Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 lipca 2017 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Wojciech Kottik

Protokolant: st. sekr. sąd. Jolanta Jarmołowicz

w obecności oskarżyciela publ. D. K.

po rozpoznaniu w dniach 7.03, 12.04, 17.05 i 14.07.2017 r., sprawy

W. B.

syna F. i W. z domu R.

ur. (...) w S.

obwinionego o to, że:

w dniu 02 sierpnia 2016 r., o godz. 11 ⁰⁰ w O. na ul. (...) kierując samochodem m-ki M. o nr rej. (...) nie zastosował się do znaku A-7 „ustąp pierwszeństwa” i nie udzielił pierwszeństwa przejazdu dla kierującej rowerem m-ki (...) w wyniku czego doprowadził do zderzenia i uszkodzenia pojazdu czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym

- tj. za wykroczenie z art. 86 § 1 kw w zw. z § 5 ust. 5 rozporządzenia w sprawie znaków i sygnałów drogowych

ORZEKA:

I.  obwinionego W. B. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu z art. 86 § 1 kw w zw. z § 5 ust. 5 rozporządzenia w sprawie znaków i sygnałów drogowych i za to na podstawie art. 86 § 1 kw skazuje go na karę 500,- (pięćset) złotych grzywny;

II.  na podstawie art. 118 § 1 kpw i art. 119 kpw w zw. z art. 624 § 1 kpk kpk obciąża obwinionego jedynie częściowo kosztami postępowania tj. kosztami opinii biegłego w kwocie 712,59 (siedemset dwanaście 59/100) złotych

UZASADNIENIE

Sąd ustalił, następujący stan faktyczny:

W. B. mieszka w miejscowości W. w gminie J.. Utrzymuje się ze świadczenia emerytalnego w wysokości(...)złotych miesięcznie. Nie posiada osób na utrzymaniu. W przeszłości był karany mandatowo za wykroczenia w ruchu drogowym.

( dowody : karta informacyjna (...) k.34)

W dniu 02 sierpnia 2016 r., około godziny 11:05 B. S. jechała rowerem m-ki L. (...) po wyznaczonej ścieżce rowerowej usytuowanej przy ul. (...) od strony ul. (...) w kierunku ulicy (...). Kiedy znajdowała się na przejeździe rowerowym usytuowanym na wyjeździe z osiedla przy budynku przy ul. (...) z tej drogi wyjechał pojazd osobowy marki M. (...), którego kierującym okazał się być W. B., który zamierzał skręcić w prawo. Obwiniony nie zastosował się do znaku A-7 „ustąp pierwszeństwa” i nie zatrzymał pojazdu wskutek czego przodem pojazdu uderzył w bok roweru. W wyniku uderzenia rowerzystka upadła na pokrywę komory silnika i stoczyła się z niej zatrzymując się z lewej strony samochodu. Obwiniony wysiadł z samochodu i starał się udzielić pomocy pokrzywdzonej. Zaproponował jej odwiezienie do szpitala. Pokrzywdzona była splątana a także w ewidentnym szoku pourazowym. Po pewnym czasie na miejscu zjawili się funkcjonariusze Policji, którzy zbadali poziom trzeźwości obwinionego oraz karetka pogotowia ratunkowego wezwana przez świadka zdarzenia, która zawiozła pokrzywdzoną do szpitala. W szpitalu stwierdzono lekkie obrażenia ciała i pokrzywdzona została wypisana do domu. Następnego dnia pokrzywdzona odczuwała ból kostki i po 16 dniach lekarz ortopeda stwierdził wykręcenie stawu skokowego lewego z obrzękiem i bolesnością oraz obrażenia ciała trwające poniżej 7 dni.

W wyniku zdarzenia pojazd obwinionego – M. (...) o nr rej. (...) został uszkodzony. Ujawniono uszkodzenia w postaci wgniecionej pokrywy komory silnika, porysowanego zderzaka przedniego a także zerwania przedniej tablicy rejestracyjnej wraz z ramką. W pojeździe pokrzywdzonej, rowerze marki L. stwierdzono pogiętą obręcz wraz ze szprychami w kole przednim, zerwaną linkę hamulca ręcznego, porysowane z lewej strony widełki koła przedniego a także połamaną osłonkę koła tylnego z lewej strony.

