Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 06 lipca 2017 r.

Sąd Rejonowy w Bełchatowie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Robert Sobczak

Protokolant: sekr. Katarzyna Kaczmarek

w obecności Rej. Prokuratora: -----------------------

po rozpoznaniu na posiedzeniu dnia 06 lipca 2017 roku

sprawy J. F. urodzonego (...) w miejscowości P., syna A. i A. z domu F.,

oskarżonego o to, że:

w dniu 06.05.2017 r. ok. godz. 10.05 na drodze publicznej w B. na ul. (...) jechał jako kierujący samochodem m-ki C. (...) o nr rej. (...) nie stosując się do decyzji administracyjnej nr. KD.(...) z dnia 25.04.2007 r. wydanej przez (...) o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi kat. (...),

tj. o czyn z art 180a kk .

1)  oskarżonego J. F. uznaje za winnego dokonania zarzucanego mu czynu wypełniającego dyspozycję art. 180a k.k. z tą zmianą w opisie czynu, że w miejsce numeru decyzji administracyjnej ,,KD.(...) przyjmuje numer ,,KD.(...) i za to na podstawie art. 180a k.k. w zw. z art. 33 § 1 i § 3 k.k. wymierza mu karę 150 (sto pięćdziesiąt) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 10 (dziesięć) złotych;

2)  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 150 (sto pięćdziesiąt) złotych opłaty i 70 (siedemdziesiąt) złotych z tytułu zwrotu wydatków.

Sygn. akt II K 345/17

UZASADNIENIE

W dniu 06 maja 2017 roku około godziny 10.05 J. F. jechał razem z żoną swoim samochodem marki C. (...) nr rej. (...) na ulicy (...) w B., woj. (...). Samochód prowadził oskarżony. Został on zatrzymany do kontroli drogowej przez patrol Policji, gdyż oboje z żoną nie mieli zapiętych pasów bezpieczeństwa podczas jazdy. W czasie kontroli okazało się, że oskarżony nie ma dokumentu prawa jazdy, gdyż ma cofnięte uprawnienia do kierowania pojazdami mechanicznymi. W związku z zaistniałą sytuacją J. F. zatrzymano dowód rejestracyjny za pokwitowaniem, a jego samochód przekazano wnuczkowi.

( dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego k-7v, notatka urzędowa k-1)

W dniu 25 kwietnia 2007 roku (...) wydał decyzję administracyjną nr KD.II- (...) o cofnięciu oskarżonemu uprawnienia kat. (...) wydane przez (...) w B. na czas nieokreślony od dnia 25 kwietnia 2007 roku do czasu uzyskania kwalifikacji. Oskarżony nie uzyskał ponownie kwalifikacji do kierowania pojazdami mechanicznymi , dla których jest wymagane prawo jazdy kat. (...).

(dowód: kserokopia decyzji administracyjnej nr. KD.II- (...) k-4)

Oskarżony J. F. ma 83 lata, jest żonaty, posiada wykształcenie podstawowe – z zawodu jest operatorem wózka widłowego, pobiera emeryturę w kwocie 1080 złotych miesięcznie, był karany.

(dowód: wyjaśnienia oskarżonego k-7 , karta karna k-10 , odpis wyroku k-12).

Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu i wyjaśnił, że wiedział, że nie posiada uprawnień do kierowania pojazdami, ponieważ zostały mu cofnięte przez (...), ale w dniu zdarzenia musiał z żoną podjechać samochodem do sklepu. Jednocześnie wyraził zgodę na wydanie wyroku bez przeprowadzenia rozprawy i wymierzenie mu za popełnione przestępstwo kary 150 stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 10 złotych oraz obciążenie go kosztami sądowymi. Podczas posiedzenia Sądu w dniu 06.07.2017 roku oskarżony przyłączył się do wniosku prokuratora o wydanie wyroku skazującego w stosunku do niego na warunkach zaproponowanych we wniosku.

( dowód: wyjaśnienia oskarżonego k-21 i 7v )

Z ustaleń Sądu wynika, że w dniu 06 maja 2017 roku około godziny 10.05 J. F. jechał jako kierujący razem z żoną swoim samochodem marki C. (...) nr rej. (...) na ulicy (...) w B.. Został on zatrzymany do kontroli drogowej przez patrol Policji, gdyż oboje z żoną nie mieli zapiętych pasów bezpieczeństwa podczas jazdy. W czasie kontroli okazało się, że oskarżony nie ma dokumentu prawa jazdy, gdyż ma cofnięte uprawnienia do kierowania pojazdami mechanicznymi, dla których jest wymagane prawo jazdy kat. (...). Za takimi ustaleniami Sądu przemawiają wyjaśnienia oskarżonego, w których przyznał się do dokonania zarzucanego mu czynu. Jego wyjaśnienia zasługują na wiarę. Koresponduje z nimi kserokopia decyzji administracyjnej nr KD.II- (...) o cofnięciu J. F. uprawnienia kat. (...) wydane przez (...) w B. na czas nieokreślony od dnia 25 kwietnia 2007 roku do czasu uzyskania kwalifikacji. Także treść notatki urzędowej sporządzonej przez funkcjonariusza Policji S. M. nie budzi wątpliwości.

