Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 czerwca 2017 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie w Wydziale VII Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Joanna Urlińska

Protokolant Karolina Piotrowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 i 27 czerwca 2017r.,

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej – Bartłomieja Gadeckiego

sprawy:

K. M. syna K. i E. d. P. ur. (...) w W.

Oskarżonego o to, że:

I.  w dniu 10 lutego 2017 r. w O. przy ul. (...) dokonał kradzieży rozbójniczej w ten sposób, że po uprzednim dokonaniu zaboru w celu przywłaszczenia poprzez wyrwanie z rak torebki należącej do E. R. o wartości 100 zł wraz z pieniędzmi w kwocie 110 zł. legitymacją emeryta, portfelem o wartości 20 zł, torbą na zakupy , kluczami oraz kosmetykami o łącznej wartości 230 zł bezpośrednio po dokonaniu kradzieży w celu utrzymania się w posiadaniu zabranych rzeczy użył przemocy wobec goniącej go pokrzywdzonej w postaci pryśnięcia gazem pieprzowym w oczy

tj. o przestępstwo z art. 281 kk

I.  oskarżonego K. M. uznaje za winnego dokonania zarzucanego mu czynu z tym tylko, iż ustala, że bezpośrednio po dokonaniu kradzieży w celu utrzymania się w posiadaniu zabranych rzeczy doprowadził goniącą go pokrzywdzoną do stanu bezbronności poprzez pryśnięcie jej gazem pieprzowym w oczy tj. czynu z art.281 kk i za to z mocy art. 281kk opierając wymiar kary o art. 281kk skazuje go na karę 1 (jednego ) roku pozbawienia wolności,

II.  Na podstawie art. 44§2 kk orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodu rzeczowego w postaci gazu pieprzowego opisanego na karcie 92 akt sprawy,

III.  Na podstawie art. 46§1kk zasądza od oskarżonego na rzecz E. R. kwotę 1000 złotych tytułem zadośćuczynienia za doznana krzywdę ,

IV.  Zasadza od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. B. kwotę 504 złotych tytułem wynagrodzenia z obronę oskarżonego wykonywaną z urzędu w postepowaniu sądowym oraz kwotę 115,92 złotych tytułem 23 % stawki podatku Vat od wynagrodzenia,

V.  Na podstawie art. 624§1 kpk zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych i opłaty.

Sygn. akt VII K 188 /17

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 10 lutego 2017 r. około godziny 12.00 w O. E. R. wraz z K. H. wyszyły z pracy. Następnie wymienione udały się do Centrum Handlowego ”A.”. Po jego opuszczeniu skierowały się S. w kierunku ulicy (...), do miejsca swojego zamieszkania.

Około godziny 13.00 podążały one ulicą (...).

W tym czasie K. M. szedł ta ulicą wraz z O. G. (1), J. S. (1), M. D. (1) i P. T. (1). Wymienieni spotkali K. M. w salonie gier na ulicy (...). Po opuszczeniu salonu kierowali się oni do mieszkania M. D. (1).

Tego dnia K. M. był pod wpływem alkoholu i śródków odurzających.

W pewnym momencie kobiety spostrzegły idącą naprzeciwko nich grupę młodzieży. E. R. trzymała wówczas swoja torebkę w prawej ręce.

W chwili gdy grupa ta mijała idące kobiety E. R. poczuła szarpnięcie. Był to K. M., który działając samodzielnie i bez uzgodnienia z pozostałymi kolegami – wyszedł przed grupę kilka kroków i będąc z prawej strony pokrzywdzonej, jednym chwytem wyrwał wymienionej torbę z rąk w celu dokonania jej zaboru.

Torebka była wartości 100 zł , a w jej wnętrzu znajdowały się pieniądze w kwocie 110 zł. , legitymacja emeryta, portfel o wartości 20 zł, torba na zakupy, klucze oraz kosmetyki o łącznej wartości 230 zł.

Mężczyzna, po jej zabraniu zaczął uciekać.

Pokrzywdzona zaczęła krzyczeć „złodziej, złodziej”, a widząc uciekającego sprawcę z własną czerwoną torebką zaczęła za nim gonić, aby odzyskać swa własność.

K. M. podążał w dół ulica (...), a następnie wbiegł w ulicę (...). Za nim podążała pokrzywdzona, a za nimi K. H., która krzyczała głośnio „złodziej, złodziej” . Przez chwilę pokrzywdzona straciła go z oczu.

