Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 16 września 2016 roku znak (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił I. J. prawa do świadczenia rehabilitacyjnego, powołując się na orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 9 września 2016 roku, z którego wynikało, iż ubezpieczona nie była niezdolna do pracy i stan jej zdrowia nie uzasadniał przyznania tego świadczenia (decyzja – k. 6, orzeczenie Komisji – k. 7 I pliku akt rentowych).

I. J. składając odwołanie od ww. decyzji wskazała, iż mimo przebytej rehabilitacji w ramach prewencji rentowej ZUS nie doszło do poprawy stanu jej zdrowia. Dodała, iż jej stan zdrowia uniemożliwia jej wykonywanie pracy w zawodzie sprzedawcy w sklepie mięsnym, gdyż jest to praca głównie stojąca, a co za tym idzie jest to ciężka praca fizyczna (odwołanie – k. 2).

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania w całości wywodząc jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, nadto zaś wskazując, iż Przewodniczący Komisji Lekarskiej ZUS nie znalazł okoliczności skutkujących przekazaniem sprawy do ponownego orzekania (odpowiedź na odwołanie – k. 24-25).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

I. J. urodziła się (...), ma wykształcenie zawodowe – sprzedawca. Na ostatnio zajmowanym stanowisku wykonywała pracę jako sprzedawca w sklepie spożywczo-mięsnym. Obecnie nie pracuje.

Niesporne , a nadto: wywiad zawodowy – k.3 dokumentacji orzeczniczo-lekarskiej ZUS.

I. J. cierpi na chorobę wieńcową stabilną oraz nadciśnienie tętnicze. Nadto w dniu 30 lipca 2015r. przebyła zawał (...) ściany dolnej leczony angioplastyką i wszczepieniem stentu do (...). W czasie hospitalizacji w dniu 3 sierpnia 2015r. wykonano etapową angioplastykę z wszczepieniem stentu do OM-2.

Dowód: wynik zabiegu (...) k. 4,7(także k. 7,8 akt sprawy), karta informacyjna z leczenia szpitalnego – k. 5 (także k. 5 akt sprawy), badanie echokardiograficzne – k. 6 (także k. 9 akt sprawy), wyniki badań laboratoryjnych -k. 8 (także k. 10,11-12 akt sprawy), wynik badania koronograficznego – k. 9 (także k. 6 akt sprawy), historia choroby – k. 22-24 dokumentacji orzeczniczo-lekarskiej ZUS.

Granice serca są w normie, rytm zatokowy miarowy, wielkość jam serca w normie, zastawki bez istotnych zmian.

Dowód: opinia biegłego z zakresu chorób wewnętrznych i kardiologii G. K.– k. 38-39.

W okresie od 28 stycznia 2016 roku do 25 lipca 2016 roku korzystała ze świadczenia rehabilitacyjnego z powodu schorzeń kardiologicznych.

Niesporne , a nadto dowód: decyzja – k. 3 I pliku akt organu rentowego.

W okresie od 28 maja 2016r. do 20 czerwca 2016r. odwołująca przebyta rehabilitację leczniczą w ramach prewencji rentowej ZUS w schorzeniach układu krążenia.

Dowód: informacja o przebytej rehabilitacji leczniczej – k. 3 akt sprawy.

W dniu 30 czerwca 2016 roku I. J. złożyła wniosek o przedłużenie uprawnień do świadczenia rehabilitacyjnego.

Badający ubezpieczoną na potrzeby tego świadczenia w dniu 21 lipca 2016 roku Lekarz Orzecznik ZUS stwierdził, że nie jest ona niezdolna do pracy, co potwierdziła w dniu 9 września 2016 roku Komisja Lekarska ZUS uznając, iż nie spełnia ona warunków do przyznania świadczenia rehabilitacyjnego.

Niesporne, nadto orzeczenie lekarza orzecznika ZUS – k. 5 I pliku akt rentowych, orzeczenie komisji lekarskiej ZUS– k. 7 I pliku akt rentowych.

W dniu 16 września 2016 roku organ rentowy odmówił I. J. prawa do świadczenia rehabilitacyjnego.

Niesporne , nadto dowód: decyzja – k . 9 I pliku akt rentowych.

Z uwagi na stabilny charakter choroby wieńcowej i brak istotnych następstw przebytego zawału serca, stan zdrowia ubezpieczonej nie czynił jej nadal po dniu 25 lipca 2016 roku niezdolnej do wykonywania pracy na stanowisku sprzedawcy w sklepie mięsnym.

