Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 listopada 2013r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 12 listopada 2013 r. w Siedlcach na rozprawie

odwołań W. P.

od dwóch decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 5 października 2012 r. i 29 października 2012 r. Nr (...)

w sprawie W. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

oddala odwołania

Sygn. akt IV U 975/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 5.10.2012 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił wnioskodawcy W. P. przyznania prawa do emerytury na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227) w związku z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnych charakterze (Dz. U. nr 8, poz. 43 ze zm.) albowiem wnioskodawca nie wykazał co najmniej 15-letniego okresu zatrudnienia w warunkach szczególnych, a jedynie 4 lata i 15 dni. Po wydaniu tej decyzji do organu rentowego wpłynęło świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach wystawione przez Zakład (...) w W., który to dokument stwierdzał wykonywanie pracy w warunkach szczególnych ubezpieczonego w dwóch okresach w latach 1971 – 1978. Świadectwo to stało się podstawą dla pozwanego organu rentowego do wydania kolejnej decyzji z 29.10.2012 r. na mocy której pozwany ZUS ponownie odmówił W. P. przyznania prawa do emerytury gdyż po doliczeniu nowego okresu zatrudnienia w warunkach szczególnych łączny staż pracy w tym charakterze został wyliczony na 9 lat, 1 miesiąc i 27 dni. W tej ostatniej decyzji pozwany ZUS stwierdził, że nie zalicza do kategorii pracy w warunkach szczególnych okresu zatrudnienia ubezpieczonego od dnia 1.01.1986 r. do 31.12.1992 r. w (...) w S., ponieważ wykonywał on pracę na dwóch stanowiskach ślusarz – spawacz i nie mógł on wykonywać zatrudnienia stale i w pełnym wymiarze zatrudnienia na każdym z tych stanowisk.

Ubezpieczony W. P. złożył odwołania od obydwu z tych decyzji i domagał się zaliczenia okresu pracy w (...) w przypadku tej późniejszej decyzji i okresu pracy w (...) i (...) w przypadku tej pierwszej decyzji.

W odpowiedzi na odwołania pozwany organ rentowy wnosił o ich oddalenie, argumentując, że w przypadku drugiej decyzji zaliczeniu podlegał jedynie okres pracy w warunkach szczególnych w Zakładzie (...), natomiast brak było podstaw do zaliczenia pracy w (...), ponieważ pracował na dwóch stanowiskach, a ponadto świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach było wystawione przez (...) Spółdzielnię (...), a nie przez pracodawcę.

Sąd na podstawie art. 219 kpc zarządził łączne rozpoznanie obydwu odwołań.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony W. P., ur. (...), złożył w dniu 8.08.2012 r. wniosek do pozwanego Oddziału ZUS o przyznanie mu prawa do emerytury. Na podstawie świadectw pracy pozwany organ rentowy uznał, iż na dzień 1.01.1999 r. ubezpieczony wykazał okres składkowy i nieskładkowy w wymiarze 28 lat i 11 dni, w tym 9 lat, 1 miesiąc i 27 dni pracy w warunkach szczególnych, po doliczeniu okresu zatrudnienia w Zakładzie (...). Do kategorii pracy w warunkach szczególnych nie zaliczył okresu pracy w (...) w S. od dnia 1.01.1986 r. do 31.12.1992 r. Ubezpieczony przedłożył świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych z dnia 8.09.2000 r. którego wystawcą była (...) Spółdzielnia (...) w S. P.. która jak wynika z zaświadczenia złożonego do akt sprawy przejęła majątek i pracowników (...) w S. Rejonowy Oddział w S. P.. na podstawie art. 23 ¹ § 2 kp (k. 21 a.s.). W świadectwie tym wystawca dokumentu stwierdził, że W. P. w okresie od 1.01.1986 r. do 31.12.1992 r. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym i atomowodarowym na stanowisku spawacz elektryczny tj. prace wymienione w dziale XIV poz. 12 (wystawca nie wskazał aktu prawnego, a powołał się na załącznik do Uchwały Zarządu Głównego (...) z dnia 25.07.1983 r. w sprawie wykonywania prac wykonywanych w szczególnych warunkach w zakładach pracy w spółdzielczości rolniczej. Z kolei w świadectwie pracy tzw. ogólnym wystawionym 31.12.1992 r. pracodawca wskazał iż ubezpieczony w okresie zatrudnienia pracował na stanowisku tokarza a także ślusarza – spawacza, bez wyodrębnienia w jakich okresach te prace wykonywał (k. 10 i 11 akt emerytalnych). Pozwany organ rentowy dysponując tymi dokumentami zaskarżonymi decyzjami odmówił zaliczenia okresu zatrudnienia w (...) od dnia 1.01.1986 r. do 31.12.1992 r. na stanowisku ślusarz – spawacz do kategorii prac w warunkach szczególnych. Łączny okres zatrudnienia ubezpieczonego w warunkach szczególnych na dzień 1.01.1999 r. wyniósł 9 lat, 1 miesiąc i 27 dni i w związku z tym, że był krótszy od wymaganego przepisami § 4 ust. 1 pkt 3 cyt. wyżej rozporządzenia Rady Ministrów z 7.02.1983 r. tj. 15 lat, pozwany ZUS zaskarżonymi decyzjami odmówił W. P. przyznania prawa do emerytury w wieku obniżonym (k. 63 i 67 a.em.).

Na rozprawie ubezpieczony na początku procesu popierał odwołanie od decyzji z 29.10.2012 r., cofając odwołanie od decyzji z 5.10.2012 r. natomiast na ostatnim terminie rozprawy popierał odwołanie od obydwu decyzji.

