Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 sierpnia 2015 r.

Sąd Rejonowy w Opocznie w II Wydziale Karnym w składzie :

Przewodniczący : SSR Agnieszka Róg

Protokolant: sekr. sądowy Katarzyna Pecyna

w obecności oskarżyciela publicznego – B. Z.

po rozpoznaniu dnia 26/08/2015 r.

sprawy : P. K. s. S. i I. z domu K.

ur. (...) w O.

oskarżonego o to, że:

w dniu 23 listopada 2014 m-ci L. na drodze (...), gm. O., pow. (...), woj. (...), nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że kierując samochodem osobowym marki A. (...) o nr rej. (...) i wykonując manewr włączania się do ruchu z drogi poporządkowanej, prowadzącej z miejscowości K. L. na drogę główną nr (...) nie udzielił pierwszeństwa przejazdu jadącemu tą drogą główną P. T. kierującemu motocyklem marki Y. nr rej. (...) , w wyniku czego motocyklista uderzył przodem w obszar tylnej części prawego boku pojazdu A. i wskutek doznanych wielonar4ządowych obrażeń ciała zmarł w Szpitalu (...) w O.

tj. o czyn z art. 177 par. 2 kk

orzeka:

1.  Oskarżonego P. K. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu wyczerpującego dyspozycje art. 177 par. 2 kk i za to na podstawie art. 177 par. 2 kk w zw. z art. 4 par. 1 kk wymierza mu karę 2 ( dwa) lata pozbawienia wolności .

2.  Na podstawie art. 69 par. 1 i 2 kk , art. 70 par. 2 kk , art. 73 par. 2 kk wykonanie wymierzonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby lat 5 (pięć ) i oddaje w tym czasie oskarżonego pod dozór kuratora sądowego.

3.  Na podstawie art. 46 par. 1 kk orzeka od oskarżonego tytułem zadośćuczynienia za doznana krzywdę kwotę 10.000 ( dziesięć tysięcy) złotych na rzecz oskarżycielki posiłkowej M. T. oraz kwoty po 5.000( pięć tysięcy ) złotych na rzecz oskarżycieli posiłkowych E. G. i J. T.

4.  Orzeka od oskarżonego na rzecz oskarżycieli posiłkowych E. G. , J. T. i M. T. kwotę 2.000 ( dwa tysiące ) złotych tytułem poniesionych kosztów zastępstwa procesowego .

5.  Zwalnia oskarżonego od kosztów i opłat postępowania .

Sygn. akt II K 119/15

UZASADNIENIE

W dniu 23 listopada 2014 r. roku około godziny 14.00 oskarżony P. K. kierował samochodem osobowym marki A. (...) o nr rej. (...) .Jechał z miejscowości L. w kierunku drogi wojewódzkiej (...) O.- I. . W tym czasie od strony I. w stronę O. jechał motorem marki Y. nr rej. (...) pokrzywdzony P. T.. Oskarżony dojechał do skrzyżowania tych dróg i nie upewniwszy się , czy ma wolną drogę włączył się do ruchu z drogi podporządkowanej na drogę główną W -726 tj. skręcił w lewo w stronę O. tuż przed nadjeżdżającym od strony I. i kierującym się również w stronę O. pokrzywdzonym P. T.. Kierujący motocyklem podjął nieudaną próbę ominięcia samochodu , po czym przodem swojego pojazdu uderzył w obszar tylnej części prawego boku auta. Na skutek doznanych podczas wypadku obrażeń P. T. zmarł w Szpitalu (...) w O.. Pasażerami samochodu kierowanego przez oskarżonego byli A. R. (1) i S. R. (1).W chwili wypadku oskarżony i pokrzywdzony byli trzeźwi.

/dowód :notatka urzędowa k.1, wyjaśnienia oskarżonego k .126, zeznania A. R. k.12-13, S. R. k. 14-15 , P. G. k.77v ,G. O. k.78v ,M. O. k.79-80 ,M. S. k.82 ,protokół użycia alkosensora k.10-11 ,protokół oględzin miejsca zdarzenia k.6-7 , pojazdu k.54-55 ,58-59, dokumentacja fotograficzna k.62-72 , szkic miejsca zdarzenia k.73-74 ,opinia sądowo-lekarska k.48-50/

Z sądowo-lekarskiej sekcji zwłok wynika ,że przyczyną śmierci P. T. stał się pourazowy obrzęk mózgu , stłuczenie obu płuc oraz nasilająca się niewydolność krążeniowo-oddechowa prowadząca do zatrzymania akcji serca. Stwierdzone obrażenia powstały przyżyciowo pod działaniem przedmiotów twardych ,tępych bądź tępokrawędzistych godzących z dość dużą siłą w następstwie uderzenia bądź uderzenia się i mogły powstać one w warunkach wypadku motocyklowego .Wynik badania krwi i moczu na zawartość alkoholu świadczy ,że P. T. w chwili śmierci był trzeźwy.