Sąd w całości przypisał wiarę nieosobowemu materiałowi dowodowemu w postaci zaświadczenia o karalności z Krajowego Rejestru Karnego i ww. decyzji administracyjnej. Wszystkie te dokumenty zostały sporządzone przez podmioty do tego uprawnione, w ramach przyznanych im kompetencji i w czasie procesu nie zostały zakwestionowane przez żadną ze stron.

Oceniając dowody zgromadzone w sprawie i analizując ustalony stan faktyczny Sąd doszedł do przekonania, że oskarżony podlega odpowiedzialności karnej, ponieważ zostały spełnione warunki konieczne do przyjęcia tej odpowiedzialności. J. F. dopuścił się bowiem czynu naruszającego normę prawną i zagrożonego przez ustawę sankcją karną, czyn ten w ocenie Sądu jest społecznie szkodliwy w stopniu wyższym niż znikomy, zaś sprawcy można przypisać winę. Oskarżony w chwili popełniania przypisanego mu czynu był pełnoletni, poczytalny, nie stwierdzono ponadto żadnych okoliczności wyłączających winę lub bezprawność czynu.

W świetle poczynionych w sprawie ustaleń faktycznych - oceniając zachowanie oskarżonego w kategoriach prawa karnego - nie ulega wątpliwości, że J. F. wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 180a kk, bowiem w dniu w dniu 06 maja 2017 roku ok. godz. 10.05 na drodze publicznej w B. na ul. (...) jechał jako kierujący samochodem m-ki C. (...) o nr rej. (...) nie stosując się do decyzji administracyjnej nr. KD.II- (...) z dnia 25 kwietnia 2007 roku wydanej przez (...) o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi kat. (...),

Przy wymiarze kary Sąd kierował się dyrektywami wskazanymi w art. 53 § 1 i 2 kk. Jako okoliczności obciążające Sąd uwzględnił znaczny stopień szkodliwości społecznej popełnionego przez oskarżonego czynu ze względu na dobro prawne objęte ochroną, w które on godzi, a więc bezpieczeństwo w ruchu drogowym, jego dotychczasową karalność.

Jako okoliczności łagodzące wymiar kary Sąd przyjął przyznanie się J. F. do zarzucanego mu czynu.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art. 180a kk w zw. z art. 33 §1 i §3 kk wymierzył oskarżonemu karę 150 stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 10 złotych. Sąd omyłkowo nie powołał w podstawie skazania art. 4 §1 kk , który powinien być powołany, ponieważ od 01 czerwca 2017 roku za popełnienie przestępstwa z art. 180a kk wobec oskarżonego powinien być obligatoryjnie orzeczony środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów i przepisy dotychczas obowiązujące były względniejsze.

Orzeczona oskarżonemu kara jest adekwatna do czynu, którego się dopuścił i powinna spełnić swe cele w zakresie obu prewencji.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 627 kpk Od skazanego w sprawie z oskarżenia publicznego Sąd zasądza koszty sądowe /to jest: opłatę oraz wydatki/ na rzecz Skarbu Państwa. Zasądzenie od oskarżonego opłaty i poniesionych wydatków jest obowiązkiem Sądu i opiera się na ogólnej zasadzie, w myśl której każdy, kto przez swój czyn spowodował postępowanie karne, zobowiązany jest do ponoszenia wszystkich wydatków z tym postępowaniem związanych.

Opłatę z tytułu:

- skazania na karę grzywny – 150 zł - zasądzono od oskarżonego stosownie do regulacji art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych /Dz.U. z 1983 roku, Nr 49, poz. 223 ze zm./.

Na wydatki Skarbu Państwa złożyły się:

- ryczałt za doręczenie wezwań i innych pism w postępowaniu przygotowawczym w kwocie 20 zł ustalony na podstawie art. 618 § 1 pkt 1 kpk w zw. z § 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 19 sierpnia 1998 roku w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym /Dz.U. z 1998 roku, Nr 111 poz. 705/

- ryczałt za doręczenie wezwań i innych pism w postępowaniu sądowym w kwocie 20 zł ustalony na podstawie art. 618 § 1 pkt 1 kpk w zw. z § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 roku w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym /Dz.U. z 2003 roku, Nr 108 poz. 1026/;

- opłata za wydanie informacji o osobie z Krajowego Rejestru Karnego w wysokości 30 zł, ustalona na podstawie art. 618 § 1 pkt 10 kpk w zw. z § 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 sierpnia 2003 roku w sprawie określenia wysokości opłaty za wydanie informacji z Krajowego Rejestru Karnego ./Dz.U. z 2003 roku, Nr 151 poz. 1468/.