Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powód, (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w K., wniósł o zasądzenie od pozwanego J. Ż. kwoty 547,43 zł. z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty 5.062,91 zł. od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty wraz z kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu swojego żądania powód podał, że jest profesjonalnym podmiotem, działającym na rynku windykacji wierzytelności masowych. Umową cesji z dnia 12 sierpnia 2016 r. nabył od (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wierzytelność w stosunku do pozwanego z tytułu świadczonych na jego rzecz usług telekomunikacyjnych. Pozwany zawarł z wierzycielem pierwotnym umowę o świadczenie takich usług dla konta klienta nr (...). Zgodnie z treścią stosunków prawnych, łączących pozwanego z wierzycielem pierwotnym, na podstawie zawartej umowy zostały wystawione dokumenty księgowe, które stanowią podstawę niniejszego powództwa. W załączniku do pozwu powód zawarł wykaz ww. dokumentów księgowych. Łączna wysokość zadłużenia z tytułu niezapłaconych skapitalizowanych odsetek wynosi 547,43 zł. Kwota ta stanowi należność odsetkową, wynikającą z sumy odsetek ustawowych za opóźnienie, naliczanych od następnego dnia wymagalności poszczególnych dokumentów księgowych oraz ich wartości do dnia poprzedzającego wygenerowanie pozwu, tj. do dnia 26 października 2016 r. Obok wskazanej kwoty żądaniem pozwu objęte są odsetki ustawowe za opóźnienie od należności głównej w kwocie 5.062,91 zł. od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Powód podał, że wystąpił przeciwko pozwanemu z powództwem o zapłatę kwoty należności głównej 5.062,91 zł. w drodze Elektronicznego Postępowania Upominawczego. Na kwotę tę składa się należność główna, wynikająca z dokumentów księgowych. Żądanie pozwu nie obejmowało należności ubocznych w postaci odsetek ustawowych za opóźnienie od ww. kwoty głównej od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Konieczność rozdzielenia dochodzenia roszczenia, wynikającego z należności głównej i odrębnego dochodzenia odsetek ustawowych za opóźnienie wynika z nieprawidłowości w działaniu (...) od początku 2016 r. W podsumowaniu powód wskazał, że niniejszym pozwem dochodzi odsetek ustawowych za opóźnienie w zapłacie ww. kwoty należności głównej, które skapitalizował za okres od dnia poprzedzającego wygenerowanie pozwu, tj. 26 października 2016 r. oraz żąda od nich dalszych odsetek za opóźnienie od chwili złożenia niniejszego pozwu do dnia zapłaty na podstawie art. 482 § 1 k.c. Powód podniósł ponadto, że z uwagi na rozwiązanie umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych z przyczyn, leżących po stronie pozwanego, po stronie operatora powstało uprawnienie do naliczenia kary umownej w wysokości, określonej w umowie lub regulaminie promocji, z uwzględnieniem wysokości przyznanej pozwanemu ulgi i jednocześnie okresu trwania umów, których kary umowne dotyczyły. Pozwany był bezskutecznie wzywany do zapłaty przedmiotowej należności, która jest bezsporna i w pełni wymagalna.

Pozwany J. Ż. nie stawił się na rozprawie i nie zajął stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił, co następuje:

(...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. zawarł w dniu 12 sierpnia 2016 r. z Raport Niestandaryzowanym Sekurytyzacyjnym Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym z siedzibą w K. umowę sprzedaży wierzytelności. Jej przedmiotem były – według oświadczenia zbywcy – niesporne i wymagalne wierzytelności pieniężne, przysługujące Spółce w stosunku do dłużników, wynikające z umów, w tym w szczególności z tytułu umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych i umów, zawieranych w ramach promocji przez użytkowników (...). Fundusz jako nabywca wierzytelności został uprawniony do dokonywania wszelkich zgodnych z prawem czynności, zmierzających do wyegzekwowania wierzytelności od dłużników. Załącznik do ww. umowy sprzedaży stanowił Załącznik w postaci płyty CD, zawierający wykaz wierzytelności, objętych przedmiotową umową cesji.

(dowód: umowa sprzedaży wierzytelności, k. 6)

Powód w dniu 14 grudnia 2016 r. wygenerował elektronicznie z bazy danych O. dokument w postaci wyciągu z listy dłużników, dotyczący J. Ż., zawierający informację o umowie cesji z dnia 12 sierpnia 2016 r.

(dowód: wyciąg z listy dłużników, k. 8v.)

