o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (dowód: wniosek o rentę k. 1-4 w aktach ZUS).

Orzeczeniem z dnia 25 stycznia 2012 roku, lekarz orzecznik ZUS stwierdził, iż wnioskodawca jest zdolny do pracy zarobkowej (dowód: orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 25 stycznia 2012 roku z dokumentacją medyczną k. 15 oraz 58 w aktach ZUS.

Wnioskodawca wniósł sprzeciw od powyższego orzeczenia, w wyniku czego sprawę skierowano na komisję lekarską ZUS, która w dniu 24 lutego 2012 roku, wydała orzeczenie zgodne z opinią lekarza orzecznika ZUS. Po ponownym badaniu zdiagnozowano u wnioskodawcy następujące schorzenia : przewlekłą stabilną chorobę wieńcową u osoby po przebytym zawale serca, leczonym (...) z implantacją stentu w 2006 roku, nadciśnienie tętnicze kontrolowane farmakologicznie w okresie wydolności krążenia, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa lędźwiowego bez zespołu korzeniowego i bez istotnego upośledzenia sprawności ruchowej (dowód: orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 24 lutego 2012 roku z dokumentacją medyczną k. 29 oraz 92-94, sprzeciw z dnia 1 lutego 2012roku 70 w aktach ZUS).

Aktualnie u wnioskodawcy występują następujące schorzenia:

⚫

przewlekła choroba wieńcowa;

⚫

stan po zawale ściany przedniej serca z uniesieniem odcinaka ST leczonym pierwotną angioplastyką gałęzi przedniej zstępującej z implantacją stentu metalowego (SIERPIEŃ 2006 ROKU);

⚫

nadciśnienie tętnicze;

⚫

miokardiopatia w okresie względnej wydolności układu krążenia;

⚫

hipercholesterolemia;

⚫

zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego bez obecności objawów korzeniowych i ubytkowych;

⚫

zespół bólowy kręgosłupa w przebiegu zmian zwyrodnieniowych odcinka lędźwiowo-krzyżowego z dyskopatią na poziomie L5/S1;

⚫

astygmatyzm nadwzroczny obu oczu.

Stopień zaawansowania powyższych schorzeń nie czyni wnioskodawcy niezdolnym do pracy zarobkowej, zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami (dowód: opinie biegłych lekarzy kardiologa (...) wraz z opinią uzupełniającą k.87 i verte, neurolog A. P. (1) k.16-18,ortopedy R. E. k. 38-39 wraz z opinią uzupełniającą k.63,okulisty A. C. k.44-45 wraz z opinią uzupełniająca k.60,opinia biegłego zakresu medycyny pracy J. G. (1) k.91-94waktach sprawy).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2009r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.) niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Z kolei przepisy art. 12 ust. 2 i 3 stanowią, że całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, zaś częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania, co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się po pierwsze stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji oraz po drugie możliwości wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (art. 13 ust. 1).

Stosownie do treści art. 57 ust. 1 powyższej ustawy renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt 10 lit. a), pkt 11-12, 13 lit. a), pkt 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do oczywistego wniosku, że wnioskodawca nie spełnia przesłanki określonej w art. 57 ust. 1 pkt 1 powołanego przepisu.

Dla ustalenia, czy Z. P. jest niezdolny do pracy w rozumieniu przepisów cyt. Ustawy, Sąd dopuścił dowód z pisemnej opinii biegłych lekarzy: kardiologa L. D., neurologa A. P. (2), ortopedy R. E., okulisty A. C., a także biegłego z zakresu medycyny pracy J. G., którego zadaniem była całościowa ocena stanu zdrowia wnioskodawcy, uwzględniająca wszystkie zdiagnozowane schorzenia i ich wpływ na zdolność do wykonywania pracy zarobkowej.

Opinie opracowane przez wskazanych wyżej biegłych, zarówno główne jak i uzupełniające , Sąd ocenia jako jasne, pełne, logiczne i należycie uzasadnione. Biegli sporządzili opinie po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną wnioskodawcy, jak również po przeprowadzeniu jego osobistego badania. Określili w opiniach, na jakie schorzenia cierpi obecnie wnioskodawca.

W zgodnej ocenie wszystkich biegłych charakter i nasilenie występujących u wnioskodawcy schorzeń nie powoduje niezdolności do pracy.

W ocenie biegłej kardiolog L. D. po badaniu echokardiograficznym wnioskodawcy stwierdziła u niego cechy nadciśnieniowego przerostu mięśnia lewej komory, odcinkowe zaburzenia kurczliwości w strefie przebytego zawału z dobra globalną funkcją skurczową lewej komory. Dodatkowo biegłą oceniła, że próba wysiłkowa nie potwierdziła u Z. P. niedokrwienia mięśnia sercowego indukowanego wysiłkiem fizycznym. W badaniu przedmiotowym biegła nie stwierdziła cech niewydolności układu krążenia oraz podwyższonego ciśnienia tętniczego krwi. Wobec całości obrazu chorobowego biegła kardiolog stwierdziła, że wnioskodawca wymaga systematycznego i zmodyfikowanego leczenia nadciśnienia tętniczego, okresowej kontroli lekarskiej, ale nie uzasadnia orzeczenia niezdolności do pracy wnioskodawcy. Stanowisko to biegła podtrzymała w swej opinii uzupełniającej, wydanej po w związku z pismem pełnomocnika wnioskodawcy z dnia 30 stycznia 2013 roku, do którego załączył dokumentację medyczną dotyczącą hospitalizacji wnioskodawcy w Oddziale kardiologicznym w B. w dniach 19 marca -21 marca 2013 roku.

