Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 maja 2017 roku

Sąd Rejonowy w Gdyni VI Wydział Gospodarczy, w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2017 roku w Gdyni

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G.

przeciwko (...) SE z siedzibą w R. (Łotwa) (poprzednio: (...) Company SE z siedzibą w R.)

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) SE z siedzibą w R. na rzecz powoda (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. kwotę 400,73 złotych ( czterysta złotych siedemdziesiąt trzy grosze) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 21 sierpnia 2016 roku do dnia zapłaty;

II.  zasądza od powoda (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. na rzecz pozwanego (...) SE z siedzibą w R. kwotę 1 626,52 złotych ( jeden tysiąc sześćset dwadzieścia sześć złotych pięćdziesiąt dwa grosze) tytułem zwrotu kosztów procesu;

III.  nakazuje ściągnąć od powoda (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 56,05 złotych ( pięćdziesiąt sześć złotych pięć groszy) tytułem zwrotu kosztów sądowych wypłaconych tymczasowo przez Skarb Państwa;

IV.  nakazuje ściągnąć od pozwanego (...) SE z siedzibą w R. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 11,16 złotych (je denaście złotych szesnaście groszy) tytułem zwrotu kosztów sądowych wypłaconych tymczasowo przez Skarb Państwa.

Sygn. akt VI GC 2280/16

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 30 września 2016 roku powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. domagał się zasądzenia od pozwanego (...) SE z siedzibą w R. (poprzednio: (...) Company SE z siedzibą w R.) kwoty 2 413,14 złotych wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi za okres od dnia 21 sierpnia 2016 roku do dnia zapłaty, a także kosztów procesu.

W uzasadnieniu powód wskazał, iż w dniu 17 maja 2016 roku należący do (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w G. samochód marki V. model Golf o numerze rejestracyjnym (...) uległ uszkodzeniu z winy kierującego innym pojazdem, który to kierowca ubezpieczony był od odpowiedzialności cywilnej u pozwanego ubezpieczyciela. Poszkodowany zlecił naprawę pojazdu powodowi, który po jej wykonaniu wystawił fakturę VAT numer (...) na kwotę 9 922,05 złotych brutto (tj. 8 066,71 złotych netto), a następnie zawarł z poszkodowanym umowę cesji wierzytelności przysługującej mu w stosunku do pozwanego z tytułu odszkodowania w związku z uszkodzeniem przedmiotowego pojazdu.

Kwota dochodzona niniejszym pozwem stanowi różnicę pomiędzy odszkodowaniem wypłaconym przez pozwanego (w kwocie 5 654,40 złotych) a kosztami naprawy pojazdu wskazanymi na fakturze VAT.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 20 października 2016 roku wydanym w sprawie o sygn. akt VI GNc 4468/16 referendarz sądowy Sądu Rejonowego w Gdyni uwzględnił żądanie pozwu w całości.

W sprzeciwie od powyższego nakazu zapłaty pozwany (...) SE z siedzibą w R. (poprzednio: (...) Company SE z siedzibą w R.) wniósł o oddalenie powództwa w całości i zwrot kosztów procesu, w uzasadnieniu wskazując, iż przyjął odpowiedzialność cywilną za skutki wypadku komunikacyjnego zaistniałego w dniu 17 maja 2016 roku, w następstwie czego wypłacił odszkodowanie w wysokości 5 654,40 złotych netto oraz kwotę 650,25 złotych tytułem równowartości 50% podatku VAT, tj. łącznie kwotę 6 304,65 złotych, które wyrównało szkodę, jakiej doznał poszkodowany w wyniku tego zdarzenia. Nadto, pozwany zakwestionował wskazaną w przedstawionej przez powoda fakturze VAT wysokość stawek za roboczogodziny prac blacharsko – mechanicznych i lakierniczych określonych na poziomie 180/180 złotych netto wskazując, że powód i poszkodowany uzgodnili w zleceniu naprawy stawki w wysokości 160/160 złotych, a także, że kwota ta jest stawką brutto i w takiej też wysokości została uwzględniona przez pozwanego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 17 maja 2016 roku doszło do kolizji, w wyniku której uszkodzeniu uległ należący do (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w G. pojazd marki V. model Golf o numerze rejestracyjnym (...).

