Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 czerwca 2017r.

Sąd Rejonowy w Bełchatowie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Piotr Nowak

Protokolant: sekr. sąd. Ewa Grabarz

w obecności Rej. Prokuratora: Włodzimierza Gusty

po rozpoznaniu na posiedzeniu dnia 12 czerwca 2017r.

sprawy:

1.  A.`a P. /P./ – ur. (...) w K., s. W. i A. z domu K.,

2.  S.`a S. /S./ – ur. (...) w miejscowości O., s. P. i H. z domu F.,

oskarżonych o to, że:

I.  ok. godz.l:45 w dniu 30 marca 2017 roku na terenie posesji nr (...) przy ul. (...) w Z. woj. (...) , wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim wybiciu szyby okna pomieszczenia gospodarczego dostali się do jego wnętrza, skąd następnie dokonali kradzieży piły spalinowej H. , piły spalinowej S. D. oraz innego wartości łącznej 3190 zł na szkodę B. G. (1)

tj. o czyn z art. 279§1 kk

II.  w nocy z dnia 29 na 30 marca 2017 roku wspólnie i w porozumieniu z zaparkowanego przy ul. (...) w Z. woj. (...) , po uprzednim „ściągnięciu" w dół szyby bocznej w drzwiach od kierowcy, dostali się do wnętrza zaparkowanego samochodu F. (...) nr rej. (...) skąd dokonali kradzieży pęku kluczy ze smyczą i brelokiem, apteczki samochodowej , etui od instrukcji samochodowej, butów m-ki R., transmitera radiowego oraz pudełka po karcie graficznej wartości łącznej 260zł na szkodę A. (...)

tj. o czyn z art. 279§1 kk

III.  w nocy z dnia 29 na 30 marca 2017 roku wspólnie i w porozumieniu z zaparkowanego przy ul. (...) w Z. woj (...) niezamkniętego samochodu (...) nr rej. (...) dokonali zaboru w celu przywłaszczenia panela radia samochodowego, CB radia m-ki P. , kompresora samochodowego, prostownika, pasów do mocowania ładunku, zestawu kluczy, apteczki samochodowej oraz używanej kurtki męskiej wartości łącznej 1500zł na szkodę A. R.

tj. o czyn z art. 278§1 kk

IV.  w nocy z dnia 29 na 30 marca 2017 roku wspólnie i w porozumieniu z terenu posesji nr (...) przy ul. (...) w Z. woj. (...) dokonali zaboru w celu przywłaszczenia pozostawionego pod schodami budynku , roweru m-ki B. wartości 800 zł na szkodę M. S.

tj. o czyn z art. 278§1 kk

V.  w nocy z dnia 29 na 30 marca 2017 roku wspólnie i w porozumieniu z terenu posesji (...) przy ul. (...) w Z. woj. (...) dokonali zaboru w celu przywłaszczenia pozostawionego pod wiatą, roweru m-ki R. (...) wartości 600 zł na szkodę S. W.

tj. o czyn z art. 278§1 kk

VI.  w nocy z dnia 29 na 30 marca 2017 roku wspólnie i w porozumieniu z szafki ogólno dostępnego korytarza budynku wielorodzinnego posesji nr (...) przy ul. (...) w Z. woj. (...) dokonali zaboru w celu przywłaszczenia butów męskich m-ki R. , butów męskich F., butów męskich P., oraz butów męskich K. wartości łącznej 700 zł na szkodę Z. K.

tj. o czyn z art. 278§1 kk

1)  oskarżonych: A.`a P. i S.`a S. uznaje za winnych dokonania:

- czynów opisanych w punkcie I i II aktu oskarżenia wyczerpujących dyspozycję art. 279 § 1 kk i przyjmując, że stanowią one ciąg przestępstw z art. 91 § 1 kk, na podstawie art. 279 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk wymierza im karę po 1 (jednym) roku pozbawienia wolności;

- czynów opisanych w punkcie III, IV, V i VI wyczerpujących dyspozycję art. 278 § 1 kk przyjmując, że stanowią one ciąg przestępstw z art. 91 § 1 kk, na podstawie art. 278 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk wymierza im karę po 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności;

2)  na podstawie art. 85 § 1 i § 2 kk, art. 85a kk, art. 86 § 1 kk i art. 91 § 2 kk orzeczone w punkcie 1 wyroku jednostkowe kary pozbawienia wolności łączy i wymierza oskarżonym (...) P. i (...) S. karę łączną po 1 (jednym) roku pozbawienia wolności;

3)  na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k., art. 70 § 1 k.k. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza obu oskarżonym na okres 3 (trzech) lat próby;