( dowód: notatka urzędowa k. 3, protokół oględzin k. 5 i 6, wydruk z bazy k. 34, płyta(...) ze zdjęciami z miejsca zdarzenia k.8, opinia biegłego z zakresu medycyny sądowej B. Z. k.25, opinia techniczna biegłego E. R. k. 53- 70, zeznania pokrzywdzonej B. S. k.12, 13 oraz 43, 44, zeznania świadków P. W. k.48 oraz Ł. T. k.51)

Wobec powyższego W. B. został obwiniony o popełnienie wykroczenia z art. 86 §1kw w zw. z § 5 ust. 5 rozporządzenia w sprawie znaków i sygnałów drogowych.

W toku przeprowadzonego postępowania obwiniony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu wykroczenia. Zaprzeczył jakoby to on uderzył w jadącą rowerzystkę. Wyjaśnił, że musiał wyjechać zza muru, który znajdował się po jego prawej stronie aby upewnić się, czy nic nie jedzenie aby móc bezkolizyjnie wyjechać z osiedla. Z takim zamiarem wystawił przód samochodu i w tej chwili w przednie prawe koło jego pojazdu uderzyła rowerzystka. Przeleciała przez maskę pojazdu i upadła za samochodem. Obwiniony odniósł się także do uszkodzeń na swoim samochodzie i nadmienił, że uszkodzenia na jego tablicy rejestracyjnej mogą pochodzić od wstrząsu natomiast zadrapania oraz wgniecenie ujawnione w toku postępowania najprawdopodobniej są starymi uszkodzeniami, które nie mają nic wspólnego z zaistniałym zdarzeniem. Według obwinionego to pokrzywdzona nie zachowała ostrożności bowiem znajdowała się na ścieżce rowerowej i miała obowiązek zachowania szczególnej ostrożności ponieważ zbliżała się do skrzyżowania.

(wyjaśnienia k. 43-43v)

Sąd zważył, co następuje:

Wyjaśnienia obwinionego odnośnie przyczyn zdarzenia i jego przebiegu oraz zaprezentowanej przez niego interpretacji zasad ruchu drogowego nie zasługują na podzielenie ponieważ pozostają one w oczywistej sprzeczności z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w niniejszej sprawie w tym także opinią biegłego.

W ocenie Sądu na podzielenie natomiast zasługują zeznania pokrzywdzonej B. S. gdyż jej zeznania zostały w pełni potwierdzone przez zgromadzony materiał dowodowy. Pokrzywdzona zeznała, że w dniu zdarzenia jechała rowerem po ścieżce dla rowerów ul. (...) w stronę centrum. W pewnym momencie zauważyła wyjeżdzający z osiedla samochód obwinionego, który nie zatrzymał się i uderzył w przednie koło roweru, którym jechała. W wyniku uderzenia upadła na maskę samochodu a następnie spadła z niej na ziemię przed pojazdem, rower upadł na ulicę (...). Obwiniony wyszedł z samochodu i zaproponował pomoc a także wyraził swoje zdziwienia co do jej obecności na skrzyżowaniu. Pokrzywdzona nadmieniła, że świadek zdarzenia wezwał pogotowie a ona sama znajdowała się w szoku. Ponadto zauważyła, że pojazd obwinionego nie jechał szybko ale jednostajnie i nie próbował się zatrzymać. Pokrzywdzona zaprzeczyła jakoby miała przetoczyć się nad samochodem jak wyjaśnił obwiniony. Według niej obrażenia w postaci obrzęku i bólu kostki ujawniły się dopiero nazajutrz po zdarzeniu, ale z uwagi na długie kolejki do lekarza ortopedy odwiedziła go dopiero po 16 dniach od zdarzenia.

