Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 marca 2017 r.

Sąd Okręgowy/Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Częstochowie

Wydział IV

w składzie:

Przewodniczący SSO Marek Przysucha

Protokolant Małgorzata Kłosowicz

po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2017 r. w Częstochowie

sprawy J. K. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w C.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania J. K. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w C.

z dnia 18 listopada 2016 r. Nr (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje ubezpieczonemu J. K. (1) prawo do emerytury od dnia 30 października 2016 roku.

Sygn. akt IV U 1520/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 18 listopada 2016r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w C. odmówił ubezpieczonemu J. K. (1) prawa do emerytury.
W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ rentowy podniósł, iż ubezpieczony nie spełnia warunków wymaganych art. 32 w związku z art. 184 ustawy o emeryturach i rentach
z FUS. Organ rentowy na dzień 1 stycznia 1999r. uznał za udowodnione okresy składkowe
i nieskładkowe wraz z okresami uzupełniającymi w wymiarze 25 lat, w tym 2 lata i 17 dni pracy wykonywanej w pełnym wymiarze czasu pracy w warunkach szczególnych. ZUS wskazał, iż nie uwzględnił do okresów pracy w warunkach szczególnych okresu pracy od 7 listopada 1978r. do 31 grudnia 1998r. w (...) Przedsiębiorstwie (...)na stanowisku kierowcy ciągnika, ponieważ z przedłożonych dokumentów nie można jednoznacznie stwierdzić, że stale i w pełnym wymiarze czasu pracy ubezpieczony wykonywał pracę na wyżej wymienionym stanowisku pracy.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył ubezpieczony. Domagał się jej zmiany
i przyznania prawa do emerytury. Wnosił o uwzględnienie do stażu pracy w warunkach szczególnych okresu pracy od 7 listopada 1978r. do 31 grudnia 1998r. w (...)Przedsiębiorstwie (...)na stanowisku kierowcy ciągnika. Podnosił, iż pracę w tym charakterze wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Dla potwierdzenia charakteru swojej pracy wnosił o przeprowadzenie dowodu z zeznań świadków.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, wywodząc jak w zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

J. K. (1) urodził się (...), wniosek o emeryturę zgłosił
w dniu 7 października 2016r. Organ rentowy uznał za udowodnione na dzień 1 stycznia 1999r. okresy składkowe i nieskładkowe wraz z okresami uzupełniającymi w wymiarze 25 lat, w tym 2 lata i 17 dni pracy wykonywanej w warunkach szczególnych stale i w pełnym wymiarze czasu pracy (od 11 października 1974r. do 26 października 1976r. w GS (...)na stanowisku kierowcy ciągnika). Odwołujący nie przystąpił do Otwartego Funduszu Emerytalnego.

dowód: akta ZUS.

Ubezpieczony w okresie od 7 listopada 1978r. do 31 grudnia 1998r. był zatrudniony
w pełnym wymiarze czasu pracy w(...)Przedsiębiorstwie (...)
w H. (następnie (...) sp. z o.o. w H.) na stanowisku kierowcy ciągnika. Przedsiębiorstwo zajmowało się głównie produkcją spożywczą i drzewną. Ubezpieczony jeździł ciągnikiem z dwoma przyczepami 5 - 6 tonowym, o ciężarze całkowitym 30 ton. Woził węgiel z B.. Woził także drzewo, śmieci i różne odpady z zakładu. Rozwoził ponadto wyroby drzewne, wałki drzewne, metrowe klocki po chałupnikach. W Zakładzie były 3 Ż. i 2 F. pickupy, ale tymi samochodami jeździli zaopatrzeniowcy oraz kierownik działu transportu. Odwołujący takimi samochodami nie jeździł. Pod koniec zatrudnienia jeździł samochodem (...) Chłodnia. Opisane prace wykonywał stale.

dowód: akta osobowe ubezpieczonego, zeznania świadków: M. C. (k. 21-21v akt), J. K. (2) (k. 21v akt), A. P. (k. 21v akt) oraz wyjaśnienia ubezpieczonego (k. 21v-22 akt).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 184 ust. 1 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz.U. z 2016r., poz. 887) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1)  okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury
w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2)  okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa (ust. 2).

Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z FUS, ubezpieczonym urodzonym przed 1 stycznia 1949r., będącym pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 ust.1. Ust. 2 art. 32 ustawy stanowi, iż za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz
o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia. W ust. 4 powołanego art. 32 ustawy wskazano, iż wiek emerytalny, o którym mowa w ust. 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom wymienionym w ust. 2 i 3 przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych tj. rozporządzenia RM z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Do uzyskania prawa do emerytury wymagany jest dla mężczyzny okres zatrudnienia w wymiarze 25 lat /§3/. Pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli osiągnie wiek emerytalny, wynoszący dla mężczyzn 60 lat, ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych /§ 4 ust.2/. Praca w warunkach szczególnych winna być wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku /§ 2 ust. 1/.

Ubezpieczony spełnia wszystkie powołane wyżej warunki do uzyskania prawa do emerytury, bowiem do dnia 1 stycznia 1999r. osiągnął okres pracy w wymiarze 25 lat,
w tym ponad 15 lat pracy w warunkach szczególnych oraz w dniu 30 października 2016r. ukończył 60 lat. Ponadto odwołujący nie jest członkiem OFE.

Sąd uznał w świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego, iż w okresie pracy (...) Przedsiębiorstwie (...) w H. od 7 listopada 1978r. do 31 grudnia 1998r. (20 lat, 1 miesiąc i 24 dni) ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę kierowcy ciągników, kombajnów lub pojazdów gąsienicowych oraz pracę kierowcy samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, specjalizowanych, specjalistycznych (specjalnych), pojazdów członowych
i ciągników samochodowych balastowych, autobusów o liczbie miejsc powyżej 15, samochodów uprzywilejowanych w ruchu w rozumieniu przepisów o ruchu na drogach publicznych, trolejbusów i motorniczych tramwajów, które to rodzaje prac wymienione są
w dziale VIII, poz. 2 i 3 wykazu A załącznika do powołanego rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. z 1983r., Nr 8, poz. 43 ze zm.).

Ubezpieczony co do wskazanego okresu pracy przedstawił świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych wydane przez pracodawcę. Z akt osobowych z tego okresu zatrudnienia wynika, że ubezpieczony był określany jako kierowca (...), kierowca ciągnika lub kierowca, przy czym nie wskazywano w tym zakresie na zmianę stanowiska pracy. Uściśleniem treści tej dokumentacji są zeznania świadków. Sąd dał wiarę zeznaniom, bowiem są one logiczne i wyczerpujące w swej treści oraz stanowią spójną całość
z całokształtem materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie. Świadkowie niewątpliwie posiadają wiedzę z własnych obserwacji. Świadek M. C. pracował bowiem w tym Przedsiębiorstwie od 1 kwietnia 1983r. do 30 października 2003r. na stanowisku kierownika działu transportu i był bezpośrednim przełożonym ubezpieczonego. Świadek J. K. (2) pracował w Przedsiębiorstwie (...) w latach 1977-1999 jako kierowca samochodu ciężarowego, a świadek A. P. pracował w latach 1974-1979 jako kierowca autobusu. Są to zatem osoby najlepiej zorientowane co do charakteru czynności wykonywanych przez ubezpieczonego. Potwierdzili oni jednoznacznie, iż ubezpieczony pracował stale w charakterze kierowcy ciągnika w transporcie węgla, drzewa i śmieci, a pod koniec zatrudnienia pracował jako kierowca samochodu S. (...) Chłodnia. Stanowczo zaprzeczyli przy tym, aby ubezpieczony poruszał się mniejszymi samochodami, jak Ż. czy F. pickupy, którymi poruszali się zaopatrzeniowcy i kierownik działu transportu.

Biorąc pod uwagę zgromadzony materiał dowodowy nie ulega jakiejkolwiek wątpliwości, że sporny okres, we wskazanym wyżej zakresie, winien zostać uwzględniony do stażu pracy w warunkach szczególnych. Po uwzględnieniu wskazanego okresu pracy ubezpieczony udowodnił ponad 15-letni okres pracy w warunkach szczególnych, spełnia również pozostałe warunki do uzyskania emerytury.

Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji w oparciu o powołane przepisy oraz art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c.