Napotkała ona tam stojącego młodego człowieka, który pokazał jej, w którą stronę pobiegł sprawca z jej torebką. E. R. instynktownie odwróciłam się w druga stronę i nie poszła tam, gdzie ten człowiek wskazywał tylko w drugą stronę, po schodkach w dół. Idąc - nikogo nie widziała.

W pewnym momencie kobieta po dotarciu w dół schodów poczuła jak K. M. w celu utrzymania się w posiadaniu zabranych rzeczy prysnął jej gazem pieprzowym w oczy. Powyższym doprowadził on goniącą go pokrzywdzoną do stanu bezbronności.

E. R. w wyniku doznanego ataku krzyknęła, a napastnik ponownie odbiegł.

W czasie dalszej ucieczki K. M. wyrzucił torebkę, nie zabierając nic ze środka.

W tym czasie do pokrzywdzonej podbiegli strażnicy miejscy, w osobach R. K. i D. A. (1). Wymienieni tego dnia pełnili służbę w okolicy i słysząc o zdarzeniu udali się w pościg za sprawcą kradzieży.

Do pokrzywdzonej podszedł D. A. (2), zaczął ja prowadzić w kierunku ul. (...). Widząc, iż nic jej nie zagraża, ruszył on w dalszy pościg za sprawcą. W tym czasie K. H. idąc do koleżanki przy białym pojeździe znalazła leżącą na ziemi jej torebkę, wyrzuconą przez K. M..

E. R. odzyskała swoją własność. Nic nie uległo uszkodzeniu, czy zniszczeniu.

Bezpośrednio po zdarzeniu E. R. udała się do szpitala.

K. M. został zatrzymany w jednym z pobliskich bloków przez strażników miejskich R. K. i D. A. (1). Ukrywał się on za gzymsem wejścia do piwnicy. W pobliskich nie zamkniętych pomieszczeniach znaleziono jego kurtkę wraz z gazem pieprzowym.

(dowód : wyjaśnienia K. M. k. 149v, 56 w odczytanym zakresie, 65 w odczytanym zakresie, zeznania E. R. k. 150, 2-3v w odczytanym zakresie zeznania K. H. k.157, 14v-15 w odczytanym zakresie, zeznania R. K. k.156v, 8v-9 w odczytanym zakresie, zeznania D. A. (1) k.157, 11v-12 w odczytanym zakresie , protokół oględzin miejsca k. 17-19, protokół przeszukania osoby k. 24-26, zeznania M. D. k. 38v, zeznania P. T. k. 47v, zeznania J. S. k. 50v-51, zeznania O. G. k. 76v-77, )

W toku postępowania przygotowawczego poddano K. M. badaniom sądowo- psychiatrycznym. Powołany zespół biegłych uznał, iż wymieniony nie jest chory psychicznie, ani upośledzony umysłowo. Rozpoznano zespół uzależnienia spowodowany używaniem kilku substancji. W czasie popełnienia zarzucanego ,mu czynu mógł rozpoznać jego znaczenie i pokierować swoim postępowaniem.

(dowód opinia sądowo- psychiatryczna k. –79 - 84).

Wyjaśniając w postępowaniu przygotowawczym K. M. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyraził skruchę z powodu jego popełnienia (k. 56 od słowa „do’’ k. 56 do słowa „sprawy’’. k. 65 od słowa „treść’’ z k. 65 do słowa „zrobiłem’’.)

Wyjaśniając przed Sądem także przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Przeprosił pokrzywdzoną. Podkreślił, iż żałuje tego co zrobił. Wskazał, iż w momencie zdarzenia był pod wpływem alkoholu i narkotyków. Podał, iż był tam z kolegami O. G. (3), K. S. i jeszcze M.. Podkreślił, iż sam wpadł na taki pomysł i wyrwał torebkę, po czym biegł do piwnicy. Przyznał, iż pokrzywdzonej psiknął gazem. Nie wiedział dlaczego to zrobił. Wskazał, iż torebkę wyrzucił, nic z niej nie wyjął. Wyjaśnił, iż pokrzywdzona szła w jego stronę po schodach, a on w tym czasie ją zobaczył i psiknął w nią gazem. Wyjaśnił, iż jak wyrwał tą torebkę i zaczął uciekać, pokrzywdzona go goniła (k. 149v) .