4)  na podstawie art. 71 § 1 kk wymierza obu oskarżonym karę grzywny w wymiarze po 150 (sto pięćdziesiąt) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 10 (dziesięć) złotych

5)  na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary grzywny zalicza oskarżonemu (...) P. okres zatrzymania od dnia 30 marca 2017 roku (godzina 03.20) do dnia 31 marca 2017 roku (godzina 13.40);

6)  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary grzywny zalicza oskarżonemu (...) S. okres zatrzymania od dnia 30 marca 2017 roku (godzina 01.30) do dnia 31 marca 2017 roku (godzina 15.25);

7)  zasądza od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa po 330 (trzysta trzydzieści) złotych opłaty i po 156,16 (sto pięćdziesiąt sześć złotych i szesnaście groszy) z tytułu zwrotu wydatków sądowych poniesionych w toku postępowania.

Sygn. akt II K 302/17

UZASADNIENIE

na podstawie art. 423 § 1a kpk w zakresie ograniczonym do rozstrzygnięcia o karze i innych konsekwencjach prawnych czynów zarzuconych oskarżonym

Zachowania oskarżonych A.`a P. i S.`a S. polegające na tym, że:

⚫

około godziny 1.45 w dniu 30 marca 2017 roku na terenie posesji nr (...) przy ul. (...) w Z., woj. (...), wspólnie i w porozumieniu po uprzednim wybiciu szyby okna pomieszczenia gospodarczego dostali się do jego wnętrza, skąd następnie dokonali kradzieży piły spalinowej H., piły spalinowej (...) oraz innego wartości łącznej 3190 zł na szkodę B. G. (2);

⚫

w nocy z dnia 29 na 30 marca 2017 roku wspólnie i w porozumieniu, z zaparkowanego przy ul. (...) w Z., woj. (...), po uprzedni „ściągnięciu” w dół szyby bocznej w drzwiach od kierowcy, dostali się do wnętrza zaparkowanego samochodu F. (...) nr rej. (...), skąd dokonali kradzieży pęku kluczy ze smyczą i brelokiem, apteczki samochodowej, etui od instrukcji samochodowej, butów marki R., transmitera radiowego oraz pudełka po karcie graficznej wartości łącznej 260 zł. na szkodę A. T. (1),

wyczerpały dyspozycję art. 279 § 1 kk.

Przestępstwo z art. 279 § 1 k.k. polega na zaborze w celu przywłaszczenia cudzych rzeczy ruchomych, po uprzednim pokonaniu przeszkody materialnej zabezpieczającej owe rzeczy przed dostępem osób nieuprawnionych. Owa przeszkoda materialna może być zarówno specjalnym zamknięciem pomieszczenia, jak i częścią konstrukcji pomieszczenia, która ma uniemożliwiać lub utrudniać dostęp do niego osób trzecich. Za takie niewątpliwie należy uznać szyby w oknach, a nawet samo zamknięcie okna, co dobitnie wskazuje na wolę osoby uprawnionej, by inne osoby nie wchodziły do danego pomieszczenia.

Oskarżeni, wyłamując wybijając szybę, pokonał zabezpieczenie, chroniące pomieszczenie gospodarcze pokrzywdzonego B. G. (2) przed osobami nieupoważnionymi. To samo dotyczy siłowego otwarcia, tzw. ściągnięcia szyby samochodowej w zamkniętym oknie pojazdu należącego do A. T. (2).

Dodatkowo A. P. i S. S. działali w celu przywłaszczenia, znajdujących się wewnątrz pomieszczenia gospodarczego oraz samochodu szereg różnych przedmiotów, cel ten przyświecał im już w momencie przystępowania do forsowania okien do pomieszczenia i do samochodu. O tym, że oskarżeni działali w tym celu świadczy stwierdzony brak narzędzi oraz drobnych przedmiotów z wnętrza samochodu, które sprawcy, zabrali ze sklepu. Okoliczność, że część przedmiotów została odzyskana przez pokrzywdzonych nie wpływa w żaden sposób na formę stadialną, w jakiej przestępstwo zostało popełnione - mamy tu bezspornie do czynienia z kradzieżą dokonaną - bowiem o tym fakcie należy wnioskować z objęcia we władanie przez sprawców

przedmiotów z pomieszczenia gospodarczego B. G. (2) i samochodu A. T. (2), stopień zaś utrwalenia tego władztwa i dalsze losy skradzionego mienia, na fakt, iż do dokonania kradzieży doszło, nie ma wpływu.

