Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 15 października 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. po rozpoznaniu wniosku z dnia 29 lipca 2015 roku ponownie, tj. po ustaniu prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, od 1 września 2015 roku ustalił dla M. W. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy. W uzasadnieniu organ rentowy podniósł, że komisja lekarska ZUS stwierdziła, że ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy do 31 października 2018 roku. (decyzja k 79 pliku akt ZUS zainicjowanego wnioskiem z dnia 27.06.2011 r.)

W dniu 11 grudnia 2015 roku M. W. złożył odwołanie od powyższej decyzji, wnosząc o uznanie, że jest całkowicie niezdolny do pracy oraz o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazał, że stwierdzone u niego schorzenia eliminują go z rynku pracy, co czyni go trwale niezdolnym do pracy. (odwołanie k 2-4)

Odpowiadając na odwołanie pismem z dnia 31 grudnia 2015 roku organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. (odpowiedź na odwołanie k 8-9)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny :

M. W., urodzony (...), w dniu 29 lipca 2015 roku złożył wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. (wniosek k 73 pliku akt ZUS zainicjowanego wnioskiem z dnia 27.06.2011 r.)

Wnioskodawca z wykształcenia jest technikiem mechanikiem, pracował jako kierowca. (niesporne)

W dniu 23 września 2012 roku przeszedł transplantację serca z powodu skrajnej niewydolności tego organu w przebiegu kardiomiopatii rozstrzeniowej. Leczy się przewlekle immunosupresyjnie. Stwierdza się u niego także niedomykalność mitralną i przebyte nagłe zatrzymanie krążenia. Konieczność stałego leczenia immunosupresyjnego ze względu na ryzyko infekcji oraz konieczność bardzo częstych hospitalizacji w Klinice (...) w W. ze względu na wymagane biopsje przeszczepionego serca, koronografie oraz ze względu na konieczność unikania kontaktów z infekcjami, uniemożliwiają podjęcie jakiejkolwiek pracy zarobkowej. Z kardiologicznego punktu widzenia M. W. jest nadal osobą całkowicie niezdolną do pracy zarobkowej od 1 września 2015 roku do 1 września 2018 roku. (pisemne opinie biegłego sądowego lekarza kardiologa B. Lao – G. k 33-33 odw., k 92-93, ustna opinia tego biegłego - e – protokół rozprawy z dnia 7.03.2017 r. – zapis nagrania 00:03:18 – 00:19:25, opinie biegłego sądowego lekarza kardiologa R. G. k 140-141, k 164-165)

Ubezpieczony cierpi na zaburzenia adaptacyjne z dominacją zespołu lękowego związanego z długim leczeniem kardiologicznym, wymaga pomocy psychiatrycznej i psychologicznej. Z psychiatrycznego punktu widzenia jest częściowo niezdolny do pracy od daty złożenia wniosku , tj. od dnia 29 lipca 2015 roku do 31 października 2018 roku. (pisemna opinia biegłego sądowego psychologa A. T. k 28, pisemna opinia biegłego sądowego lekarza psychiatry G. P. k 39-40)

W okresie od dnia 21 lipca 2011 roku do 31 sierpnia 2015 roku M. W. miał przyznaną rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. (decyzje – k 30, k 51 akt ZUS)

Powyższych ustaleń Sąd dokonał na podstawie powołanych dowodów, w tym niespornych opinii biegłych sądowych psychologa i lekarza psychiatry oraz na podstawie korespondujących ze sobą opinii biegłych sądowych lekarzy kardiologów.

Na podstawie opinii biegłych lekarzy kardiologów, zgodnych co do rozpoznania schorzeń wnioskodawcy w zakresie ich dziedziny Sąd ustalił, że schorzenia kardiologiczne występujące u M. W. powodują u niego całkowitą niezdolność do pracy od dnia następującego po dacie końcowej wcześniej orzeczonej przez organ rentowy całkowitej niezdolności do pracy, tj. od 1 września 2015 roku do 1 września 2018 roku.

Obaj biegli lekarze kardiolodzy w sposób pełny i logiczny odnieśli się do wszelkich zarzutów stawianych im opiniom przez organ rentowy.

