Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 czerwca 2017 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Północ w IV Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSR Małgorzata Nowak - Januchta

Protokolant: Paulina Puzia, Katarzyna Łuczak

w obecności Prokuratora : Iwony Tryfon

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 17.11.2016r., 12.12.2016r., 27.03.2017r., 24.04.2017r., 07.06.2017r.

sprawy M. N. (1) zd. P., córki W. i K. zd. Ś., urodz. (...) w K.

oskarżonej to, że:

w okresie od 6 września 2011 roku do 25 kwietnia 2013 roku w W. dokonała przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 186 976,20 zł objętych wspólnością majątkową małżeńską, a ulokowanych na wspólnym rachunku bankowym nr (...) otwartym w Banku (...) S.A., prowadzonym dla małżonków M. i A. N., w ten sposób, że przelewała pieniądze z w/wym rachunku bankowego na swoje odrębne rachunki bankowe o nr (...) i nr (...), a następnie przekazała te pieniądze swoim rodzicom K. P. i W. P. z przeznaczeniem na zakup mieszkania nr (...) przy ul. (...) w W. o wartości 258 520,00 zł przy czym przekazanie pieniędzy przekraczało zakres zwykłego zarządu majątkiem wspólnym i nastąpiło bez zgody uprawnionego A. N., czym działała na jego szkodę

tj. o czyn z art. 284 § 1 kk w zw. z art. 12 kk

orzeka:

I.  na podstawie art. 17 § 1 pkt. 3 k.p.k. postępowanie karne wobec oskarżonej M. N. (1) umarza;

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz r. pr. K. K. (2) kwotę 1859,76 zł (tysiąc osiemset pięćdziesiąt dziewięć złotych siedemdziesiąt sześć groszy) zawierającą należny podatek VAT tytułem wynagrodzenia za pełnioną z urzędu obronę oskarżonej oraz na rzecz adw. M. O. kwotę 1859,76 zł (tysiąc osiemset pięćdziesiąt dziewięć złotych siedemdziesiąt sześć groszy) zawierającą należny podatek VAT tytułem wynagrodzenia za pełnione z urzędu zastępstwo procesowe oskarżyciela posiłkowego;

III.  na podstawie art.632 pkt 2 k.p.k. kosztami postępowania obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt IV K 379/16

