Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powódka J. R. w pozwie skierowanym po sprecyzowaniu przeciwko Ubezpieczeniowemu Funduszowi Gwarancyjnemu w W. wniosła o zasądzenie kwoty 18.038,70 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 06 lutego 2015r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwu powódka podała, że w dniu 06 stycznia 2015 r. B. K. uczestniczyła w wypadku drogowym. W wyniku zdarzenia samochód, będący jej własnością został uszkodzony i wymagał naprawy. (...) S.A. w W. wszczął postępowanie likwidacyjne, w wyniku którego wypłacił odszkodowania w wysokości 8.779,79 zł. Poszkodowana nie zgodziła się z w/w kalkulacją i dokonała własnej wyceny naprawy przy pomoc systemu A., z której wynika, że koszt naprawy samochodu powinien wynieść 26.818,49 zł. Poszkodowana przelała przysługującą jej wobec likwidatora wierzytelność na rzecz powódki.

W odpowiedzi na pozew pozwany Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny w W. wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów postępowania. Pozwany zakwestionował roszczenie pozwu co do zasady i wysokości. W ocenie pozwanego kwota odszkodowania żądana przez powódkę jest zawyżona i nieuzasadniona. Pozwany zakwestionował również legitymację czynną powódki.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 06 stycznia 2015 r. doszło do kolizji drogowej samochodu M. nr rej. (...) należącego do poszkodowanej B. K. z innym samochodem, który był sprawcą kolizji i nie był ubezpieczony z tytułu odpowiedzialności cywilnej w żadnym towarzystwie ubezpieczeniowym. Decyzją z dnia 22 stycznia 2015r. (...) S.A. w W., które przeprowadziło postępowanie likwidacyjne wypłaciło poszkodowanej odszkodowanie w wysokości 8779,79 zł. Kosztorys naprawy sporządzono w systemie (...). Na podstawie prywatnej kalkulacji naprawy powódka oszacowała koszt naprawy pojazdu, na kwotę 26.818,49 zł.

dowód:

- decyzja z dnia 22.01.2015r., k.9,

- kosztorysy k.10-16.

- akta szkody.

Całkowity koszt naprawy samochodu poszkodowanej wyniósł 26.997,05 zł. dla naprawy przeprowadzonej wyłącznie z użyciem dostępnych w autoryzowanej sieci serwisowej ( (...)) nowych oryginalnych części klasy jakości ,,O, sygnowanych marką producenta pojazdu i przy zastosowaniu średnich stawek warsztatowych za robociznę z regionu zamieszkania właścicielki pojazdu (100 zł). Dla trzynastu uszkodzonych elementów na rynku motoryzacyjnym występowały części alternatywne. Pojazd poszkodowanej przed szkodą nie był naprawiany za pomocą części nieoryginalnych.

dowód:

- opinia biegłego L. S. k. 118-158,

- akta szkody.

W dniu 23 stycznia 2016r. powódka J. R. zawarła z poszkodowaną B. K. umowę przelewu wierzytelności, przedmiotem której była wierzytelność pieniężna wynikając ze szkody z dnia 06 stycznia 2015r.

dowód:

- umowa przelewu wierzytelności z dnia 23.01.2015r., k. 8.

Sąd zważył, co następuje :

Powództwo zasługuje na uwzględnienie w całości.

Poza sporem pozostawało, że w dniu 06 stycznia 2015 r. doszło do uszkodzenia samochodu poszkodowanej B. K.. W sprawie kluczowym było ustalenie wysokości należnego powodowi odszkodowania oraz zasada odpowiedzialności pozwanego.

Istota ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej wynikająca z art. 822 k.c. i nast. sprowadza się do tego, że zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za te szkody ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której zawarta została umowa ubezpieczenia. Szczegóły tej odpowiedzialności są unormowana w ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. Nr 124, poz.1152). Ostatnia ze wskazanych ustaw reguluje również kwestie odpowiedzialności Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego w W. i warunki wypłaty przez niego odszkodowania w przypadku braku polisy OC przez sprawcę zdarzenia szkodowego, jak w niniejszej sprawie.

Zdaniem Sądu nie ulega wątpliwości, że strona pozwana ponosi odpowiedzialność za skutki zdarzenia szkodowego z dnia 06 stycznia 2015 r. albowiem sprawca szkody w dacie zdarzenia nie posiadał ważnej polisy OC. Poszkodowana zawarła skutecznie z powódkę umowę przelewu wierzytelności, obejmowała ona bowiem wierzytelność wobec wszystkich podmiotów odpowiedzialnych za naprawienie szkody.