Sąd zważył, co następuje :

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego. Wymieniony zarówno w toku postępowania przygotowawczego, jak i w Sądzie nie tylko przyznał się do jego popełnienia to jeszcze wyraził skuchę i przeprosił pokrzywdzoną za swoje zachowanie. Wymieniony nie kwestionował ani zaboru jej torby, ani też psiknięcia w jej twarz gazem pieprzowym, gdy udała się ona za nim w pościg. Co więcej przyznał, iż jej torebkę wyrzucił dopiero po użyciu wobec pokrzywdzonej gazu.

Relacje te są jasne, pełne i konsekwentne, a dodatkowo powiązane z pozostałymi przeprowadzonymi w sprawie dowodami, jak zeznania pokrzywdzonej, jej koleżanki, oraz strażników miejskich. Powiązanie tych dowodów i ich spójność legła u podstaw uznania wszystkich tych relacji za wiarygodne. Relacje wszystkich tych świadków są pełne jasne i niesprzeczne i na ich podstawie Sąd dokonał ustalenia stanu faktycznego w sprawie. Podkreślić należy, iż świadkowie ci są dla oskarżonego osobami obcymi, nie mającymi podstaw do bezpodstawnego jego oskarżenia, tym bardziej urzędnicy straży miejskiej będącymi również dla pokrzywdzonej i jej koleżanki osobami postronnymi. Relacjonowali jedynie o zdarzeniach, z jakimi mieli styczność w toku wykonywania swych obowiązków służbowych.

Za wiarygodne uznano także ujawnione za zgodą obecnych stron relacje M. D. (1), P. T. (1), J. S. (1) oraz O. G. (1). Relacje te również były powiązane z dowodami wskazanymi powyżej, zaś ich drugorzędne znaczenie, legło u podstaw odstąpienia od ich osobistego przesłuchiwania w toku rozprawy. Z zeznań tych wynika, iż oskarżony zarzucanego mu czynu dopuścił się samodzielnie, jak tez iż po psiknięciu pokrzywdzonej w twarz gazem oddalał się jeszcze z jej torebką.

Za wiarygodną uznano uzyskaną w sprawie opinię sądowo-psychiatryczną. Została ona sporządzona przez powołany organ, i w granicach powołania. Odpowiada ona na postawione je pytania, zaś wnioski z niej płynące nie zostały podważone w toku prowadzonego postępowania.

Mając powyższe okoliczności na uwadze Sąd uznał, iż materiał dowodowy zebrany sprawie wykazał w sposób nie budzący wątpliwości winę oskarżonego co do popełnienia zarzucanego mu czynu. Także kwalifikacja prawna wskazana przez oskarżyciela publicznego jest zasadna. K. M. nie tylko dokonał zaboru w celu przywłaszczenia torebki pokrzywdzonej wraz z jej zawartością, to jeszcze w toku pościgu za nim, użył wobec goniącej go pokrzywdzonej - gazu pieprzowego w celu utrzymania się w posiadaniu zabranej rzeczy. Sąd podzielił w tym zakresie podgląd wyrażony m.in. wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z 27 listopada 2014 r w sprawie II AKa 217/14 zgodnie z którym „ Na podstawie art. 281 k.k. odpowiada taki sprawca, który wcześniej dokonuje kradzieży, a następnie, ażeby utrzymać się w posiadaniu zabranego przedmiotu, używa przemocy wobec osoby lub grozi natychmiastowym jej użyciem albo doprowadza osobę do stanu nieprzytomności lub bezbronności, której obecność lub zachowanie, według oceny sprawcy, zagraża utrzymaniu takiego posiadania. Nie jest przy tym istotne, czy osoba taka rzeczywiście stanowi przeszkodę w utrzymaniu się przez sprawcę w posiadaniu rzeczy, czy też okoliczność tę sprawca sobie tylko wyobraża”. Podobnie w wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 8 lutego 2001 r. w sprawie II AKa 18/01. według którego „…Przestępstwo z art. 281 kk jest przestępstwem powszechnym z tym jednak ograniczeniem, że może je popełnić jedynie osoba, która uprzednio dokonała kradzieży i znajduje się w posiadaniu zabranej rzeczy…”