Sąd dał również wiarę zeznaniom świadka zdarzenia T. M. gdyż była ona praktycznie naocznym świadkiem zdarzenia oraz osobą obcą dla obydwu stron postępowania. Kobieta nie widziała samego momentu uderzenia ale słyszała huk, który zwrócił jej uwagę. Według niej pokrzywdzona spadła za samochodem jednak w toku przeprowadzonego przesłuchania stwierdziła, że pokrzywdzona mogła spaść jednak przed samochodem a rozbieżność w zeznaniach może wynikać z tego, że nie widziała samego zdarzenia i pokrzywdzona mogła się już przemieścić. Z uwagi na to, że świadek jest ratownikiem medycznym postanowiła podejść do pokrzywdzonej i udzielić jej pomocy. Według niej pokrzywdzona była zdenerwowana, splątana i znajdowała się w ewidentnym szoku.

Sąd wysłuchał również zeznań świadka- policjanta P. W., który został wezwany na miejsce zdarzenia. Nie przypominał on sobie dokładnie kolizji jednak według niego miała ona miejsce przy ul. (...) przy wyjeździe z osiedla naprzeciwko (...). Rowerzystka zjeżdżała z góry ulicy (...). Obwiniony nie przyjął proponowanego mandatu i nie przyznał się do zarzucanego mu wykroczenia. Wysłuchany został także drugi policjant - Ł. T., który zeznał, że pokrzywdzona pokonywała drogę z prawnej na lewą stronę w stosunku do kierunku jazdy pojazdu. Według niego uszkodzenia na pojeździe obwinionego mogą pochodzić z wyżej opisanej kolizji a obwiniony powinien widzieć rowerzystów w ustawionym w tym celu lustrze przy wyjeździe z osiedla. Sąd zawierzył tym świadkom gdyż zeznawali na okoliczność przebiegu obsługi zdarzenia, do którego zostali wezwani a przy tym są osobami całkowicie bezstronnymi.

Z uwagi na wątpliwości co do przebiegu zdarzenia Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu ruchu drogowego E. R. (2) celem ustalenia najbardziej prawdopodobnego przebiegu zdarzenia. Biegły po przeanalizowaniu materiałów zawartych w aktach sprawy, w szczególności oględzin pojazdów po zdarzeniu uznał, że bezpośrednią przyczyną zderzenia roweru z samochodem było niedostosowanie techniki i taktyki jazdy przez kierującego samochodem marki M. (...) do zaistniałej sytuacji. Dojeżdżając do drogi z pierwszeństwem przejazdu ul. (...) z ulicą osiedlową - ulicy podporządkowanej nie dostosował się do znaku A7 „ustąp pierwszeństwa” i nie udzielił pierwszeństwa przejazdu nadjeżdżającej z jego prawej strony drogą dla rowerów – drogą prawidłowo oznakowaną kierującej rowerem marki L. - rowerzystce, która była dla kierującego obiektywnie widoczna. Według opinii biegłego na postawie zebranego materiału dowodowego nie ma podstaw do stwierdzenia, że kierujący rowerem w zaistniałej sytuacji, stosowaną techniką i taktyką jazdy, przyczyniła się do zaistniałego zdarzenia.

Sąd w pełni podzielił treść opinii biegłego E. R. ponieważ jest rzetelna i fachowa, biegły odpowiedział na pytania postawione mu przez Sąd i swoje stanowisko wyczerpująco i przekonująco uzasadnił. Wskazał precyzyjnie jakie były przyczyny dla, których nie uznał, aby wersja lansowana przez obwinionego była wiarygodna wskazując na uszkodzenia pojazdów, które ją wykluczały.

Sąd dał wiarę również treści opinii biegłego z zakresu medycyny sądowej B. Z., który został powołany celem ustalenia charakteru i stopnia obrażeń ciała jakich wskutek kolizji doznała B. S.. Biegły ustalił, że w dniu 02.08.2016r. doznała ona wykręcenia stawu skokowego lewego z obrzękiem i bolesnością. Skutkiem powyższych obrażeń było naruszenie czynności narządu ciała i rozstroju zdrowia poniżej 7 dni. Sąd podzielił treść opinii gdyż jest ona rzetelna, pełna i bezsprzeczna. Biegły odpowiedział na pytania postawione przez Sąd i swoje stanowisko uzasadnił.