W toku postępowania rozpoznawczego Sąd przeprowadził dowód z zeznań ubezpieczonego W. P. (k. 14v, 22, 36v – 37 a.s.), zeznań świadków R. B., J. W. (k. 15 i 15v), E. G. (k. 28v – 29), Z. J., S. K. oraz A. K. (k. 35 – 36 v) oraz przeprowadził dowód z akt osobowych ubezpieczonego.

Na podstawie tych dowodów Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony W. P. zawarł umowę o pracę w dniu 1.01.1986 r. z Wojewódzkim Związkiem Gminnych Spółdzielni (...) w S. Rejonowy Oddział w S. P.. na stanowisku tokarza na czas nieokreślony (k. 26 a.osob.). W zakresie czynności, który wystawiony był 2.01.1986 r. wymieniono stanowisko ślusarz – spawacz. Kolejne dokumenty wystawione w 1986 i 1987 r. wymieniają stanowisko tokarza. Pismem z dnia 15.09.1987 r. powierzono W. P. stanowisko ślusarz – spawacz (k. 34 a.osob.). Kolejne dokumenty wystawione po tej dacie wymieniają stanowisko ślusarz – spawacz. Na podstawie zeznań ubezpieczonego jak i świadków, Sąd ustalił, iż W. P. wykonywał swoją pracę w jednostce organizacyjnej (...) tj. Zakładzie (...) w S. P.. W ramach tej jednostki organizacyjnej ubezpieczony pracował na terenie ślusarni, w której to wykonywane były m.in. prace spawalnicze konstrukcji stalowych do dźwigarów, słupów, okien metalowych i drzwi do budynków przemysłowych. Sąd na podstawie zeznań świadków i ubezpieczonego ustalił, iż prace spawalnicze były jego wyłącznym zajęciem. Świadkowie byli pracownikami tego zakładu w tych samych latach co ubezpieczony i pracowali w tej samej hali, w której wykonywane były zarówno prace ślusarskie jak i spawalnicze. Ubezpieczony zeznał, iż istotnie na początku zatrudnienia wykonywał prace tokarza, natomiast po kilku miesiącach został przeniesiony na stanowisko ślusarza – spawacza. Wg jego zeznań prace jako spawacz najpóźniej zaczął wykonywać od stycznia 1987 r. (k. 37 a.s.).

Poczynione ustalenia, zdaniem Sądu, dają podstawę do uznania, iż ubezpieczony mając angaż na stanowisku ślusarz–spawacz zajmował się wyłącznie spawaniem. Zeznania ubezpieczonego jak i świadków są w tej części spójne i przekonywujące. Kwestią, która zdaniem Sadu jest sporna jest czas rozpoczęcia pracy przez ubezpieczonego na tym stanowisku spawacza. Przesłuchani w sprawie świadkowie pamiętają ubezpieczonego jako spawacza i nie pamiętają, aby wykonywał on pracę na stanowisku tokarza. Świadek E. S. był dyrektorem Zakładu Budownictwa i (...) od 1987r. i w swoich zeznaniach po okazaniu mu pisma z dn. 15.09.1987r. o powierzeniu ubezpieczonemu stanowiska ślusarza–spawacza nie potrafił przekonywująco wyjaśnić faktu powierzenia nowego stanowiska W. P. w sytuacji, gdy według niego ubezpieczony od samego początku pracował jako ślusarz-spawacz, a nie tokarz. Przesłuchany na tę okoliczność ubezpieczony potwierdził, że wykonywał prace tokarza, jednakże utrzymywał, że przeniesienie go na stanowisko związane ze spawaniem było dokonane wcześniej, niż wskazuje to opisany dokument.

Zdaniem Sądu przeprowadzone dowody z zeznań świadków nie zasługują na wiarę w zakresie okoliczności, że ubezpieczony od początku zatrudnienia wykonywał pracę związaną ze spawaniem, gdyż okoliczność wykonywania pracy na stanowisku tokarza była potwierdzona przez samego ubezpieczonego, który twierdził, że daty przeniesienia nie pamięta, jednakże przeniesienie to miało miejsce wcześniej niż od 01.09.1987r.

Zdaniem Sądu te twierdzenia ubezpieczonego nie pozwalają na podważenie daty przeniesienia, która została określona w piśmie pracodawcy z dnia 15.09.1987r. Dowód z tego dokumentu zdaniem Sądu jest wiarygodny, gdyż był wystawiony w spornym okresie i jego treść jednoznacznie wskazuje na zmianę rodzaju pracy świadczonej przez ubezpieczonego. W tej sytuacji Sąd zaliczył ubezpieczonemu jako prace w warunkach szczególnych okres zatrudnienia od dn.01.09.1987r. do 31.12.1992r., tj. pracę przy spawaniu w rozumieniu Działu IVX poz.12. cyt. wyżej Rozporządzenia Rady Ministrów z dn. 07.02.1983r. Po doliczeniu tego okresu, tj. 5 lat i 4 miesięcy do okresu zatrudnienia w warunkach szczególnych, który został zaliczony przez pozwany ZUS w decyzji z dn. 29.10.2012r., tj. do 9-ciu lat 1-go miesiąca i 27 dni, łączny okres zatrudnienia w tej kategorii wynosi 14 lat 6 miesięcy i 27 dni. W związku z tym Sąd uznał, że ubezpieczony nie spełnia jednego z warunków uzyskania prawa do emerytury w wieku obniżonym zawartym w § 4 ust. 1 pkt 3 powołanego wyżej Rozporządzenia, tj. nie wykazał 15-stu lat pracy w warunkach szczególnych na dzień 01.01.1999r.

Mając powyższe na względzie Sąd z mocy art. 477 ¹⁴ § 1 kpc orzekł jak w sentencji.