UZASADNIENIE

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 18 grudnia 2004 roku A. N. zawarł związek małżeński z M. N. (1). Ze związku tego narodziło się dwoje dzieci. A. N. wraz z M. N. (1) i dziećmi zamieszkiwali wspólnie przy ul. (...) w W.. Pomiędzy małżonkami od samego początku trwania małżeństwa istniała wspólność majątkowa. Uzyskiwane dochody małżonkowie gromadzili na wspólnym rachunku bankowym założonym w Banku (...) o numerze (...), zaś oszczędności umieszczali na lokatach bankowych powiązanych z tym rachunkiem. Finansami rodziny, w tym opłacaniem czynszu i mediów zajmowała się M. N. (1). W trakcie trwania małżeństwa A. N. wielokrotnie nadużywał alkoholu, po spożyciu którego wywoływał awantury domowe kończące się licznymi interwencjami Policji. Znajdując się w tym stanie niejednokrotnie używał wobec swojej żony M. N. (1) przemocy fizycznej, uderzając ją pięścią w twarz, swoją głową w jej głowę, szarpał, popychał, kopał leżącą na podłodze, wykręcał ręce, uderzał nią o ścianę, gryzł, powodując obrażenia ciała na czas poniżej 7 dni. A. N. ponadto wyzywał żonę oraz groził pozbawieniem życia trzymając w ręku nóż. Przemoc stosował także wobec swego teścia W. P.. Świadkami tych agresywnych zachowań ojca były małoletnie dzieci stron. Nadużywanie przez A. N. alkoholu skutkowało także częstą utratą przez niego pracy i w dalszej konsekwencji nie dokładaniem się regularnie do domowego budżetu. Małżonkowie zamieszkiwali razem do stycznia 2013r., kiedy to M. N. (1) w obawie przed agresją męża początkowo wraz z dziećmi wyjechała do swoich rodziców zamieszkujących w K., a po powrocie do W. wynajęła mieszkanie przy ul. (...) wyprowadzając się wraz z dziećmi ze wspólnie zamieszkiwanego wraz z mężem lokalu przy ul. (...). W międzyczasie wobec złych warunków mieszkaniowych na ul. (...), w tym będąc zmuszona swoją trudną sytuacją małżeńską M. N. (1), w obawie przed ponowną agresją ze strony męża w przypadku powrotu do mieszkania przy ul. (...) w W., zdecydowała się na zakup mieszkania dla siebie i dzieci. W tym celu M. N. (1) przelała na konto bankowe swojej matki K. P. w dniu 7 stycznia 2013r. – kwotę w wysokości 132 276,20zł, w dniu 24 kwietnia 2013r. - kwotę w wysokości 50 000zł, oraz w dniu 25 kwietnia 2013r. – kwotę w wysokości 4 700zł, łącznie 186 976,20zł. Pieniądze te M. N. (1) zgromadziła począwszy od dnia 6 września 2011 roku dokonując licznych przelewów ze wspólnego rachunku małżeńskiego na swoje odrębne rachunki o nr (...) i o nr (...), które miała założone w innych bankach. Robiła to aby zapewnić byt rodzinie i ustrzec oszczędności przed ich wydatkowaniem na alkohol przez męża. Przekazaną przez oskarżoną kwotę 186 