Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE

Zaskarżonym zarządzeniem Sąd Rejonowy zwrócił wniosek I. S. o ogłoszenie upadłości. W uzasadnieniu wskazał, że zarządzeniem z dnia 9 marca 2017 r. dłużniczka została zobowiązana do uzupełnienia braków wniosku w terminie 14 dni pod rygorem jego zwrotu. Pismem z dnia 6 kwietnia 2017 r. pełnomocnik dłużniczki uzupełnił część braków. Nie został jednak m. in. uzupełniony brak w postaci wykazania jakie były dochody dłużniczki i jej męża w chwili zaciągnięcia poszczególnych zobowiązań, a zrelacjonowanie zadłużenia się pozostało nadal ogólnikowe. Sąd Rejonowy stwierdził, że skoro uczestniczka jest współdłużnikiem i wierzyciele żądają od niej zapłaty nie ma przeszkód, aby otrzymała od nich informację o stanie zadłużenia. Ponieważ zaistniałe braki uniemożliwiają nadanie sprawie biegu Sąd Rejonowy zwrócił wniosek na podstawie art. 130 § 2 kpc w zw. z art. 35 w zw. z art. 29 w zw. z art. 491 ² ust. 1 ustawy prawo upadłościowe.

Zażalenie na to zarządzenie wniósł pełnomocnik dłużniczki zarzucając naruszenie art. 23 ust. 3 w zw. z art. 491 ² ust. 1 prawa upadłościowego poprzez ich niewłaściwe zastosowanie w sytuacji, gdy braki formalne wniosku nie uniemożliwiają nadanie sprawie biegu. Wniósł o uchylenie zaskarżonego zarządzenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania. Jego zdaniem dłużniczka wezwana pismem z dnia 10 marca 2017 r. do uzupełnienia braków formalnych, dnia 5 kwietnia 2017 r. przedłożyła pismo wraz z załącznikami zawierające szereg informacji, które możliwie szczegółowo odpowiadały na wezwanie Sądu. W szczególności załączyła ona deklaracje podatkowe swoje i męża oraz oświadczenie, że sama wnioskodawczyni w okresie zadłużenia się nie wykonywała pracy i nie osiągała dochodów. Zarzuciła, iż nie ma ona wglądu do większości dokumentacji dotyczącej zobowiązań, które w całości dotyczą prowadzenia przez jej męża działalności gospodarczej, nawet jeśli kolejne umowy poręczenia, czy nawet kredytu zawierane były przez dłużniczkę. Wskazała, że samotnie wychowuje dzieci, a alimenty są w części i nieregularnie ściągane od ojca dzieci i jej męża przez komornika. Dlatego nie ma ona środków na opłacenie sum żądanych przez wierzycieli w celu dostarczenia kopii dokumentacji związanej z zadłużeniem. Natomiast z mężem pozostaje ona w stałym konflikcie. W tej sytuacji nie może wykonać zobowiązania Sądu w tej części. Podkreślała brak swojej winy w zadłużeniu się, co wynikało z nadmiernego zaufania jakim obdarzała męża jako osobę najbliższą.

Skarżąca wskazała na dyspozycję art. 23 ust. 3 cytowanej ustawy, z którego wynika, że dłużnik, który nie może do wniosku dołączyć dokumentów powinien podać przyczyny ich niedołączenia oraz je uprawdopodobnić. Jej zdaniem nie zachodzą okoliczności z art. 29 ustawy prawo upadłościowe, gdyż sprawie można nadać bieg, a niezupełność danych nie ma charakteru istotnego, a ponadto za przeprowadzeniem postępowania przemawiają względy zarówno słuszności jak i humanitarne – art. 492 ⁴ ust. 4 prawa upadłościowego.

Sąd Okręgowy zważył, że:

Zażalenie jest uzasadnione.

Przepis art. 29 ustawy prawo upadłościowe stanowi, iż jeżeli na skutek braku lub wskazania nieprawidłowego adresu dłużnika lub niewykonania innych zarządzeń nie można nadać sprawie dalszego biegu, wniosek o ogłoszenie upadłości zwraca się. Nie jest sporne, że dłużniczka nie wykonała w całości zarządzenia Sądu z dnia 9 marca 2017 r. Pamiętać jednak należy o dyspozycji art. 23 ust. 3 prawa upadłościowego na co słusznie wskazała skarżąca w zażaleniu, który stanowi, że jeżeli dłużnik nie może dołączyć do wniosku dokumentów, o których mowa w ust. 1, powinien podać przyczyny ich niedołączenia oraz je uprawdopodobnić. Dłużniczka odpowiadając na wezwanie Sądu w piśmie z dnia 5 kwietnia 2017 r. załączyła do niego szereg dokumentów i oświadczeń. Wynika z nich, że w zasadniczej większości wykonała ona wezwanie Sądu. Z jej relacji na k. 30-31 wynika, iż podała przyczyny, dla których nie dysponuje dokumentacją finansową dotyczącą zawartych przez nią kredytów i dokonanych poręczeń, a także spłat zobowiązań, które są w posiadaniu jej męża, z którym pozostaje aktualnie w separacji i konflikcie. Z tego powodu ich nie przedłożyła. Fakt konfliktu z mężem został uprawdopodobniony dokumentami w postaci postanowienia Sądu Rejonowego w Nakle nad Notecią z 20 stycznia 2017 r. sygn. akt II Kp 246/16 na k. 34-35 oraz wyroku tegoż Sądu w sprawie o sygn. akt III RC 64/16 na k. 38. W zażaleniu skarżąca wyjaśniła ponadto, że banki chcą od niej za wydanie dokumentów opłat, których w obecnej sytuacji majątkowej nie jest w stanie uiścić. Również ta okoliczność została potwierdzona w przedmiotowym postępowaniu, gdyż Sąd Rejonowy postanowieniem z dnia 9 czerwca 2017 r. zwolnił dłużniczkę od kosztów sądowych w całości. Zdaniem Sądu odwoławczego dłużniczka wykazała zatem, że spełniła przesłanki z art. 23 ust. 3 prawa upadłościowego, który Sąd Rejonowy pominął w zaskarżonym zarządzeniu.

Ponadto nie można się zgodzić ze stwierdzeniem zawartym w uzasadnieniu zaskarżonego zarządzenia o tym, że dłużniczka nie wykazała dochodów swoich i męża w chwili zaciągnięcia zobowiązań, skoro nadesłała zeznania podatkowe. Jeżeli w ocenie Sądu Rejonowego zrelacjonowanie zadłużenia jest zbyt ogólnikowe, to można te wątpliwości wyjaśnić podczas wysłuchania dłużniczki na posiedzeniu Sądu.

Sąd Rejonowy nie rozważył też, czy za przeprowadzeniem postępowania przemawiają względy słuszności i humanitarne zgodnie z dyspozycją art. 491 ⁴ ust. 4 prawa upadłościowego. W konsekwencji brak jest obecnie podstaw aby to wykluczyć. Ponadto Sąd może zapoznać się z dokumentami dotyczącymi zobowiązań dłużniczki na podstawie akt sądowych wymienionych na k. 26 oraz informacji od wierzycieli, o które może się zwrócić. Dłużniczka wskazała bowiem gdzie te dowody się znajdują (k. 26) – art. 232 kpc, a Sąd może dopuścić dowód nie wskazany przez stronę.

W tej sytuacji nie ma obecnie braków, które uniemożliwiają nadanie przedmiotowej sprawie biegu i dlatego na podstawie art. 386 § 4 kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc w zw. z art. 35 prawa upadłościowego orzeczono jak w sentencji.

A. F. W. W. Ł.