/dowód : opinia sądowo-lekarska k.48-50/

Opinia biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego Z. B. wskazuje ,że bezpośrednią przyczyną wypadku było nieprawidłowe postępowanie kierującego samochodem a. , który wjeżdżając na drogę główną nie ustąpił pierwszeństwa motocykliście jadącemu tą drogą główną. Tym samym taktyka i technika kierującego samochodem a. była nieprawidłowa .Taktyka i technika jazdy kierującego motocyklem była nieprawidłowa , gdyż przekroczył dopuszczalną prędkość ruchu. Jeżeli przyjąć za prawdziwe ,że kierujący samochodem a. zatrzymał się przed wjechaniem na drogę główną , to do wypadku przyczynił się kierujący motocyklem .Gdyby jechał z prędkością dopuszczalną i podjął manewr hamowania , miałby możliwość uniknięcia wypadku. W tym przypadku przekroczenie prędkości dopuszczalnej miałoby związek przyczynowy z zaistniałym wypadkiem drogowym. Jeżeli kierujący samochodem wjechał na drogę główną bez zatrzymywania się , to czas trwania stanu zagrożenia dla motocyklisty mógł być na tyle krótki ,że nie miałby on możliwości uniknięcia wypadku. W tym przypadku przekroczenie prędkości dopuszczalnej przez kierującego motocyklem nie miałoby związku przyczynowego z zaistniałym wypadkiem.

/dowód : opinia k.84-109 ,127/

Oskarżony ma 20 lat , jest bezdzietnym kawalerem. Z zawodu jest mechanikiem samochodowym , utrzymuje się z prac dorywczych , z których osiąga dochód w kwocie około 1200 zł.

/dowód : dane osobo poznawcze k.164 ,karta karna k.76 /

Oskarżony w postępowaniu przygotowawczym nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił ,że gdy dojechał do skrzyżowania , zatrzymał się .Widział jadący z prawej strony samochód. Był on w dużej odległości ,ok. 3km ,dlatego oskarżony wjechał na skrzyżowanie wykonując manewr skrętu w lewo. Gdy był już na prawym pasie i ujechał ok.10m nie nabrawszy jeszcze prędkości poczuł uderzenie w prawą tylną część samochodu. Oskarżony wyjaśnił ,że nie widział wcześniej motocyklisty i że wjeżdżając na skrzyżowanie uważnie patrzył , czy coś nie jedzie z prawej czy lewej strony. W jego ocenie motocyklista w chwili ,gdy on wjeżdżał na skrzyżowanie , miał dużą prędkość i wyprzedzał w tym czasie ten samochód , który oskarżony widział z prawej strony. Oskarżony podniósł ,że on miał małą prędkość i widocznie motocyklista nie zdążył wyhamować.

Przed sądem oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień. Złożył wniosek o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzania postępowania dowodowego i wymierzenie mu kary 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby trwający 5 lat , oddanie pod dozór kuratora sądowego , orzeczenie zadośćuczynienia na rzecz oskarżycielki posiłkowej M. T. w kwocie 10.000 zł. , na rzecz E. G. i J. T. kwot po 5.000 zł , zwolnienie od kosztów postępowania .

/dowód : wyjaśnienia oskarżonego k.,k.126 , 164v/

Sąd zważył , co następuje :

Powyższy stan faktyczny jest bezsporny i został ustalony w oparciu o zeznania świadków A. R. (1) , S. R. (1) , P. G. (2) ,G. O. (2) ,M. O. (2) oraz nieosobowy materiał dowodowy w postaci protokołów użycia alkosensora , oględzin miejsca zdarzenia , pojazdu , dokumentacji fotograficznej , szkicu miejsca zdarzenia , notatki urzędowej ,opinii sądowo-lekarskiej oraz opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego .Sąd uznał powyższy materiał dowodowy za wiarygodny.Wskazane dowody są bowiem logiczne , korelują wewnętrznie oraz ze sobą i uzupełniając się wzajemnie odzwierciedlają przebieg zdarzenia. .W ocenie sądu w sposób nie budzący wątpliwości wynika z nich ,że oskarżony P. K. nie upewniwszy się ,że ma wolną drogę wyjechał z drogi podporządkowanej na drogę główną wprost przed nadjeżdżający motor kierowany przez pokrzywdzonego , który w niego uderzył a następstwem tego była śmierć motoctklisty. Z powołanymi dowodami korespondują również wyjaśnienia samego oskarżonego , który nie negując faktu ,iż wyjechał z drogi podporządkowanej na drogę główną tuż przed nadjeżdżający motocykl ,podnosi jedynie okoliczność ,iż pomimo tego ,że zachował należytą ostrożność ,nie widział jadącego motoru.

