Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 czerwca 2017 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie, I Wydział Cywilny,

w składzie:

Przewodniczący: SSR Katarzyna Błesińska-Kozłowska

Protokolant: apl. Joanna Pepłowska

po rozpoznaniu w dniu 30 czerwca 2017 r., w O., na rozprawie,

sprawy z powództwa A. P.

przeciwko (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W.

o zapłatę

I  zasądza od pozwanego (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W. na rzecz powoda A. P. kwotę 4 353,50 (cztery tysiące trzysta pięćdziesiąt trzy złote 50/100 groszy) złotych z ustawowymi odsetkami od kwoty 5 000 zł od dnia 20 czerwca 2016 roku do dnia 11 sierpnia 2016 roku, od kwoty 3 800 zł od dnia 12 sierpnia 2016 roku do dnia zapłaty i od kwoty 553,50 zł od dnia 9 sierpnia 2016 roku do dnia zapłaty;

II  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2 240 (dwa tysiące dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwota 1 200 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego;

IV  nakazuje ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Olsztynie kwotę 184 (sto osiemdziesiąt cztery) złote tytułem kosztów sądowych poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa.

SSR Katarzyna Błesińska-Kozłowska

Sygn. Akt: I C 2569/16

UZASADNIENIE

Powód A. P. wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego (...) Spółka Akcyjna V. (...) z siedzibą w W. kwoty 4 453,50 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od kwoty 5 000 zł od dnia 20 czerwca 2016 r. do dnia 11 sierpnia 2016 r., od kwoty 3 900 zł od dnia 12 sierpnia 2016 r. do dnia zapłaty, oraz od kwoty 553,50 zł od dnia 9 sierpnia 2016 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W pisemnych motywach powód wskazał, że dochodzona kwota stanowi odszkodowanie za uszkodzenie należącego do E. M. i M. M. pojazdu marki R. (...) o nr rej. (...), który został uszkodzony w wyniku kolizji drogowej z dnia 19 maja 2016 r. Sprawca szkody posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej u (...) Spółka Akcyjna V. (...) z siedzibą w W.. Wymieniony ubezpieczyciel wypłacił poszkodowanym odszkodowanie w pierwotnej kwocie 3 900 zł. Poszkodowani nie zgodzili się z powyższą kwotą i zlecili powodowi – jako niezależnemu rzeczoznawcy – wykonanie wyceny, który oszacował wartość pojazdu sprzed powstania szkody na kwotę 13 100 zł, zaś wartość pozostałości pojazdu na kwotę 4 200 zł. W trakcie przeprowadzonego postępowania likwidacyjnego ubezpieczyciel zmienił swoje stanowisko i dopłacił poszkodowanym kwotę 1 100 zł. Dnia 25 lipca 2016 r. poszkodowani zawarli z powodem umowę cesji wierzytelności, na mocy której przenieśli na powoda przysługującą im wierzytelność. W ocenie powoda A. P. szkoda w dalszym ciągu nie została naprawiona, albowiem do zapłaty pozostawała brakująca kwota 3 900 zł oraz 553,50 zł jako koszt sporządzenia prywatnej opinii.

Pozwany (...) Spółka Akcyjna V. (...) z siedzibą w W. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od pozwanego na jego rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwany zakwestionował roszczenia dochodzone pozwem wskazując, że przedłożone przez powoda wyliczenie wartości pojazdu przed i po powstaniu szkody stanowi w świetle art. 245 k.p.c. dokument prywatny, a zatem dowód tylko tego, że osoba, która podpisała przedmiotowe dokumenty złożyła oświadczenia zawarte w tych dokumentach. Pozwany zanegował również roszczenie dochodzone z tytułu kosztów sporządzenia prywatnej opinii jako uszczerbku niestanowiącego normalnego następstwa szkody. Wskazał, że wysokość dotychczas wypłaconego odszkodowania została ustalona prawidłowo i pozwala zrekompensować poniesioną szkodę w całości.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 19 maja 2016 r. doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzony został pojazd marki R. (...) o numerze rej. (...), stanowiący własność E. M. i M. M.. (bezsporne)

Sprawca kolizji posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej u (...) Spółka Akcyjna V. (...) z siedzibą w W.. (bezsporne)

Szkoda została zgłoszona(...) S.A. (...), który przyznał i wypłacił poszkodowanym odszkodowanie w pierwotnej wysokości 3 900 zł, ustalając wartość uszkodzonego pojazdu sprzed powstania szkody na kwotę 10 700 zł.

