Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 18 grudnia 2013 r.

Sąd Okręgowy w Krakowie Wydział XI Cywilny – Rodzinny Sekcja ds. Odwoławczych

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Iwona Ducka

Sędziowie: SO Danuta Kłosińska (sprawozdawca)

SO Monika Krzyżanowska

po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2013 r. w K.

na posiedzeniu niejawnym

w sprawie z powództwa P. M.

przeciwko R. M.

o przyczynianie się do zaspokajania potrzeb rodziny

zażalenia pozwanego

na pkt I postanowienia Sądu Rejonowego dla Krakowa – Krowodrzy w Krakowie, Wydział III Rodzinny i Nieletnich

z dnia 4 września 2013 r., sygn. akt III RC 464/13/K

oddala zażalenie.

Sygn. akt XI 1Cz 538/13

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 4 września 2013 r. Sąd Rejonowy dla Krakowa - Krowodrzy w Krakowie Wydział III Rodzinny i Nieletnich w sprawie z powództwa P. M. przeciwko R. M. o przyczynianie się do zaspokajania potrzeb rodziny zabezpieczył powództwo na czas trwania postępowania w ten sposób, iż zobowiązał pozwanego R. M. do płacenia tytułem przyczyniania się do zaspokajania potrzeb rodziny na rzecz małoletniej córki L. M. kwoty po 340 złotych miesięcznie i na rzecz powódki P. M. kwoty po 240 złotych miesięcznie, tj. łącznej kwoty po 580 złotych miesięcznie do rąk powódki P. M. do dnia 10 - go każdego następującego po sobie miesiąca z góry z ustawowymi odsetkami zgodnie z aktualnie obowiązującą stopą procentową na wypadek opóźnienia w płatności którejkolwiek raty począwszy od 1 września 2013 r. (punkt I), oddalił wniosek w pozostałym zakresie (punkt II), nadał klauzulę wykonalności tytułowi egzekucyjnemu - pkt. I przedmiotowego postanowienia (punkt III).

Sąd Rejonowy w uzasadnieniu wskazał, iż powódka P. M. złożyła wniosek o zabezpieczenie powództwa kwotą po 350 złotych miesięcznie na rzecz małoletniej L. M. i po 250 złotych miesięcznie na swoją rzecz, łącznie kwotą po 600 złotych miesięcznie. Główna kwota dochodzonego roszczenia tytułem przyczyniania się do zaspokajania potrzeb rodziny żądana od pozwanego R. M. określona została w pozwie na takie same kwoty. Powódka swoje stanowisko uzasadniła kosztem utrzymania rodziny oraz sytuacją materialną i możliwościami zarobkowymi stron.

Sąd pierwszej instancji argumentował, iż mając na uwadze koszty utrzymania rodziny, a w szczególności potrzeby małoletniej córki stron L. M., ur. (...) oraz sytuację materialną powódki, która pracuje na pełnym wymiarze czasu pracy i zarabia 1.136 złotych miesięcznie, jest osobą niepełnosprawną o orzeczonym lekkim stopniu niepełnosprawności i korzysta z dwóch aparatów słuchowych wymienianych co 5 lat, które kosztują 9.000 złotych, możliwości zarobkowe pozwanego, który pracuje jako tapicer zarabiając 1.600 złotych miesięcznie, wskazany przez powódkę średni miesięczny koszt utrzymania rodziny (1.500 złotych miesięcznie) - należało zabezpieczyć powództwo łączną kwotą po 580 złotych miesięcznie i oddalić wniosek w pozostałym zakresie kierując się zasadą, iż zabezpieczenie nie może zmierzać do zaspokojenia roszczenia.

W punkcie III postanowienia Sąd Rejonowy nadał z urzędu klauzulę wykonalności punktowi I postanowienia będącemu tytułem egzekucyjnym zasądzającym alimenty zgodnie z art. 1082 k.p.c.

Zażalenie na przedmiotowe postanowienie złożył pozwany R. M. wnosząc o jego zmianę poprzez oddalenie wniosku w zakresie zaspokojenia potrzeb rodziny na rzecz jego żony P. M. i zasądzenie tytułem alimentów na rzecz małoletniej córki L. M. kwoty 300 złotych płatnej do 10-tego każdego kolejno po sobie następującego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności którejkolwiek z rat do rąk matki małoletniej powódki P. M..