Sprawca szkody ubezpieczony był w zakresie odpowiedzialności cywilnej w (...) SE z siedzibą w R. (poprzednio: (...) Company SE z siedzibą w R.).

(...) Spółka Akcyjna z siedzibą w G. korzysta z uprawnienia do odliczenia 50% podatku VAT.

niesporne, a nadto: wyciąg z rejestru przedsiębiorców Republiki Łotewskiej – k. 85-91 akt, oświadczenie – k. 101 akt

W dniu 06 czerwca 2016 roku poszkodowany (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w G. zawarł z (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. umowę zlecenia naprawy pojazdu marki V. model Golf o numerze rejestracyjnym (...) uszkodzonego w wyniku zdarzenia z dnia 17 maja 2016 roku.

Strony ustaliły, iż poszkodowany przyjmuje do wiadomości wysokość uśrednionej stawki stosowanej przez zleceniobiorcę w kwocie 160 złotych za roboczogodzinę prac blacharskich i w kwocie 160 złotych za roboczogodzinę prac lakierniczych (punkt 10). Wszelkie zmiany umowy wymagały formy pisemnej pod rygorem nieważności (punkt 16).

umowa zlecenia naprawy – k. 19-20 akt

W dniu 06 czerwca 2016 roku poszkodowany (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w G. zawarł z (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. umowę przelewu wierzytelności przysługującej poszkodowanemu z tytułu ubezpieczenia OC sprawcy szkody z dnia 17 maja 2016 roku.

umowa przelewu wierzytelności – k. 27 akt

Po wykonaniu naprawy pojazdu marki V. model Golf o numerze rejestracyjnym (...), w dniu 30 czerwca 2016 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. wystawił (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w G. fakturę VAT numer (...) na kwotę 8 066,71 złotych netto (9 922,05 złotych brutto).

faktura VAT – k. 21 akt

(...) SE z siedzibą w R. (poprzednio: (...) Company SE z siedzibą w R.) przyznał i wypłacił tytułem pokrycia kosztów naprawy uszkodzonego w dniu 17 maja 2016 roku pojazdu kwotę 3 072,83 złotych w dniu 22 czerwca 2016 roku oraz kwotę 2 581,57 złotych w dniu 27 lipca 2016 roku.

niesporne, a nadto: potwierdzenie realizacji przelewu – k. 22, 23 akt, powiadomienie o decyzji wraz z weryfikacją kalkulacji naprawy – k. 25, 24, 63-68 akt

(...) SE z siedzibą w R. (poprzednio: (...) Company SE z siedzibą w R.) przyznał i wypłacił tytułem pokrycia kosztów naprawy uszkodzonego w dniu 17 maja 2016 roku pojazdu kwotę 650,25 złotych w dniu 02 sierpnia 2016 roku (stanowiącą równowartość 50% podatku VAT od wypłaconej kwoty odszkodowania).

potwierdzenie realizacji przelewu – k. 104 akt, powiadomienie o decyzji – k. 61 akt

Celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu marki V. model Golf o numerze rejestracyjnym (...) uszkodzonego w wyniku zdarzenia z dnia 17 maja 2016 roku wynosiły kwotę 7 407,99 złotych brutto (6 002,76 złotych netto), przy uwzględnieniu stawek za prace blacharsko – mechaniczne i lakiernicze w wysokości 160 złotych brutto za roboczogodzinę tych prac.

Stawki stosowane w 2016 roku przez autoryzowane stacje obsługi zawierały się w przedziałach: 120-200 złotych netto za godzinę prac blacharskich i 125-210 złotych netto za godzinę prac lakierniczych.

