Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 lipca 2017r.

Sąd Okręgowy w Szczecinie w IV Wydziale Karnym Odwoławczym

w składzie:

Przewodniczący: SSO Ryszard Małachowski

Protokolant: st. sekr. sądowy Daria Kozłowska

przy udziale Prokuratora Prok. Okr. Grażyny Wilkanowskiej-Stawarczyk

po rozpoznaniu w dniu 6 lipca 2017r.

sprawy J. B.

oskarżonego z art.178a § 4 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego (...)
(...) w P.

z dnia 18 stycznia 2017r. sygn. VII K 236/16

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

- oskarżonego J. B. uznaje za winnego tego, że w dniu
10 kwietnia 2016r., w T. na ul. (...), w ruchu lądowym prowadził pojazd mechaniczny marki M. o numerze rej. (...), znajdując się
w stanie nietrzeźwości o zawartości 0,40 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, to jest popełnienia czynu kwalifikowanego z art. 178a § 1 kk i za to na podstawie powołanego przepisu wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art.
70 § 1 kk oraz art. 72 § 1 pkt 5 kk warunkowo zawiesza na okres 3 (trzech) lat próby i zobowiązuje oskarżonego do powstrzymywania się od nadużywania alkoholu,

- w miejsce orzeczonego wobec oskarżonego dożywotniego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, na podstawie art. 42 § 2 kk orzeka wobec J. B. zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 4 (czterech) lat i do tej kary odnosi rozstrzygnięcie oparte
o przepis art. 63 § 4 kk,

- orzeczone wobec oskarżonego świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej obniża do kwoty
8.000 (ośmiu tysięcy) złotych,

II.  w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy,

III.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatki za postępowanie odwoławcze i wymierza mu 180 (sto osiemdziesiąt) złotych opłaty za obie instancje.

SSO Ryszard Małachowski

Sygn. akt IV Ka 626 / 17

UZASADNIENIE

J. B. został oskarżony o to, że w dniu 10 kwietnia 2016 roku, w T. na ul. (...), będąc uprzednio prawomocnie skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego (...) sygn. akt VI K 57 / 13, za umyślne przestępstwo podobne, prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy marki M. o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości wyrażającym się w stężeniu 0,40 mg / l alkoholu w wydychanym powietrzu, to jest o czyn z art. 178a § 4 kk.

Sąd Rejonowy(...) (...) w P. wyrokiem z dnia 18 stycznia 2017 roku, sygn. akt VII K 236 / 16, uznał oskarżonego J. B. za winnego tego, że w dniu 10 kwietnia 2016 roku w T. na ul. (...) w ruchu lądowym, prowadził pojazd mechaniczny marki M. o nr rej. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości o zawartości 0,40 mg / l alkoholu w wydychanym powietrzu, przy czym czynu tego dopuścił się będąc wcześniej skazany za czyn z art. 178a § 4 kk prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego(...)z dnia 22 kwietnia 2013 roku, sygn. akt VI K 57 / 13, za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości w warunkach art. 178a § 4 kk, tj. popełnienia czynu z art. 178a § 4 kk i za to przestępstwo, na podstawie art. 178a § 4 kk wymierzył mu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 42 § 4 kk orzekł wobec oskarżonego J. B. zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych dożywotnio i na podstawie art. 63 § 4 kk na poczet orzeczonego zakazu zaliczył okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 10 kwietnia 2016 roku.

Na podstawie art. 43a § 2 kk orzekł wobec oskarżonego J. B. świadczenie pieniężne w kwocie 10.000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.

Na podstawie art. 627 kpk oraz art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych ( Dz.U. z 1983, nr 49, poz. 223 ze zm. ) zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym opłatę w wysokości 180 złotych.

