Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 lipca 2017 r.

Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie V Wydział Karny

w składzie: Przewodnicząca SSR Klaudia Miłek

Protokolant: Paulina Kowalczyk

po rozpoznaniu w sprawy z oskarżenia Urzędu (...)w W.

przeciwko P. O. s. A. i M. z domu G. ur. (...) w W.

na rozprawie w dniach 13 stycznia 2017 r., 9 marca 2017 r., 13 kwietnia 2017 r. oraz 11 lipca 2017 r.

oskarżonego o to, że:

1.  w okresie od dnia 28.07.2015r. do dnia 10.12.2015r. w samochodzie marki S. (...) nr rej. (...) zaparkowanym przy ul. (...) w W. przechowywał towar akcyzowy w postaci: 5 kg tytoniu bez polskich znaków akcyzy oraz 3 litrów(...) bez polskich znaków akcyzy, stanowiący przedmiot czynu zabronionego określonego w art. 63 § 1 i 7 kks, gdzie narażone na uszczuplenie należności z tytułu podatku akcyzowego wynoszą 3886,00zł,

tj. o wykroczenie skarbowe określone w art. 65 § 1 i 4 kks w zw. z art. 6 § 2 kks;

oraz o to, że

2.  w okresie od dnia 08.10.2015r. do dnia 10.12.2015r. w samochodzie marki S. (...) nr rej. (...) zaparkowanym przy ul. (...) w W. przechowywał towar akcyzowy w postaci 420 paczek (8400 szt.) papierosów różnych marek bez polskich znaków akcyzy, stanowiący przedmiot czynu zabronionego określonego w art. 63 § 2 i 7 kks w zb. z art. 86 § 1 i 4 kks w zb. z art. 54 § 1 i 3 kks w zw. z art. 7 § 1 kks, gdzie narażone na uszczuplenie należności z tytułu podatku akcyzowego wynoszą 6824,00zł, cło wynosi 349,00zł (VAT -1789,00zł),

tj. o wykroczenie skarbowe określone w art. 65 § 1 i 4 kks w zb. z art. 91 § 1 i 4 kks w zw. z art. 7 § 1 kks w zw. z art. 6 § 2 kks.

orzeka

I.  oskarżonego P. O. uniewinnia od popełnienia zarzucanych mu czynów;

II.  na podstawie art. 47 § 4 kks, art. 30 § 1 i 2 kks, art. 31 § 5, 6 i 7 kks orzeka przepadek tytułem środka zabezpieczającego dowodów rzeczowych w postaci 420 paczek papierosów różnych marek bez polskich znaków akcyzy oraz 3 kg tytoniu bez polskich znaków akcyzy i 3 litrów spirytusu przechowywanych w magazynie likwidacyjnym Izby (...) w W. według pokwitowań serii(...)nr (...) z dnia 29.07.2015 r., oraz(...) nr (...) z dnia 8.10.2015 r., (...) nr (...) z dnia 20.10.2015 r.,(...) nr (...) z dnia (...).2015 r. poprzez ich zniszczenie;

III.  na podstawie art. 230§2 k.p.k. w zw. z art. 113§1 k.k.s. zwrócić P. O. dowody rzeczowe w postaci dokumentów znalezionych w toku przeszukania, ujęte w wykazie dowodów rzeczowych nr 2 (k. 151) pod poz. 3 – 23 oraz 33 – 34 i w wykazie dowodów rzeczowych nr 2 (k. 83) pod poz. 5 – 6 przechowywane w aktach sprawy jako zbędne dla postępowania;