Korozja na progu pojazdu uzasadniała zastosowanie potrącenia kosztów lakierowania tego elementu. Analiza zakresu uszkodzeń wykazała, że w przedmiotowej szkodzie uszkodzeniu uległ słupek środkowy lewy, wobec czego zasadna była wymiana i lakierowanie samego słupka, bez konieczności lakierowania progu. Wcześniejsze naprawy blacharsko – lakiernicze drzwi przednich lewych uzasadniają zastosowanie potrącenia wartości tego elementu w wysokości 25%.

opinia biegłego sądowego – k. 112-140 akt

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyżej wymienionych dowodów z dokumentów przedłożonych przez strony w toku postępowania, których zarówno autentyczność, jak i prawdziwość w zakresie twierdzeń w nich zawartych, nie budziła wątpliwości Sądu, a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary, tym bardziej, że nie były one kwestionowane w zakresie ich mocy dowodowej przez żadną ze stron. Pozostałe dokumenty dołączone do akt nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia, gdyż nie wnosiły do sprawy nowych i istotnych okoliczności. Sąd wziął pod uwagę również oświadczenia stron uwzględniając je jednakże w takim jedynie zakresie, w jakim nie były one kwestionowane przez stronę przeciwną.

Dokonując rekonstrukcji stanu faktycznego w niniejszej sprawie Sąd oparł się także na opinii biegłego sądowego w zakresie techniki motoryzacyjnej, kosztorysowania napraw pojazdów oraz wyceny wartości pojazdów M. T.. Biegły sądowy na podstawie akt sprawy wyliczył celowy i ekonomicznie uzasadniony koszt naprawy uszkodzonego pojazdu oraz dokonał analizy stawek za prace blacharskie i lakiernicze stosowane w okresie likwidacji szkody przedmiotowego pojazdu w autoryzowanych stacjach naprawy pojazdu działających na lokalnym rynku.

W ocenie Sądu opinia biegłego sądowego została sporządzona wedle tezy dowodowej wysnutej przez Sąd, poza tym jest logiczna, zgodna z zasadami doświadczenia życiowego i wskazaniami wiedzy. Komunikatywność jej sformułowań pozwala na zrozumienie wyrażonych w niej ocen i poglądów, a także sposobu dochodzenia do wniosków końcowych. Nie zawiera ona również wewnętrznych sprzeczności i wykluczających się wzajemnie wniosków. Nadto, ustalenia i wnioski biegłego sądowego nie zostały zakwestionowane przez żadną ze stron, toteż Sąd oparł się na nich w całości dokonując rozstrzygnięcia kwestii spornych w niniejszej sprawie.

W ocenie Sądu powództwo zasługiwało na uwzględnienie jedynie w części.

W niniejszej sprawie poza sporem pozostawała zasada odpowiedzialności pozwanego (...) SE z siedzibą w R. (poprzednio: (...) Company SE z siedzibą w R.) z tytułu przedmiotowej szkody zaistniałej w pojeździe marki V. model Golf o numerze rejestracyjnym (...) uszkodzonym w wyniku zdarzenia z dnia 17 maja 2016 roku. Spór natomiast sprowadzał się do ustalenia wysokości uzasadnionych i celowych kosztów naprawy przedmiotowego pojazdu.

Mając na uwadze zakreślony wyżej zakres sporu, w pierwszej kolejności należy wskazać, iż zasada odpowiedzialności pozwanego z tytułu przedmiotowej szkody jest uregulowana w ramach treści art. 822 § 1 k.c., zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz została zawarta umowa ubezpieczenia. Źródłem odpowiedzialności sprawcy jest z kolei treść art. 436 § 2 k.c., który stanowi, iż w razie zderzenia się mechanicznych środków komunikacji poruszanych za pomocą sił przyrody, wymienione w art. 435 k.c. osoby mogą wzajemnie żądać naprawienia poniesionych szkód tylko na zasadach ogólnych, czyli na statuowanej przez treść art. 415 k.c. zasadzie winy. W ramach obowiązkowego ubezpieczenia komunikacyjnego ubezpieczyciel zobowiązuje się do wypłaty odszkodowania, jakie sprawca szkody komunikacyjnej zobowiązany jest zapłacić poszkodowanemu. Poszkodowany może natomiast dochodzić roszczeń z tego tytułu bezpośrednio od ubezpieczyciela sprawcy szkody. Odpowiedzialność ubezpieczyciela wobec poszkodowanego jest więc rozpatrywana w kategoriach odpowiedzialności deliktowej, a jej zakres zależy od zakresu odpowiedzialności sprawcy szkody.

