Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 lipca 2017r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 lipca 2017r. w S.

odwołania W. J.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 6 lutego 2017 r. (Nr (...))

w sprawie W. J.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty socjalnej

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala W. J. prawo do stałej renty socjalnej poczynając od dnia 16 listopada 2016 r.

Sygn. akt IV U 212/17

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 6 lutego 2017 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił W. J. przyznania prawa do renty socjalnej, gdyż Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 26 stycznia 2017 r. nie stwierdziła u niej całkowitej niezdolności do pracy.

Od decyzji tej odwołanie złożyła W. J.. Podniosła, iż dotykające ją schorzenia nerek powodują, iż jest ona całkowicie niezdolna do pracy. Ubezpieczona przypomniała, iż w latach 2011-2015 była uprawniona do renty socjalnej.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wnosił o jego oddalenie podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił zważył co następuje:

Ubezpieczona W. J. (poprzednio Rodak), urodzona (...), była uprawniona do renty socjalnej od 1 marca 2011 r. do 30 kwietnia 2015 r. (bezsporne, akta rentowe). W. J. posiada średnie wykształcenie (okoliczność niesporna). Ubezpieczona w okresach od 27 lutego 2013 r. do 26 maja 2013 r. oraz od 4 czerwca 2013 r. do 19 kwietnia 2014 r. pracowała na stanowisku sprzedawca-kasjer (świadectwa pracy k. 7-8 akt z wniosku o rentę z tytułu niezdolności do pracy).

W dniu 15 listopada 2016 r. ubezpieczona wystąpiła do (...) Oddział w S. z wnioskiem o przyznanie renty socjalnej (wniosek k. 1-4 akt rentowych). Rozpoznając ten wniosek organ rentowy skierował ubezpieczoną na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z dnia 19 grudnia 2016 r. stwierdził, iż ubezpieczona nie jest całkowicie niezdolna do pracy (k. 7 akt rentowych). Ubezpieczona sprzeciw od tego orzeczenia i została zbadana przez Komisję Lekarską ZUS. Organ ten w orzeczeniu z 26 stycznia 2017 r. stwierdził, iż ubezpieczona nie jest całkowicie niezdolna do pracy (k. 9 akt rentowych). Orzeczenie to stanowiło podstawę do wydania zaskarżonej decyzji z 6 lutego 2017 r. (k. 10 akt rentowych).

Biegła z zakresu nefrologii w opinii (k. 15-17) sporządzonej na zlecenie Sądu rozpoznała u ubezpieczonej: submikroskopowe, kłębuszkowe, sterydozależne zapalenie nerek, zespół nerczycowy, zakażenia układu moczowego w wywiadzie, agenezję nerki lewej oraz osteopenię. Biegła podała, iż ubezpieczona od szóstego roku życia jest leczona z powodu steroidozależnego zespołu nerczycowego w przebiegu submikroskopowego kłębuszkowego zapalenia nerek- biopsja nerki wykonana w lutym 2008 r. Choroba przebiega z kolejnymi nawrotami białkomoczu w granicach zespołu nerczycowego. Z powodu licznych nawrotów zespołu nerczycowego podejmowano różne schematy leczenia. W przebiegu choroby obserwowano około 24 rzutów zespołu nerczycowego wymagających hospitalizacji i intensyfikacji leczenia. Z powodu choroby nerek ubezpieczona była 50 razy hospitalizowana. Ostatni rzut zespołu nerczycowego był obserwowany w listopadzie 2016 r. w związku z czym zwiększono dawkę stosowanego Metypredu z 16mg/dobę na 24, a nawet 32 mg/dobę. U opiniowanej stwierdza się obecność tylko jednej nerki z powodu agenezji nerki lewej, co powoduje, iż ma ona jedynie 50% czynnych nefronów. Przewlekłe stosowanie leczenia immunosupresyjnego upośledza znacznie odporność ogólnoustrojową, a także jest przyczyną stwierdzanej osteopenii pogarszającej strukturę kości oraz zaćmy podtorebkowej tylnej. Choroba ma przebieg przewlekły, przebiega z licznymi nawrotami zespołu nerczycowego i nie rokuje trwałego wyleczenia. W swoim długotrwałym przebiegu może doprowadzić do przewlekłej choroby nerek wymagającej leczenia nerkozastępczego. Dlatego też W. J. jest trwale, całkowicie niezdolna do pracy od 17 maja 1999 r.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonej zasługuje na uwzględnienie.

