Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 18 grudnia 2012 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił ubezpieczonemu P. F. prawa do renty socjalnej, ponieważ Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 18.12.2012 r. nie uznała go za osobę całkowicie niezdolną do pracy.

Odwołanie od tej decyzji złożył ubezpieczony, nie zgadzając się z opinią Komisji Lekarskiej ZUS.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony złożył wniosek o rentę socjalną w dniu 10 października 2012 r. W dniu 16 listopada 2012 r. został poddany badaniom przez lekarza orzecznika ZUS, który po uwzględnianiu opinii okulistycznej lekarza konsultanta nie stwierdził całkowitej niezdolności do pracy. Na skutek wniesionego sprzeciwu poddano ubezpieczonego badaniu przez Komisję Lekarską ZUS, która po badaniu przeprowadzonym dnia 13.12.2012 roku również nie stwierdziła całkowitej niezdolności do pracy.

dowód: orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS k. 13 akt ZUS

orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS k. 14 akt ZUS

W celu zweryfikowania ustaleń dokonanych przez organ rentowy, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych lekarzy o specjalnościach: okulista i internista, którzy rozpoznali u ubezpieczonego :

- praktyczną ślepotę oka prawego

- lunetowa te pole widzenia oka lewego

- bezsoczewkowatość pooperacyjną obu oczu

- dyskopatię wielopoziomową

Na podstawie przeprowadzonego badania, zebranego wywiadu i dokumentacji, biegli stwierdzili, że stan zdrowia badanego czyni go całkowicie , trwale niezdolnym do pracy od 13.09.2012 r. Przyczyną stwierdzonej niezdolności są schorzenia wymienione w punkcie 1 i 2, które w znaczący sposób upośledzają sprawność ustroju czyniąc ubezpieczonego zniedołężniałym, wymagającym długotrwałej pomocy innych osób.

Z tych względów biegli nie podzielili orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS ani Komisji Lekarskiej ZUS.

dowód: opinia biegłych sądowych (k. 12-13 akt)

Zastrzeżenia do opinii wniósł organ rentowy, podnosząc w nich że opis badania lekarza konsultanta ZUS nie wskazuje na duże zaawansowanie schorzenia – podczas badania wymagana jest współpraca badanego z lekarzem oraz zastosowanie metod obiektywizacji (vide: k. 19 akt).

Mając na względzie powyższe Sąd zobowiązał biegłych do wydania opinii uzupełniającej uwzględniającej zgłoszone zastrzeżenia.

Biegły okulista w opinii uzupełniającej podtrzymał swoje wcześniejsze stanowisko, wskazując dodatkowo, że pole widzenia w oku lewym jest znacznie zawężone, pola widzenia oka prawego nie można było wykonać z uwagi na bardzo niską ostrość wzroku. Pogorszenie pola widzenia OL można wytłumaczyć stanem nerwu wzrokowego – tarcza jest blada.

dowód: opinia uzupełniająca (k.27 akt)

Organ rentowy wniósł zastrzeżenia także do opinii uzupełniającej podnosząc w nich, że nie odpowiedziano na stawiane zarzuty, domagając się dopuszczenia opinii II zespołu biegłych. (vide k.33 akt)

Sąd nie podzielił stanowiska organu rentowego i uznał, że zgromadzone dowody pozwalają na rozstrzygnięcie niniejszej sprawy. Sąd pozytywnie ocenił opinię biegłych sądowych, została one bowiem wydana po zapoznaniu się z dokumentami leczenia, zebraniu wywiadu i przeprowadzeniu badania ubezpieczonego. Swoje stanowisko biegli fachowo, logicznie i wyczerpująco uzasadnili. Szczegółowo opisany przez biegłych stan narządu wzroku badanego jest w ocenie Sądu na tyle poważny, że podjęcie przez niego regularnej pracy.

Zgodnie z art. 4 ustawy z 27.06.2003 r. o rencie socjalnej (Dz. U. Nr 135, poz. 1268 ze zm.), renta socjalna przysługuje osobie pełnoletniej całkowicie niezdolnej do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało:

1) przed ukończeniem 18. roku życia;

2) w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej - przed ukończeniem 25. roku życia;

3) w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej.

W przedmiotowej sprawie biegli lekarze sądowi stwierdzili całkowitą niezdolność ubezpieczonego do pracy na stałe od dnia 13.09.2012 r.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że zostały spełnione wszystkie z przesłanek przyznania ubezpieczonemu prawa do renty socjalnej na stałe.

Mając powyższe na uwadze, Sąd na postawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił decyzję organu rentowego orzekając jak w punkcie 1 wyroku.

Przedmiotem rozstrzygnięcia pozostawało także w niniejszej sprawie, czy organ rentowy w ramach swoich uprawnień i kompetencji poczynił wszystkie możliwe ustalenia faktyczne i wyjaśnił wszystkie okoliczności konieczne do wydania decyzji. W zakresie tym Sąd ustalił, iż Zakład Ubezpieczeń Społecznych na etapie postępowania orzeczniczego dysponował odpowiednimi dowodami pozwalającymi na ustalenie, że nadal występuje u badanego całkowita niezdolność do pracy. Wywiad zebrany od badanego przez Lekarza Orzecznika ZUS i Komisję Lekarską ZUS odpowiada swą treścią danym zebranym przez biegłych lekarzy sądowych. Zespół specjalistów powołanych przez Sąd dysponował dokładnie tymi samymi dokumentami leczenia i wynikami badań, jakie stanowiły podstawę wadliwego orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS. W niniejszej sprawie niewątpliwe jest, że zmiana decyzji w postępowaniu odwoławczym była uzasadniona ustaleniami faktycznymi, które powinny być i były znane organowi rentowemu. Opinia biegłych została wydana w oparciu o dokładnie takie same dokumenty diagnostyczne jakimi dysponował organ rentowy. Kliniczny stan pacjenta również nie uległ zmianie albowiem dane z wywiadu i badanie fizykalne nie wskazują na to by powód w trakcie badania przez biegłych zgłaszał i cierpiał na inne dolegliwości aniżeli te, które znane były lekarzom wchodzącym w skład Komisji Lekarskiej ZUS. Z uwagi na powyższe w punkcie 2 wyroku stwierdzono, ze organ rentowy ponosi odpowiedzialność za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, zgodnie z art. 118 ust 1a ustawy emerytalnej.

SSO Karolina Chudzinska - Koczorowicz