Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 marca 2017 r.

Sąd Rejonowy w Lidzbarku Warmińskim I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 29 marca 2017 r. na rozprawie w Lidzbarku Warmińskim

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.

przeciwko D. R.

o zapłatę

I. zasądza od pozwanej D. R. na rzecz powoda (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwotę 224,59 zł (dwieście dwadzieścia cztery złote 59/100) z odsetkami umownymi w wysokości 10% w skali roku, nie większymi niż wysokość odsetek maksymalnych za opóźnienie, liczonymi od kwoty 202,59 zł od dnia 21.05. 2016 r. do dnia zapłaty;

II. nie obciąża pozwanej D. R. kosztami procesu na rzecz powoda;

III. nadaje wyrokowi w punkcie I rygor natychmiastowej wykonalności.

SSR Agnieszka Przęczek

Sygn. akt. I C 896/16 upr

UZASADNIENIE

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. wniósł przeciwko D. R. pozew o zapłatę kwoty 224,59 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości 10% w skali roku, nie większymi niż wysokość odsetek maksymalnych określonych w art. 481 § 2 ¹ k.c. liczonymi od kwoty 202,59 zł dnia 21.05.2016 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powód wskazał, że pozwana zakupiła od niego towar o łącznej wartości 202,59 zł. Towar został pozwanej dostarczony za pośrednictwem firmy kurierskiej. Pomimo, iż pozwana odebrała towar nie zapłaciła za niego powodowi. Powód wystawił pozwanej fakturę VAT. Powódka do dnia dzisiejszego nie uregulowała należności (pozew k. 2-4).

Na rozprawie poprzedzającej wydanie wyroku pozwana uznała powództwo wskazując, że nie zapłaciła za zakupiony u powoda towar z uwagi na przeoczenie spowodowane trudną sytuacja osobistą, tj. problemami z ciążą oraz chorobami czwórki dzieci . Jednocześnie pozwana wniosła o nie obciążanie jej kosztami procesu z uwagi na fakt, że jest osobą bezrobotną, żyjącą z zasiłku w kwocie 670 zł oraz dochodu męża w kwocie 1.000 zł (który otrzymuje z tytułu odbywanego stażu). Na utrzymaniu ma czwórkę dzieci oraz kolejno dziecko jest w drodze (k. 17).

Sąd ustalił, co następuje:

Pozwana D. R., na podstawie wniosku z dnia 18 listopada 2015 r. , przystąpiła do k. (...)zapoznając się z warunkami uczestnictwa w tym klubie. Otrzymała numer członkowski (...). Następnie pozwana, jako członek k. (...), zakupiła od powoda kosmetyki o łącznej wartości 202,59 zł. Powód dostarczył pozwanej towar za pośrednictwem firmy kurierskiej. Powód wystawił pozwanej w dniu 5 maja 2016 r. za zakupiony towar fakturę VAT numer (...),
z terminem płatności do dnia 20 maja 2016 r. W przypadku niedochowania terminu płatności pozwana zobowiązała się do zapłaty wraz z należnością główną odsetek umownych w wysokości 10% w skali roku oraz kosztów upomnienia w kwocie 7 zł i kosztów wezwania w kwocie 15 zł.

Pozwana odebrała towar w dniu 6 maja 2016 r., za który nie zapłaciła we wskazanym powyżej terminie.

Pismem z dnia 8 czerwca 2016 r. powód wezwał pozwaną do zapłaty kwoty 225,25 zł z tytułu niezapłaconej faktur oraz odsetek umownych i kosztów.

Pozwana nie uregulowała zaległych zobowiązań na rzecz powoda.

Pozwana jest osobą bezrobotną, utrzymującą się z zasiłku z pomocy społecznej w kwocie 670 zł oraz dochodu męża w kwocie 1.000 zł miesięcznie. Na utrzymaniu ma czwórkę małoletnich dzieci oraz obecnie jest w zaawansowanej kolejnej ciąży.

Dokumenty: wniosek k. 4; wezwanie do zapłaty k.4; potwierdzenie doręczenia przesyłki k. 5; faktura k. 5.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu w całości.

Powód wywodził swoje roszczenie z umowy sprzedaży- art. 535 k.c. Przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu ją, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Powód jako inicjator niniejszego procesu winien był zatem udowodnić , że strony zawarły umowę sprzedaży, że w jej realizacji wydał pozwanej towar, co obligowało pozwaną do zapłaty ceny. Zdaniem Sądu powód powyższemu obowiązkowi sprostał.

Na rozprawie pozwana oświadczyła, że uznaje żądanie pozwu w całości.