976,20 zł K. P. wraz z mężem, a ojcem M. N. (1), W. P. po dodaniu swoich oszczędności przeznaczyli na zakup lokalu mieszalnego przy ul. (...) w W. zawierając w dniu 9 kwietnia 2013 r. umowę deweloperską. Na poczet zakupu tego mieszkania wpłacona została łącznie kwota 258 520,00zł. Po zakupie mieszkania, M. N. (1) poinformowała o powyższej okoliczności A. N.. Jednocześnie chcąc w dalszym ciągu ratować swoje małżeństwo, w tym ufając w zapewnienia męża, że podobne jak wcześniej sytuacje nie będą miały już miejsca, zgodziła się na wspólne wraz z mężem zamieszkiwanie w nowo zakupionym lokalu. Sporządziła także oświadczenie, w którym wskazała, że mieszkanie na ul. (...) zostanie dla męża, zaś mieszkanie na ul. (...) będzie dla niej i dzieci. A. N. zamieszkiwał wspólnie z rodziną w mieszkaniu przy ul. (...) do czasu, aż doszło do kolejnej awantury i kolejnego fizycznego ataku na żonę. Rozdzielność majątkowa między stronami istnieje dopiero od lipca 2015r. Na mocy aktu notarialnego zawartego w dniu 16.03.2017r. oskarżona M. N. (1) nabyła własność lokalu przy ul. (...) w W. do majątku odrębnego.

Oskarżona nie była dotychczas karana.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o: zeznania pokrzywdzonego A. N. (k. 13 – 13v, 31v, 146 - 147); zeznania K. P. (k. 107v, 498 - 499); W. P. (k. 106v, 499 - 500); wyjaśnienia oskarżonej M. N. (1) (k. 349v – 350, 386 – 386v, 474 - 476); zawiadomienie o uzasadnionym podejrzeniu popełniania przestępstwa (k. 1 - 5); kopię oświadczenia (k. 7 - 8); kopię polecenia przelewu (k. 10); harmonogram wpłat (k. 18); kopie aktów oskarżenia i wyroku nakazowego (k. 24 – 30); historię rachunku (k. 34 - 55); informację od (...) S.A. (k. 134, 137); kopię formularzy przelewu i założenia lokaty w rachunku oszczędnościowo - rozliczeniowym (k. 141 - 142); kopię pozwu (k. 148 - 149); informację od (...) S.A. (k. 157 - 160); kopię aktu notarialnego (k. 161 - 199); załączniki do aktu notarialnego (k. 201 - 224); kopię aktu notarialnego (225 - 260); kopię pozwu i umowy najmu (k. 262 - 265); kopię pozwu o rozwód (k. 279 - 285); pismo z banku (...) S.A wraz z historią rachunku (k. 287 - 292); kopię pozwu i wniosku o zobowiązanie sprawcy przemocy w rodzinie do opuszczenia mieszkania (k. 294 - 303); postanowienie w przedmiocie zabezpieczenia powództwa (k. 306 - 307); kopię odpowiedzi na pozew (k. 309 - 317); potwierdzenie zamknięcia rachunku oszczędnościowej lokaty terminowej (k. 323); historię rachunku (k. 361 - 374); zestawienie transakcji i opis operacji bankowych (k. 377 - 382); informację dot. interwencji Policji pod adresem ul. (...) w W. (k. 574); kopię aktu notarialnego (k. 581 - 612) oraz informację z K. (k. 556).