Zgodnie z treścią art. 436 k.c. w zw. z art. 435 k.c. samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności. Według zaś art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania z którego szkoda wynikła. W myśl natomiast art. 361 § 2 k.c. naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Szkoda majątkowa jest to różnica między stanem majątkowym poszkodowanego, który powstał po nastąpieniu zdarzenia powodującego uszczerbek, a stanem, jaki by istniał gdyby to zdarzenie nie nastąpiło. Chodzi o utratę lub zmniejszenie aktywów bądź powstanie lub zwiększenie pasywów osoby poszkodowanej. Z przepisu art. 361 § 2 k.c. wynika obowiązek pełnej kompensacji szkody.

W ocenie Sądu otrzymana przez poszkodowaną kwota tytułem odszkodowania nie rekompensuje w pełni doznanej przez nią szkody, a zatem powódka słusznie żąda zasądzenia dalszego odszkodowania. Powołany w toku sprawy biegły sądowy L. S. (2) ustalił, że łączny koszt naprawy pojazdu wynosi 26.997,05 zł. Sąd podziela wyrażony przez biegłego pogląd, że z technicznego punktu widzenia właściwą jakość naprawy pozwalającą na optymalne przywrócenie samochodu do stanu poprzedniego gwarantuje jej wykonanie zgodnie z procedurami i technologią naprawy producenta. W ocenie Sądu biegły prawidłowo przyjął do obliczeń ceny nowych, oryginalnych części zamiennych i materiałów, ustalone przez producenta normy czasowe operacji naprawczych, lakierniczych, dodatkowych i powiązanych oraz stawki naprawy za roboczogodzinę w wysokości średnich stawek stosowanych w dacie powstania szkody przez renomowane warsztaty naprawcze tj. w kwocie 100 złotych dla prac blacharsko-mechanicznych oraz prac lakierniczych. W ocenie Sądu biegły dokonał wnikliwej analizy zgromadzonego materiału dowodowego w tym dokumentów zawartych w aktach szkody i wprost wskazał, że na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego nie sposób przyjąć, że samochód poszkodowanej był uprzednio naprawiany przy pomocy części nieoryginalnych wobec czego Sąd oddalił wniosek o sporządzenie opinii uzupełniającej. Zarzuty sformułowane przez stronę pozwaną w całości zmierzały zdaniem Sądu do nieuzasadnionego przedłużania postępowania. Nie ulega wątpliwości, iż przywrócenie rzeczy uszkodzonej do stanu poprzedniego polega na doprowadzeniu jej do stanu używalności w takim zakresie jaki istniał przed wyrządzeniem szkody. Jeżeli do osiągnięcia tego celu konieczne jest użycie nowych elementów, to poniesione na nie wydatki wchodzą w skład kosztów naprawienia szkody przez przywrócenie rzeczy do stanu poprzedniego. W konsekwencji powyższe wydatki obciążają osobę odpowiedzialną za szkodę (wyrok SN z dnia 5 listopada 1980 r., III CRN 223/80, OSNC 1981, z. 10, poz. 186). Wobec powyższego w ocenie Sądu zastosowanie do naprawy samochodu powoda w niniejszej sprawie nowych, oryginalnych części jest uzasadnione.

Wskazać nadto należy, że roszczenie o świadczenie należne z tytułu kosztów przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu pierwotnego jest wymagalne niezależnie od tego czy naprawa została dokonana (wyrok SN z dnia 16 maja 2002 r., V CKN 1273/00, LEX nr 55515) oraz czy poszkodowany dokonał naprawy rzeczy i czy w ogóle zamierza tą rzecz naprawić (wyrok SN z dnia 7 sierpnia 2003 r., IV CKN 387/01, LEX nr 141410). Poszkodowany nie musi zatem naprawiać pojazdu, może sprzedać go zachowując wypłacone odszkodowanie, może go naprawić tylko częściowo, dokonać naprawy własnoręcznie bądź użyć do naprawy części używanych lub podróbek. W tym miejscu wskazać także należy, iż bez znaczenia pozostaje, to iż poszkodowana otrzymała prócz odszkodowania również zapłatę z tytułu zawartej umowy cesji wierzytelności albowiem pozwany jest zobligowany do likwidacji szkody w pełnej wysokości, a koszty umowy cesji poniósł nie on a strona powodowa.

Mając na względzie wartość szkody i kwotę wypłaconą w postępowaniu likwidacyjnym Sąd uznał, że strona pozwana winna wypłacić na rzecz powódki jeszcze kwotę 18.038,70 zł. o czym orzekł w pkt I wyroku. Powódce od dochodzonego świadczenia należą się również odsetki ustawowe za opóźnienie zgodnie z art. 817 § 1 k.c.

O kosztach procesu w pkt II wyroku Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. Mając nadto na uwadze art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych Sąd orzekł jak w pkt III sentencji orzeczenia.

Wobec powyższego Sąd orzekł jak w wyroku.

(...)

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...) M. K.;

3.  (...)

4.  (...)