Podstawowe znaczenie dla ustalenia wysokości szkody, a tym samym zakresu odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanego, będzie miała zatem treść art. 361 § 2 k.c., ustanawiającego zasadę pełnej kompensacji szkody oraz treść art. 363 § 1 k.c., zgodnie z którym naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru dokonanego przez poszkodowanego, poprzez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej bądź przywrócenie stanu poprzedniego.

Jak podkreślił Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 13 czerwca 2003 roku w sprawie o sygn. akt III CZP 32/03 (Monitor Prawniczy 2004/2/81) odszkodowanie przysługujące od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej za uszkodzenie pojazdu mechanicznego obejmuje niezbędne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu, ustalone według cen występujących na lokalnym rynku.

Uwzględnieniu podlegają zatem tylko takie koszty, które zostały poniesione w wyniku przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu jego technicznej używalności istniejącej przed wyrządzeniem szkody przy zastosowaniu technologicznej metody odpowiadającej rodzajowi uszkodzeń pojazdu mechanicznego. Koszty naprawy samochodu można zaliczyć do kategorii niezbędnych i ekonomicznie uzasadnionych kosztów naprawy, wyłącznie gdy odpowiadają cenom stosowanym przez usługodawców na lokalnym rynku. Należy przy tym podkreślić, że poszkodowanemu przysługuje prawo wyboru warsztatu naprawczego, któremu powierzy dokonanie naprawy uszkodzonego pojazdu. Wskazać w tym miejscu należy, iż każdy zakład naprawczy stosuje stawki ustalone indywidualnie, które wynikają z ponoszonych kosztów i ustalenia cen na takim poziomie, by móc utrzymać firmę, przy czym koszt ten zależy od wielu elementów takich jak np. położenie firmy, podaży usług, dzierżawy pomieszczeń.

W niniejszej sprawie powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. domagał się zwrotu kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu w oparciu o fakturę VAT, w której m. in. stawki za prace blacharsko – mechaniczne oraz lakiernicze ustalono przy zastosowaniu stawki za roboczogodzinę tych prac w wysokości 180 złotych.

Jednocześnie zważyć należy, że z treści łączącej strony umowy zlecenia naprawy pojazdu wynikało jednoznacznie przyjęcie stawki stosowanej przez zleceniobiorcę – powoda w kwocie 160 złotych za roboczogodzinę prac blacharskich i w kwocie 160 złotych za roboczogodzinę prac lakierniczych (punkt 10). Wszelkie zmiany umowy wymagały formy pisemnej pod rygorem nieważności (punkt 16). W powyższej sytuacji nie znajduje zatem podstaw stanowisko powoda, że zastosowany przez niego formularz umowy zlecenia naprawy był formularzem z wydrukowanymi nieaktualnymi już stawkami za przedmiotowe prace. Okoliczność ta obciąża powoda, który jako podmiot profesjonalny winien wykazać się należytą starannością w dbałości o swoje sprawy, w tym poprzez korzystanie z aktualnych formularzy umów. Jednocześnie zważyć należy, że strony tej umowy nie dokonały w tym zakresie również żadnych późniejszych zmian (w formie np. aneksu), a zatem uznać należało, że uzgodniona między nimi stawka za prace blacharsko – mechaniczne i lakiernicze wynosiła 160 złotych.

Jednocześnie nie było też wątpliwości, iż zgodnie z art. 3 ustęp 1 punkt 1 ustawy z dnia 09 maja 2014 roku o informowaniu o cenach towarów i usług (Dz. U. z 2014 roku, poz. 915 ze zmianami) cena to wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest zobowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę. W cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług lub podatkiem akcyzowym (ustęp 2). W tym przypadku również to powód jako podmiot profesjonalny winien wykazać się należytą starannością w zakresie redagowania łączącej strony umowy i to na nim spoczywa ryzyko wszelkich niedokładności czy nieścisłości. Nie było więc wątpliwości, w świetle brzmienia powyższego przepisu, że wskazaną w umowie kwotę 160 złotych należy uznać za kwotę wraz z podatkiem od towarów i usług (kwotę brutto).