Skarżący argumentował, iż pozew i wniosek o udzielenie zabezpieczenia przedstawia tylko i wyłącznie stanowisko jego żony P. M., które nie jest zgodne z prawdą, gdyż wyprowadził się od powódki, ponieważ został przez powódkę wyrzucony z domu. Natomiast w okresie kiedy mieszkali wspólnie dokładał się do utrzymania rodziny poprzez: co tygodniowe zakupy żywnościowo-przemysłowe, natomiast dziecku kupował środki higieniczne oraz wyżywienie za kwotę około 100-200 złotych na tydzień. Skarżący wywodził, iż nie wyraża zgody na płacenie alimentów na rzecz żony, która jest osobą młodą i oprócz problemów ze słuchem – zdrową, ponadto pracuje u swojego wujka na stanowisku wędliniarza i zarabia około 1.200 złotych. Natomiast jeżeli chodzi o córkę L. to kwota 300 złotych plus 300 złotych od żony powinna wystarczyć na miesięczne utrzymanie dziecka, bowiem córka jest dzieckiem zdrowym i nie wymaga specjalistycznego leczenia. Skarżący argumentował także, iż obecnie zarabia miesięcznie około 700 złotych pracując na ½ etatu jako tapicer, po wyrzuceniu go z domu żony mieszka u swoich rodziców i dokłada się do kosztów utrzymania ci domu, gdzie opłata za prąd wynosi ok. 150 złotych, Internet 49 złotych, podatek raz na kwartał 33 złotych, wywóz śmieci raz na kwartał 72 złotych, opał na zimę tj. węgiel i drewno około 4.000 złotych. Rodzice skarżącego spłacają również kredyt zaciągnięty na wesele stron w kwocie 7.000 złotych, gdzie miesięczna rata wynosi 420 złotych. Na swoje utrzymanie tj. ubranie, wyżywienie, mieszkanie u rodziców miesięcznie skarżący wydaje ok. 400 złotych.

Skarżący wskazał, iż jego żona P. M. rzeczywiście jest osobą niepełnosprawną w stopniu lekkim, jednakże ta niepełnosprawność nie narusza jej czynności narządu ruchu, czy mowy, może ona wykonywać pracę zarobkową, ponadto jest osobą komunikatywną i operatywną, co jeszcze bardziej podnosi jej kwalifikację do pracy. P. M. faktycznie kupiła aparat słuchowy, jednakże był to wydatek jednorazowy, ponadto nie leczy się ona na inne schorzenia i nie ponosi comiesięcznych kosztów leczenia, w tym także zakupu leków. Skarżący podobnie jak żona ma problemy ze słuchem, cierpi na 90 % głuchotę lewego ucha, nie ma jednak orzeczonej niepełnosprawności i ta dysfunkcja nie uniemożliwia mu wykonywania pracy. Skarżący wskazał także, iż wesele stron odbyło się 6 kwietnia 2013 r. i wszystkie pieniądze w kwocie 30.000 złotych oraz prezenty z tej uroczystości zabrała powódka. W ocenie skarżącego również ten fakt przemawia za tym, aby Sąd nie uwzględnił powództwa na rzecz jego żony P. M..

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 27 k.r.o. oboje małżonkowie obowiązani są, każdy według swych sił oraz swych możliwości zarobkowych i majątkowych, przyczyniać się do zaspokajania potrzeb rodziny, którą przez swój związek założyli. Zadośćuczynienie temu obowiązkowi może polegać także, w całości lub w części, na osobistych staraniach o wychowanie dzieci i na pracy we wspólnym gospodarstwie domowym.

W ocenie Sądu Odwoławczego kwota zabezpieczenia na obecnym etapie postępowania odpowiada zarówno usprawiedliwionym potrzebom rodziny pozwanego, jak i możliwościom zarobkowym R. M.. Pozwany sam przyznał, iż kiedy mieszkał razem z rodziną robił zakupy żywnościowo-przemysłowe, jak również kupował dla dziecka wyżywienie i środki higieniczne za kwotę około 100-200 złotych na tydzień, a zatem mimo że strony pozostają w separacji faktycznej, R. M. powinien łożyć na utrzymanie rodziny zbliżone kwoty. W toku postępowania dowodowego przeprowadzonego przed Sądem pierwszej instancji zostaną dokładnie określone usprawiedliwione potrzeby założonej przez strony rodziny. Przedmiotem postępowania dowodowego będą również możliwości zarobkowe i majątkowe stron, jak również fakt, czy oboje małżonkowie wykorzystują w pełni posiadane możliwości zarobkowe i majątkowe dla zaspokojenia potrzeb rodziny.

Należy także wskazać, iż orzeczenie o zabezpieczeniu ma na celu zaspokojenie podstawowych potrzeb rodziny i stwarza jedynie pewien tymczasowy stan rzeczy pomiędzy stronami, nie rozstrzygając definitywnie w przedmiocie żądania. Postępowanie zabezpieczające jest procesową formą tymczasowej ochrony prawnej i spełnia pomocniczą rolę w stosunku do postępowania rozpoznawczego. Całokształt poczynionych ustaleń faktycznych zostanie uwzględniony w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie. Dodatkowo orzeczenie o udzieleniu zabezpieczenia - na wniosek każdej ze stron - może zostać zmienione w toku dalszego procesu, w szczególności, gdy ujawnią się lub zostaną ustalone istotne okoliczności mające wpływ na wymiar obowiązku alimentacyjnego.

W tym stanie rzeczy, Sąd Okręgowy, orzekł jak w sentencji, w oparciu o przepis art. 385 k.p.c. w związku z art. 397 § 2 k.p.c.