Oskarżona M. N. (1) podczas przesłuchania w toku postępowania przygotowawczego (k. 349v – 350, 386 – 386v) nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu. Wyjaśniła, że posiadała wspólny rachunek z mężem, z którego dokonała zasilenia swoich dwóch rachunków ponieważ bała się, że wypłaciłby on z niego wszystkie środki przeznaczając je na alkohol. Nie posiadała nigdy od męża żadnej pisemnej zgody na wypłaty ze wspólnego konta. W okresie w którym zdecydowała się na zakup mieszkania próby skontaktowania się z mężem okazały się bezskuteczne. Bała się przyjść do mieszkania przy ul. (...) bojąc się pobicia przez męża. Dokonała przelewów z rachunku wspólnego na swoje konta, aby mieć pieniądze na życie i utrzymanie dzieci. Oznajmiła, że na wspólne konto rzadko wpływało wynagrodzenie męża, ponieważ w tym czasie około 5 – 7 razy był zwalniany z pracy z powodu nadużywania alkoholu. Jej pensja w wysokości około 5 000zł wpływała na wspólne konto regularnie i dokonywała z nich opłat za mieszkanie. Oskarżona wyjaśniła również, że przelane środki przeznaczone były na potrzeby rodziny. Wskazała, że wypłacone ze wspólnego rachunku i przelane następnie na swoje konta środki z uwagi na zachowanie męża, który się nad nią znęcał w związku, z czym musiała wyprowadzić się z lokalu przy ul. (...) w W., przeznaczyła na zakup mieszkania przy ul. (...) w W.. Mieszkanie zakupione zostało na jej rodziców. Początkowo po tym jak uciekła z domu wraz z dziećmi mieszkała na stancji, ale musiała się stamtąd wyprowadzić z uwagi na złe warunki lokalowe i alergię syna. Mieszkanie zakupiła, aby dzieci miały gdzie mieszkać. Wyjaśniła, że zdecydowała się na zakup mieszkania na rodziców, ponieważ mąż nigdy by się na to nie zgodził. Powiedziała, że z tego co pamięta z jednego z osobistych rachunków trzykrotnie przelała pieniądze na konto swojej matki. Łącznie było to około 170 000zł. Oskarżona nadmieniła również, że po opuszczeniu wspólnie zamieszkiwanego z mężem lokalu nie mogła wrócić do rodziców zamieszkujących w województwie (...) ponieważ zatrudniona była w W. i musiała zapewnić swoim dzieciom byt i lokal. Dodała także, że w przyszłości chce przeznaczyć zakupione mieszkanie dla swoich dzieci. Podczas rozprawy (k. 474 – 476) oskarżona M. N. (1) ponownie nie przyznała się do winy i potwierdziła uprzednio złożone przez siebie wyjaśnienia. Wskazała, że obecnie pomiędzy nią a mężem istnieje już rozdzielność majątkowa. Wniosek o rozdzielność złożyła w 2013 lub 2014 r. Wcześniej jej nie przeprowadziła, ponieważ wiedziała, że mąż rozdzielności by jej nie dał. Ponadto nie myślała wówczas o rozdzielności gdyż łudziła się, że jej małżeństwo uda się uratować. Nie chciała wówczas uciekać z domu. Zdecydowała się jednak na ten krok z uwagi na nasilenie się agresji ze strony męża. Nie była już w stanie dłużej tak funkcjonować. Mąż wtedy głównie spał i spożywał alkohol. Wyjaśniła, że ze wspólnego rachunku dokonywała opłat za czynsz, światło. Opłacała swój i męża telefon. Środki te przeznaczała także na zakup ubrań dla męża oraz dzieci. Gdyby tego nie robiła powstałyby długi, ponieważ wynagrodzenie męża z uwagi na częste zmiany pracy nie wpływały regularnie. Wyjaśniła, że konto to nie było wspólne od początku. Oświadczyła, że mąż się pod nie podpiął dodając, że miał on dostęp jedynie do wspólnego konta. Oskarżona oświadczyła również, że poinformowała męża o zakupie mieszkania i mieszkał on w nim potem około pół roku do czasu, aż po kolejnej wywołanej przez niego awanturze, dostał nakaz eksmisji. Oznajmiła również, że mąż mieszkanie przy ul. (...) zadłużył nie opłacając za nie rachunków. Sama wszystko uregulowała.