Biegła kardiolog B. Lao – G. wprost w swych opiniach wskazała, że przeszczep serca oraz istniejąca u wnioskodawcy bardzo mała wydolność fizyczna, występująca u niego duszność i napady kołatania serca powodują istotne naruszenie sprawności jego organizmu. Podała, że swoją opinię wydała na podstawie danych z dokumentacji medycznej dotyczącej kontroli wnioskodawcy w Klinice (...) w W. z okresu badania go przez organ rentowy. Podniosła – wbrew twierdzeniu organu rentowego – że wnioskodawca był hospitalizowany w okresie od 4 do 9 października 2015 roku w zakresie diagnostyki w kierunku ostrego odrzucenia przeszczepu z wynikiem ujemnym, jednak ryzyko odrzucenia narządu trwa minimum 5 lat. Wskazała, że zestawiając datę przeszczepu serca wnioskodawcy (23 września 2012 roku) okres ten w jego przypadku może trwać do 1 września 2018 roku. Podała, że wykonano u niego biopsję endomiokardialną serca przeszczepionego oraz biopsję serca z koronografią, zaś informacja o konieczności częstych badań kontrolnych pochodzi z kart informacyjnych tej Kliniki i z kart leczenia w Poradni Transplantologii. Biegła wyjaśniła, że stan zdrowia wnioskodawcy w badanym okresie nie pozwala na podjęcie przekwalifikowania do wykonywania innego zawodu.

W swej ustnej uzupełniającej opinii wydanej na rozprawie w dniu 7 marca 2017 roku biegła wyjaśniła, że okres całkowitej niezdolności do pracy ubezpieczonego – ze względu na wywiad i badanie przedmiotowe - winien trwać dłużej niż 5 lat od przeszczepu. Przyznała, że u wnioskodawcy faktycznie nie ma cech odrzucenia przeszczepionego serca, że hospitalizacja w październiku 2015 roku miała charakter planowy i nie stwierdzono pogorszenia sprawności ustroju, ale ze względu na zgłaszaną przez niego w sierpniu 2015 roku duszność i bardzo niską tolerancję wysiłku, konieczność ograniczenia kontaktu z infekcjami (skupiskami ludzi) i wykonywaną wcześniej pracę kierowcy był on w dniu badania przez Komisję Lekarską ZUS nadal całkowicie niezdolny do pracy.

Biegły kardiolog R. G. również przyznał dobrą funkcję skurczową i wyrzutową serca, wynikających z badania przeprowadzonego w lipcu 2015 roku, wskazując jednak na nawracające u M. W. objawy kliniczne – małą tolerancję wysiłku, duszności, zawroty głowy i częste infekcje. Biegły wprost w swych opiniach wskazał, że koincydencja szeregu schorzeń kardiologicznych po stronie ubezpieczonego świadczy o jego całkowitej niezdolności do pracy, ponieważ sam przeszczepiony organ – serce w znaczący sposób warunkuje upośledzenie czynności organizmu. Wskazał nadto, że od daty przeszczepu wnioskodawca wymaga na stałe przyjmowania leków zapobiegających odrzuceniu przeszczepionego serca i konieczność poddania się silnemu leczeniu immunosupresyjnemu, które przebiega z dużą ilością objawów niepożądanych, obciążających dodatkowo jego organizm. Podniósł, że u osób po przeszczepie, przyjmujących leki przeciw jego odrzuceniu, występuje osłabiona odporność na infekcje i konieczność unikania skupisk ludzi w okresach wzmożonych infekcji. Podsumowując swe twierdzenia biegły R. G. wprost wskazał, że przeszczepiony organ warunkuje szereg ograniczeń, ponieważ jego funkcja znacząco odbiega od organu własnego, w związku z czym osoba po przeszczepie musi prowadzić oszczędzający tryb życia – unikać infekcji, urazów, przyjmować regularnie leki, okresowo odbywać wizyty kontrolne.

Oboje biegli podkreślili także w swych opiniach fakt przyznania wcześniej wnioskodawcy prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy i brak danych na fakt istotnej poprawy jego stanu zdrowia, co wynika z porównania wyników badań w obu tych okresach, świadczących o okresowej poprawie i pogorszeniu stanu zdrowia wnioskodawcy.