Wiarygodne ,aczkolwiek nie mające znaczenia dla merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy są zeznania świadków M. S. (2) ,J. T. i M. T. , dlatego sąd nie zajmował się ich analizą.

Walor wiarygodności sąd nadał również znajdującym się wśród nieosobowego materiału dowodowego opiniom : sądowo-lekarskiej i z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego .Każda z opinii jest pełna , jasna wewnętrznie niesprzeczna i odpowiada na postawione przez sąd pytania . W toku postępowania ich wartość dowodowa nie wzbudziła wątpliwości Sądu, nie była również kwestionowana przez żadną ze stron.

Z poczynionych przez Sąd ustaleń faktycznych wynika zatem , że P. K. jest sprawcą czynu wypełniającego dyspozycję art. 177 § 2 kk, bowiem nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób ,że kierując samochodem osobowym marki A. (...) wykonując manewr włączania się do ruchu z drogi podporządkowanej na drogę główną nie udzielił pierwszeństwa przejazdu jadącemu tą drogą P. T. kierującemu motocyklem , w wyniku czego motocyklista uderzył przodem w obszar tylnej części prawego boku pojazdu A. i wskutek doznanych wielonarządowych obrażeń ciała zmarł. .Wina oskarżonego nie budzi wątpliwości. W toku postępowania nie ujawniono żadnych okoliczności, które mogłyby u niego wyłączać lub ograniczać zdolność rozpoznania znaczenia dokonanego czynu i pokierowania swoim postępowaniem. Nie zaistniały także w przedmiotowej sprawie żadne szczególne okoliczności, które wyłączałyby bezprawność jego czynu . Oskarżony jest zatem sprawcą czynu nieumyślnego, wyczerpującego znamiona przestępstwa z art. 177 § 2 kk, co pozwala uznać, że czyn ten jest czynem karalnym. Charakteryzuje go większa niż znikoma szkodliwość społeczna, a więc, jest to czyn karygodny. Wskazuje na to przede wszystkim charakter naruszonego przez oskarżonego dobra chronionego prawem ,jakim jest życie człowieka.

Uwzględniając wniosek oskarżonego złożony w trybie art.387 kpk sąd na podstawie art. 177 par.2 kk w zw. z art. 4 par.1 kk / stosując ustawę względniejszą dla oskarżonego / wymierzył mu karę 2 lat pozbawienia wolności .Uznając ,iż oskarżony nie jest sprawcą zdemoralizowanym wymagającym resocjalizacji w zakładzie zamkniętym / oskarżony jest człowiekiem bardzo młodym , dotąd nie karanym , pracuje / sąd na podstawie art. 69 par.1 i 2 kk ,art. 70 par.2 kk i art.73 par.2 kk warunkowo zawiesił wykonanie kary ustalając ze względu na okoliczność ,iż oskarżony jest sprawcą młodocianym okres próby na lat 5 i oddając w tym czasie oskarżonego pod dozór kuratora sądowego. W ocenie sądu orzeczona kara w swej dolegliwości nie przekracza stopnia winy oskarżonego, a jako adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu, spełni swe cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa oraz w zakresie indywidualnego oddziaływania na oskarżonego , jest zgodna z dyrektywami wymiaru kary z art.53 kk.

Na podstawie art. 46 par.1 kk sąd orzekł od oskarżonego na rzecz oskarżycielki posiłkowej M. T. zadośćuczynienie za doznaną krzywdę w kwocie 10.000 zł. a na rzecz oskarżycieli posiłkowych E. G. i J. T. w kwotach po 5.000 zł .

Na podstawie art.627 kpk sąd zasądził od oskarżonego na rzecz oskarżycieli posiłkowych M. T. , E. G. i J. T. kwotę 2.000zł. tytułem poniesionych przez nich kosztów zastępstwa procesowego.

Na podstawie art. 624 par.1 kpk w zw. z art. 17 .1 ustawy o opłatach w sprawach karnych sąd zwolnił oskarżonego od kosztów i opłat postępowania uznając ,że ich uiszczenie byłoby dla niego nadmiernym obciążeniem finansowym.