Sąd zważył co następuje:

O popełnieniu przez oskarżoną przestępstwa w pierwszej kolejności świadczą zeznania pokrzywdzonego A. N. (k. 13 – 13v, 31v, 146 - 147). Pokrzywdzony w swoich zeznaniach w całej rozciągłości potwierdza winę oskarżonej odnośnie zarzucanego jej czynu. Jak wynika z treści zeznań pokrzywdzonego A. N., wraz z oskarżoną od samego początku trwania małżeństwa gromadzili oszczędności, które następnie umieszczali na wspólnej lokacie terminowej w Banku (...). Pokrzywdzony w sposób przekonywujący opisał również okoliczności, w jakich oskarżona weszła w posiadanie środków pieniężnych, za które następnie zostało zakupione mieszkanie przy ul. (...) w W. na jej rodziców, tj. w wyniku wypłacenia przez oskarżoną środków ulokowanych na wspólnym rachunku bankowym objętych wówczas wspólnością majątkową małżeńską, a następnie przelanie ich na jej odrębne rachunki bankowe. Analiza zeznań pokrzywdzonego prowadzi do przekonania, że okoliczność ta nastąpiła bez wiedzy i zgody pokrzywdzonego, co w sposób jasny wynika nie tylko z treści zeznań A. N. ale fakt ten potwierdziła także w złożonych przez siebie wyjaśnieniach sama oskarżona. Z treści zeznań pokrzywdzonego i zgromadzonej w aktach sprawy dokumentacji wynika ponad wszelką wątpliwość także, że wypłata przez oskarżoną środków pieniężnych najpierw ze wspólnie prowadzonego rachunku, a następnie przelanie ich na odrębne rachunki bankowe i w konsekwencji przekazanie z przeznaczeniem na zakup mieszkania rodzicom, przekraczały zakres zwykłego zarządu majątkiem wspólnym. Z treści zeznań A. N. wynika także, że już po zakupie mieszkania przebywał on wraz z oskarżoną pod tym adresem. Zeznania pokrzywdzonego są wiarygodne i korelują z dokumentacją bankową zawartą w aktach sprawy.

