Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 czerwca 2017 roku

Sąd Rejonowy w Olsztynie VII Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Mirella Sprawka

Protokolant: staż. Alicja Pieczywek

przy udziale Prok. Rej. Anny Grygo - Janusz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21.06.2017r. sprawy

W. K., s. J. i M., zd. R., ur. (...) w O.

skazanego prawomocnymi wyrokami:

1)  wyrokiem Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 18.03.2015r., w sprawie VII K 74/15, za czyn z art. 280 § 1 k.k., popełniony 16.09.2014r., na karę 2 lat pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres próby 5 lat, a następnie zarządzono, zaliczając na jej poczet okres rzeczywistego pozbawienia wolności w dniach od 16.09.2014r., g. 00:55 do 17.09.2014r. g. 15.20;

2)  wyrokiem Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 20.02.2017r., w sprawie VII K 1194/16, za czyn z art. 13 § 1 k.k., art. 283 k.k., art. 279 § 1 k.k., na karę 10 miesięcy ograniczenia wolności, po 20 godzin pracy miesięcznie, zaliczając na jej poczet okres rzeczywistego pozbawienia wolności w dniu 31.08.2016r. od g. 00.10 do g. 5.05;

3)  wyrokiem Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 29.03.2017r., w sprawie VII K 1137/16, za czyn z art. 279 k.k., 288 § 1 k.k., popełniony 26.09.2016r., na karę 1 roku pozbawienia wolności;

orzeka:

I.  na podstawie art. 85 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 86 § 1 k.k. w zw. z art. 87 § 1 k.k. w zw. z art. 569 § 1 k.p.k., łączy orzeczone wobec W. K. wyrokami Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 18.03.2015r., w sprawie VII K 74/15, z dnia 20.02.2017r., w sprawie VII K 1194/16 i z dnia 29.03.2017r., w sprawie VII K 1137/16, kary pozbawienia wolności i ograniczenia wolności i wymierza mu karę łączną 2 (dwóch) lat i 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 576 § 1 k.p.k., pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w połączonych wyrokach, a nie objęte niniejszym, pozostawia do odrębnego wykonania;

III.  na podstawie art. 577 k.p.k. na poczet kary łącznej zalicza skazanemu okres odbytej kary w sprawie VII K 74/15 oraz okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w tej sprawie w dniach od 16.09.2014r., g. 00:55 do 17.09.2014r. g. 15.20, oraz w sprawie VII K 1194/16 w dniu 31.08.2016r. od g. 00.10 do g. 5.05;

IV.  na podstawie art. 29 ustawy z dnia 26 maja 1982r. prawo o adwokaturze zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. H. kwotę 120,00 zł (+ podatek VAT) tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu skazanego w postępowaniu sądowym;

V.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia skazanego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych w całości.

Sygn. akt VII K 336/17

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W. K. został skazany następującymi wyrokami, na opisane poniżej kary:

4)  wyrokiem Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 18.03.2015r., w sprawie VII K 74/15, za czyn z art. 280 § 1 k.k., popełniony 16.09.2014r., na karę 2 lat pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres próby 5 lat, a następnie zarządzono, zaliczając na jej poczet okres rzeczywistego pozbawienia wolności w dniach od 16.09.2014r., g. 00:55 do 17.09.2014r. g. 15.20;

5)  wyrokiem Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 20.02.2017r., w sprawie VII K 1194/16, za czyn z art. 13 § 1 k.k., art. 283 k.k., art. 279 § 1 k.k., na karę 10 miesięcy ograniczenia wolności, po 20 godzin pracy miesięcznie, zaliczając na jej poczet okres rzeczywistego pozbawienia wolności w dniu 31.08.2016r. od g. 00.10 do g. 5.05;

6)  wyrokiem Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 29.03.2017r., w sprawie VII K 1137/16, za czyn z art. 279 k.k., 288 § 1 k.k., popełniony 26.09.2016r., na karę 1 roku pozbawienia wolności;

( dowody: odpisy orzeczeń k. 10-15, 17-18, karta karna k. 8-9, opinia i informacje o odbytych karach k. 3, 20, akta spraw VII K 74/15, VII K 1194/16, VII K 1137/16 )

Skazany odbywa obecnie w Zakładzie Karnym w I. karę 2 lat pozbawienia wolności z wyroku Sądu Rejonowego w Olsztynie, sygn. akt VII K 74/15. Jego zachowanie jest właściwe, nie był karany dyscyplinarnie, ani nagradzany regulaminowo.

(dowody: opinia z ZK k. 20)

Sąd zważył , co następuje:

Na wstępie wskazać należy, że zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20.02.2015r. o zmianie ustawy kodeks karny oraz innych ustaw, w przedmiotowej sprawie miały zastosowania przepisy kodeksu karnego w brzmieniu obowiązującym od 1.07.2015r.

Jak wynika z art. 569 § 1 k.p.k. wydanie wyroku łącznego następuje, gdy zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej, określone przepisami prawa materialnego, a mianowicie w art. 85-90 kodeksu karnego.

Z przepisu art. 85 § 1 k.k. wynika, że karę łączną orzeka się jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu. Natomiast z art. 85 § 2 k.k. wynika, że podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89, w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa, o których mowa w § 1. Trzeba też zauważyć, że zgodnie z art. 87 § 1 k.k., w razie skazania za zbiegające się przestępstwa na kary pozbawienia wolności i ograniczenia wolności sąd wymierza karę łączną pozbawienia wolności, przyjmując, że miesiąc ograniczenia wolności równa się 15 dniom pozbawienia wolności.