Apelację od powyższego wyroku wniósł obrońca oskarżonego. Zaskarżonemu w całości wyrokowi skarżący zarzucił:

1.  obrazę przepisów prawa materialnego, a polegające na obrazie przepisu art. 76 § 1 K.k. i art. 106 K.k., poprzez nieuwzględnienie z urzędu faktu zatarcia wcześniejszego prawomocnego skazania J. B. za przestępstwo z art. 178a § 4 K.k. i przywołanie w sentencji wyroku oraz w uzasadnieniu skazania oskarżonego wyrokiem (...) z dnia 22 kwietnia 2013r., w sprawie prowadzonej za sygn. akt VI K 57 / 13, a przez to uznanie, iż oskarżony J. B. w momencie popełnienia czynu był osobą prawomocnie skazaną za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, co w konsekwencji doprowadziło do zakwalifikowania jego zachowania jako występku z art. 178a § 4 K.k. zamiast występku z art. 178a § 1 K.k.;

2.  rażącą niewspółmierność kary:

- wynikającą z wymierzenia rażąco niesprawiedliwej kary pozbawienia wolności, jak też środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio i orzeczenie świadczenia pieniężnego w kwocie 10.000 zł w sytuacji, gdy przyjęcie prawidłowej kwalifikacji prawnej czynu pozwoliłoby na orzeczenie nieizolacyjnej kary przewidzianej przepisami, środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów określonego rodzaju na okres nie krótszy niż 3 lata i świadczenia pieniężnego w kwocie co najmniej 5.000 zł - mając na względzie fakt, iż w związku z zatarciem skazania, oskarżony na dzień orzekania przez (...), (...)w P. - wbrew stanowisku wyrażonemu przez Sąd I instancji - był osobą niekaraną,

- polegającą na wymierzeniu oskarżonemu kary 8 miesięcy pozbawienia wolności oraz orzeczeniu wobec oskarżonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio, tj. naruszenie zasad zarówno prewencji ogólnej, jak i szczególnej, a nadto nieuwzględniającej należycie stopnia zawinienia sprawcy, jak również jego postawy po popełnieniu przestępstwa oraz w toku postępowania przygotowawczego i sądowego.

Stawiając powyższe zarzuty skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez:

1. wyeliminowanie w sentencji wyroku z opisu czynu przypisanego oskarżonemu J. B. faktu uprzedniej jego karalności wyrokiem (...) z dnia 22 kwietnia 2013r., w sprawie prowadzonej za sygn. akt VI K 57 / 13, a w konsekwencji zakwalifikowania zachowania oskarżonego jako występku z art. 178a § 1 K.k. zamiast występku z art. 178a § 4 K.k. i obniżenie wymierzonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności do 6 miesięcy z warunkowym zawieszeniem wykonania tej kary na okres próby 3 lat, a w konsekwencji orzeczenie w stosunku do wyżej wymienionego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych pojazdów mechanicznych, do których uprawnia prawo jazdy kategorii B w mchu lądowym, na okres 3 lat oraz orzeczenie wobec oskarżonego świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości 5.000 zł; ewentualnie poprzez:

2. obniżenie wymierzonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności do 6 miesięcy z warunkowym zawieszeniem wykonania tej kary na okres próby 3 lat, a ponadto orzeczenie w stosunku do wyżej wymienionego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych pojazdów mechanicznych, do których uprawnia prawo jazdy kategorii B, w ruchu lądowym dożywotnio.

Z ostrożności procesowej skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd odwoławczy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy J. B. okazała się częściowo zasadna doprowadzając do zmiany opisu oraz kwalifikacji prawnej przypisanego oskarżonemu czynu, a w konsekwencji także do zmiany wymiaru orzeczonej mu kary poprzez warunkowe zawieszenie jej wykonania, orzeczenie zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 4 lat oraz obniżenie kwoty orzeczonego świadczenia pieniężnego do 8.000 zł.

Odnosząc się do treści apelacji wskazać należy, że trafnie podniósł skarżący, iż w niniejszej sprawie Sąd Rejonowy zastosował niewłaściwy przepis prawa materialnego uznając, że J. B. dopuścił się czynu z art. 178a § 4 kk. Podejmując rozważania w powyższej kwestii na wstępie wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie niewątpliwie J. B., do czego przyznał się w toku postępowania, w dniu 10 kwietnia 2016r. prowadził w ruchu lądowym pojazd mechaniczny znajdując się w stanie nietrzeźwości, a zatem dopuścił się czynu z art. 178a § 1 kk. Sąd Rejonowy uznał jednak, uwzględniając niezasadnie uprzednie skazanie J. B. za czyn z art. 178a § 4 kk, iż w niniejszej sprawie czyn