Zgodnie z art. 213 § 2 k.p.c. Sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa. Sąd Rejonowy przychyla się do stanowiska przedstawionego w doktrynie przedmiotu oraz judykaturze, że instytucja uznania powództwa obejmuje swoim zakresem zarówno oświadczenie woli pozwanego, tj. wniosek o wydanie wyroku zgodnie z żądaniem pozwu, jak również oświadczenie wiedzy pozwanego, co do przyznania istnienia okoliczności stanowiących podstawę powództwa. W orzecznictwie wyrażono zapatrywanie, które Sąd Rejonowy w pełni podziela, że „uznanie powództwa jest aktem dyspozycyjności pozwanego, który nie tylko uznaje samo żądanie powoda, ale i to, że uzasadniają je przytoczone przez powoda okoliczności faktyczne i godzi się na wydanie wyroku uwzględniającego to żądanie. Nie jest uznaniem powództwa uznanie żądanie przy równoczesnym zaprzeczeniu okoliczności faktycznych, na których powód oparł swoje żądanie. Uznanie z chwilą jego dokonania przez pozwanego wywołuje określone skutki zarówno procesowe, jak i materialnoprawne” (wyrok SA w Krakowie z dnia 5 grudnia 2012 r., I ACa 1061/12, LEX nr 1280314).

Oświadczenie pozwanej może być złożone na rozprawie, którego treść stanowić będzie element protokołu rozprawy (art. 158 § 1 pkt 3 k.p.c.), bądź też dokonane poza rozprawą w piśmie procesowym skierowanym do sądu (art. 126 k.p.c.). Przedmiotem uznania pozwanej może być dochodzone przez powoda roszczenie w całości lub w określonej części. Uznanie powództwa powinno być - jak każda czynność procesowa - wyraźne oraz jednoznacznie określone i nienasuwające wątpliwości co do swej treści oraz zakresu, w jakim pozwana uznała żądanie pozwu. Następstwem skutecznego uznania powództwa jest wydanie wyroku uwzględniającego żądania pozwu bez przeprowadzenia postępowania dowodowego.

Mając na uwadze okoliczności rozpoznawanych spraw Sąd przyjął, że uznanie żądań pozwu nie jest sprzeczne z prawem, z zasadami współżycia społecznego ani nie zmierza do obejścia prawa. Dokumenty przedłożone przez stronę powodową pozwalają sądzić, iż jej roszczenie jest zasadne.

Biorąc powyższe okoliczności pod uwagę, Sąd orzekł w punkcie 1 wyroku zgodnie z żądaniem pozwu.

Sąd na wniosek pozwanej na podstawie art. 102 k.p.c. odstąpił od obciążania ją kosztami procesu poniesionymi przez powoda. Przepis art. 102 k.p.c nie konkretyzuje pojęcia wypadków szczególnie uzasadnionych, pozostawiając ich kwalifikację, przy uwzględnieniu całokształtu okoliczności danej sprawy, sądowi a podstawę do jego zastosowania stanowią konkretne okoliczności danej sprawy, przekonujące o tym, że w danym przypadku obciążenie strony przegrywającej kosztami procesu na rzecz przeciwnika byłoby niesłuszne, niesprawiedliwe. Do kręgu tych okoliczności mogą należeć fakty związane z samym procesem jak i leżące poza nim, a dotyczące sytuacji życiowej, stanu majątkowego stron, które powinny być oceniane przede wszystkim z uwzględnieniem zasad współżycia społecznego. Sąd wziął pod uwagę sytuację osobista i majątkową pozwanej, a szczególności fakt bezrobocia, bardzo niskiego dochodu w wysokości 1.670 zł oraz posiadania na utrzymaniu czwórki małoletnich dzieci. Ponadto należało mieć na względzie, ze pozwana jest osobą w zawansowej ciąży, co również wiąże się z dodatkowymi kosztami oraz jej możliwościami zarobkowania.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego podkreśla się, że do kręgu okoliczności uzasadniających zastosowanie art. 102 k.p.c. zalicza się między innymi ciężką sytuację strony przegrywającej (orzeczenie Sądu Najwyższego z 17.11.1972 r., I PR 423/72, OSN 1973, Nr 7-8, poz. 138). Zatem, z uwagi na trudną sytuację materialną pozwanej oraz okoliczności sprawy, także zasady współżycia społecznego, orzeczenie o kosztach procesu w oparciu o art. 102 k.p.c. nie doprowadzi do pokrzywdzenia powoda i zgodne będzie z zasadami słuszności.

Z uwagi na uznanie powództwa przez pozwanego Sąd nadał rozstrzygnięciu w punkcie 1 rygor natychmiastowej wykonalności (art. 333 par. 1 ust. 2 k.p.c.).

SSR Agnieszka Przęczek