Z treści zeznań złożonych przez K. P. (k. 107v, 498 - 499) oraz W. P. (k. 106v, 499 - 500) wynika, że zawarli umowę przedwstępną zakupu lokalu przy ul. (...) w W. za środki pieniężne w wysokości ok. 180 000zł pochodzące od ich córki, tj. oskarżonej M. N. (1), która sama miała uregulować u dewelopera wszystkie wymagane należności. Należy w tym miejscu wskazać, że o ile świadkowie ci zasłaniali się brakiem wiedzy skąd ich córka posiadała taką ilość pieniędzy, a więc czy należały wyłącznie do niej, czy również i do oskarżyciela posiłkowego, to jednak mając na uwadze treść wyjaśnień złożonych przez oskarżoną, okoliczności przytoczone przez pokrzywdzonego jak i pozostały materiał dowodowy zgromadzony w aktach sprawy, w szczególności dokumenty uzyskane z Banków, nie budzi jakichkolwiek wątpliwości, że środki te pochodziły ze wspólnego rachunku prowadzonego dla oskarżonej i oskarżyciela posiłkowego i stanowiły ich majątek wspólny. Zeznania świadków K. i W. P. stanowią także potwierdzenie, że oskarżona w okresie przywłaszczenia pieniędzy objętych wspólnością majątkową małżeńską była ofiarą przemocy domowej, albowiem oskarżyciel posiłkowy ulegając ciągom alkoholowym wielokrotnie wykazywał agresję w stosunku do swojej rodziny. Wskazani świadkowie podczas składania przez siebie zeznań przytoczyli także okoliczność pobicia W. P. przez oskarżyciela posiłkowego, co również znajduje odzwierciedlenie w prawomocnym wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w W. z dnia 03.12. 2013 r. (k. 28). K. i W. P. potwierdzili także wskazany przez oskarżoną fakt, iż początkowo ich córka wraz z dziećmi zamieszkiwała na stancji, skąd jednak musiała się wyprowadzić wobec panowania w tym miejscu złych warunków bytowych i alergii syna. Nadto świadkowie podobnie jak oskarżona nadmienili, że środki, za które zakupione zostało mieszkanie przy ul. (...) większości pochodziły od oskarżonej. Nadto potwierdzili, że oskarżyciel posiłkowy po zakupie mieszkania mieszkał w lokalu przy ul. (...) w W.. Zeznania te są jasne, spójne zewnętrznie i wewnętrznie, jak również znajdują potwierdzenie w zgromadzonym w aktach sprawy materiale dowodowym.

Przechodząc do wyjaśnień złożonych przez oskarżoną, które sąd uznał za wiarygodne (k. 349v – 350, 386 – 386v, 474 - 476) należy wskazać, że choć M. N. (1) nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej aktem oskarżenia czynu to jednak już pobieżna analiza jej wyjaśnień prowadzi do oczywistych wniosków, że jej zachowanie stanowiło realizację znamion przestępstwa przywłaszczenia. Jak wynika bowiem ze złożonych przez oskarżoną wyjaśnień bez wyrażenia zgody przez jej męża przelała ona środki ze wspólnie prowadzonego rachunku bankowego na swoje osobiste odrębne rachunki w czasie kiedy posiadała wraz z małżonkiem wspólność majątkową, a następnie przekazała te środki swoim rodzicom, którzy z kolei przeznaczyli je na zakup mieszkania przy ul. (...). Nadto z treści tak złożonych wyjaśnień wynika ponad wszelką wątpliwość, że oskarżona przelewając pieniądze ze wspólnego rachunku na swoje konta bankowe zdawała sobie sprawę z tego, że część z tych środków należy także do jej męża, ponieważ wchodzą one do majątku wspólnego. Dla oceny zachowania oskarżonej i powziętej przez nią decyzji istotna była jej motywacja, opisana w wyjaśnieniach, tj. agresywne zachowanie męża i konieczność zapewnienia bytu małoletnim dzieciom, którą Sąd wziął pod uwagę, a o czym mowa będzie poniżej.

Dokumentacja w postaci kopii polecenia przelewu (k. 10), harmonogramu wpłat (k. 18), historii rachunku (k. 34 - 55), informacji od (...) S.A. (k. 134, 137), kopii formularzy przelewu i założenia lokaty w rachunku oszczędnościowo - rozliczeniowym (k. 141 - 142), informacji od (...) S.A. (k. 157 - 160), kopii aktu notarialnego (k. 161 - 199), załączników do aktu notarialnego (k. 201 - 224), kopii aktu notarialnego (225 - 260), pisma z banku (...) S.A wraz z historią rachunku (k. 287 - 292), potwierdzenia zamknięcia rachunku oszczędnościowej lokaty terminowej (k. 323), historii rachunku (k. 361 - 374), zestawienia transakcji i opisu operacji bankowych (k. 377 - 382), oraz kopii aktu notarialnego (k. 581 - 612) stanowi dowód, iż oskarżona M. N. (1) z rachunku osobistego w Banku (...) o nr (...) prowadzonego jako rachunek wspólny małżonków przelała na swoje rachunki osobiste o nr (...) i o nr (...) kwotę w wysokości 241 603,85zł. Z analizy historii rachunków bankowych wynika, że oskarżona w dniu 7 stycznia 2013r., w dniu 24 kwietnia 2013r. oraz w dniu 25 kwietnia 2013r. przelała ze swoich osobistych rachunków na rachunek swojej matki K. P. środki pieniężne wchodzące w skład majątku wspólnego małżonków, odpowiednio w wysokości 132 276,29zł., 50 000zł., oraz 4 700zł tj. łącznie 186 976,20zł. Które to środki następnie K. P. wraz z W. P. przeznaczyli na zakup lokalu mieszkalnego przy ul. (...) w W. zawierając w dniu 9 kwietnia 2015 r. umowę deweloperską.