Sporządzona na potrzeby niniejszego postępowania opinia biegłej z zakresu nefrologii stanowiła podstawę do ustalenia, iż ubezpieczona jest trwale osobą całkowicie niezdolną do pracy z przyczyn nefrologicznych. Jako początek tej niezdolności, biegła podała datę pierwszej hospitalizacji, tj. dzień 15 maja 1999 r. (wówczas ubezpieczona miała ukończone 6 lat). Jednocześnie, biegła ta wykluczyła, by możliwym było stwierdzenie poprawy w stanie zdrowia W. J. od czasu badania 22 kwietnia 2013 r. A zatem, utrzymująca się u ubezpieczonej od dzieciństwa przewlekła choroba nerek, przebiegająca z częstymi zaostrzeniami zespołu nerczycowego oraz powikłaniami sterydoterapii, stanowi podstawę do uznania całkowitej niezdolności do pracy z przyczyn nefroloficznych.

Zdaniem Sądu, opinia ta stanowi miarodajną i obiektywną ocenę stanu zdrowia ubezpieczonej. Jej autorka posiada bowiem specjalistyczną wiedzę z zakresu schorzeń dotykających ubezpieczoną. Sporządzenie opinii zostało poprzedzone badaniem ubezpieczonej oraz analizą dokumentacji medycznej, w tym również po zapoznaniu się z aktualnymi wynikami badań, które W. J. przedstawiła biegłej (wyniki badań laboratoryjnych wykonane w (...) Laboratorium Szpitala (...) w W. oraz wypis z Poradni Nefrologiczno-Transplantacyjnej k. 11-14). Wnioski wyrażone przez biegłą są kategoryczne, jasne oraz należycie uzasadnione i dlatego też zasługują na podzielenie przez Sąd. Tym samym omawiana opinia dostatecznie wyjaśnia sporną okoliczność istnienia u ubezpieczonej całkowitej niezdolności do pracy w rozumieniu art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2016 r. poz. 887), tj. utraty zdolności do wykonywania jakiejkolwiek pracy.

W toku postępowania organ rentowy wnosił o uzupełnienie opinii w zakresie czasookresu niezdolności do pracy oraz związku z naruszeniem sprawności organizmu jak również o nadesłanie całości dokumentacji medycznej, na której oparła się biegła. Wnioski te jako niezasadne podlegały oddaleniu. W opinii zawarto bowiem informację o tym, iż ubezpieczona jest trwale całkowicie niezdolna do pracy, a początek tej niezdolności przypada na 17 maja 1999 r. jak również wyjaśniono, jaki wpływ wywierają choroby dotykające ubezpieczoną oraz jakie są skutki zastosowanego leczenia. Tym samym uzupełnienie opinii było zbędne, gdyż opinia biegłej w sposób dostateczny wyjaśnia sporną na gruncie postępowania okoliczność. Na marginesie zauważyć należy, iż dokumentacja przywołana przez biegłą w postaci wyników badań laboratoryjnych oraz wpisu z Poradni Nefrologiczno-Transplantacyjnej została dołączona do akt sprawy wraz z opinią. A zatem, zdaniem Sądu, nie istniały przeszkody ku temu, by organ rentowy zapoznał się z treścią przywołanych dokumentów.

W tej sytuacji Sąd stwierdza, iż W. J. spełnia wyrażone w art. 4 ust. 1 pkt 1 i art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz.U. z 2013 r. poz. 982) warunki do nabycia prawa do stałej renty socjalnej, tzn. jest ona osobą pełnoletnią całkowicie niezdolną do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało przed ukończeniem 18. roku życia, a niezdolność ta jest trwała.

Mając na uwadze powyższe Sąd, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc, zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w sentencji wyroku.