oskarżonego winien zostać zakwalifikowany z art. 178a § 4 kk. Wskazać jednak należy, że warunkiem sine qua non uznania oskarżonego, któremu zarzucono prowadzenie w stanie nietrzeźwości pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym, za winnego popełnienia występku określonego w art. 178a § 4 kk jest m. in. wcześniejsze prawomocne skazanie sprawcy za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości. Rozważenia wymagała zatem kwalifikacja prawna zachowania J. B. poprzez ustalenie czy oskarżony dopuścił się w niniejszej sprawie czynu z art. 178a § 1 kk czy z art. 178a § 4 kk. Wskazać przy tym należy, że w art. 178a § 4 kk ustawodawca nie podaje żadnych terminów, to jest do kiedy sprawca będzie ponosił zaostrzoną odpowiedzialność karną, należy zatem przyjąć, że sprawca czynu z art. 178a § 4 kk będzie ponosił tak zaostrzoną odpowiedzialność do momentu zatarcia poprzedniego skazania ( tak: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 października 2015r., sygn. akt IV KK 162 / 15 ).

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że z akt wynika, iż J. B. wyrokiem (...)z dnia 22 kwietnia 2013r., sygn. akt VI K 57 / 13, został skazany za czyn z art. 178a § 4 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania6 na okres 3 lat próby, grzywnę w wysokości 100 stawek dziennych po 10 zł każda oraz zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 1 roku. Wyrok ten zaś uprawomocnił się w dniu 30 kwietnia 2013r. ( k. 30 ). Rozważenia wymagała zatem kwestia czy w dacie wyrokowania przez Sąd I instancji w niniejszej sprawie, tj. w dniu 18 stycznia 217r., J. B. był osobą uprzednio karaną za czyn, o którym mowa w art. 178a § 4 kk ( wówczas prawidłowa byłaby kwalifikacja z art. 178a § 4 kk ) czy też nastąpiło zatarcie skazania za popełniony przez niego uprzednio czyn z art. 178a § 4 kk ( wówczas prawidłowa byłaby kwalifikacja z art. 178a § 1 kk ).

Podejmując rozważania w tej kwestii wskazać należy, że co prawda do czasu wejścia w życie ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw ( Dz. U. z 2015r., poz. 396, zwanej dalej ustawą nowelizującą ), a więc do dnia 1 lipca 2015r., przepis art. 76 § 1 kk stanowił lex specialis w stosunku do art.108 kk, jeżeli zatem nie doszło do zarządzenia wykonania kary, a sprawca czy to w okresie próby czy też w okresie kolejnych 6 miesięcy, popełnił ponownie przestępstwo, to fakt ten nie stał na przeszkodzie do zatarcia skazania. Sytuacja uległa jednak zmianie od dnia 1 lipca 2015r., kiedy to weszła w życie ustawa z dnia 20 lutego 2015r. o zmianie ustawy- Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw ( Dz. U. z 2015r., poz. 396 ), która znowelizowała m. in. brzmienie art. 76 § 1 kk. Zgodnie z aktualnym brzmieniem tego przepisu - nadanym ostatecznie ustawą z dnia 11 marca 2016r. o zmianie ustawy – Kodeks postepowania karnego oraz niektórych innych ustaw ( Dz. U. z 2016r., poz. 437 ) - od dnia 15 kwietnia 2016r. art. 76 § 1b kk stanowi, że art. 108 kk stosuje się także do zatarcia skazania na karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, tak więc ponowne popełnienie przestępstwa przed upływem okresu wymaganego do zatarcia skazania na taką karę sprawia, że możliwe jest tylko jednoczesne zatarcie wszystkich skazań. Stosownie zaś do treści art. 76 § 2 kk jeżeli wobec skazanego orzeczono, m. in. grzywnę lub środek karny zatarcie skazania nie może nastąpić przed ich wykonaniem, darowaniem albo przedawnieniem ich wykonania. Co istotne zaś zgodnie z art. 21 powołanej wyżej ustawy nowelizującej z dnia 20 lutego 2015r. do skazań prawomocnymi wyrokami wydanymi przed wejściem w życie tej ustawy, a więc przed dniem 1 lipca 2015r., w przedmiocie zatarcia skazania stosuje się przepisy Kodeksu karnego w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą, chyba że okres zatarcia skazania upłynął przed dniem wejścia w życie tej ustawy.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że upływ 6 miesięcy od zakończenia 3 - letniego okresu próby orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego(...) z dnia 22 kwietnia 2013r., sygn. akt VI K 57 / 13, który uprawomocnił się w dniu 30 kwietnia 2013r., nastąpił z dniem 30 października 2016r. ( art. 76 § 1 kk ). Skoro więc zatarcie skazania nie nastąpiło przed wejściem w życie w dniu 1 lipca 2015r. ustawy nowelizującej, to do zatarcia skazania tym wyrokiem stosuje się przepisy Kodeksu karnego w brzmieniu nadanym powyższą ustawą nowelizującą. A zatem w realiach przedmiotowej sprawy znajduje zastosowanie art. 108 kk, do którego odsyła art. 76 § 1b kk w brzmieniu obowiązującym od dnia 15 kwietnia 2016r., czego konsekwencją jest dopuszczalność jedynie jednoczesnego zatarcia wszystkich skazań, jeśli skazany popełnił ponownie przestępstwo przed upływem okresu niezbędnego do zatarcia skazania na karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Rację ma jednak skarżący, że wskazana w art. 108 kk przesłanka „ ponownego popełnienia przestępstwa” jest spełniona tylko wówczas, jeżeli popełnienie tego przestępstwa zostanie stwierdzone prawomocnym wyrokiem skazującym. Innymi słowy prawomocność wyroku skazującego stanowi warunek konieczny do przerwania biegu terminu do zatarcia skazania za uprzedni czyn; odmienne stanowisko pozostawałoby bowiem w sprzeczności z zasadą domniemania niewinności. ( tak: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 1 kwietnia 2016r., sygn. akt III KK 427 / 15 ). Taka sytuacja nie dotyczy jednak J. B., bowiem do prawomocnego stwierdzenia popełnienia w dniu 10 kwietnia 2016r. przestępstwa, będącego przedmiotem osądu w niniejszej sprawie, nie doszło przed dniem zatarcia skazania w sprawie o sygn. akt VI K 57 / 13, które nastąpiło w dniu 30 października 2016r., albowiem o popełnieniu przez J. B. czynu w 10 kwietnia 2016r. rozstrzygnął ostatecznie dopiero niniejszy wyrok Sądu odwoławczego z dnia 6 lipca 2017r., sygn. akt IV Ka 626 / 17.