IV.  kosztami postępowania obciążyć Skarb Państwa.

Sygn. akt V W 3301/16

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej, Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 28 lipca 2015 r. funkcjonariusze Urzędu Celnego I w W. wykonywali czynności służbowe na terenie targowiska miejskiego przy ul. (...) w W. oraz w jego okolicach. W trakcie czynności służbowych w samochodzie marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...) zaparkowanym przy ulicy (...) nieopodal bramy wejściowej na targowisko funkcjonariusze zauważyli dwie kobiety, które po otwarciu bagażnika wyjęły z niego kartony z papierosami i weszły na teren bazaru. Pojazd był zamknięty wobec czego funkcjonariusze na miejsce wezwali firmę zajmująca się otwieraniem zamków i po otwarciu pojazdu dokonali jego przeszukania, gdzie ujawnili, iż znajdowało się tam 4 opakowania po 0,5 kg tytoniu i 3 butelki po 1 l (...). Powyższy towar został przez funkcjonariuszy zabezpieczony. W toku przeszukania pojazdu ujawniono także szereg dokumentów wystawionych na nazwisko P. O.. Następnie w dniu 8 października 2015 r. funkcjonariusze Urzędu (...) w W. ponownie wykonywali czynności służbowe na terenie targowiska miejskiego przy ul. (...) w W. oraz w jego okolicach. W trakcie czynności służbowych znowu w samochodzie marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...) zaparkowanym przy ulicy (...) zauważyli iż na jego przednim siedzeniu leży otwarta paczka papierosów marki N. (...). Funkcjonariusze dokonali rozpytania przebywających w pobliżu samochodu osób, jednak nie udało się ustalić jego właściciela. Tym razem drzwi pojazdu były otwarte wobec czego funkcjonariusze przeszukali samochód, i ujawnili w nim (...) paczek papierosów bez polskich znaków akcyzy. Kolejnego przeszukania ww. pojazdu funkcjonariusze Urzędu (...)dokonali w dniu 22 października 2015 r. ponownie ujawniając w nim 90 paczek papierosów różnych marek bez polskich znaków akcyzy, ponownie żadna z osób przebywających w pobliżu pojazdu nie przyznała się ani do posiadania samochodu ani znajdujących się w nim towarów. W dniu 10 grudnia 2015 r. funkcjonariusze Urzędu (...) ponownie podjęli interwencję w okolicy targowiska przy ul. (...) w W., podczas tej interwencji przy rzeczonym samochodzie marki S. (...) o nr rej. (...) zauważyli z oddali P. O. oraz S. G., jednak gdy podeszli do pojazdu był on już zamknięty., Ani P. O. ani S. G. nie przyznali się do posiadania kluczyków do pojazdu, po jego otwarciu przy pomocy specjalistów z wezwanej firmy znaleźli w nim 6 opakowań po 0,5 kg tytoniu do palenia oraz 130 paczek papierosów różnych marek bez polskich znaków akcyzy. Nie udało się ustalić właściciela pojazdu

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: wyjaśnień oskarżonego P. O. (k.245), zeznań świadka S. G. (k. 255 - 256), świadka N. S. (k. 256), świadka D. P. (k. 269), świadka M. O. (k. 270), świadka R. K. (k. 45v, k. 290), świadka M. S. (k. 185v, k. 291), a także dokumentów w postaci: N/u k. 3, Protokół przeszukania k. 4-6,50-52,67-69,121-123, Oświadczenie k. 7,8, Dokumentacja k. 10-27, 71, 272-274, Pokwitowanie k. 28,53,124, Protokół oględzin miejsca k. 33,34,54,54v, Faktura k. 35, N/u k. 49,66,120,120v, Protokół oględzin k. 56, 56v, 76, 77,218, Protokół oględzin rzeczy k. 128,130,130v, Kserokopia umowy sprzedaży samochodu k. 146, 147, 148, Karta karna k. 207, Dokumentacja fotograficzna k. 219-224.

Oskarżony P. O. w toku całego postępowania konsekwentnie nie przyznawał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Oskarżony wyjaśnił, iż rzeczony samochód cały czas stoi przy ul. (...), jest otwarty i ogólnodostępny. Opisał, iż pożyczał ten samochód od osoby, która ma na imię (...), około 3 – 4 razy gdy spóźnił się na pociąg, a osoba tą znał jedynie z widzenia. Dalej oskarżony podkreślił, że na targowisku przebywa gdyż pomaga w sklepie „pani S.”.