Dowód: opinia biegłego z zakresu chorób wewnętrznych i kardiologii G. K. – k. 38-39.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie okazało się nieuzasadnione.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jednolity Dz. U. z 2016r., poz. 372), zwanej dalej ustawą zasiłkową, świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonemu, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie przez niego zdolności do wykonywania zatrudnienia. Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy (art. 18 ust. 2 ustawy zasiłkowej). Prawo do świadczenia rehabilitacyjnego uwarunkowane jest zatem łącznym zaistnieniem dwóch przesłanek - dalszą niezdolnością do pracy po wyczerpaniu zasiłku chorobowego oraz rokowaniem odzyskania zdolności do pracy w wyniku kontynuowania leczenia lub rehabilitacji leczniczej w okresie dwunastu miesięcy. Zarówno zasiłek chorobowy jak i świadczenie rehabilitacyjne stanowią świadczenia krótkookresowe niezbędne wówczas, gdy ubezpieczony na pewien tylko, stosunkowo niedługi okres, utracił możliwość zarobkowania, w sytuacji natomiast, gdy niezdolność do pracy trwa dłuższy czas, ale według wiedzy medycznej w przyszłości istnieją rokowania odzyskania zdolności do wykonywania zatrudnienia, ubezpieczonemu, przy spełnieniu innych warunków określonych przepisami, przysługuje prawo do renty z tytułu okresowej (częściowej albo całkowitej) niezdolności do pracy.

Stan faktyczny sprawy Sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, w szczególności dokumentacji medycznej. Prawdziwości i rzetelności sporządzenia tych dokumentów strony nie kwestionowały, również Sąd nie znalazł podstaw, aby odmówić im tych przymiotów. Stąd też, stały się one miarodajne dla poczynienia ustaleń faktycznych w sprawie.

Bezspornym pozostaje, iż ubezpieczona po wyczerpaniu okresu zasiłkowego pobierała w okresie od 28 stycznia 2016 roku do dnia 25 lipca 2016 roku świadczenie rehabilitacyjne.

Sporną kwestią pozostawała natomiast ocena stanu zdrowia ubezpieczonej w zakresie niezdolności do pracy (wykonywanie pracy na stanowisku sprzedawcy w sklepie mięsnym) po dniu 25 lipca 2016 roku oraz rokowań odzyskania tej zdolności.

W związku z rozbieżnymi stanowiskami stron procesu, co do faktu odzyskania przez ubezpieczoną zdolności do pracy, Sąd uznał za celowe dopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego posiadającego wiadomości specjalne z zakresu chorób wewnętrznych i kardiologii G. K..

Odmawiając I. J. prawa do świadczenia rehabilitacyjnego organ rentowy wskazał, która z dwóch wymienionych w art. 18 ust. 1 ustawy zasiłkowej przesłanek nie występuje w jej przypadku, a mianowicie ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy. Świadczy o tym treść orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 9 września 2016 roku.

W odniesieniu do powyższego do kompetencji Sądu należała kontrola zaskarżonej decyzji w wyniku zbieżnych opinii w zakresie stanu zdrowia ubezpieczonej, a w konsekwencji ustalenie, czy była ona niezdolna do pracy i przysługiwało jej uprawnienie do świadczenia rehabilitacyjnego.

Z wydanej w sprawie na zlecenie sądu opinii biegłego sądowego z zakresu chorób wewnętrznych i kardiologii G. K. wynika, że I. J. po dniu 25 lipca 2015 roku nie pozostawała niezdolna do wykonywania pracy. Biegły w wyniku przeprowadzonego badania rozpoznał u I. J. stabilną chorobę wieńcową, nadciśnienie tętnicze i przebyty zawał (...) ściany dolnej leczony angioplastyką i wszczepieniem stentu do (...) oraz etapową angioplastykę z wszczepieniem stentu do OM-2, jednak żadne ze schorzeń nie uzasadniało niezdolności ubezpieczonej do pracy. Biegły stwierdził jednocześnie, że po wykonaniu zabiegów interwencyjnych ( (...) i stenty do (...) i OM-2) uzyskano dobrą waskularyzację mięśnia sercowego. Od przebytego zawału serca choroba wieńcowa ma przebieg stabilny, nie zachodziła przy tym potrzeba hospitalizacji. W stanie zdrowia odwołującej się nie stwierdził istotnych następstw przebytego zawału serca – niewydolności serca. Natomiast nadciśnienie tętnicze może wymagać zmodyfikowanego leczenia, ale procedurę tę można przeprowadzić w ramach krótkotrwałego zwolnienia z pracy. Zaznaczył, ze lekarz rodzinny ani kardiolog nie proponowali nawet modyfikacji leczenia nadciśnienia tętniczego.

Żadna ze stron nie wniosła zarzutów do powyższej opinii.

W rezultacie powyższych rozważań Sąd uznał sporządzoną przez biegłego sądowego opinię za w pełni rzetelną i wiarygodną. Opinia jest pełna i spójna, zawiera w sposób logiczny i przekonujący umotywowane wnioski, a nadto wydana została przez wysokiej klasy specjalistę o wieloletnim doświadczeniu klinicznym i specjalnościach odpowiednich do schorzeń ubezpieczonej, po jej badaniu podmiotowym i przedmiotowym oraz prawidłowej analizie dotyczącej jej dokumentacji medycznej. W konsekwencji Sąd uznał opinię biegłego za miarodajną dla podjęcia rozstrzygnięcia w sprawie.

Stan ubezpieczonej nie wykazywał odchyleń uzasadniających uznanie jej za niezdolną do pracy po dniu 25 lipca 2016 roku.

Mając na uwadze powyższe sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie jako nieuzasadnione.

ZARZĄDZENIE

1.  (...),

2.  (...),

3.  (...)

(...)

(...)

3. (...)

3.07.2017r.