Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 26 marca 2015 roku

Sąd Okręgowy w Szczecinie, II Wydział Cywilny Odwoławczy

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Wiesława Buczek - Markowska (spr.)

Sędziowie: SO Dorota Gamrat - Kubeczak

SO Małgorzata Grzesik

po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2015 roku w Szczecinie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie działającego w imieniu i na rzecz wierzycieli J. M., E. M. i P. M.

przy uczestnictwie A. M.

o wpis wzmianki o toczącej się egzekucji z nieruchomości

na skutek apelacji uczestnika

od postanowienia Sądu Rejonowego Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie

z dnia 16 stycznia 2015 r., sygn. akt Dz. Kw 29896/14, Kw nr (...)

postanawia :

oddalić apelację.

Sygn. akt II Ca 352/15

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 16 stycznia 2015 r. Sąd Rejonowy Szczecin- Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie X Wydział Ksiąg Wieczystych, utrzymał w mocy zaskarżony wpis wzmianki o wszczęciu egzekucji z nieruchomości na udziale ¼ należącym do A. M., dokonany przez referendarza sądowego w dziale III Kw nr (...).

W uzasadnieniu sąd I instancji podkreślił, że zaskarżony wpis został dokonany prawidłowo. Wniosek komornika został prawidłowo złożony i opłacony. Dłużnik oznaczony w wezwaniu do zapłaty należności załączonym przez komornika do wniosku jak i opisana tam nieruchomość są tożsame z ujawnionymi w księdze wieczystej do której skierowany został wniosek. Zdaniem sądu referendarz sądowy prawidłowo dokonał wpisu na podstawie ww. wezwania zgodnie z wnioskiem komornika. Niewątpliwym jest, iż doszło do wszczęcia egzekucji z nieruchomości wpisanej do przedmiotowej księgi wieczystej.

Od postanowienia apelację wywiódł uczestnik A. M. domagając się uchylenia postanowienie i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania. Orzeczeniu zarzucił naruszenie przepisów proceduralnych, w tym art. 233 k.p.c. poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów oraz brak przeprowadzenia postępowania dowodowego. W uzasadnieniu wskazał, że wierzyciel przejął jego majątek niezgodnie z prawem. Niezgodne z prawem działania podejmuje również komornik.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest niezasadna.

Przepis art. 626 ⁸ § 2 k.p.c. określa kognicję sądu pierwszej instancji przy dokonywaniu wpisu i sądu apelacyjnego przy rozpoznawaniu apelacji od wpisu. Zgodnie z jego treścią, rozpoznając wniosek o wpis sąd bada jedynie treść wniosku, treść i formę dołączonych do wniosku dokumentów oraz treść księgi wieczystej, przy czym w ramach kognicji sądów wieczystoksięgowych mieści się również badanie i kontrola czynności stanowiącej podstawę wpisu pod wzglądem jej skuteczności materialnej (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 25 lutego 1963 r., OSN 11/64, poz. 36, z dnia 21 kwietnia 2005 r., III CK 446/04 nie publ.). Zakres kognicji sądu rozpoznającego wniosek wyznacza także rola ksiąg wieczystych, w tym w szczególności prawne gwarancje prawidłowości dokonywanych wpisów i ich skutki, a badająca i orzekająca rola sądu w takim postępowaniu służy realizacji rządzących nim zasad (postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 2 lipca 2004 r., II CK 265/04, "Izba Cywilna" 2005, nr 2, s. 50 i z dnia 11 sierpnia 2004 r., II CK 11/04, nie publ.).