Sąd zważył co następuje:

Wyjaśnienia oskarżonego zasługują na uwzględnienie, a żaden z uznanych za wiarygodne pozostałych zebranych w sprawie dowodów, nie podważył jej stanowiska. W świetle zebranego materiału dowodowego uznanie winy oskarżonego jest przy tym wykluczone, nie potwierdza jej bowiem nic za wyjątkiem jedynie dowodu poszlakowego w postaci znajdujących się w pojeździe dokumentów wystawionych na jego nazwisko oraz przypuszczeń funkcjonariuszy Urzędu (...). Świadek R. K. opisał bowiem tok podjętych czynności służbowych w związku z interwencjami przy targowisku na ul. (...) oraz podkreślił, iż w pojeździe ujawnili szereg dokumentów wystawionych na nazwisko P. O., która to osoba jest mu znana z innych interwencji, gdyż handluje papierosami bez polskich znaków akcyzy na rzeczonym targowisku. Świadek M. S. z kolei także wskazała, iż P. O. jest jej znany z podejmowanych przez nią w ramach czynności służbowych kontroli targowiska przy ul. (...) jako osoba przebywająca na tym targowisku razem z osobami zajmującymi się handlem alkoholem, tytoniem i papierosami bez polskich znaków akcyzy. Nie było podstaw do kwestionowania zeznań tych świadków, którzy w zasadzie zeznawali spójnie i logicznie, przy czym jednak ich wskazania jako przypuszczenia i domniemania jednocześnie są nieweryfikowalne i nie mogą stanowić podstawy czyjejkolwiek odpowiedzialności karnej, w tym oskarżonego. Oczywiście nie ulega wątpliwości, iż być może oskarżony jest znany świadkom z innych postepowań, a jego winę w popełnieniu innych wykroczeń i przestępstw skarbowych stwierdzano prawomocnymi wyrokami, jednak w przedmiotowej sprawie nie przedstawiono żadnego dowodu, który powiązałby jego osobę z wykroczeniami skarbowymi będącymi przedmiotem konkretnie niniejszego postepowania. W ocenie Sądu przy tym za co prawda mało wiarygodne w kwestii wiedzy co do właściciela pojazdu S. (...) oraz przechowywanych w nim towarów, należało uznać zeznania świadków S. G., N. S. i D. P., co jednak nie przesądza jeszcze, iż był on własnością oskarżonego w niniejszej sprawie. Oczywiście ww. osoby w ocenie Sądu nie przekazali całej swojej wiedzy a ich relacja nie była do końca szczera, jednak nie może to rzutować na kwestie odpowiedzialności samego oskarżonego. Nie można bowiem wykluczyć, iż towar ten należał do któregokolwiek z tych świadków albo jeszcze innej osoby, o której zapewne świadkowie mieli wiedzę jednak jej nie przekazali. Z kolei świadek M. O. podał, iż jego brat nie ma samochodu, co również w braku innych dowodów na tą okoliczność trudno uznawać za niewiarygodne. Na podstawie zatem powyższych dowodów, nie można bez żadnych wątpliwości przypisać winy oskarżonemu. Oczywiście jednym z ewentualnych dowodów na fakt, iż jakiś występował związek pomiędzy oskarżonym a rzeczonym pojazdem były odnalezione w nim dokumenty, wszystkie wystawione na jego nazwisko, to jednak jedynie dowód pośredni i nie może stanowić o udowodnieniu wniosku, iż znalezione w pojeździe towary również należały do oskarżonego. Sąd miał na uwadze, iż w dochodzeniu do prawdy obiektywnej można posługiwać się nie tylko dowodami bezpośrednimi, którymi aktualnie się dysponuje, ale również prawidłowym logicznie rozumowaniem wspieranym przesłankami natury empirycznej. W sprawie niniejszej mogła posłużyć za dowód logicznie poprawna koncepcji myślowa, iż to oskarżony mógł przechowywać w pojeździe towar skoro znaleziono w nim również należące do niego dokumenty. Nawet jednak przyjęcie tej koncepcji nie pozwoliłoby na ustalenie w jakim dniu i jaki towar konkretnie należał do oskarżonego. Pamiętać bowiem należy, iż to nie oskarżony według zasad obowiązującej procedury karnej musi udowodnić swoją niewinność, lecz oskarżyciel winien jest udowodnić winę oskarżonego. W świetle zatem powyższych rozważań, w przekonaniu Sądu, brak jest podstaw do przyjęcia za udowodnione okoliczności wskazanych w zarzucie aktu oskarżenia – nie można