(dowód: decyzja z dnia 2 czerwca 2016 r., k. 11, potwierdzenia przelewów, k. 12 i 13)

Poszkodowani nie zgodzili się z kwotą wypłaconego odszkodowania jako znacznie zaniżoną. W związku z powyższym zlecili niezależnemu rzeczoznawcy – A. P. wykonanie wyceny. Rzeczoznawca oszacował wartość pojazdu sprzed powstania szkody na kwotę 13 100 zł, zaś wartość pozostałości pojazdu na kwotę 4 200 zł. Wskutek wezwania do zapłaty brakującej kwoty, ubezpieczyciel zmienił swoje stanowisko w sprawie i dopłacił poszkodowanym 1 100 zł, ustalając wartość pojazdu sprzed szkody na kwotę 12 100 zł brutto oraz wartość pozostałości (wraku) pojazdu na kwotę 7 100 zł brutto. (dowód: decyzja z dnia 10 sierpnia 2016 r., k. 28, potwierdzenie przelewu, k. 31, opinia niezależnego rzeczoznawcy, k. 14-21)

Za prywatną wycenę niezależnego rzeczoznawcy poszkodowani zapłacili 553,50 zł. (dowód: faktura VAT [k. 21], potwierdzenie przelewu, k. 22)

W dniu 25 lipca 2017 r. poszkodowani zawarli z powodem A. P. umowę cesji wierzytelności, na mocy której przenieśli na powoda przysługującą im wierzytelność. (dowód: umowa przelewu wierzytelności nr (...), k.23)

Zgodnie z opinią biegłego sądowego J. B., koszty naprawy samochodu marki R. (...) o numerze rej. (...) niezbędne do przywrócenia go do stanu sprzed powstania szkody wynoszą 17.717,36 zł brutto. Jednocześnie jest to kwota przekraczająca wartość pojazdu sprzed kolizji, którą biegły oszacował na kwotę 12 800 zł. Wartość zaś pozostałości biegły oszacował na kwotę 4 000 zł. (dowód: opinia sądowa wraz z załącznikami, k. 45-59)

Sąd zważył, co następuje:

W świetle ustalonego w niniejszej sprawie stanu faktycznego, powództwo zasługiwało na uwzględnienie w przeważającej jego części. Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty znajdujące się w aktach przedmiotowej sprawy, w tym aktach szkody, których autentyczność nie była kwestionowana przez żadną ze stron postępowania. W celu uzyskania wiadomości specjalnych Sąd dopuścił także dowód z opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej J. B., która jest jasna, pełna i logiczna. Biegły odpowiedział na wszystkie postawione pytania w sposób wyczerpujący, motywując swoje stanowisko w pełni zrozumiały sposób. W niniejszej sprawie pozwany co do zasady nie kwestionował swojej odpowiedzialności za likwidację szkody, twierdził jedynie, że wypłacona w toku postępowania likwidacyjnego kwota całkowicie czyni zadość roszczeniom powoda i pozwala zrekompensować poniesioną szkodę w całości. Odpowiedzialność pozwanego znajduje uzasadnienie w przepisach kodeksu cywilnego, w tym art. 805 k.c. oraz art. 822 § 1 k.c. Ustalenie zaś wysokości szkody i sposobu jej naprawienia odbywa się zgodnie z zasadami określonymi w art. 361 § 1 i 2 k.c. i art. 363 § 1 k.c. Stosownie do treści art. 361 k.c., zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła (§ 1). W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono (§ 2). Zgodnie z art. 363 § 1 k.c. naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu (§ 2). Jak wynika z opinii biegłego J. B., całkowity i uzasadniony koszt naprawy pojazdu do stanu sprzed kolizji wynosiłby 17.717,36 zł brutto. Przy oszacowaniu przez biegłego wartości pojazdu na dzień powstania szkody w kwocie 12 800 zł stwierdzić należy, że koszt naprawy pojazdu (przywrócenie stanu poprzedniego) pociągałoby dla ubezpieczyciela nadmierne koszty, bowiem przekraczają one znacznie wartość tego pojazdu w stanie nieuszkodzonym. W tych warunkach roszczenie A. P. ogranicza się jedynie do świadczenia w pieniądzu. Ponieważ biegły sądowy oszacował wartość pozostałości pojazdu na kwotę 4 000 zł brutto, wartość szkody poniesionej przez powoda wyniosła 8 800 zł. Sąd w całości podzielił wnioski biegłego i zawarte w niej wyliczenia uznając, że kwota ta pozwoli w całości zrekompensować poniesioną przez powoda szkodę, jednocześnie też nie uczyni go bezpodstawnie wzbogaconym. Bez wątpienia powodowi należała się również kwota 553,50 zł jako wydatek poniesiony w związku ze zleceniem rzeczoznawcy sporządzenia wyceny kosztów naprawy pojazdu, jego wartości sprzed powstania szkody oraz wartości pozostałości (wraku) pojazdu. Trzeba bowiem wskazać, że ubezpieczyciel w toku postępowania likwidacyjnego kwotę odszkodowania znacznie zaniżał. Poszkodowani E. M. i M. M. mieli zatem podstawy, aby skorzystać z pomocy fachowca w celu wykazania słuszności swojego stanowiska i nakłonienia pozwanego do rewizji swego stanowiska przed skierowaniem sprawy do Sądu. Nie posiadali oni bowiem specjalistycznej wiedzy w tym zakresie. W doktrynie i orzecznictwie nie budzi wątpliwości, że koszty i wydatki poniesione w związku ze zdarzeniem wyrządzającym szkodę mogą być uznane za jedną z postaci szkody rzeczywistej. Jako że poszkodowani umową cesji wierzytelności przenieśli przysługującą im wierzytelność na rzecz powoda A. P., stwierdzić należy, że na mocy tejże umowy nabył on prawo domagania się należności za wykonaną przez siebie ekspertyzę.

Reasumując, Sąd przyjął, że całkowita wartość szkody w niniejszej sprawie wyniosła 9353,50 zł. Uwzględniając wypłaconą dotychczas powodowi kwotę 5 000 zł, należało zasądzić na rzecz powoda kwotę 4353,50 zł tytułem niezlikwidowanej w dalszym ciągu przez pozwanego szkody. W pozostałym zakresie powództwo jako niezasadne podlegało oddaleniu (punkt II wyroku). O odsetkach orzeczono stosownie do reguły wyrażonej w art. 817 § 1 k.c. Przepis ten stanowi, że ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Sąd uwzględnił wnioski powoda w zakresie roszczeń odsetkowych i orzekł ponad należność główną odsetki ustawowe liczone od kwoty 5 000 zł od dnia 20 czerwca 2016 r. do dnia 11 sierpnia 2016 r., od kwoty 3 900 zł od dnia 12 sierpnia 2016 r. do dnia zapłaty, oraz od kwoty 553,50 zł od dnia 9 sierpnia 2016 r. O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c., obciążając nimi w całości pozwanego, albowiem żądanie powoda zostało oddalone wyłącznie w nieznacznym zakresie. Na koszty w przedmiotowej sprawie złożyły się: opłata od pozwu w kwocie 223 zł, wynagrodzenie pełnomocnika będącego adwokatem w kwocie 1.200 zł, opłata od pełnomocnictwa 17 zł oraz zaliczka na wynagrodzenie biegłego w kwocie 800 zł.

Na podstawie art. 113 ust. w zw. z art. 83 ust. 2 Ustawy z 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. 2005 nr 167 poz. 1398), Sąd nakazał ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Olsztynie kwotę 184 zł tytułem wydatków (koszty wynagrodzenia biegłego sądowego) poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa (punkt IV wyroku).

SSR Katarzyna Błesińska-Kozłowska