Wobec zupełności opinii biegłych wydających opinie w przedmiotowej sprawie oraz niewskazanie przez żadnego z nich konieczności dopuszczenia dowodu z opinii biegłego innej specjalizacji Sąd oddalił wniosek organu rentowego o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego lekarza medycyny pracy, jako zmierzający jedynie do przedłużenia postępowania w niniejszej sprawie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie jest zasadne.

Zgodnie z treścią art. 57 pkt. 1 ustawy z 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j Dz.U. z 2016 roku, poz.887) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu o ile jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, niezdolność powstała w okresach wymienionych w tym przepisie albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Na podstawie art. 107 prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy oraz wysokość tych świadczeń ulega zmianie, jeżeli w wyniku badania lekarskiego, przeprowadzonego na wniosek lub z urzędu, ustalono zmianę stopnia niezdolności do pracy, brak tej niezdolności lub jej ponowne powstanie.

W oparciu o art. 12 ust. 1 wskazanej ustawy niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Całkowicie niezdolną do pracy jest zaś osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy (ust.2), a częściowo niezdolną do pracy - osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji (ust.3)

Na mocy art.13 ust.1 przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się:

1) stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji;

2) możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

Wskazane w cyt. przepisie art.57 warunki muszą być spełnione kumulatywnie. Brak choćby jednego z nich powoduje brak prawa do świadczenia.

Materiał dowodowy zgromadzony w niniejszej sprawie, a oparty na wiarygodnych i przyjętych przez Sąd opiniach biegłych sądowych lekarzy kardiologów wykazuje jednoznacznie, że organ rentowy niezasadnie odmówił wnioskodawcy prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy.

Sąd w pełni uznał wartość dowodową tych opinii, na podstawie których ustalił stan faktyczny w niniejszej sprawie. W ocenie Sądu złożone do sprawy opinie, w tym uzupełniające, nie zawierają żadnych braków i ostatecznie wyjaśniły wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy.

Opinie te zostały sporządzone w oparciu o wyniki badania bezpośredniego oraz analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej. Biegli szczegółowo i w sposób pełny określili schorzenia występujące u badanego oraz ocenili ich znaczenie dla jego zdolności do pracy.

W ocenie Sądu opinie te są rzetelne, sporządzone zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą w zakresie stanowiącym ich przedmiot. Opinie uzupełniające biegłych wprost odnoszą się do zarzutów stawianych opiniom głównym. Nie zawierają sprzeczności ani braków, które pozbawiałyby je mocy dowodowej, zostały przekonująco uzasadnione, a zawarty w nich końcowy wniosek orzeczniczy logicznie wynika z przeprowadzonych badań i analizy dokumentacji lekarskiej.

Fakt, że opinie biegłych nie mają treści odpowiadającej stronie, nie może mieć w tym wypadku znaczenia. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego potrzeba powołania innego biegłego powinna wynikać z okoliczności sprawy, a nie z samego niezadowolenia strony z dotychczas złożonej opinii. Niezadowolenie strony z opinii biegłego nie uzasadnia powołania innego biegłego ( wyrok SN z dnia 5 czerwca 2002 roku I CR 562/74 LEX nr 7607; wyrok SN z dnia 4 sierpnia 1999 roku I PKN 20/99 OSNP 2000/22/807).

W konsekwencji w sprawie niniejszej ostatecznie nie pojawiły się kontrargumenty, które mogłyby budzić wątpliwość Sądu, co do jednoznaczności opinii biegłych. Obaj biegli kardiolodzy, na podstawie opinii których Sąd się oparł, zgodnie podali, że schorzenia występujące u wnioskodawcy powodują całkowitą jego niezdolności do pracy zgodnej z poziomem jego kwalifikacji.

Wobec braku dalszych, poza oddalonymi, wniosków dowodowych stron Sąd uznał materiał dowodowy zgromadzony w niniejszej sprawie za pełny i pozwalający stwierdzić, że wnioskodawca - wobec stwierdzonych u niego schorzeń kardiologicznych - jest od 1 września 2015 roku do 1 września 2018 roku całkowicie niezdolny do wykonywania dotychczasowej pracy.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję orzekając jak w sentencji wyroku.