Natomiast zachowania oskarżonych A.`a P. i S.`a S. polegające na tym, że:

⚫

w nocy z dnia 29 na 30 marca 2017 roku wspólnie i w porozumieniu, z zaparkowanego przy ul. (...) w Z., woj. (...), niezamkniętego samochodu (...) nr rej. (...), dokonali zaboru w celu przywłaszczenia panela radia samochodowego, CB-radia m-ki (...), kompresora samochodowego, prostownika, pasów do mocowania ładunku, zestawu kluczy, apteczki samochodowej oraz używanej kurtki męskiej wartości łącznej 1.500 zł. na szkodę A. R.,

⚫

w nocy z dnia 29 na 30 marca 2017 roku wspólnie i w porozumieniu, z terenu posesji nr (...) przy ul. (...) w Z., woj. (...), dokonali zaboru w celu przywłaszczenia pozostawionego pod schodami budynku roweru m-ki (...) wartości 800 zł. na szkodę M. S.,

⚫

w nocy z dnia 29 na 30 marca 2017 roku wspólnie i w porozumieniu, z terenu posesji nr (...) przy ul. (...) w Z., woj. (...), dokonali zaboru w celu przywłaszczenia pozostawionego pod wiatą roweru m-ki R. (...) wartości 600 zł. na szkodę S. W.,

⚫

w nocy z dnia 29 na 30 marca 2017 roku wspólnie i w porozumieniu, z szafki ogólno dostępnego korytarza budynku wielorodzinnego posesji nr (...) przy ul. (...) w Z., woj. (...), dokonali zaboru w celu przywłaszczenia butów męskich m-ki R., butów męskich (...), butów męskich P. oraz butów męskich (...) wartości łącznej 700 zł. na szkodę Z. K.,

wyczerpały dyspozycję art. 278 § 1 kk.

Istota przestępstwa z art. 278 § 1 kk polega na tym, że sprawca wyjmuje rzecz z władztwa innej osoby wbrew jej woli i obejmuje we własne posiadanie, dające faktyczną możliwość dysponowania tą rzeczą. W przedmiotowej sprawie niewątpliwym jest, że oskarżeni dokonując zaboru wymienionych powyżej przedmiotów należących do pokrzywdzonych A. R., M. S., S. W. i Z. K., z takim zamiarem działali.

Przy popełnieniu sześciu wskazanych powyżej przestępstw oskarżeni działali wspólnie i w porozumieniu. Istotą współsprawstwa jest oparte na porozumieniu wspólne działanie co najmniej dwóch osób, z których każda obejmuje swym zamiarem urzeczywistnienie wszystkich określonych przedmiotowych znamion czynu przestępnego. Obiektywnym elementem współsprawstwa jest nie tylko wspólna /w sensie przedmiotowym/ realizacja znamion określonej w odpowiednim przepisie tzw. czynności czasownikowej, lecz także taka sytuacja, która charakteryzuje się tym, że czyn jednego ze współsprawców stanowi dopełnienia czynu drugiego współsprawcy albo popełnione przestępstwo

jest wynikiem czynności przedsięwziętych przez współsprawców w ramach dokonanego przez nich podziału ról w przestępnej akcji. Natomiast subiektywnym elementem, a zarazem warunkiem koniecznym współsprawstwa jest porozumienie, oznaczające nie tylko uzgodnienie przez wszystkich współsprawców woli popełnienia przestępstwa, lecz także świadome współdziałanie co najmniej dwóch osób w akcji przestępnej. Porozumienie jest tym czynnikiem podmiotowym, który łączy w jedną całość wzajemne dopełniające się przestępne działania kilku osób, co w konsekwencji pozwala przypisać każdej z nich również i tę czynność sprawczą, którą przedsięwzięła inna osoba współdziałające świadomie w popełnieniu przestępstwa /por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 maja 1976 r., Rw 198/76, OSNKW z 1976 r., z. 9, poz. 117/. Akceptując powyższy pogląd Sądu Najwyższego Sąd przyjął, że sprawcy obejmowali swoją świadomością całość zdarzenia, akceptowali jego skutki i godzili się na zachowanie poszczególnych współdziałających w popełnieniu przestępstwa osób.

Wydając rozstrzygnięcie o karze Sąd działał w ramach wniosku złożonego przez Prokuratora Rejonowego w Bełchatowie wraz z aktem oskarżenia w trybie art. 335 § 2 kpk, następnie zmodyfikowanego – na korzyść obu oskarżonych – podczas posiedzenia w dniu 12 czerwca 2017 r.