Tym samym, mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że zaistniały w dacie wyrokowania przez Sąd I instancji w niniejszej sprawie, tj. w dniu 18 stycznia 2017r., fakt zatarcia z mocy prawa wcześniejszego prawomocnego skazania ( wyrok (...) z dnia 22 kwietnia 2013r., sygn. akt VI K 57 / 13 ) za czyn z art. 178a § 4 kk, uniemożliwia przyjęcie w przedmiotowej sprawie odpowiedzialności J. B. na podstawie art. 178a § 4 kk, mimo iż do popełnienia czynu z art. 178a § 4 kk ( w sprawie o sygn. akt VI K 57 / 13 ) doszło w dniu 10 kwietnia 2016r., a zatem przed upływem okresu niezbędnego do zatarcia wcześniejszego skazania ( które miało miejsce w dniu 30 października 2016r. ). Wskazać przy tym należy, że nie stanowiłoby przeszkody do przyjęcia odpowiedzialności z art. 178a § 4 kk zatarcie, w dacie wyrokowania, skazania za przestępstwo, którego częścią było orzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, jeżeli będący przedmiotem osądu czyn określony w art. 178a § 1 kk, zostałby popełniony w okresie obowiązywania tego zakazu; sytuacja taka nie miała jednak miejsca w niniejszej sprawie, bowiem zakaz orzeczony w stosunku do J. B., w sprawie o sygn. akt VI K 57 / 13, obowiązywał do dnia 30 kwietnia 2014r. ( tak: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 października 2015r., sygn. akt IV KK 162 / 15 ), czyn zaś będący przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie popełniony został w dniu 10 kwietnia 2016r..

Mając na uwadze powyższe stwierdzić zatem należy, że w dacie orzekania przez Sąd Rejonowy w niniejszej sprawie, tj. w dniu 18 stycznia 2017r., J. B. był osobą niekaraną, zaś popełniając w dniu 10 kwietnia 2016r. czyn z art. 178a § 1 kk dopuścił się go w czasie, w którym nie obowiązywał już orzeczony wobec niego uprzednio roczny zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym, który obowiązywał go do dnia 30 kwietnia 2014r., a zatem niedopuszczalne było – jak to uczynił Sąd I instancji - przypisanie J. B. w niniejszej sprawie czynu z art. 178a § 4 kk.