Jak wynikało z opinii biegłego sądowego M. T. stawki stosowane w 2016 roku przez autoryzowane stacje obsługi zawierały się w przedziałach: 120-200 złotych netto za godzinę prac blacharskich i 125-210 złotych netto za godzinę prac lakierniczych. A zatem uzgodniona przez strony stawka brutto w wysokości 160 złotych, tj. kwota 130,08 złotych netto oraz uwzględniona przez pozwanego w kwocie wypłaconego odszkodowania stawka w kwocie 130 złotych netto (tj. stawka w kwocie 159,90 złotych brutto), są stawkami rynkowymi.

W tej sytuacji, mając na uwadze, że korozja na progu pojazdu uzasadniała zastosowanie potrącenia kosztów lakierowania tego elementu, zaś analiza zakresu uszkodzeń wykazała, że w przedmiotowej szkodzie uszkodzeniu uległ słupek środkowy lewy, wobec czego zasadna była wymiana i lakierowanie samego słupka, bez konieczności lakierowania progu oraz że zasadne było ze względu na wcześniejsze naprawy blacharsko – lakiernicze drzwi przednich lewych potrącenia wartości tego elementu w wysokości 25%, to jak wynikało z opinii biegłego sądowego, przy uwzględnieniu stawek w kwocie 160 złotych brutto, celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu marki V. model Golf o numerze rejestracyjnym (...) uszkodzonego w wyniku zdarzenia z dnia 17 maja 2016 roku wynosiły kwotę 7 407,99 złotych brutto (6 002,76 złotych netto).

Uwzględniając, iż poszkodowany (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w G. korzysta z uprawnienia do odliczenia 50% podatku VAT, należne odszkodowanie wynosi 6 705,38 złotych (6 002,76 złotych plus 50% podatku VAT, tj. 702,62 złotych). W związku zaś z tym, że pozwany wypłacił już tytułem odszkodowania łącznie kwotę 6 304,65 złotych, zatem do zapłaty pozostała jeszcze kwota 400,73 złotych.

Mając powyższe na uwadze, uznając żądanie pozwu za zasadne w powyższym zakresie, Sąd na podstawie art. 822 k.c. w zw. z art. 361 k.c. w zw. z art. 481 § 1 k.c. w punkcie I wyroku zasądził od pozwanego (...) SE z siedzibą w R. na rzecz powoda (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. kwotę 400,73 złotych wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi za okres od dnia 21 sierpnia 2016 roku do dnia zapłaty (termin naliczania odsetek nie był kwestionowany przez pozwanego).

O kosztach procesu Sąd orzekł jak w punkcie II wyroku zgodnie z zasadą stosunkowego rozdzielenia kosztów określoną w art. 100 k.p.c. w zw. z art. 108 k.p.c.

W niniejszej sprawie powód wygrał sprawę w 16,61%, a pozwany w 83,39%. Koszty poniesione przez powoda wyniosły 1 338 złotych (opłata sądowa od pozwu – 121 złotych, koszty zastępstwa procesowego – 1 200 złotych, opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 złotych). Koszty poniesione przez pozwanego wyniosły 2 217 złotych (koszty zastępstwa procesowego – 1 200 złotych, opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 złotych oraz wykorzystana w całości zaliczka na poczet kosztów wynagrodzenia biegłego sądowego w kwocie 1 000 złotych). Powodowi zatem należy się zwrot kosztów procesu w kwocie 222,24 złotych (16,61% z kwoty 1 338 złotych), zaś pozwanemu – w kwocie 1 848,76 złotych (83,39% z kwoty 2 217 złotych). Po skompensowaniu obu powyższych kwot powód powinien zwrócić pozwanemu kwotę 1 626,52 złotych, którą Sąd zasądził na jego rzecz w punkcie II wyroku.

W punkcie III i IV wyroku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jednolity: Dz.U. 2016 roku, poz. 623 ze zmianami) Sąd nakazał ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni odpowiednio od powoda i pozwanego kwoty 56,05 złotych (83,39% z kwoty 67,21 złotych) oraz 11,16 złotych (16,61% z kwoty 67,21 złotych) z tytułu kosztów sądowych wypłaconych tymczasowo ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni jako wynagrodzenie biegłego sądowego wypłacone ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni w części, w której nie zostało pokryte zaliczką stron (tj. odnośnie kwoty 67,21 złotych).

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

SSR Justyna Supińska

Gdynia, dnia 21 czerwca 2017 roku