uznać w sposób nie budzący jakichkolwiek wątpliwości, aby w krytycznym czasie to oskarżony przechowywał rzeczony towar akcyzowy. Tym samym brak jest podstaw do uznania słuszności stawianych oskarżonemu zarzutów. Odpowiedzialność przewidzianą w art. 65 §1 kks ponosi bowiem ten, kto nabywa, przechowuje, przewozi, przesyła lub przenosi wyroby akcyzowe stanowiące przedmiot czynu zabronionego określonego w art. 63, art. 64 lub art. 73 lub pomaga w ich zbyciu albo te wyroby akcyzowe przyjmuje lub pomaga w ich ukryciu. Na kanwie sprawy niniejszej istotne pozostaje, że jak przyjmuje się w orzecznictwie „przestępstwo paserstwa akcyzowego określone w art. 65 § 1 kks zostaje popełnione w chwili każdego wejścia w posiadanie (nabycia, przechowania, przyjęcia, przewożenia, przenoszenia, przesyłania) wyrobu nieobciążonego podatkiem akcyzowym i z tej już tylko racji sprawca osiąga korzyść, która nie musi wiązać się z osobistym wprowadzeniem towaru do obrotu” ( por. postanowienie SN z 4.02.2013 r. sygn. akt III KK 158/12, opublikowane w OSNKW 2013/5/45). Oskarżony nie został przez funkcjonariuszy zatrzymany bezpośrednio przy samochodzie, ani w jego okolicy, nie jest właścicielem samochodu, w sprawie nie przesłuchano samego właściciela, a więc żaden z dowodów nie łączy oskarżonego z pojazdem, prócz niczym nie popartych przeświadczeń funkcjonariuszy Urzędu Celnego oraz odnalezionych w pojeździe dokumentów. Jeszcze raz podkreślić należy, iż wniosku o sprawstwie oskarżonego w ocenie Sądu nie da się jednak bezpośrednio wyprowadzić, z przedstawionych w sprawie dowodów, brak jest bowiem nawet faktów ubocznych, które ewentualnie mogą prowadzić do ustalenia faktu głównego, a to dopiero jego zaistnienie stanowić mógłby powód odpowiedzialności oskarżonego. Nie można bowiem wykluczyć również jego wersji, iż dokumenty te znalazły się w samochodzie właśnie podczas tego, gdy został mu on użyczony. Oczywiście sama możliwość dowodzenia na podstawie poszlak wynika już z zasady swobodnej oceny dowodów, uznanej przez ustawodawcę za potencjalnie najskuteczniejszą w dochodzeniu do prawdy materialnej. Uwarunkowana jest jednak ona tym, by korzystając z niej przestrzegać zasad prawidłowego rozumowania oraz uwzględniać wskazania wiedzy i doświadczenia życiowego. Zasadnym też jest przypomnienie, że w procesie poszlakowym aby udowodnić fakty należy najpierw ustalić fakty uboczne na podstawie środków dowodowych wykazujących bezpośrednio na ich zaistnienie a dopiero następnie można wnioskować z nich o fakcie głównym w oparciu o związek wynikania ( por. postanowienie SN z dnia 12 maja 2010 r., V KK 380/09, LEX nr 584781, postanowienie z dnia 26 października 2005 r., III KK 40/05, LEX nr 157232). W sprawie niniejszej Sąd dokonując oceny przeprowadzonych dowodów nie ustalił na ich podstawie nawet faktów stanowiących poszlaki, nie można bowiem w sprawie niniejszej logicznie, nienagannie wykazać, że te inne ewentualne wersje zdarzenia są nieprawdopodobne lub też ich prawdopodobieństwo jest w racjonalnej ocenie znikome, niedające się rozsądnie uzasadnić, pozostaje w sprzeczności z elementarnymi zasadami życiowego doświadczenia lub w sprzeczności ze wskazaniami wiedzy. Wobec powyższego Sąd uznając, iż w sprawie niniejszej nie da się rozstrzygnięcia oprzeć na wskazanych dowodach, jeżeli racjonalnie ocenić je czyniąc jednocześnie zadość postulatowi dochodzenia do prawdy obiektywnej z jednoczesnym respektowaniem zasady domniemania niewinności, uniewinnił oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynów oraz kosztami procesu obciążył Skarb Państwa. Powyższe rozstrzygnięcie pociągnęło także konieczność orzeczenia o zabezpieczonych w sprawie dowodach rzeczowych, wobec czego Sąd orzekł przepadek towarów akcyzowych, których posiadanie jest zabronione oraz nakazał zwrócić zabezpieczone w sprawie dokumenty – ich właścicielowi tj. P. O..

Mając powyższe na względzie orzeczono jak w sentencji.