Biegła neurolog A. P. (1) w oparciu o jednorazowe badania wnioskodawcy, analizę dokumentacji medycznej oraz akt sprawy stwierdziła, że z neurologicznego punktu widzenia wnioskodawca nie jest osobą niezdolną do pracy. Neurologicznie biegła nie stwierdziła cech ogniskowego uszkodzenia (...), ani cech uszkodzenia obwodowego układu nerwowego w tym zwłaszcza objawów korzeniowych i ubytkowych. Podsumowując swoją opinię biegła stwierdziła, że brak jest podstaw do uznania wnioskodawcy za osobę niezdolną do pracy z przyczyn neurologicznych, a ewentualne zaostrzenia związane z choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa mogą być leczone i rehabilitowane w ramach okresowych zasiłków chorobowych.

Tożsame stanowisko w sprawie zajął biegły ortopeda R. E. , który uznał, że odchylenia statyczne w postaci zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa choć są znaczne, to odchylenia dynamiczne narządu ruchu gównie w obrębie kręgosłupa są umiarkowane i w takim stopniu ich rozwoju nie powodują obecnie znacznego lub istotnego naruszenia sprawności organizmu, które skutkowałoby niezdolnością Z. P. do pracy zarobkowej.

Dokonując całościowej oceny stanu zdrowia wnioskodawcy biegły z zakresu medycyny pracy J. G. (1) stwierdził, iż występujące u wnioskodawcy schorzenia nie ograniczają jego zdolności do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. W opinii biegły wskazał, że wnioskodawca posiada wykształcenie zawodowe, z zawodu jest murarzem. Aktualnie u wnioskodawcy biegły stwierdził źle kontrolowane farmakologicznie nadciśnienie tętnicze, które wymaga korekty terapeutycznej i dalszego systematycznego leczenia, jednakże choroba niedokrwienna serca ma u niego przebieg stabilny, a układ krążenia wnioskodawcy jest wydolny, o czym świadczy wynik badania fizykalnego oraz echokardiograficznego. Z kolei zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa nie upośledzają w chwili obecnej sprawności ruchowej wnioskodawcy i nie towarzyszą im objawy korzeniowe oraz ubytkowe ze strony układu nerwowego. Nawrót dolegliwości bólowych w ich przebiegu może być zatem leczony w ramach zwolnienia lekarskiego. Wada wzroku wnioskodawcy może zostać skorygowana stosownymi szkłami okularowymi i także nie ogranicza jego zdolności do zarobkowania. Reasumując biegły J. G. (1) stwierdził, że Z. P. jest osoba w dobrym stanie ogólnym, wydolnym krążeniowo i oddechowo, bez deficytów neurologicznych i w zakresie narządu ruchu oraz bez widocznych zaburzeń w stanie zdrowia psychicznego . Może on zatem wykonywać dowolne prace fizyczne o charakterze produkcyjnym usługowym i handlowym, które byłyby odpowiednie dla osoby z wykształceniem zawodowym. Ze względów profilaktycznych nie powinien on wykonywać ciężkich prac fizycznych, prac kierowcy, na wysokości oraz przy obsłudze niebezpiecznych maszyn będących w ruchu. Zdaniem biegłego wnioskodawca może wykonywać dowolne prace fizyczne, z profilaktycznym przeciwwskazaniem do wykonywania ciężkiej pracy fizycznej, pracy kierowcy, na wysokości oraz obsługi niebezpiecznych maszyn będących w ruchu. Pozostałe dowolne prace o charakterze produkcyjnym, handlowym i usługowym wnioskodawca może z powodzeniem wykonywać.

Dowód z opinii biegłych nie został w sposób skuteczny zakwestionowany w toku postępowania. Wszak do podważenia opinii nie mogą prowadzić, zarzuty podniesione przez pełnomocnika wnioskodawcy w piśmie z dnia 30 stycznia 2013 roku (k.50), albowiem nie mogą one prowadzić, w ocenie Sądu, do podważenia opinii sporządzonych przez specjalistów o niekwestionowanym poziomie wiedzy, specjalistów praktyków z doświadczeniem klinicznym. Nadto biegli w swych opiniach uzupełniających odnieśli się do zgłoszonych zarzutów i logicznie uzasadnili swoje stanowiska.

Podkreślenia wymaga, że zgodnie z przepisami art. 12 i nast. powołanej na wstępie ustawy – renta przysługuje osobom, które całkowicie lub częściowo utraciły zdolność do pracy, przy czym częściowa utrata zdolności do pracy zarobkowej nie jest równoznaczna z niemożnością wykonywania dotychczasowego zatrudnienia. Występuje ona dopiero wówczas, gdy ubezpieczony utracił w znacznym stopniu zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Dopiero zatem zmiana zawodu w ramach posiadanych kwalifikacji i brak rokowań odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu dają podstawę do przyznania renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy (por. Sąd Najwyższy w wyrokach z dnia 13 października 2009 roku, II UK 106/09, LEX nr 558589, z dnia 8 maja 2008 roku, I UK 356/07, OSNP 2009/17-18/238, z dnia 11 stycznia 2007 roku, II UK 156/06, OSNP 2008/3-4/45 oraz z dnia 25 listopada 1998 roku, II UKN 326/98, OSNAP 2000/1/36).

Występujące u 55-letniego wnioskodawcy schorzenia, na obecnym etapie zaawansowania, nie prowadzą do istotnego naruszenia sprawności organizmu będącego przesłanką orzeczenia niezdolności do pracy. Mimo ich występowania Z. P. ma zachowaną zdolność do wykonywania pracy zarobkowej na poziomie posiadanych kwalifikacji.

Z tych też względów, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., orzekł jak w sentencji.