Tak argumentując, Sąd odwoławczy, na podstawie art. 437 § 1 kpk, zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że uznał J. B. za winnego popełnienia czynu z art. 178a § 1 kk.

Konsekwencją zmiany kwalifikacji prawnej czynu przypisanego J. B. była także konieczność ponownego rozważenia rodzaju oraz wymiaru kary. Ferując rozstrzygnięcie w tym zakresie Sąd odwoławczy miał na względzie z jednej strony, iż J. B. przypisanego mu czynu dopuścił się jadąc główną ulicą w miejscowości T., w czasie gdy na drodze odbywał się zwykły ruch pojazdów oraz pieszych, nadto oskarżony znajdował się w stanie nietrzeźwości o zwartości 0,40 mg / l alkoholu w wydychanym powietrzu oraz jadąc w obszarze zabudowanym poruszał się z prędkości przekraczającą dopuszczalną prędkość o 27 km / h, z drugiej jednak strony na korzyść J. B. uwzględnił okoliczność, iż ma on ustabilizowaną sytuację życiową, bowiem pracuje, ma żonę oraz 18-letnią córkę na utrzymaniu. Mając zatem na uwadze wskazane wyżej okoliczności Sąd Okręgowy wymierzył J. B. karę 8 miesięcy pozbawienia wolności.

Podejmując rozważania w zakresie w możliwości warunkowego zawieszenia wykonania wymierzonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności, Sąd miał na względzie, iż J. B. nie był uprzednio karany, nadto, o czym była mowa wyżej, ma on ustabilizowaną sytuację życiową. W tych okolicznościach stwierdzić zatem należy, że J. B. zasługuje na dobrodziejstwo warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej wobec niego kary, w przekonaniu bowiem Sądu odwoławczego orzeczona wobec niego kara 8 miesięcy pozbawiania wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat próby będzie wystarczająca dla osiągnięcia wobec niego celów kary, a w szczególności zapobiegnie jego powrotowi do przestępstwa.

Konsekwencją zmiany kwalifikacji prawnej przypisanego oskarżonemu przez Sąd Rejonowy czynu z art. 178a § 4 kk na art. 178a § 1 k, była także konieczność ponownego ustalenia wymiaru obligatoryjnego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w oparciu o art. 42 § 2 kk. Mając na uwadze okoliczności w jakich oskarżony popełnił przypisany mu czyn, tj. miejsce i czas jego popełnienia, stężenie alkoholu w jego organizmie, a także prowadzenie pojazdu w terenie zabudowanym z prędkością znacznie przekraczającą dopuszczalną, Sąd Okręgowy uznał, że zagrożenie dla bezpieczeństwa w komunikacji jakie oskarżony stworzył swoim zachowaniem wymaga wykluczenia go spośród osób poruszających się po drogach publicznych poprzez orzeczenie zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 4 lat, a nie tylko pojazdów mechanicznych, do których uprawnia prawo jazdy kategorii B – jak tego chciał apelujący. Orzeczony zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych jest adekwatny do stopnia społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu oraz stopnia jego zawinienia. Ponadto powyższy środek karny - we wskazanym wymiarze - stanowić będzie dla J. B. realną dolegliwość, uświadomi mu także wagę naruszonego dobra chronionego prawem i naganność jego zachowania, jak również konieczność bezwzględnego podporządkowania się ustanowionym zasadom ruchu drogowego, tym samym spełni oczekiwane rezultaty wychowawcze i zapobiegawcze wobec oskarżonego. Okres na jaki został ten środek orzeczony będzie także wystarczający, aby zrealizować cele ogólnoprewencyjne.

Podobnie, z uwagi na zmianę kwalifikacji prawnej przypisanego oskarżonemu czynu, a także uwzględniając ww. okoliczności związane z tym czynem, Sąd Okręgowy obniżył orzeczone wobec oskarżonego świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej do kwoty 8.000 zł.

O wydatkach za postępowanie odwoławcze Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 634 kpk, zaś o opłacie na mocy art. 2 ust.1 pkt 3 w zw. z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych ( t. j. Dz. U. z 1983r., nr 49, poz.223 ze zm.), nie znajdując podstaw do zwolnienia oskarżonego od zapłaty tych należności.

SSO Ryszard Małachowski