Odnośnie pozostałych dowodów zgromadzonych w sprawie zaliczonych w poczet materiału dowodowego na podstawie art. 394 § 1 i 2 k.p.k Sąd uwzględnił je przy ustalaniu stanu faktycznego nie znajdując podstaw do zakwestionowania ich autentyczności ani prawdziwości zawartych w nich treści. O stosowanej przez oskarżyciela posiłkowego przemocy wobec M. N. (1) oraz wywoływanych awanturach w mieszkaniu przy ul. (...) w W. świadczą wyroki tut. Sądu w sprawie IV K 1038/13 (k. 565 – 567) i wyrok Sądu Okręgowego Warszawa - Praga o sygn. VI Ka 541/16 (k. 552) oraz informacja dotycząca interwencji Policji pod adresem ul. (...) w W. (k. 574).

Reasumując, mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że wina oskarżonej odnośnie czynu z art. 284 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. nie budzi wątpliwości. Choć formalnie oskarżona nie przyznała się do winy to faktycznie jej wyjaśnienia wskazują w sposób oczywisty, że dopuściła się zarzucanego jej czynu.

Na podstawie ujawnionego materiału dowodowego oczywistym jest, że oskarżona M. N. (2) dopuściła się przestępstwa określonego w art. 284 § 1 k.k. Należy wskazać, że niezbędną przesłanką odpowiedzialności z art. 284 § 1 k.k. jest właściwa postać zamiaru sprawcy, a mianowicie działanie to musi być ukierunkowane na określony cel. Przywłaszczenie polega bowiem na działaniu w zamiarze bezpośrednim kierunkowym, a więc takiego postąpienia z cudzą rzeczą czy też prawem majątkowym jakby się było jej właścicielem. Sprawca czynu stypizowanego w art. 284 § 1 k.k. musi zmierzać więc do zatrzymania cudzej rzeczy lub innego mienia dla siebie lub innej osoby bez żadnego do tego tytułu. Wyklucza to tym samym możliwość popełnienia tego przestępstwa z zamiarem wynikowym. W tym miejscu przytoczyć można wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 stycznia 1978 r. VKR 197/77 w którym stwierdza się mianowicie, że „Przywłaszczeniem w rozumieniu kodeksu karnego jest bezprawne, z wyłączeniem osoby uprawnionej, rozporządzenie znajdującym się w posiadaniu sprawcy, cudzym mieniem ruchomym przez włączenie go do majątku swego lub innej osoby i powiększenie w ten sposób swojego lub innej osoby stanu posiadania. Nie wystarczy tu samo rozporządzenie cudzym mieniem jak własnym, lecz musi temu towarzyszyć tzw. animus rem sibi habendi, zamiar zatrzymania cudzego mienia ruchomego dla siebie lub dla innej osoby, bez żadnego ku temu tytułu” (OSNPG 1978/6/64). Podobnie Sąd Apelacyjny w Lublinie w wyroku z dnia 6 października 1998 r. II AKa 108/98 „Niezbędnym składnikiem przywłaszczenia jest - pod względem podmiotowym - zamiar sprawcy pozbawienia właściciela mienia stanowiącego jego własność, a znajdującego się w posiadaniu sprawcy i zatrzymanie tego mienia wbrew woli właściciela. Samo tylko bezprawne zatrzymanie cudzego mienia i nawet używanie go chociażby w celu osiągnięcia zysku, bez zamiaru jego zatrzymania na własność nie stanowi przestępstwa przywłaszczenia.” (Apel.-Lub. 1999/2/10). Niewątpliwie zachowanie oskarżonej M. N. (2) w przedmiotowym przypadku charakteryzuje tego typu zachowanie. Oskarżona bowiem w okresie od 6 września 2011 roku do 25 kwietnia 2013 roku w W. dokonała przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 186 976,20 zł objętych wspólnością majątkową małżeńską, które ulokowane były na wspólnym rachunku bankowym o nr (...) otwartym w Banku (...) S.A., prowadzonym dla obydwu małżonków, w ten sposób, że przelewała pieniądze z w/w rachunku bankowego na swoje odrębne rachunki bankowe o nr (...) i o nr (...), które następnie przekazała swoim rodzicom K. P. i W. P. z przeznaczeniem na zakup mieszkania zlokalizowanego przy ul. (...) w W., którego wartość wynosiła 258 520,00 zł. Żadnych wątpliwości nie budzi okoliczność, iż przekazane w takiej wysokości środki pieniężne przekraczały zakres zwykłego zarządu majątkiem wspólnym. Wątpliwości nie budzi także okoliczność, iż czynność ta odbyła się bez zgody i wiedzy uprawnionego tj. męża A. N., co wynika nie tylko z zeznań pokrzywdzonego ale już z samej treści wyjaśnień oskarżonej. Oczywistym jest przy tym, że wobec okoliczności, iż oskarżona jest osobą legitymującą się wyższym wykształceniem nie tylko doskonale zdawała sobie sprawę z tego na czym polega ustawowa wspólność majątkowa, w tym, że ustrój taki istnieje pomiędzy nią, a jej mężem, ale także obejmowała swoją wiedzą fakt, iż część środków pieniężnych znajdujących się na koncie wspólnym stanowi własność pokrzywdzonego. Zresztą na okoliczność tą wskazuje także sposób działania oskarżonej tj. wykonanie przelewu na swoje konta osobiste, a następnie przelew tych środków na konto bankowe matki i zakup mieszkania przez rodziców, a nie we własnym imieniu. Zarówno zamiar jak i wina oskarżonej nie budzą, zatem najmniejszej nawet wątpliwości.

