Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka Jawna, W. P. i S-ka w B. wniósł 3 listopada 2016 r. pozew o zapłatę 2.404,27 zł wraz z odsetkami i kosztami procesu przeciwko pozwanemu (...) Szpitalowi Miejskiemu im. (...) w T..

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że powód zawarł z pozwanym szereg umów, których przedmiotem była dostawa leków, materiałów opatrunkowych i innych. Powód wskazał, że prawidłowo wywiązał się ze swoich zobowiązań i z tego tytułu wystawił pozwanemu faktury, które pozwany spłacił, jednak po upływie terminu ich wymagalności, wobec czego powód w bieżącym postępowaniu dochodzi należności odsetkowych przysługujących mu od rozpoczęcia biegu terminu wymagalności do dnia zapłaty, pomniejszonych o wpłaty, których pozwany dokonał na poczet zaliczonych należności.

W dniu 13 grudnia 2016 r. w tutejszym Sądzie wydany został nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, który utracił moc w części tj. co do kwoty 569,12 zł , odsetek od tej kwoty oraz należności zarządzonej tytułem zwrotu kosztów procesu, z uwagi na skuteczne wniesienie przez stronę pozwaną sprzeciwu od nakazu zapłaty.

W uzasadnieniu sprzeciwu podniesiono zarzut przedawnienia roszczenia powoda co do kwoty 567,30 zł wynikającej z przedawnienia z upływem okresu trzyletniego części odsetek liczonych od opóźnionej zapłaty faktur: (...) z dnia 25.06.2013 r., (...)/2013 dnia 25.06.2013 r., (...) z dnia 26.06.2013 r., (...) z dnia 28.06.2013 r., (...)/2013 r. z dnia 28.06.2013 r., (...) z dnia 28.06.2013 r., (...).8.2013 z dnia 2.08.2013 r., (...) z dnia 06.08.2013 r., (...) z dnia 6.08.2013 r., (...) z dnia 6.08.2013 r., (...) z dnia 9.08.2013 r., (...) z dnia 9.08.2013 r., (...) z dnia 9.08.2013 r., (...) z dnia 13/08/2013 r., (...) z dnia 13/08/2013 r. (...).2013 z dnia 16.08.2013 r., (...) z dnia 23.08.2013 r., (...) z dnia 23.08.2013 oraz kwoty 1.82 zł wynikającej z błędnego ustalenia początkowego terminu biegu naliczania odsetek dotyczących faktur: (...) z dnia 25.06.2013 r., (...) z dnia 28.06.2013 r., (...) z dnia 28.06.2013 r., (...) z dnia 28.06.2013 r.

W odpowiedzi na sprzeciw, powód potrzymał swoje roszczenie co do kwoty 567,30 zł, przyznał natomiast błąd w ustaleniu początkowego terminu biegu naliczania odsetek od wskazanych przez pozwanego faktur i tym samym zawyżonego naliczenia kwoty powództwa o 1,82 zł.

W ocenie powoda cel instytucji przedawnienia ma służyć dyscyplinowaniu strony do dochodzenia swoich roszczeń . Wskazał na orzecznictwo Sądu Najwyższego , co do nadużycia prawa podmiotowego przy podniesieniu zarzutu przedawnienia. Podniósł także, że pozwany zawierając umowę na podstawie przeprowadzonego postepowania w trybie przetargu nieograniczonego, miał możliwość ustalenia terminu płatności.

Sąd ustalił, co następuje:

Powód i pozwana zawarli szereg umów, których przedmiotem była dostawa przez powoda leków, materiałów opatrunkowych i innych artykułów. Umowy zawarto w wyniku postępowania o udzielenie zamówienia publicznego w trybie przetargu nieograniczonego.

Powód prawidłowo wywiązał się ze swoich zobowiązań i z tego tytułu wystawił pozwanemu faktury, które pozwany spłacił, jednak po upływie terminu ich wymagalności. Z uwagi na spłatę należności po terminie, powód naliczył pozwanej odsetki ustawowe za opóźnienie.

Okoliczności bezsporne oraz dowód:

- umowy oraz dokumentacja finansowa- k. 23-124 akt

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu, istotne dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności okazały się być bezsporne, zarówno co do faktu zawarcia umowy , jej wykonania , jak i terminu płatności.

Bezsporne było również to, że co do kwoty 1,82 zł doszło do błędnego wyliczenia należności na niekorzyść pozwanego (powód sprostował pozew w tym zakresie).

Kwestią sporną, którą musiał rozważyć Sąd jest to, czy powództwo powoda w zakresie zaskarżonej kwoty w wysokości 567,30 zł jest zasadne, wobec podniesienia przez pozwanego zarzutu przedawnienia dochodzonej kwoty należności odsetkowych za opóźnienie.