Wymierzając oskarżonym karę Sąd miał na względzie dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 kk. Zgodnie z treścią art. 53 § 1 kk czynnikami limitującymi rozmiar sankcji karnej za popełnione przestępstwo są stopień winy i stopień społecznej szkodliwości czynu, których wymierzana w granicach sędziowskiego uznania kara nie powinna przekraczać. Wymierzając karę należy nadto mieć na uwadze cele zapobiegawcze i wychowawcze, a także potrzeby kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Stosownie do § 2 powołanego wyżej przepisu, uwzględnić należy w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, popełnienie przestępstwa wspólnie z nieletnim, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także zachowanie się pokrzywdzonego.

Stopień społecznej szkodliwości czynów popełnionych przez A.`a P. i S.`a S. jest znaczny. Oskarżeni w krótkim czasie dokonali bowiem sześciu występków przeciwko mieniu. Nieznacznie umniejsza społeczną szkodliwość tych zachowań fakt, iż oskarżeni nie kwestionowali swojego sprawstwa, przyznali się do popełnienia zarzucanych im czynów, zaś pokrzywdzeni odzyskali utracone na skutek zachowania oskarżonych przedmioty.

Wysoki jest również stopień winy oskarżonych. Postępowanie dowodowe nie dowiodło istnienia okoliczności, które obniżając z różnych przyczyn zdolność prawidłowego postrzegania rzeczywistości i kontrolowania własnych zachowań, mogłyby znacząco, w sposób usprawiedliwiony determinować istniejącą po stronie oskarżonego wolę popełnienia przestępstwa.

Uznając, iż popełnione przez oskarżonych czyny stanowiły ciąg przestępstw (odpowiednio dwóch z art. 279 § 1 kk oraz czterech z art. 278 § 1 kk), bowiem popełnione zostały w bardzo krótkich

odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru na podstawie art. 279 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk Sąd wymierzył im karę po 1 roku, zaś na podstawie art. 278 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk karę po 6 miesięcy pozbawienia wolności. Zdaniem Sądu wymierzona kara odpowiada stopniowi winy i społecznej szkodliwości przypisanych oskarżonym czynów oraz pozwala na osiągnięcie zapobiegawczych i wychowawczych celów kary w stosunku do nich, a także czyni zadość potrzebie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Ponieważ A. P. i S. S. dokonali obu ciągów przestępstw zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw, Sąd na podstawie art. 85 § 1 i 2 k.k., art. 85a k.k., art. 86 § 1 k.k. i art. 91 § 2 k.k. wymierzył oskarżonym karę łączną pozbawienia wolności w wysokości 1 roku. Przy wymiarze kary łącznej Sąd zastosował zasadę absorpcji, mając na uwadze, że przestępstwa łączy ścisły związek podmiotowo – przedmiotowy: sprawcy dokonali ich w bardzo krótkim odstępie czasu, a z uwagi na okoliczności pozostają one w ścisłym związku.

Z uwagi na dotychczasowy sposób życia oskarżonych – w szczególności ich uprzednią sądowną niekaralność - Sąd postawił wobec nich pozytywną prognozę kryminologiczną i na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk oraz art. 70 § 1 kk warunkowo zawiesił oskarżonym wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres próby 3 lat. W ocenie Sądu orzeczona kara jest wystarczająca by zapewnić jej cele, a w szczególności można żywić przekonanie, że zapobiegnie powrotowi oskarżonych do przestępstwa.

Mając jednakże na względzie urealnienie dolegliwości karnej za przypisane oskarżonym przestępstwa, Sąd na podstawie art. 71 § 1 kk wymierzył im obok kary pozbawienia wolności grzywnę w wysokości po 150 stawek dziennych, ustalając w oparciu o dochody oskarżonych, wysokość jednej stawki na kwotę 10zł. Ustalając wysokość jednej stawki dziennej na 10 złotych, Sąd uwzględnił aktualną sytuację ekonomiczną i rodzinną oskarżonych, którzy osiągają stałe, lecz niezbyt wysokie dochody.

Na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary grzywny Sąd zaliczył obu oskarżonym okres zatrzymania od dnia 30 marca 2017 roku do dnia 31 marca 2017 roku, przyjmując, iż jest on równoważny czterem dziennym stawkom grzywny.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie na podstawie art. 627 kpk oraz art. 616 § 1 i 2 kpk w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 3 i art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r. Nr 49 poz. 223 z późn. zm.) i zasądził od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa kwotę po 330 zł tytułem opłaty oraz kwotę po 156,16 zł tytułem zwrotu poniesionych w sprawie wydatków.

W tym miejscu wskazać należy, że na wszystkie opisane powyżej kary i środki skazany wyraził zgodę dobrowolnie poddając się karze, zaś zmiany poczynione przez Prokuratora na posiedzeniu są zmianami na korzyść dla obu oskarżonych.