Mając powyższe rozważania na uwadze uznać należy, iż materiał dowodowy zebrany w sprawie wykazał w sposób nie budzący wątpliwości winę oskarżonego co do popełnienia zarzucanego mu czynu . Wobec powyższego Sąd oskarżonego K. M. uznał za winnego dokonania zarzucanego mu czynu z tym tylko, iż ustalił, że bezpośrednio po dokonaniu kradzieży w celu utrzymania się w posiadaniu zabranych rzeczy doprowadził on goniącą go pokrzywdzoną do stanu bezbronności, poprzez pryśnięcie jej gazem pieprzowym w oczy. Użycie bowiem gazu nie stanowiło zastosowania przemocy, a spowodowało, iż wobec łzawienia i pieczenia znajdowała się ona w stanie bezbronności. Wobec czego Sąd z mocy art. 281kk skazał go na karę 1 (jednego ) roku pozbawienia wolności.

Rozważając wymiar kary wobec oskarżonego Sąd za okoliczności łagodzące uznał jego przyznanie się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyrażoną skruchę. Jako okoliczności obciążające uznano uprzednią jego karalność, dopuszczenie sie niniejszego czynu w okresie próby, a wiec będąc uprzednio karanym na karę pozbawienia wolności oraz stopień społecznej szkodliwości czynu. Dopuścił się go w ciągu dnia, będąc pod wpływem alkoholu i środków odurzających, nadto bez powodu i w miejscu publicznym. Przede wszystkim czyn objęty przedmiotowym postępowaniem został popełniony po wejściu w życie zmiany przepisów kodeksu karnego, zgodnie z którą Sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności nie przekraczającej roku, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa nie był skazany na karę pozbawienia wolności. W niniejszej sprawie w czasie popełnienia czynu oskarżony był prawomocnie skazany na karę pozbawienia wolności (karta karna k. 86) , co uniemożliwiało zastosowanie art. 69 kk.

Nadto ustalone okoliczności popełnienia czynu uniemożliwiały przyjęcie, iż czyn ten stanowił wypadek mniejszej wagi. O braku przyjęcia którego decydowały przedmiotowe i podmiotowe znamiona czynu. Wśród znamion strony przedmiotowej istotne znaczenie miały w szczególności: rodzaj dobra, użyte środki, charakter i rozmiar szkody wyrządzonej, czas, miejsce jego popełnienia. Istotne były również - stopień zawinienia oraz motywacja i cel działania sprawcy.

Sąd podzielił w tym zakresie orzeczenie Sądu Najwyższego wyrażonego postanowieniem z dnia 30 października 2015r. w sprawie IV KK 235/15 zgodnie z którym „Wypadek mniejszej wagi zachodzi wówczas, gdy znamiona przestępstwa cechuje niewysoka szkodliwość społeczna, zaś jego sprawca nie jest na tyle niebezpieczny dla społeczeństwa, aby zastosować w stosunku do niego zwykłą karę przewidzianą za popełnione przestępstwo”.

Wobec powyższego w ocenie Sądu kara wymierzona oskarżonemu jest adekwatna do stopnia jego winy. Uwzględnia stopień społecznej szkodliwości czynu oraz cele kary jakie ma wobec niego osiągnąć tak wychowawcze, jak i zapobiegawcze.

Sąd na podstawie art. 44§2 kk orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodu rzeczowego w postaci gazu pieprzowego opisanego na karcie 92 akt sprawy , albowiem przedmiot ten służył do jego popełnienia, co uzasadniało orzeczenie jego przepadku.

Na podstawie art. 46§1kk zasądzono od oskarżonego na rzecz E. R. kwotę 1000 złotych tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Kwota ta uwzględnia spowodowana krzywdę jak i sytuacje finansowa oraz możliwości finansowe oskarżonego.

Jednocześnie zasadzono od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. B. kwotę 504 złotych tytułem wynagrodzenia z obronę oskarżonego wykonywaną z urzędu w postepowaniu sądowym oraz kwotę 115,92 złotych tytułem 23 % stawki podatku Vat od wynagrodzenia.

Na podstawie art. 624§1 kpk zwolniono oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych i opłaty, uwzględniając jego sytuację finansową, możliwości zarobkowe, oraz rodzaj i rozmiar wymierzonej mu kary pozbawienia wolności.