Powód w pozwie domagał się skapitalizowanych odsetek od nieterminowych płatności wystawionych w ramach łączących strony stosunków na podstawie wystawionych faktur.

Nie ulega wątpliwości , że co do odsetek obowiązuje trzyletni termin przedawnienia, vide: wyrok SN z dnia 13 stycznia 2012 r. sygn. I CNP 22/2011 „roszczenia o odsetki za opóźnienie przedawniają się w terminie trzyletnim ustanowionym w art. 118 k.c. dla roszczeń o świadczenia okresowe także wtedy, gdy roszczenie główne ulega przedawnieniu w terminie określonym w art. 554 k.c. Roszczenie o odsetki za opóźnienie nie może, jednak jak wskazuje orzeczenie, przedawnić później niż roszczenie główne, chyba, że przed upływem terminu przedawnienia roszczenia głównego nastąpiło przerwanie biegu przedawnienia roszczenia o odsetki za opóźnienie lub wygaśnięcie roszczenia głównego.”

Ta kwestia również była bezsporna.

Sporne pozostawało podniesienie zarzutu przedawnienia, pod kątem nadużycia prawa podmiotowego i naruszenia art. 5 k.c.

Stanowisko co do możliwości uznania podniesienia zarzutu przedawnienia za pozostające w sprzeczności z zasadami współżycia społecznego jest utrwalone w orzecznictwie sądowym. Jednak , należy do tej sytuacji podchodzić z dużą ostrożnością . Sąd Apelacyjny w wyroku z 6 grudnia 2016r. w sprawie I ACa 19/15, LexOnline, wskazał, że ocena, że podniesienie zarzutu przedawnienia narusza zasady współżycia społecznego – może być uznane zupełnie wyjątkowo. W szczególności musi być jasne, że bezczynność wierzyciela w dochodzeniu roszczeń była usprawiedliwiona wyjątkowymi okolicznościami .

Argumenty, które przedstawił powód, iż to pozwany kształtował umowy, które zawarły strony, również co do terminu zapłaty ( mimo to nie wywiązał się w terminie z umowy ), nie jest w ocenie Sądu argumentem pozwalającym na nieuwzględnienie zarzutu przedawnienia.

Powód nie przedstawił żadnych argumentów, które wskazywałyby dlaczego wcześniej nie wniesiono pozwu. Nie wiadomo więc czym była spowodowana bezczynność powoda. Tym samym trudno uznać, że podniesienie przez pozwanego zarzutu przedawnienia stanowi nadużycie prawa, czy jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.

Zgodnie z art. 232 k.p.c. obowiązek wskazywania dowodów dla twierdzeń z których wywodzi się skutki prawne, spoczywa na stronach.

Obowiązkiem powoda było przytoczyć okoliczności faktyczne uzasadniające żądanie, po podniesionym zarzucie przedawnienia.

Mając powyższe na względzie, Sąd doszedł do przekonania, że powód nie udowodnił, że dochodzona pozwem kwota rzeczywiście mu się należy. Reasumując, odsetki ustawowe za opóźnienie jako świadczenie uboczne, które odrywa się od świadczenia głównego, ulegają przedawnieniu z upływem lat trzech. Stronie powodowej należą się zatem odsetki ustawowe od kwot, na które opiewały faktury, za okres trzech lat wstecz od daty wytoczenia powództwa tj. od 3 listopada 2013 r. do 3 listopada 2016 r., w pozostałym zakresie, tj. za okres wcześniejszy odsetki stały się tzw. świadczeniem niezupełnym (naturalnym), od których zadośćuczynienia dłużnik mógł się uchylić.

Mając na względzie powyższe rozważania, Sąd uwzględnił zarzut przedawnienia zgłoszony przez stronę pozwaną i oddalił powództwo w zaskarżonej części zgodnie z art. 481 k.p.c. w zw. z art. 118 k.c. a contrario.

Biorąc pod uwagę fakt, że strona pozwana zaskarżyła nakaz zapłaty również w części dotyczącej kosztów procesu, Sąd ponownie o nich rozstrzygnął zgodnie z przepisami art. 98 k.p.c. i art. 100 k.p.c. Powód wygrał proces w 76% ponosząc koszty procesu w wysokości 1017zł, a zatem pozwany winien zwrócić mu kwotę 772,92 zł. Pozwany wygrał z kolei w 24% ponosząc koszty w kwocie 917zł, a zatem powód winien zwrócić mu kwotę 220,08 zł. Po stosunkowym rozdzieleniu kosztów, pozwany winien zwrócić powodowi kwotę 552,84 zł. Sąd omyłkowo zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 287 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

ZARZĄDZENIE

1.  Odnotować

2.  Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełn. powoda

3.  Przedłożyć z apelacją lub za 15 dni