Oceniając zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w oparciu o kryteria wskazane w treści art. 7 k.p.k. należy stwierdzić, iż wprawdzie działania oskarżonej wypełniają formalnie znamiona przestępstwa z art. 284 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. (zgodnie z dyspozycją art. 1 § 1 k.k.) to jednak koncepcją przyjętą w polskim prawie karnym, jest założenie, iż sprawca popełnia przestępstwo jeżeli jego czyn nie tylko narusza przepis ustawy i jest zawiniony ale także wyrządza szkody społeczne w stopniu większym niż znikomy (art. 1 § 2 k.k.). Należy wskazać, że o ile zachowanie oskarżonej w żadnym wypadku nie zasługuje na pochwałę, to jednakże biorąc pod uwagę okoliczności strony podmiotowej jak i przedmiotowej popełnionego przez nią czynu Sąd doszedł do przekonania, iż cechy indywidualizujące czyn zarzucany M. N. (2), decydujące o jego społecznej szkodliwości, przemawiają za potraktowaniem go jako znikomo społecznie szkodliwego. Przy tej ocenie Sąd wziął pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiar wyrządzonej szkody, okoliczności popełnienia tego czynu, w tym motywację oskarżonej, które były następstwem agresywnego wobec pokrzywdzonej zachowania jej męża. Należy bowiem wskazać, że jak wynika nie tylko z treści zeznań świadków, czy wyjaśnień samej oskarżonej ale także dowodzą tego zgromadzone w aktach sprawy orzeczenia i dokumentacja (kopia aktów oskarżenia i wyroku nakazowego k. 24 – 30, wyrok tut. Sądu w sprawie IV K 1038/13 k. 565 – 567, wyrok Sądu Okręgowego Warszawa Praga o sygn. VI Ka 541/16 k. 552, informacja dot. interwencji Policji pod adresem ul. (...) w W. k. 574) A. N. nadużywając alkoholu, po spożyciu którego robił się agresywny wielokrotnie wywoływał awantury domowe. Co więcej znajdując się w tym stanie używał wobec oskarżonej przemocy fizycznej, uderzając ją pięścią w twarz, swoją głową w jej głowę, szarpał, popychał, kopał leżącą na podłodze, wykręcał ręce, uderzał nią o ścianę, gryzł, powodując obrażenia ciała na czas poniżej 7 dni. A. N. ponadto wyzywał żonę oraz groził pozbawieniem życia trzymając w ręku nóż. Zgromadzony materiał dowodowy potwierdza, iż A. N. jest osobą wykazującą dużą agresję, nie biorącą pod uwagę zdania drugiej osoby, usiłującą swoim zachowaniem podporządkować sobie współmałżonka. Oskarżona nie widząc innej możliwości, wobec ich wyczerpania zdecydowała o ucieczce wraz z dziećmi ze wspólnie zamieszkiwanego z mężem lokalu wyłącznie w obawie przed jego agresją, a dodatkowo chcąc zapewnić dwójce swoich małoletnich dzieci spokój i prawidłowy rozwój. Należy przy tym wyraźnie podkreślić, że oskarżona przelanych środków pieniężnych nie zatrzymała dla siebie przeznaczając je na osobiste wydatki, ale przeznaczyła je na potrzeby swojej rodziny. Zdecydowała się na ten krok tylko i wyłącznie ze względu na nasilenie się agresji ze strony męża w obawie o zdrowie swoje i dzieci. Co więcej już po zakupie mieszkania A. N. mieszkał z oskarżoną i dziećmi w zakupionym mieszkaniu, na co oskarżona wyrażała zgodę, gdyż zależało jej na ratowaniu małżeństwa, ponadto chciała pomóc mężowi w walce z chorobą alkoholową. Ta okoliczność niewątpliwie ma wpływ na ocenę rozmiaru wyrządzonej szkody. Należy również wskazać, że z uwagi na uzależnienie oskarżyciela posiłkowego skutkujące częstym zwalnianiem z pracy nie sposób wykluczyć, że zgromadzone na wspólnym rachunku środki pieniężne A. N. przeznaczałby na zakup alkoholu, czego oskarżona również widząc jego sposób na życie miała świadomość. Zresztą na taki rozwój wypadków wskazuje już fakt, iż po pozostaniu przez oskarżyciela posiłkowego na ul. (...) zaniedbał i zadłużył ten lokal, a zadłużenie spłaca oskarżona. Nie sposób także nie zwrócić uwagi na fakt, że to na oskarżonej ciąży obecnie obowiązek utrzymania dzieci. Miejsce pobytu oskarżyciela posiłkowego nie jest znane, nie kontaktuje się z dziećmi i w żaden sposób nie łoży na ich utrzymanie i nie pomaga w wychowaniu. Dla oceny motywacji zachowania oskarżonej ważne jest to, że działała też w trosce o dobro i bezpieczeństwo małoletnich dzieci, chcąc zapewnić im jak najlepsze warunki życiowe i rozwoju.

Tym samym o ile Sąd nie miał wątpliwości, iż w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego zachowanie oskarżonej w okresie objętym zarzutem stanowiło działanie wypełniające jako całość ustawowe znamiona występku przywłaszczenia w rozumieniu art. 284 § 1 k.k. to jednak w ocenie Sądu biorąc pod uwagę wskazaną wyżej motywację działania oskarżonej, Sąd uznał, iż społeczna szkodliwość popełnionego przez nią czynu zabronionego jest znikoma.

Mając powyższe na uwadze stosownie do treści art. 414 § 1 k.p.k. w zw. z art. 17 § 1 pkt 3 k.p.k. umorzył postępowanie wobec oskarżonej M. N. (1)

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 632 pkt 2 k.p.k.