W myśl art. 924 k.p.c., komornik jednocześnie z wysłaniem dłużnikowi wezwania przesyła do sądu właściwego do prowadzenia księgi wieczystej wniosek o dokonanie w księdze wieczystej wpisu o wszczęciu egzekucji lub o złożenie wniosku do zbioru dokumentów. Z treści tego przepisu jednoznacznie wynika, że nakłada on na komornika realizację obowiązku polegającego na tym, że jego działania mają doprowadzić - jeżeli nie zachodzą przeszkody, na które nie ma on wpływu - do dokonania w księdze wieczystej wpisu o wszczęciu egzekucji. Jest to niewątpliwie regulacja szczególna uprawniająca komornika do dokonania takiej czynności. Przesyłając wniosek o wszczęciu egzekucji komornik działa w interesie i na rzecz wierzyciela.

Wpis w księdze wieczystej o wszczęciu egzekucji ma to znaczenie, że z chwilą jego dokonania, w stosunku do dłużnika, któremu nie doręczono wezwania określonego w art. 923 k.p.c. i w stosunku do osób trzecich, nieruchomość jest zajęta (art. 925 § 1 k.p.c.). Ze względu na treść art. 29 ustawy o księgach wieczystych i hipotece moc wpisu o wszczęciu egzekucji rozciąga się wstecz do daty złożenia wniosku (wyrok Sądu Najwyższego z 24.II.1997 r. I CKN 96/96, OSNC 1997, nr 10, poz. 142). Skutkiem zajęcia nieruchomości jest bezskuteczność rozporządzenia nią po zajęciu (art. 930 § 1 k.p.c.). Innym skutkiem zajęcia jest wynikający z art. 927 k.p.c. zakaz prowadzenia odrębnej egzekucji do już zajętej nieruchomości. Po zajęciu nieruchomości kolejny wierzyciel może się tylko przyłączyć do postępowania wszczętego wcześniej. Zgodnie z art. 927 k.p.c. nie może on żądać powtórzenia czynności już dokonanych.

W tej sprawie wniosek komornika został prawidłowo złożony i opłacony. Dłużnik oznaczony w wezwaniu do zapłaty należności załączonym przez komornika do wniosku jak i opisana tam nieruchomość są tożsame z ujawnionymi w księdze wieczystej do której skierowany został wniosek. Prawidłowo złożony i opłacony wniosek komornika oraz załączony do niego odpis wezwania do zapłaty należności jest wystarczającą podstawą do wpisu ostrzeżenia o wszczęciu egzekucji z nieruchomości w dziale III księgi wieczystej.

Odnosząc się do zarzutów apelacji to zgodnie z treścią art. 626 ⁸ § 2 k.p.c., zakres badania sądu rozpoznającego wniosek o wpis do księgi wieczystej jest ograniczony do badania treści wniosku, treści i formy dołączonych do wniosku dokumentów. Oznacza to, że przed sądem wieczystoksięgowym nie mogłoby się toczyć postępowanie dowodowe, powołany przepis wyklucza bowiem przeprowadzanie przez ten sąd jakichkolwiek własnych dowodów i dokonywania na ich podstawie własnych ustaleń. Sąd nie może wyjść poza tak ustawowo zakreślone ramy kognicji w tym postępowaniu. Zakres kognicji sądu wieczystoksięgowego wykluczał więc również możliwość kontrolowania zasadności i wymagalności obowiązku stwierdzonego w tytułem egzekucyjnym czy ocenę prawidłowości prowadzonego postępowania egzekucyjnego. W postępowaniu wieczystoksięgowym nie mogą być także rozpoznawane jakiekolwiek spory z zakresu własności, prowadzące do konkluzji, że dokonanie wpisu zgodnego z wnioskiem doprowadzi do niezgodności stanu prawnego ujawnionego w księdze wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym. Oznacza to, że przytoczone przez skarżącego okoliczności nie mogą mieć wpływu na rozstrzygnięcie w przedmiotowej sprawie, nie mogły być zwłaszcza rozpatrywane jako ewentualna przeszkoda do dokonania wpisu.

Mając to wszystko na uwadze, Sąd Okręgowy orzekł o oddaleniu apelacji stanowiąc jak w sentencji. Podstawę rozstrzygnięcia stanowi art. 385 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.