W niniejszej sprawie analiza wyroków dotyczących skazanego W. K., przy uwzględnieniu wymienionych wyżej przesłanek, prowadzi do wniosku, że połączeniu podlegają kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 18.03.2015r., w sprawie VII K 74/15 i z dnia 29.03.2017r., w sprawie VII K 1137/16 oraz kara ograniczenia wolności orzeczona wyrokiem tut. sądu z dnia 20.02.2017r., w sprawie VII K 1194/16.

Jak wynika z art. 86 § 1 k.k., sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 15 lat pozbawienia wolności. Ponadto wymiar kary łącznej powinien uwzględniać potrzeby prewencji generalnej i indywidualnej. Przy jej wymiarze nie podlega ponownej ocenie kwestia zawinienia i stopnia społecznej szkodliwości poszczególnych popełnionych przez sprawcę przestępstw. Jednakże wielość popełnionych przez sprawcę przestępstw wpływa na ocenę jego społecznej szkodliwości będąc istotnym czynnikiem prognostycznym co do jego osoby (K. B., Wymiar kary łącznej, PiP 1972, nr 1, s. 55 i nast.; M. S., K. łączna w polskim prawie karnym, s. 78 i nast.). Jednym z czynników kształtujących wymiar kary łącznej jest też bliskość podmiotowego i przedmiotowego związku między zbiegającymi się przestępstwami (wyrok SN z dnia 5 marca 1974 r., III KRN 7/74, OSNKW 1974, nr 6, poz. 112; wyrok SN z dnia 11 lutego 1976 r., I KR 292/75, OSNKW 1976, nr 10-11, poz. 128 oraz wyrok SN z dnia 6 kwietnia 1977 r., V KR 45/77, NP 1978, nr 5, s. 830 z glosą K. Buchały), a także zwartość czasowa zachodząca pomiędzy nimi (nie publ. wyrok SN z dnia 11 grudnia 1980r., II KR 388/80). Wymierzając karę łączną w wyroku łącznym, sąd bierze także pod uwagę okoliczności, które zaistniały po wydaniu poprzednich wyroków i które w szczególności wskazują na rezultaty stosowanych środków oddziaływania resocjalizacyjnego (por. wyroki SN: z dnia 27 czerwca 1973r., IV KR 122/73, OSNKW 1973, nr 12, poz. 159; z dnia 12 września 1985r., II KR 245/85, OSNKW 1986, nr 5-6, poz. 39 oraz z dnia 20 lutego 1995r., II KRN 2/95, PiP 1995, nr 12, s. 110 z krytyczną glosą L. Sługockiego i PS 1996, nr 7-8, s. 158 z krytyczną glosą Z. Kwiatkowskiego) – (por. Piotr Hofmański, Lech Paprzycki – komentarz do art. 86 k.k. Lex Polonica Maxima). Zarówno w doktrynie prawa karnego, jak i w orzecznictwie Sądu Najwyższego ukształtowało się stanowisko, że prymat w zakresie wymiaru kary łącznej winna mieć zasada asperacji – to jest wymierzanie kary łącznej powyżej najwyższej z kar wymierzonych, a poniżej sumy kar. Zastosowanie zasady kumulacji (orzeczenie kary łącznej w wysokości sumy kar), jak i zasady absorpcji (orzeczenie kary łącznej w wysokości najwyższej z kar), jest bowiem rozwiązaniem skrajnym i winno następować jedynie w wyjątkowych sytuacjach.

Na tle realiów niniejszej sprawy sąd uznał, że celowym jest zastosowanie wobec skazanego tzw. zasady asperacji, co wyraża się w wymierzeniu kary łącznej w wysokości poniżej sumy, a powyżej najwyższej z kar jednostkowych lub łącznych podlegających łączeniu. Jako okoliczności działające na niekorzyść skazanego sąd przyjął jego wielokrotną karalność, co niewątpliwie świadczy o jego znacznej demoralizacji i braku poszanowania dla obowiązujących norm prawnych. Pomiędzy czynami nie było związku podmiotowego. Na korzyść należało natomiast potraktować bliski związek przedmiotowy, skoro wszystkie one były skierowane przeciwko temu samemu dobru prawnemu, bliskość czasową pomiędzy czynami z dwóch ostatnich wyroków. Wobec powyższego sąd uznał, że kara łączna 2 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności będą adekwatnymi do ilości i wagi popełnionych przestępstw, jak i postawy skazanego po ich popełnieniu.

Na podstawie art. 576 § 1 k.p.k. pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w połączonych wyrokach, a nie objęte niniejszym, pozostawiono do odrębnego wykonania. Natomiast na poczet orzeczonej kary łącznej zaliczono skazanemu okresy odbytej kary i okresy rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawach VII K 74/15 i VII K 1194/16.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami, od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. H. zasądzono kwotę 120 zł (+ podatek VAT) tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu skazanego w niniejszej sprawie.

Skazany jest obecnie pozbawiony wolności, wobec czego uznano, iż nie jest on w stanie uiścić kosztów sądowych bez uszczerbku dla swojego utrzymania i zwolniono go od obowiązku ich ponoszenia w całości, na podstawie art. 624 § 1 k.p.k.

SSR Mirella Sprawka