Wobec powyższego uznał obwinionego za winnego tego, że w dniu 02 sierpnia 2016r. około godziny 11:00 w O. na ul. (...) kierując samochodem marki M. o nr rej. (...) nie zastosował się do znaku A-7 „ustąp pierwszeństwa” i nie udzielił pierwszeństwa przejazdu dla kierującej rowerem marki L. w wyniku czego doprowadził do zderzenia i uszkodzenia pojazdu czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym tj. wykroczenia z art. 86§1 kw w zw. z § 5 ust.5 Rozporządzenia w sprawie znaków i sygnałów drogowych.

Przypisanie odpowiedzialności z art. 86 §1 kw jest związane z ustaleniem, że kierujący spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym poprzez niezachowanie szczególnej ostrożności a wiec takiej jaka była wymagana w danej sytuacji (Wyrok SN z 29,04.2003r. Sygn. III KK 61/03) Szczególna ostrożność polega na zwiększeniu uwagi i dostosowania zachowania uczestników ruchu do warunków i sytuacji zmieniających się na drodze w stopniu, który umożliwia odpowiednio szybkie reagowanie na nie. Sąd Najwyższy uznał, że szczególna ostrożność polega na „rozważnym prowadzeniu pojazdu mechanicznego i przedsiębraniu ze strony kierującego pojazdem czynności, które zgodnie ze sztuką i techniką prowadzenia pojazdów mechanicznych są obiektywnie niezbędne dla zapewnienia maksymalnego bezpieczeństwa w ruchu drogowym” (wyrok z 19.12.1974 r., Rw 53/74, OSNOW 1974, nr 6, poz. 125). Podkreślić należy, iż ustawodawca nie zawsze wymaga od kierujących pojazdami zachowania szczególnej ostrożności, czyni to jedynie w sytuacjach związanych z większym niż przeciętne niebezpieczeństwem.

Nie ulega najmniejszej wątpliwości, że przy zbliżaniu się do skrzyżowania, nie tylko tego, na którym należy ustąpić pierwszeństwa przejazdu, ale do każdego innego zachowanie szczególnej ostrożności jest wymagane. Jest to bowiem manewr, który może być niebezpieczny. Skrzyżowanie jest przecięciem się w jednym poziomie dróg mających jezdnię, ich połączeniem lub rozwidleniem, łączeniem z powierzchniami utworzonymi przez takie przecięcia, połączenia lub rozwidlenia. Niewątpliwie obwiniony nie wykonał ciążącego na nim obowiązku. Z przeprowadzonego postępowania wynika, że przy wyjeździe z osiedla, po lewej stronie samochodu obwinionego znajdowało się specjalne lustro ustawione w tym miejscu aby umożliwić obserwację zarówno chodnika, jak i drogi dla rowerów celem uniknięcia kolizji z pieszymi bądź rowerzystami poruszającymi się z góry ulicy (...). Bezsprzeczne jest to, że obwiniony nie skorzystał z możliwości upewnienia się czy bezkolizyjnie wyjedzie z osiedla czym po raz kolejny udowodnił, że nie zachował należytej ostrożności wymaganej w przedmiotowej sytuacji. Obwiniony zlekceważył znak A-7 "ustąp pierwszeństwa", który ostrzega o skrzyżowaniu z drogą z pierwszeństwem. Można przy tym zauważyć, że obwiniony swoim zachowaniem naruszył również przepis art. 92 § 1 kw nie stosując się do nakazu wynikającego z tego znaku, jednak uzupełnienie o ten przepis kwalifikacji prawnej mogło by być potraktowane jako wyjcie poza ramy wniosku o ukaranie.

Sąd jako okoliczności obciążające potraktował naruszenie jednej z podstawowych norm bezpieczeństwa w ruchu drogowym i karalność za wykroczenia w ruchu drogowym. Nie dopatrzył się natomiast żadnych istotnych okoliczności łagodzących.

W ocenie Sądu orzeczona wobec obwinionego kara 500 złotych grzywny wpłynie na niego wychowawczo i skłoni go do zmiany zachowania oraz spełni swoje cele nie tylko w zakresie prewencji szczególnej ale także ogólnej.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 118 §1 kpw i art. 119 kpw w zw. z art. 624§1 kpk, obciążając obwinionego jedynie częściowo kosztami postępowania tj. kosztami opinii biegłego w kwocie 712, 59 złotych.