Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 lipca 2017 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Aneta Żołnowska

Protokolant: st. sekr. sąd. Jolanta Jarmołowicz

w obecności oskarżyciela publ. D. K.

po rozpoznaniu w dniu 12 lipca 2017 r. sprawy

A. K.

s. J. i M. z domu P.

ur. (...) w Ł.

obwinionego o to, że:

w dniu 28 grudnia 2016r. o godz. 10.53 w O. na ul. (...) kierując samochodem m – ki l. o nr rej. (...) ominął kierującego samochodem m – ki S. (...) o nr rej. (...), który jechał w tym samym kierunku lecz zatrzymał się w celu ustąpienia pierwszeństwa pieszemu

- tj. za wykroczenie z art. 97 kw w zw. z art. 26 ust. 3 pkt. 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym,

ORZEKA:

I.  obwinionego A. K. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to z mocy z art. 97 kw skazuje go na karę 300,- (trzysta) złotych grzywny;

II.  na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpw zwalnia obwinionego od kosztów postępowania i opłaty.

Sygn. akt IX W 2014/17

UZASADNIENIE

Obwiniony A. K. mieszka w T.. Prowadzi działalność gospodarczą. W przeszłości był karany mandatowo za wykroczenia drogowe ( k. 17)

W dniu 28 grudnia 2016r. około godziny 10:53 na ul. (...) w O. Ł. M., kierujący pojazdem marki S. (...) o nr rej. (...), zatrzymał się na prawym pasie przed przejściem dla pieszych znajdującego się na wysokości hurtowni (...). Po jego prawej stronie na możliwość przejścia prze jezdnię oczekiwał grupa pieszych. W pewnym momencie zobaczył w lusterku, iż lewym pasem jezdni zbliża się pojazd marki L. o nr rej. (...), którego kierujący nie zmniejsza prędkości. Ł. M. widząc tą sytuację, użył sygnału dźwiękowego w celu ostrzeżenia pieszych o niebezpieczeństwie. Kierujący samochodem m – ki L., poruszając się ze stałą prędkością, ominął pojazd stojący przed przejście dla pieszych.

Ł. M. telefonicznie poinformował o zdarzeniu dyżurnego Policji. Patrol zatrzymał kierującego pojazdem L. w miejscowości W., okazał się nim A. K., który nie przyznał się do zarzuconego mu wykroczenia.

(dowody: zeznania świadka Ł. M. k.24, notatka służbowa k.3, wydruk z (...) k. 22 i 23,)

Wobec powyższego A. K. został obwiniony o popełnienie wykroczenia z art. 97 kw w zw. z art. 26 ust.3 pkt 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym.

W toku przeprowadzonego postępowania, obwiniony nie przyznał się do zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że 28 grudnia 2016r. nie zatrzymał się przed przejściem ponieważ na pasach nikogo nie było. Potwierdził, iż gdy wyjeżdżał w kierunku M. ominął pojazd przed przejściem dla pieszych, jednak zaznaczył, że jechał prawym pasem i widział jak jadący przed nim pojazd hamuje i chce skręcić w prawo. Sąd nie dał wiary tym wyjaśnieniom ponieważ są one niespójne i pozostają w oczywistej sprzeczności z pozostałym materiałem dowodowym w sprawie.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka, który zgłosił zdarzenie, Ł. M.. Zeznał on, że zatrzymał się przed przejściem dla pieszych w celu ustąpienia przejścia starszemu mężczyźnie z dziećmi. W lusterku widział jak z tyłu, lewym pasem, nadjeżdża pojazd, którego kierujący nie zmniejsza prędkości. Użył sygnału dźwiękowego, aby ostrzec o niebezpieczeństwie pieszych. Obwiniony przejechał lewym pasem, bez zatrzymania się. Według świadka prędkość obwinionego była przepisowa. Zaznaczył również, że przed przejściem dla pieszych nie ma wjazdu w prawo, bo brama jest zamknięta, dlatego z pewnością on sam nie zamierzał wjechać na ten M.. Świadek był pewien, iż w momencie, gdy zatrzymywał się przed przejściem, za nim na prawym pasie ruchu nie było żadnego pojazdu, nie wykluczył, że takowy mógł pojawić się później . Należy podkreślić, iż zeznania wymienionego wyżej świadka są jasne i spójne, jest on osobą obcą dla obwinionego, nie ma obiektywnych powodów, by go bezpodstawnie pomawiać. Jak sam świadek podkreślił, sytuacja była na tyle niebezpieczna, że postanowił zgłosić ten fakt na Policję.

Warunkiem przypisania odpowiedzialności z art. art. 26 ust. 3 pkt 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym jest złamanie zakazu omijania pojazdu, który jechał w tym samym kierunku, lecz zatrzymał się w celu ustąpienia pierwszeństwa pieszemu. Mimo szczegółowego uregulowania sposobu zachowania kierującego pojazdem zbliżającego się do przejścia dla pieszych, jak też pieszego wchodzącego i znajdującego się na przejściu, relatywnie dużo wypadków drogowych polega na potrąceniu pieszego przechodzącego przez przejście dla pieszych. Kierujący pojazdem, zbliżając się do przejścia dla pieszych, jest obowiązany zachować szczególną ostrożność i ustąpić pierwszeństwa pieszemu znajdującemu się na przejściu ( ust. 1). Ma on zatem, po pierwsze, zwiększyć uwagę i dostosować się do warunków i sytuacji na drodze w stopniu umożliwiającym odpowiednio szybkie reagowanie, po drugie, ustąpić pierwszeństwa pieszemu, który jest już na przejściu. Z dyrektyw płynących z komentowanego przepisu wynika, że kierujący pojazdem, zbliżając się do skrzyżowania, musi być szczególnie czujny i bacznie obserwować przejście dla pieszych, by gdy zajdzie taka potrzeba, zatrzymać pojazd przed przejściem i przepuścić pieszego; niejednokrotnie w takiej sytuacji może zajść potrzeba zmniejszenia prędkości. To samo dotyczy sytuacji, gdy przed przejściem dla pieszych, na sąsiednim pasie ruchu porusza się inny pojazd, który ogranicza widoczność na przejście. W niniejszej sprawie nawet, gdyby przyjąć wersję podawaną przez obwinionego, że pojazd jadący prawym pasem sygnalizował zamiar skrętu w prawo, nie można przyjąć, iż kierujący L. zachował się rozsądnie i zgodnie z przepisami. Nie widząc w całości przejścia, tym bardziej powinien zwolnić i zachować taką prędkość, aby zachować możliwość zatrzymania pojazdu przed przejściem, gdyby po prawej stronie znajdowali się piesi.

Wobec powyższych ustaleń, w ocenie Sadu, wina A. K. jest ewidentna i został mu udowodniona. Czyn przypisany obwinionemu wyczerpuje znamiona wykroczenia z art. 97kw, bowiem nie ustalono, by spowodował zagrożenie dla osób, które weszły na przejście dla pieszych.

W ocenie Sądu wymierzona obwinionemu kara grzywny w wysokości 300 złotych jest adekwatna do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości czynu. Wymierzając ją Sąd miał na uwadze dotychczasową karalność obwinionego za wykroczenia drogowe, ale jednocześnie fakt, z od 2015r nie był za nie karany. Tak ukształtowana kara wpłynie na obwinionego wychowawczo i zapobiegawczo i spełni swe zadania w zakresie prewencji ogólnej.

Obwiniony został zwolniony od kosztów postępowania i opłaty.