Powód sporządził dwa załączniki do pozwu w niniejszej sprawie, zawierające wykaz niezapłaconych faktur z tytułu świadczenia usług telekomunikacyjnych na rzecz pozwanego przez (...) Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W..

(dowód: załącznik nr 1, k. 7, załącznik nr 2, k. 8)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie, bowiem powód nie wykazał, aby przysługiwało mu dochodzone roszczenie i nie udowodnił jego wysokości.

Podnieść należy, iż w sprawach cywilnych nie jest rzeczą sądu zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych, pozwalających na ich udowodnienie, ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów, zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy. Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach stosownie do unormowania z art. 6 k.c., zgodnie z którym ciężar udowodnienia faktu spoczywa na tym, kto z faktu tego wywodzi skutki prawne. Na gruncie prawa procesowego odpowiednikiem art. 6 k.c. jest przepis art. 232 k.p.c., w myśl którego strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne . Zatem to na powodzie spoczywał ciężar udowodnienia faktów, uzasadniających jego roszczenie. Jest to tym bardziej aktualne w postępowaniu uproszczonym, gdy powód reprezentowany jest przez wykwalifikowanego pełnomocnika.

Od powyższego obowiązku nie zwalnia treść przepisu art. 339 k.p.c., zgodnie z którym, jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, przyjmuje się za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych, przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych, doręczonych pozwanemu przed rozprawą.

Sąd jest zobligowany do uznania twierdzeń powoda przy bezczynności pozwanego jedynie w razie braku wątpliwości, co do zasadności pozwu. W art. 339 § 2 k.p.c. nie chodzi o prawne domniemanie prawdziwości twierdzeń powoda. W omawianym przypadku sąd ocenia, czy okoliczności podane w pozwie, nie budzą uzasadnionych wątpliwości, albo nie zostały przytoczone w celu obejścia prawa. Przyjęcie za prawdziwe twierdzeń powoda dotyczy wyłącznie okoliczności faktycznych i nie zwalnia sądu orzekającego od obowiązku rozważenia, czy oświadczenia te uzasadniają należycie i w całości żądania pozwu i czy uwzględnienie tych żądań nie narusza obowiązujących przepisów. Stanowisko takie nie budzi wątpliwości w nauce prawa, znalazło także wyraz w orzecznictwie Sądu Najwyższego (por. wyroki: z dnia 15 września 1967 r. - III CRN 175/97, OSNCP 1968, nr 8-9, poz. 142; z dnia 31 marca 1999 r., I CKU 176/97, Prok.i Pr.-wkł. 1999/9/30).

Powód nie uczynił zadość ciążącemu na nim obowiązkowi udowodnienia dochodzonego roszczenia, i to zarówno co do zasady, jak i co do wysokości. Nie przedłożył w zasadzie żadnych dowodów, w związku z czym jego twierdzenia ocenić należy jako całkowicie gołosłowne. W szczególności za dowód nie może być uznany wykaz faktur, sporządzony przez powoda.

Strona powodowa twierdziła, że dochodzi należności z tytułu odsetek ustawowych za opóźnienie i kar umownych, powołując się na uprzednie dochodzenie należności głównej w elektronicznym postępowaniu upominawczym. Próżno jednak szukać w treści pozwu i załączników informacji o orzeczeniu, obejmującym należność główną, od której powód dochodził odsetek w niniejszej sprawie. Powód nie przedłożył również umów źródłowych, zawartych z wierzycielem pierwotnym, nawet nie podał ich daty i numeru. W uzasadnieniu pozwu mowa jest o „stosunkach prawnych, łączących pozwanego z wierzycielem pierwotnym”. Brak w związku z tym możliwości dokonania jakiejkolwiek weryfikacji żądania, ustalenia, czy np. kary umowne były przewidziane, w jakiej wysokości, czy spełnione zostały przesłanki powstania uprawnienia do ich domagania się i dochodzenia w procesie.

Powód w uzasadnieniu stwierdził, że jest profesjonalnym podmiotem, działającym na rynku windykacji wierzytelności masowych, tymczasem złożony przez niego pozew zawiera jedynie same ogólniki, z których trudno dociec, o jakie konkretnie roszczenie chodzi i zweryfikować jego wysokość.

Mając na uwadze powyższe, Sąd orzekł, jak w wyroku.

SSR Agnieszka Brzoskowska

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...);

3.  (...).

O., dnia 16 czerwca 2017 r. SSR Agnieszka Brzoskowska